Morgunblaðið - 22.06.2002, Qupperneq 58

58 LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ENGINN hefur farið varhluta af
undanfarinni umræðu um heimsókn
forseta Kína og úthýsingu Falun
Gong-liða. Allt sem skiptir máli hef-
ur vissulega verið sagt en hefur því
miður drukknað í alls konar bulli
sem kemur þessu máli raunveru-
lega ekkert við. Það hefur nefnilega
loðað við að mönnum finnist það
skipta máli hvernig fyrrnefnd sam-
tök fjármagni sína starfsemi, að
þeim sé líkt við fótboltabullur eða
hópa sem fóru til Genúa í fyrra til
að ríða þar húsum með ofbeldi svo
dæmi séu tekin.
Það er vitað mál og hefur marg
verið ítrekað – og viðurkennt af
þeim sem bera ábyrgð á því að mót-
mælendum var úthýst – að aðferðir
Falun Gong felast í því að setjast á
einhvern grasblett, setja sig þar í
stellingar og hugleiða. Það eina sem
þeir gera er að sjást. Þetta er
áhrifaríkt eingöngu vegna þess að
allir vita hver tilgangurinn með
komu þeirra hingað var og í raun og
veru gera þeir ekkert sem er bann-
að og er því ekki hægt að handtaka
þá. Engum stendur nein ógn af
þessu á neinn hátt annan en hug-
myndafræðilegan og þar erum við
komin að kjarna málsins.
Ég hef heyrt einhverjar gróusög-
ur um að Falun Gong fjármagni
starfsemi sína með eiturlyfjasölu í
Danmörku. Ég hef ekki séð nein
gögn um þetta og hef ekki borið
mig eftir því, enda skiptir það okk-
ur Íslendinga engu máli. Það er al-
farið höfuðverkur Dana. Ef við vilj-
um úthýsa þeim á slíkum for-
sendum væri okkur nær að láta
tollverði leita að dópi hjá þeim og
grípa til viðeigandi aðgerða ef eitt-
hvað finnst en annars hleypa þeim
inn. Að hleypa þeim ekki inn í land-
ið á þeim forsendum að þeir hafi
skoðun og ætli sér að láta hana í
ljós er einfaldlega til háborinnar
skammar og ég furða mig á því að
það skuli yfirhöfuð þurfa að ræða
það.
Við höfum stjórnarskrá sem hef-
ur í heiðri mannréttindi eins og þau
eru skilgreind af Evrópuþjóðum og
Sameinuðu þjóðunum. Aðgerðir ís-
lenskra stjórnvalda í þessu máli
voru einfaldlega brot á þeim ákvæð-
um íslensku stjórnarskrárinnar sem
lúta að tjáningarfrelsi. Íslensk
stjórnvöld lögðust niður á sama
plan og það sem sést í Kína og
lögðu þar með blessun sína yfir þau
mannréttindabrot sem kínversk
stjórnvöld bera ábyrgð á.
Hafi Falun Gong tekist að eyði-
leggja þessa opinberu heimsókn –
eins og einhver kona sem ég man
ekki hvað heitir sagði í Kastljósinu
– þá er það ekki vegna yfirgangs
þeirra sjálfra, heldur vegna þess
hvernig íslensk stjórnvöld brugðust
við komu þeirra.
BALDUR HEIÐAR
SIGURÐSSON, nemi.
Eggertsgötu 18/301,
101 Reykjavík.
Kjarni málsins
Frá Baldri Heiðari Sigurðssyni:
Í FASTEIGNABLAÐI Morgun-
blaðsins 11. júní sl. veltir maður,
að nafni Jón Rúnar Sveinsson, því
fyrir sér, hvort félagslega eignar-
íbúðalánakerfið, sem Húsnæðis-
stofnun ríkisins var áratugum sam-
an fulltrúi fyrir, hafi verið til góðs
eður eigi. – Virðist hann raunar
draga í efa hagkvæmni þess.
Ég tel hins vegar hafið yfir allan
vafa, að Húsnæðisstofnun var þjóð-
þrifafyrirtæki, ásamt eignaríbúða-
kerfinu, og finnst hörmulegt, að
jafngreindur og á margan hátt ef-
laust velviljaður maður og núver-
andi félagsmálaráðherra skyldi
eiga frumkvæði að því að leggja
það að verulegu leyti niður.
Með því hefur nefndur ráðherra
reist sér minnisvarða, að vísu
óbrotgjarnan, en sneyddan heiðri.
Undirritaður var leigjandi í 25 ár
og man vel það öryggisleysi, sem
því fylgdi. – Sjaldan bjó ég við
mikla okurleigu og margir leigusal-
ar voru þægilegir menn. En að
hrekjast úr einu leiguhúsnæðinu í
annað, áratugum saman, reynir
mjög á heilsu og áræði fólks. Það
öðlast gjarnan þá kennd, að það sé
hálfgert utangarðs í þjóðfélaginu.
Mjög þótti mér skipta um til
bóta þegar ég og fjölskylda mína
eignuðumst eigið húsnæði fyrir
röskum 30 árum á vegum fé-
lagslega eignaríbúðakerfisins. Erf-
itt var í fyrstu að klúfa kaupin fjár-
hagslega, en tókst með Guðs hjálp
og góðra manna. Síðan hefi ég
hneigst til að líta á okkur sem
sjálfstætt fólk, þótt vonandi séum
við ekki enn óháð Guðs hjálp,
fremur en aðrir.
Eflaust hafa margir svipaða
sögu að segja, þótt sá sé „eldurinn
heitastur, sem á sjálfum brennur“.
Reynsla almennings er oft hverjum
ráðherra trúverðugri.
Ég tel víst, að félagsmálaráð-
herra og aðstoðarmenn hans hafi
fyrir löngu komið auga á að það
var villa að leggja Húsnæðisstofn-
un ríkisins niður. Hinn svonefndi
Íbúðalánasjóður sýnist hvergi
nærri geta sinnt hlutverki Hús-
næðisstofnunar. – Hundruð manna
eru sögð á götunni. Sumir sofa á
torgum eða í bílskriflum. Það þarf
greinilega, án tafar, að gera nýtt
átak til að skapa sjálfstætt fólk.
SVEINN KRISTINSSON,
Þórufelli 16,
Reykjavík.
Leiguliðar og
sjálfstætt fólk
Frá Sveini Kristinssyni: