Morgunblaðið - 22.06.2002, Síða 48

MINNINGAR
48 LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Einar Gretar Þor-geirsson fæddist
á Akureyri 9. janúar
1930. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Seli 14. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Þorgeir Ágústs-
son, f. 15. júní 1909, d.
30. júlí 1953, og Guð-
rún Einarsdóttir, f.
27. febrúar 1899, d. 4.
desember 1985. Hálf-
systir Einars er Stella
Stefánsdóttir, f. 8.
október 1923, og al-
bræður Pétur, f. 2.
janúar 1928, og Stefán, f. 10. ágúst
1931, d. 18. apríl 2001. Hinn 16.
desember 1954 kvæntist Einar eft-
irlifandi eiginkonu sinni Jórunni
Þóru Magnúsdóttur
frá Grímsey, f. 21.
júní 1932. Börn
þeirra eru Hulda
Ingibjörg, f. 3. júlí
1955, maki Halldór
Jóhannsson, f. 27.
maí 1953; Þorgerð-
ur Guðrún, f. 13. jan-
úar 1959, maki Ótt-
ar Þór Jóhannsson,
f. 6. september 1959;
og Magnús Garðar,
f. 7. júní 1967, maki
Christína Madelen
Person, f. 10. janúar
1966. Barnabörn og
barnabarnabörn eru 18.
Útför Einars fer fram frá Mið-
garðakirkju í Grímsey í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Þegar þú ert sorgmæddur skoðaðu þá aft-
ur hug þinn og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.
Elsku pabbi minn.
Þakka þér allt það sem þú varst
mér. Þakka þér fyrir ótal ánægju-
stundir sem ég átti með þér.
Far í friði.
Þín
Hulda Ingibjörg.
Elsku afi. Þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an. Þú og amma voruð alltaf tilbúin
að passa mig þegar ég var lítil og sát-
um við þá oft við að spila heilu dag-
ana. Yfirleitt leyfðir þú mér að vinna
en ef ég tapaði þá fór ég í fýlu og
hætti að spila. Þá fórst þú stundum
niður í kjallara eitthvað að brasa og
ég lagðist með eyrað við gólfið í eld-
húsinu og hlustaði eftir því hvað þú
værir að gera og sagði við ömmu:
„heyrirðu, hann meira að segja flaut-
ar“. Með því að flauta fannst mér þú
ekki taka fíluna í mér alvarlega. Svo
þegar ég var á áttunda ári veiktist þú
alvarlega og fórst þá á hjúkrunar-
heimilið Sel á Akureyri. Þá urðu
stundirnar sem við áttum saman allt
of fáar þar sem ég bý úti í Grímsey.
Það var svo gaman að sjá brosið
breiðast yfir andlitið á þér þegar við
komum í heimsókn.
Elsku afi, það var svo gott að kúra
í hálsakotinu þínu og fá klapp á kinn-
ina. Þakka þér fyrir alla þá blíðu og
þolinmæði sem þú sýndir mér. Nú
veit ég að þú hefur það gott hjá Guði
og þú munt fylgjast með mér.
Ástarkveðjur, þín
Bergfríður.
Elsku pabbi minn.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þakka þér fyrir allt sem þú varst
mér og fjölskyldu minni. Hvíl í friði.
Þín
Þorgerður (Dodda).
EINAR GRETAR
ÞORGEIRSSON
Hann afi er dáinn.
Þannig tilkynnti Elín
dóttir mín mér lát afa
síns Hreggviðs Guð-
mundssonar. Í stuttu
máli sagði hún mér aðdraganda og
lát afa síns. Hreggviður og Elín, afi
og amma Elínar, voru alltaf það
skjól sem hún gat leitað í og þang-
að leitaði hún ef hún þurfti einhvers
HREGGVIÐUR
GUÐMUNDSSON
✝ Hreggviður Guð-mundsson
fæddist á Löndum
á Hvalsnesi 28. maí
1914. Hann lést á
Landspítala við
Hringbraut hinn 9.
júní síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Hvalsneskirkju
15. júní.
með en þau voru alltaf
tilbúin að leggja henni
lið af rausn og alhug.
Víst er að Hreggviðs
verður sárt saknað af
afkomendum og vin-
um. Elín mun halda
áfram að fylla sinn
sess í huga okkar.
Ég kynntist þeim
hjónum Hreggviði og
Elínu á miðju ári 1962
þegar ég kom í fyrsta
skipti að Vallartúni 2
með dóttur þeirra
Bergdísi þegar hún
kynnti mig fyrst fyrir
þeim hjónum. Að sjálfsögðu var ég
kvíðinn fyrir að hitta þau í fyrsta
sinn, en kvíðinn leið strax hjá í ná-
vist þeirra og hefur svo verið alla
tíð síðan.
Hreggviður gekk Bergdísi og
Sævari í föðurstað og unni þeim
sem sínum börnum sem þau end-
urguldu honum á sama hátt. Þau
eru börn Kristjáns Jónatanssonar
og Elínar frá fyrra hjónabandi. Elín
og Hreggviður eignuðust síðar Guð-
mund Óla. Þessi samstæði systk-
inahópur syrgir nú föður sinn
ásamt móður sinni og öðrum. Þrátt
fyrir að böndin hafi rofnað þegar
fram í leið, tel ég mig hafa átt og
eiga vináttu ykkar allra og met það
mikils.
Ég tek nú þátt í söknuði ykkar
við fráfall Hreggviðs Guðmunds-
sonar.
Far þú í friði, Hreggviður.
Þorgeir Örn Elíasson.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Fyrir rúmum 30 ár-
um þegar fyrsta ál-
verksmiðja á Íslandi
var nýreist kynntist
ég Þór Ástþórssyni.
Þór var einn af þeim
frumherjum í verkstjórastöðu sem
unnið höfðu við álframleiðslu hjá
erlendum þjóðum í Sviss, Þýska-
landi og jafnvel víðar.
Þór starfaði þá sem vaktverk-
stjóri á vakt fjögur í kerskála, þá
var aðeins einn kerskáli í Straums-
vík. Þótti hann samt æði stór og
var þá reyndar stærsta hús á Ís-
landi.
Tækni og búnaður þess tíma
þætti harla frumstæður í dag og
bilanir á tækjum voru miklar. Þeg-
ar árin liðu urðu kerin eldri og
byrjuðu að leka, reynt var að halda
kerunum gangandi með því að
þétta þau og blása þrýstilofti úr
kerskálakjöllurum á leiðara og botn
keranna. Þarna voru menn í eld-
inum í bókstaflegri merkingu.
Það reyndi því mikið á starfs-
menn og ekki síst á vaktverkstjóra
þess tíma, allt var nýtt í álheimi og
engin reynsla fyrir hendi í landinu.
Það reyndi því mikið á þessa
drengi.
Vaktverkstjórar þessir sem
ruddu brautina voru með vakt eitt
Björgvin H. Björnsson, vakt tvö
Einar Sigurjónsson, vakt þrjú Þor-
leifur Markússon og með vakt fjög-
ur var Þór Ástþórsson. Yfirverk-
stjóri var hinn kunni íþróttamaður
Jóel Sigurðsson og deildarstjóri var
Ingvar Pálsson verkfræðingur.
Þór vann sig fljótlega upp hjá
fyrirtækinu og varð tækjastjóri yfir
ÞÓR
ÁSTÞÓRSSON
✝ Þór Ástþórssonfæddist í Reykja-
vík 3. mars 1932.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut laugar-
daginn 8. júní síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Víði-
staðakirkju 18. júní.
fartækjum deildarinn-
ar. Þór er mér minn-
isstæður á aukavakt í
kerskála sem ég tók
árið 1970 þegar okkur
tókst að stöðva þús-
und gráðu heitan
málminn sem
streymdi úr einu ker-
inu með fjórum eða
fimm leiðurum þegar
upp kom einn fyrsti
kerlekinn hjá fyrir-
tækinu.
Mér fannst Þór
ráðagóður og kunna
skil á öllu sem laut að
áltækninni.
Síðar þegar undirritaður var orð-
inn vaktverkstjóri hjá Ísal kom upp
tímabil erfiðleika í kerskálum,
kannski vegna lélegra hráefna, en
kerin veiktust, ál og raflausn hring-
snerust í kerunum. Þetta var fyrir
straumbreytingu sem gerð var inn
á kerin og var til mikilla bóta.
Einu sinni fór eitt kerið algjör-
lega á skallann, ál og raflausnar-
hringiða myndaðist í kerinu, brenn-
andi málmurinn spýttist út um allt,
forskautin fóru að losna. Þá leitaði
ég ráða hjá Þór. Hann sagði:
„Skelltu þremur til fjórum tomm-
um af áli í kerið, hækkaðu
spennuna í 6-8 volt. Ef það gengur
ekki, láttu þá sjúga álið úr kerj-
unum aftur og settu raflausn í ker-
ið.“
Þessi ráð gáfust vel, sjóðandi
kerið varð lygnt sem heiðartjörn.
Svona ráð gefin af góðum hug og
mikilli visku gáfust vel og fyrir þau
er nú þakkað.
Ekki ætlaðist Þór samt til þakk-
lætis. Hann var listamaður sem
vissi mest lítið af hæfileikum sínum
sjálfur. Fyrir fimm til sex árum lét
Þór af störfum hjá ÍSAL. Oft hitt-
umst við samt hjá ÍSAL eftir það,
en fyrirtækið fékk hann til að sinna
ýmsum tæknistörfum.
Fyrir um tveimur árum var Þór
að taka myndir af tækjakeppni,
sem haldin var í Straumsvík. ,,Ekki
vissi ég að þú væri ljósmyndari og
það tölvuvæddur,“ sagði ég við
hann. ,,Ég vissi það ekki sjálfur,“
svaraði Þór, alltaf jafn ljúfur og lít-
illátur.
Síðast hittumst við á Landspít-
alanum, báðir komnir í geislameð-
ferð með sama sjúkdóm. Hann var
þá það hress að mér var brugðið er
ég heyrði andlátsfréttina skömmu
síðar.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég góðan dreng og þakka hon-
um samfylgdina.
Ég votta eiginkonu og börnum
samúð.
Blessuð sé minning Þórs Ást-
þórssonar.
Jóhann Bragi Hermannsson.
Elsku besti afi minn.
Þór afi minn var sá besti afi sem
nokkur gæti eignast. Hann var mér
allt í senn afi, pabbi og vinur. Hann
studdi alltaf við bakið á mér hvern-
ig sem á stóð og var alltaf tilbúinn
að reyna að skilja mig og virða mig
og mínar skoðanir. Hann var fullur
af ást og umhyggju. Fyrir mér var
hann algjör snillingur, það skipti
ekki máli hvað ég bað hann að gera
fyrir mig, hann gat alltaf gert það.
Semja eitthvað, teikna eða smíða;
alltaf var það ekkert mál. Ég sem
afastelpa sá stundum ekki sólina
fyrir honum afa mínum og því sem
hann gerði fyrir mig, fannst það
svo flott að ég var að farast úr
monti. Hann fyllti hjarta mitt ást
og skilningi gagnvart fjölskyldunni.
Hann og amma létu mig sjá hvað
fjölskyldan skipti miklu máli. Hann
hafði endalausa ást til að gefa og
deila. Elsku afi minn, ég elska þig
af öllu mínu hjarta, ég mun ávallt
geyma minningu þína í mínu hjarta
og nota góðmennsku þína mér til
fyrirmyndar.
Þó að fundum fækki,
er fortíð ekki gleymd.
Í mínum muna og hjarta
þín minning verður geymd.
Heima í húsi þínu
sig hvíldi sálin mín.
Ég kem nú, kæri vinur,
með kveðjuorð til þín.
(K.N.)
Þórunn.
Faðir og vinur alls,
sem er!
annastu þennan græna
reit;
blessaðu, faðir! blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley! sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig;
hægur er dúr á daggarnótt;
dreymi þig ljósið, sofðu rótt!
(Jónas Hallgr.)
Elsku amma. Það er auðvelt að
sakna þín. Þú þreyttist aldrei á því
að gleðjast yfir öllum litskrúðugu
blómvöndunum sem voru tíndir fyr-
ir þig og koma þeim í vatn. Þú
varst alltaf til í að spila, og ég sé nú
að grunsamlega oft var það sú okk-
ar sem færri hafði árin í farteskinu
sem bar sigur úr býtum. Þú gafst
aldrei upp á því að hekla, prjóna og
sauma föt á dúkkurnar mínar, bæði
litlar og stórar. Þú varst duglegust
allra að safna servéttum út um alla
borg til að ég gæti bætt gersemum
í safnið mitt. Þú kenndir mér þulur
og að spyrja völubeinið stórmerki-
legra spurninga. Þú kenndir mér
líka eitt bjart sumarkvöld uppi í
sumarbústað þá kúnst að raka gras
í fang (ég furða mig enn á því hve
ÞÓRDÍS
KRISTJÁNSDÓTTIR
✝ Þórdís Kristjáns-dóttir fæddist á
Suðureyri við Súg-
andafjörð 18. sept-
ember 1918. Hún lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 7.
júní síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Áskirkju 14.
júní.
ótrúlegt magn við gát-
um borið í hverri ferð
með þessum hætti)!
Þú kenndir mér að
baka bestu súkku-
laðiköku í heimi, svo
rækilega að ég kann
uppskriftina ennþá ut-
anbókar. Þú varst allt-
af til staðar og hlóst
svo fallega. Þú varst
svo góð.
Afskaplega er ég
heppin að vera eitt af
barnabörnunum þín-
um.
Ég sakna þín, elsku
amma og nafna mín. Takk fyrir all-
ar gleðistundirnar. Guð blessi þig
og varðveiti.
Þórdís Heiða Kristjánsdóttir.
Á stundu sem þessari finnst
manni það illa gert af Atlantshafinu
að liggja á milli Íslands og Banda-
ríkjanna. Hafið stöðvar þó ekki hug
okkar sem þýtur léttilega yfir úfinn
sæinn heim til Íslands. Í huganum
streyma einnig fram ótaldar minn-
ingarnar um hana Þórdísi ömmu.
Hún var alltaf svo yndisleg og hafði
allt það til að bera til að gera hana
að fullkominni ömmu. Hún var hlý,
góð og óendanlega þolinmóð. Hún
gat setið klukkustundunum saman
og spilað á spil við nöfnu sína, hana
systur mína, en þar þótti langavit-
leysan einna skemmtilegust. Ég
hafði hins vegar ekki eirð í mér til
að sitja svo lengi yfir spilum og
laumaðist frekar upp í svefnher-
bergi þar sem geymdur var fullur
kassi af dýrindis upptrekkidóti.
Mitt uppáhald í eldhúsinu hjá
ömmu Þórdísi var maltbrauð með
banönum. Ég vildi ekki smjör á
brauð sem krakki og því var erfitt
að fá bananana til að tolla á þurru
maltbrauðinu, en hún amma átti
ráð við því, eins og öllu öðru, en
hún skar bananana langsum í stað
þversum og þá gat ég haldið í þá
ásamt brauðinu á meðan borðað
var. Seinna meir fór það svo að afi
og amma bjuggu um stund í fyrstu
íbúð okkar Jóns Hauks. Alltaf þeg-
ar við komum í heimsókn í Safa-
mýrina talaði amma Þórdís um hve
góður andi væri í íbúðinni og
hversu gott væri nú að búa í íbúð-
inni. Eftir að við svo fluttum inn og
afi og amma fóru yfir í Gullsmár-
ann skildum við loksins hvað hún
var að tala um en það var alveg
yndislegt að vera í íbúðinni.
Það fyllir mig mikilli sorg að
amma Þórdís sé farin en ég veit að
hún átti víst sæti í himnaríki, þar
sem hún situr þolinmóð og bíður
þess að sá tími renni upp að við
kíkjum í heimsókn. Ég veit líka að
þar mun hún bjóða upp á malt-
brauð með banönum, skornum
langsum.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku afi, megi Guð blessa þig,
varðveita og styðja.
Gréta Björk og Jón Haukur,
Boulder, Colorado.