Morgunblaðið - 11.09.2002, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 MIÐVIKUDAGUR 11. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Dagmar Fanndalfæddist á Akur-
eyri 24. september
1915. Hún lést laug-
ardaginn 24. ágúst
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Sig-
urður J.S. Fanndal
og Soffía Gísladóttir
Fanndal. Dagmar
var næstyngst fjög-
urra barna þeirra.
Systkini hennar voru
Gestur, f. 1911, d.
1995, Sigríður
Svava, f. 1913, d.
1991, og Georg, f.
1917, d. 1970.
Dagmar giftist Daníel Þórhalls-
syni, útgerðarmanni og söngvara,
frá Höfn í Hornafirði, f. 1. ágúst
1913, d. 7. sept. 1991. Börn þeirra
eru: 1) Þórhallur, f. 1941. 2) Sig-
urður Gunnar, f. 1944. Sambýlis-
kona hans um tíma var Elínborg
Sigurgeirsdóttir, f.
1951, sonur þeirra
er Daníel Geir, f.
1984. 3) Soffía
Svava, f. 1948, maki
Birgir Guðjónsson,
f. 1948. Börn þeirra
eru: a) Bryndís Eva,
f. 1972, sambýlis-
maður Tómas Orri
Ragnarsson, f. 1973,
dóttir þeirra er
Theodóra, f. 2001. b)
Hákon Örn, f. 1976.
c) Dagmar Ingi-
björg, f. 1983. 4)
Ingibjörg, f. 1951.
Maki I Sveinbjörn Ársæll Svein-
björnsson, f. 1941, d. 1985. Synir
þeirra eru Sveinbjörn Ársæll, f.
1981, og Gunnar Daníel, f. 1984.
Maki II Sigurður Valdimarsson, f.
1937, d. 2001.
Dagmar var jarðsett í kyrrþey
að eigin ósk.
Amma var mikill gleðigjafi í lífi
okkar systkinanna. Hún fæddist á
Akureyri og fluttist til Siglufjarðar
með fjölskyldu sinni fimm ára göm-
ul. Hún bjó á Siglufirði til ársins
1969. Þar vann hún verslunarstörf
og síðar húsmóðurstörf á fjölsóttu
heimili. Hún kynntist afa þegar
hann kom sem einsöngvari til að
syngja með karlakórnum Vísi. Þar
ól hún upp fjögur börn og upplifði
ýmsar breytingar bæði jákvæðar
og neikvæðar, sem oft tengdust
duttlungum síldarinnar enda var
afi útgerðarmaður og síldarsalt-
andi. Þegar öll börnin voru upp-
komin fluttust afi og amma til
Reykjavíkur. Fljótlega eftir það fór
að bera á heilsubrest hjá afa og
hann dó 1991. Þegar hún varð átt-
ræð missti hún annan fótinn og var
bundin í hjólastól upp frá því. Með
dyggri hjálp dagdeildar Landakots
varð henni kleift að búa ein á heim-
ili sínu, þar til í vor að hún lagðist
inn á sjúkrahús í síðasta skipti.
Amma var duglegasta kona sem
við höfum kynnst. Þrátt fyrir þrá-
lát veikindi bar hún ávallt höfuðið
hátt og sýndi ótrúlega styrk í
gegnum þau öll. Hún mat það mjög
mikils að koma vel fram og vera
vel til höfð, enda afskaplega glæsi-
leg sjálf alla tíð. Hún var okkur
góð fyrirmynd í einu og öllu (fyrir
utan reykingarnar) og hafði alltaf
mikinn áhuga á því sem við vorum
að gera. Hún spurði hiklaust um
ástarmálin og fylgdist vel með
hvernig lífið gengi fyrir sig hjá
okkur. Hún las mjög mikið, bækur
frá öllum heimshornum og hafði þá
oft landakort sér við hönd. Það var
alltaf gaman að koma í heimsókn
og reyndum við að koma því við
sem oftast. Var maður þá ósjaldan
sendur til að kaupa eitthvað gott
með kaffinu, eitthvað „slikk“. Hún
var góð spilakona með mikið
keppnisskap. Ósjaldan var setið
löngum stundum heima hjá ömmu
yfir kaffibolla og spilað yatsí, kas-
ína, pikkí eða manni, sem oftar en
ekki endaði með sigri ömmu. Þá
sjaldan að hún var ekki að vinna
heyrðist oft „Ja, nú reiddist góð-
mennið“ og staðan breyttist mjög
skjótt. Lífsgleði hennar, glæsileika
og dugnaðar munum við alltaf
minnast og láta okkur verða að
leiðarljósi.
Elsku amma, við eigum eftir að
sakna þín.
Bryndís Eva, Hákon Örn
og Dagmar Ingibjörg.
DAGMAR
FANNDAL

 




  
 
 














 !

  
 


 

 
 
  
  
 
    

!" 
 !#$$
%

& 

 

  
' 
 
 (


!"#$%& ''

'&  !"#''  ( !) '*+'#, 

(- %# !"#'#,  ./'& (,%''
0'%( !"#'#,  ,1*'
2% ' !"#''
(- %#"% !#, 
(3
) * 
    
 
  

 





44.5$

4410



+   ' 
 

 ' , *


 

- 
 
!%( '/((6#,  6& *''
& (&'/((6#,  +'+''
.##( *(/((6#,  & (
*%&'&#
& /((6#,  ) '*+31*'
1+!
3/((6' &''&%*,"'#, 
 ( !/((6#,  6 #

(3
) *  

  

   
 
  

7
4

3$8
19
484
-2'((,%'

% !-2'":
+! %-& " % ' (-% ;
+   .
 

 /&   
 


 
- 
   
  
 /& 
&  

!0 
 
!$$

-<+%'#, 
 (*(3 &"#'#,  9/'& 7&
<+%%" &"#''
) '  &"#'#,  %-*+%"5&(&
1/* &"#'#,  ( %''
(3

    
  
44

31
484
%& "/#& 
+ 
 
 

1 
 
 (*,<+%%
('
%%,%6& (
%%#,'#, 
, '#,   =  %''
  '' 4
&# '.  '#, 
(3


  2 

 
 

 
<
>4
7

''&#%&
.(%#
+   .
 

/&  

 

0 
 
3 
    
   /& 4  

!1 
 !$"$
% &(-"  "-(-"
."".% '&(-"  % (-&/(-"
7+('   "'' -(?&#/(-"
 "  "'' 
% @&4&&/(. %&&
@- '
5@ '()& -'
6  (6#"&3
Kæri vinur, nokkur
kveðjuorð til þín.
Kynni okkar hjóna við
ykkur Siggu voru ljúf
og góð, þið alltaf svo ró-
leg og yfirveguð, eng-
inn asi. Alltaf gaman að
spjalla yfir kaffibolla hvort sem var
hjá okkur eða ykkur og ekki var
verra þegar þú bauðst nýbakað
brauð eða kökur eftir sjálfan þig, þú
varst snillingur í bakstri.
Þið voruð góðir vinnufélagar,
Bragi og Pétur vélstjórar, hjá Björg-
un og síðar á Jóni Vídalín, alltaf
sömu góðu strákarnir. Við vorum svo
BRAGI
GUÐMUNDSSON
✝ Bragi Guð-mundsson fædd-
ist í Stykkishólmi 25.
apríl 1942. Hann
andaðist á heimili
sínu 28. ágúst síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Garða-
kirkju 5. september.
ánægð að sjá hvað þú
varst hress í 60 ára af-
mælinu þínu í apríl,
okkur fannst allt vera í
góðum gír, þú svo kát-
ur og glettin. En allt er
breytingum háð. Þú
komst úr siglingu í jan-
úarbyrjun úr söluferð í
Þýskalandi, varst á sjó
yfir jól og áramót, ekki
grunaði okkur að það
væri þín síðasta sigling
á hafinu.
Skjótt skipast veður
í lofti, líf þitt tók aðra
stefnu. Nú ertu farinn í
aðra lengri siglingu í ný heimkynni.
Þú kvaddir þessa jarðvist, umvafinn
hlýju góðrar konu og barna heima í
Görðum. Guð gefi þeim styrk að
halda áfram. Hafðu þökk fyrir góðar
samverustundir. Far í guðs friði,
kæri vinur. Líði þér vel í nýjum
heimkynnum.
Dagný og Pétur V. Hafsteins.
Hefur göngu æskan ör
árla lífs á degi,
sýnist ævin unaðsför
eftir sléttum vegi,
skilur ei að kuldakjör
koma á daginn megi.
Haustsins þungu kröm og kör
kennir vorið eigi.
(Örn Arnarson.)
Grettir Gunnlaugsson, mágur
minn, er fallinn frá, langt fyrir aldur
fram, 57 ára að aldri. Hann laut í
lægra haldi fyrir óvægnum sjúk-
dómi á skömmum tíma.
GRETTIR
GUNNLAUGSSON
✝ Grettir Gunn-laugsson fæddist
í Reykjavík 24. júlí
1945. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 28. ágúst
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Bústaðakirkju 9.
september.
Bjartsýni ríkti í
fyrstu um að hægt yrði
að vinna á meininu, en
vonirnar brugðust,
þrátt fyrir harða bar-
áttu. Fjölskyldan hef-
ur, síðustu vikur, horft
á það máttvana, hvern-
ig honum hrakaði jafnt
og þétt, uns yfir lauk.
Ég horfi á mynd af
tveimur litlum bræðr-
um, gleði og fölskva-
leysi skín úr svip
þeirra. Það eru þeir
Grettir og Jón Steinar,
sem síðar varð eigin-
maður minn. Ég ímynda mér alltaf
að þessir drengir hafi verið þannig í
æsku, að frá því þeir opnuðu augun
á morgnana og þar til þeir lögðust á
koddann aftur, hafi ótrúlega mikil
orka verið leyst úr læðingi, þar sem
strákaviðfangsefnin voru óþrjótandi.
Þess á milli hafi þeir hámað í sig mat
og hefur mínum manni alltaf þótt
frekar verra að Grettir skyldi æv-
inlega vera fljótari að klára af disk-
inum en hann.
Bernskuárin áttu þeir bræður í
Blönduhlíðinni. Ég sé þá í anda rog-
ast með drasl í brennu í Öskjuhlíð af
miklum áhuga og atorku, standa í
frosti við búð í Lönguhlíð að selja
jólatré eða leika sér í drullupollinum
stóra við Blönduhlíð 2, fyrir framan
Jónsbúð, sem afi þeirra átti.
Þeir voru sendir í sveit á sumrin,
Grettir að Reynistað í Skagafirði og
Jón Steinar að Gili í Svartárdal. Tíu
ára lagði Jón Steinar á sig langt
ferðalag til að heimsækja bróður
sinn. Höfðu þeir þá ekki hist í tvo
mánuði eða svo. Er hann kom á bæ-
inn var honum tjáð að Grettir væri
staddur í fjárhúsi einu þar skammt
frá. Hann fór þangað og sem hann
kom inn um dyrnar sá hann Gretti í
hrókasamræðum við strák sem með
honum var. Þegar Grettir sá bróður
sinn birtast óvænt í dyrunum sagði
hann af miklum ákafa við strákinn:
„Þarna er Nonni bróðir. Hann kann
lagið.“
„Nonni, syngdu „Ú í ú aa“ fyrir
hann.“ Og þarna stóð Jón Steinar og
söng lagið „Ú í ú aa, ding dong valla
valla bing bong“, án alls formála,
eins og ekkert væri sjálfsagðara en
að heilsa fólki á þennan hátt eftir
langar fjarvistir. Góðir saman.
Er þeir uxu úr grasi tengdi þá
sameiginlegt áhugamál, sem þeir
höfðu erft frá föður sínum, en það
var laxveiðin. Ekki hef ég tölu á því
hversu oft þeir fóru til veiða í Svartá
í Svartárdal, en hana kunnu þeir ut-
anað. Grettir skrifaði lýsingu á ánni í
tímaritið Veiðimanninn á sínum
tíma. Einnig vorum við nokkrum
sinnum með þeim hjónum við Haf-
fjarðará. Sama eljan og dugnaður-
inn hefur einkennt þá bræður við
veiðarnar og annað, sem þeir hafa
haft áhuga á, sem er heilmargt.
Grettir kynntist ungur ástinni
sinni, henni Þuru. Eignuðust þau
fjögur börn. Samband þeirra var
einstaklega hamingjuríkt og virtist
verða nánara með árunum. Hún var
vakin og sofin yfir honum í veik-
indum hans og stóð sig eins og hetja.
Það virðist svo ótrúlega stutt síð-
an ekkert amaði að.
Við fórum saman til Washington í
áttræðisafmæli Auðar, móðursystur
þeirra bræðra, í apríl í fyrra. Á ætt-
armóti, sem haldið var í júlí í fyrra,
u.þ.b. viku áður en hann veiktist, var
hann kátur og hrókur alls fagnaðar.
Skjótt skipast veður í lofti og leiðir
þetta hugann að því hve dýrmætur
hver dagur lífsins er.
Grettir hafði einstaklega létta