Morgunblaðið - 15.09.2002, Side 21

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. SEPTEMBER 2002 21
ÞAÐ sýnist orðið ótrúlega mikilvægt
þjóðfélagslega séð að fólk skuli hafa
hár og láta sér hreint ekki á sama
standa um hvernig það er og fer.
Ótrúlegur fjöldi hefur beina at-
vinnu af að þvo, greiða, klippa,
mýkja, krulla, slétta og lita hárin
sem vaxa út úr höfðinu á samtíðar-
fólkinu. Það væri annars forvitnilegt
að vita hversu miklum peningum
landslýður eyðir í hár sitt árlega.
Það er sannarlega af sem áður var
í gamla bændasam-
félaginu þegar ís-
lenskar konur flétt-
uðu bara á sér
hárið eða vöfðu í
hnút og karlarnir
létu í besta falli
skella af sínu strýi
með sauðaklippun-
um.
Þegar ég sat á hárgreiðslustofu
um daginn, eitt sinn sem oftar, og
horfði út undan mér á alvörugefnar
manneskjur með permanettrúllur
eða álpappírsvöndla í hárinu lesa
Mannlíf og Séð og heyrt og fá sér
kaffisopa varð mér á að hugsa að við
Íslendingar gætum ábyggilega hætt
að veiða fisk og stunda landbúnað ef
erfðafræðingar nútímans fyndu upp
stökkbreytt gen sem gerði okkur
kafloðin um allan kroppinn, – úr því
svona mikill kostnaður og fyrirhöfn
er af einum litlum höfuðhárbletti
hversu mundi þá ekki kroppur vax-
inn síðu hári skapa mikla vinnu (sbr.
dýr myndi Hafliði allur)?
Ég lét vera að ræða þessar um-
þenkingar við hárgreiðslukonuna
mína, en spurði þess í stað hvort al-
gengt væri að fólk „vissi ekki neitt
hvað það ætti að gera við hárið á
sér?“
„Já, það er algengt, – en svo er á
hinn bóginn til fólk sem aldrei breyt-
ir um hárgreiðslu.
Kona nokkur kom t.d. í fjöldamörg
ár á stofu þar sem ég vann með mynd
af sér frá því hún var ung og vildi fá
nákvæmlega eins greiðslu og hún var
með á myndinni – túberinguna og alla
lokkana, smáa og stóra. Síðast þegar
ég vissi til var myndin orðin ákaflega
lúin og velkt,“ sagði hárgreiðslukon-
an.
Í framhaldi af þessu tóku umræð-
ur okkar að snúast um alls kyns
óvæntar uppákomur og jafnvel
harmsögur í sambandi við hár-
greiðslu.
Eins og t.d. þegar ein ágæt hár-
greiðslukona litaði hár mitt með
henna fyrir árshátíð með þeim afleið-
ingum að ljóst hárið var á litinn eins
og gulrót hátíðarkvöldið. Heilan
sunnudag var reynt að ná hennalitn-
um úr með steinolíu en ljósar strípur
urðu loks þrautalendingin. Eða þá
þegar ég fór á hárgreiðslustofu með
hár niður á axlir og ætlaði að láta að-
eins „særa“ það. Því miður var hár-
greiðslukonan annars hugar, tók
stóran slurk af hári uppi á miðju
höfði og klippti snöggt eins og bursta
(þ.e. öfuga indíánaklippingu). Ég fór
út með knallstutt hár en þurfti ekki
að borga fyrir klippinguna.
Þá er mér ógleymanlegt fjaðrafok-
ið þegar ég fyrir ferminguna ákvað
að hækka á mér ennið með því að
raka nokkuð drjúga rönd af hárinu
(þetta hafði verið gert við fræga
kvikmyndaleikkonu), hárgreiðsla
mín þótti ófögur meðan röndin var
að vaxa upp í að verða toppur.
„Þú hefur næstum verið eins og
konurnar sem koma með skaðbrennt
hár úr heimapermanettinu svo það
verður hreinlega að snoða þær,“
sagði hárgreiðslukonan mín.
Já, það er víst vandaverk að setja
permanett í hár svo vel sé, – en ef
það heppnast vel getur það verið af-
ar glæsilegt.
Hún var í það minnsta ansi „flott“ að
eigin mati, stúlkan sem sat á Hótel
Borg á blómatíma permanettsins og
hristi með jöfnu millibili þykkt og mik-
ið hár sitt með nýjum permanettkrull-
um og sagði í hvert skipti háum rómi:
„Oo, ég ræð ekkert við hárið á mér, ég
var að þvo það og það er bara út um
allt.“
Ungur maður sat við næsta borð
og var að lesa í blaði en komst ekki
hjá því að heyra þessi ummæli stúlk-
unnar æ ofan í æ. Loks stóð hann á
fætur og steig um leið fast ofan á fót
stúlkunnar og sagði um leið: „Ææ,
fyrirgefið, ég var að enda við að þvo
mér um fæturna og ræð ekkert við
þá, – þeir eru bara út um allt.“
Loks læt ég fljóta hér með spán-
nýja hugmynd um hvers vegna Hall-
gerður langbrók vildi ekki láta
Gunnar á Hlíðarenda hafa leppinn úr
hári sér. Þetta með kinnhestinn
kann nefnilega að hafa verið yfir-
varp. Allt eins getur verið að hún
hafi verið búin að hafa mikið fyrir að
safna þessu líka síða hári og séð sem
var að það myndi hafa óheppileg
áhrif á hárgreiðsluna ef hún færi að
byrja á því að tæta það niður í boga-
strengi.
ÞJÓÐLÍFSÞANKAR/Hvað skyldum við eyða miklu í hármeðhöndlun?
Harmsögulegar hárgreiðslusögur
eftir Guðrúnu
Guðlaugsdóttur
Acidophilus
H
á
g
æ
ð
a
fra
m
le
ið
sla
Er þér illt í maganum?
Fyrir meltingu og maga
með gæðaöryggi
FRÁ
FRÍHÖFNIN