Morgunblaðið - 22.06.2002, Síða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 2002 51
6 
%

 
%  
 
- 


 


 #

 


"
/ 
&

 
  & 
"

:E-;-;
 >99-
&? #"&'$
;$ (  :# ! !!
5" !! /'>  ( 
    % %+ (#% % % $
./
0- 


& 
  & 



-;-

: *
/ >99 F%"!A34
)&


*  " 
 
 -

!
 8 ( 
*##'"
#   +& 1 !!
1  # (  8  !!
% %+ (#% % %+ $
+ 
%

 

- 



 
# -#


/ 
 
 

  
&

 
  &

" -;-$-;- >99- *&  !"
 
?'"!1  
& ! 2G$
" "  ( 
# "  (  "'8 "' "  !!
 '"  !! " 8" ( 
/"  !! *' ( 
 !"  !!
*""  !! 5,$"' "  ( 
% %+  #+ "%+ 
(# # #+ "%+ $
6 
%

 
%  
 
- 

  


# -#

 


"

 / D<; ; H ;
+"#" C$
) 
%

 & 
+ 
4 $


 
1
  
+ 0 

? #"'!!
"'%+#D? !! "' ('1
 D? (  "' 6"'%+ !!
)D? (  :!!
!"@
;D? !! * #1! (
(#% %+ $

 
&

 
  & 



:>H - >99 *  #
)&
?'"!1  ?< %"!2C


!" 
# 
 
 

$ % $
&
#
 ;( "' "  !! :# 8 (1 ( 
"'%+#"' "  !!  I1!
*+ "' "  !!
"'& "' "  !! H  ( 
"'""' "  !! & 9( ( 
% %+ (#% % %+ $
6 
%

 
%  

- 


 


# -#

 


"
  
&

 
  & 
"



0-J;"K/;>: >99- 1 " C
 $
) 
%

 & 
+ # $ 
7 00  
'/"* (  *":# 8 !!
 !<#8 ! !!  ! :# 8 ( 
"' <#8 ! (  #8 :41 !!
/#'":(!1  !&? * ( 
* :(!1 
 /#&8 !!
% %+ (#% % %+ $
6 
%
$ 
- 
 


# -
#

 


"
 
 
" 
  " 



 - *;;H:
'+" 2C
 $
1
0 
$
" 
0!%! !!
%! #" (   1!>' D? !!
*# "D !" #" ( LLL) ! /%(#*#!!
8  #"'" #" (  # 1'"0& !!
% %+ (#% % % $

 
&

 
  & 


H- ->99 *?!#C
)&
?'"< % #'


0  
  
  ,
 
*  " 
 -
 "' "  0$) !? !!    ( 
 #%+#) !? !! #  ( 
*+!"/$) !? ( 
 !  8 (  00 !!
 6"' "  !!
   % %+ (#% % %+ $
Elsku amma mín, nú
ertu farin á betri stað
sem mér finnst samt
svo erfitt að sætta mig
við. Þetta gerðist allt
svo hratt, mamma sagði mér að þú
hefðir fengið blóðtappa í heilann og
mér brá svo því þú hafðir alltaf verið
svo hraust. Ég heimsótti þig á spít-
alann og þú hélst í höndina mína, ég
hélt þá að þetta mundi allt lagast því
þú varst kominn undir læknishend-
ur en guð ákvað að þín jarðvist yrði
ekki lengri því daginn eftir varst þú
dáin. Ég trúði því ekki að þú værir
ekki lengur hér.
Þú varst ótrúleg kona sem hafðir
gengið í gegnum margt erfitt en
samt varstu alltaf svo kát og hress.
Þú varðst aldrei uppiskroppa með
umræðuefni og mér fannst alltaf svo
gaman að hlusta á þig segja frá öllu
sem hafði á daga þína drifið. Ég hef
svo margt fallegt að segja um þig en
á svo erfitt með að festa það á blað
því ég trúi ekki að þú sért farin,
elsku amma mín. Ég vildi að þú vær-
ir hérna ennþá til að sjá mig verða
stóra og taka þátt í mínu lífi en ég
veit að þú fylgist með mér að ofan og
ég hugsa alltaf til þín. Ég kveð þig
með söknuði en við hittumst aftur.
Guð varðveiti þig, elsku amma mín.
Þín dótturdóttir,
Anna Sóley.
Lát mig starfa lát mig vaka,
lifa, meðan dagur er.
Létt sem fuglinn lát mig kvaka,
lofsöng, Drottinn, flytja þér.
Lát mig iðja, lát mig biðja,
lífsins faðir, Drottinn hár.
Lát mig þreytta, þjáða styðja,
þerra tár og græða,
gleðja og fórna öll mín ár.
Kæra Minný mín, nú ertu komin á
grænar grundir í betri heimi. Skól-
anum hér er lokið. Þú varst snögg að
kveðja. En ekki varstu alltaf svo.
Hugurinn leitar á gamlar slóðir til
Sigló. Þar sem við slitum barnsskón-
um, og sólin skein í heiði. Lífið var
óskrifað blað. Við fórum báðar
snemma að heiman, þú til náms en
ég að vinna. Höfðum samt alltaf
spurnir hvor af annarri. Þú eignað-
ist þín börn, Leó og Sæunni. Árin
liðu. Aftur lágu leiðir saman 1972.
Þá á Króknum, þú varst þá gift
Hauki Stefánssyni, þeim prúða
manni. Næstu árin unnum við sam-
an hlið við hlið, þú sem hjúkka, ég
sjúkraliði. Árið ’88 fór ég til Noregs í
vinnu. Þú varst dugleg að hafa sam-
band, með bréfum og jólaglaðningi.
Þessi ár á Króknum vorum við nán-
ar. Alla tíð varstu glöð og hýr,
Minný mín, á hverju sem gekk. Þú
varst „medmenneske“ eins og Norð-
menn mundu orða það, já, þú vildir
allra götu greiða, það fann ég oft í
okkar starfi. Höfðingi heim að
sækja. Síðast er við hittumst áttum
við góðan dag saman, löbbuðum all-
an Laugaveginn, skoðuðum í búðir,
drukkum súkkulaði og röbbuðum
saman, þá varstu komin í fallegu
íbúðina þína á Skúlagötunni, það var
indælt að vera með þér þennan dag.
En því fer nú miður að við verðum
víst að endurtaka þetta á öðrum stað
og í öðrum tíma. Svona er lífið, vin-
irnir kveðja hver af öðrum er við
komum upp í árin. Kannski er best
að verða ekki mjög gamall nú í þessu
þjóðfélagi okkar, þar sem æsku-
dýrkunin ræður mestu. Við eigum
svo langt í land að virða það sem
gamlir kveða.
Þú hafðir alla tíð taugar heim á
Sigló ekki síður en ég. Lengi hafðir
MINNÝ GUNNLAUG
LEÓSDÓTTIR
✝ Minný GunnlaugLeósdóttir hjúkr-
unarkona fæddist á
Siglufirði 24. júlí
1934. Hún lést á
Landspítala í Foss-
vogi 3. júní síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Sauðárkrókskirkju
15. júní.
þú æskuheimilið þar og
hugsaðir vel um þína
góðu foreldra til hinstu
stundar. Minný mín,
þú sýndir mér mynd af
nöfnu þinni að vaða í
fjörunni heima á sól-
skinsdegi, hún var svo
falleg, berfætt og sólin
glampaði í sjónum
kringum hana. Svona
er á Sigló í sól og
sumri. Ég vona að Guð
gefi að hún erfi eitt-
hvað frá þér af léttri
lund og góðmennsku.
Sendi öllum þínum
samúðarkveðjur mínar, sérlega Leó
og Sæunni og fjölskyldum þeirra.
Guð styrki ykkur í sorginni.
Viktoría Særún Gestsdóttir
(Vigga Gests.)
Hann var ekki stór hópurinn sem
hóf nám í Hjúkrunarkvennaskóla
Íslands í janúar 1959. Eftir fyrstu
próf minnkaði hann enn. Minný
Leósdóttir var ein af þeim sem
áfram hélt, en þá var hún að hefja
nám í annað sinn. Hún hafði nefni-
lega hitt draumaprinsinn, farið að
eiga börn og hætt í námi. Ekki átti
hún samleið með þeim prinsi, og
varð nú að færa þá fórn til að geta
hafið nám að nýju að fela öðrum
börnin sín. Hún saknaði sárt
barnanna og var óviss um hvort
ákvörðunin um námið væri rétt.
Skólinn gerði kröfu um að allir
byggju á heimavist, útileyfi fá, en
margir nemendur þoldu illa þetta
ófrelsi og fannst það vera að kæfa
sig. En auðvitað hafði þetta sambýli
sína kosti, við kynntumst mjög vel,
deildum súru og sætu, hjálpuðumst
að og ólum hver aðra upp. Minný var
aðeins eldri en við flestar og lífs-
reyndari og hún miðlaði okkur af
hlýju sinni, glaðværð og góðum ráð-
um. Eitt af því sem einkenndi Minný
var snyrtimennskan, allt var hreint
sem hún kom nálægt, hún hafði ein-
stakt lag á að koma hlutunum þann-
ig fyrir að lítið herbergi leit út eins
og stássstofa.
Sjúklingarnir elskuðu Minný, hún
geislaði frá sér hlýju og umhyggju
og við vildum allar að Minný hjúkr-
aði okkur þegar við værum orðnar
gamlar og veikar, þótt við vissum
það vel að hún mundi eldast eins og
við.
Svo kom að útskriftardegi og við
tvístruðumst í allar áttir, til útlanda
og um land allt. Það gekk ekkert
sérlega vel að halda sambandinu, við
áttum á þeim tíma flestar nóg með
okkur. Við höfðum þó alltaf spurnir
hver af annarri, en það var ekki fyrr
en síðustu ár að við fórum að mæla
okkur mót og hittast, og eina fræga
ferð fórum við til Danmerkur en þá
bjuggu þar þrjár úr hópnum. Það
var svo gaman að vera saman, við
færðumst aftur um svona 35 ár.
Minný var auðvitað sama glaða og
góða stúlkan sem við höfðum skilið
við forðum og við hétum því að halda
áfram að hittast.
Það var svo í byrjun júní sem við
ætluðum að hittast í Stykkishólmi
og halda upp á 40 ára útskriftaraf-
mælið okkar, en ein af skólasystr-
unum býr þar. Það var okkur áfall
þegar við fréttum lát Minnýjar, og
samveran í Stykkishólmi varð þess
vegna allt öðruvísi en við höfðum
hugsað okkur, hún var sú fyrsta úr
þessum litla 13 manna hópi sem
kvaddi þessa jarðvist. Við sendum
henni hlýjar fyrirbænir og fjöl-
skyldu hennar. Blessuð sé minning
hennar.
Skólasystur
úr Hjúkrunarskóla.