Morgunblaðið - 21.09.2002, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 21.09.2002, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. SEPTEMBER 2002 31 F ylkir getur tryggt sér Íslandsmeistaratit- ilinn í knattspyrnu með sigri á Skaga- mönnum í dag. Þeir sem spáðu því fyrir meira en fimmtán árum voru álitnir fárán- lega bjartsýnir eða einfaldlega skrýtnir. Slíkir spádómar voru heldur ekki hrópaðir á torgum. Hvíslað var um „gulldrengina“ inni í bílum sem lagt var við mal- arvöllinn á bökkum Elliðaárinnar. Þetta var heimavöllurinn þar sem núverandi máttarstólpar Fylkisl- iðsins lögðu jafnaldra sína hvaðan- æva af landinu á meðan meist- araflokkur Fylkis atti kappi í annarri og þriðju deild. Gulldreng- irnir vöktu vitanlega athygli langt úr fyrir Árbæjarhverfið. Eins og öðrum efnilegum úthverf- astrákum voru þeim boðnir strætómiðar, skór og sæti í ung- lingalandsliðinu ef þeir gengju til liðs við Fram sem var nokkurs konar úrvalslið Breiðholtshverfis á þessum árum. Fylkisliðið hélt hins vegar saman þótt æfingar þyrfti að sækja í Laugardalshöll, Seljaskóla og Hólabrekkuskóla vegna aðstöðuleysis í Árbænum. Fylkir átti engin aðsóknarmet fyrir tuttugu árum. Áhorfendur voru ekki fleiri en svo að stór hluti þeirra sat sem fastast í bílunum fyrir ofan malarvöllinn og horfði á kappleikina þaðan. Afgangurinn kom sér fyrir í brekkunni fyrir neðan. Gengið var á milli aðkomu- manna til að krefja þá aðgangs- eyris. Ég get ekki ímyndað mér að það hafi gefið mikinn aur. Fylk- ismenn voru engu að síður sam- mála um að Árbæjarvöllur væri besti malarvöllur landsins. Stór- hugur var í starfi félagsins. Nýtt félagsheimili var risið við hlið þess gamla. Þangað streymdi fólk á laugardögum til að skila inn get- raunaseðlum og horfa á end- ursýnda leiki úr ensku knatt- spyrnunni í flutningi Bjarna Fel. Félagið var fyrir löngu orðið hjart- að í hverfinu. Þótt erfitt sé að ímynda sér Árbæinn án Árbæj- arlaugar, Ársels eða íþróttahúss- ins er íþróttafélagið Fylkir jafnt- engd hverfisvitundinni og raun ber vitni vegna þess að félagið kom til áður en flest önnur þjón- usta hverfisins. Fylkisheimilið gamla hafði verið eitt allsherjar félagsheimili á fyrstu árum hverfisins. Það hefur yfir sér anda upphafsins, svipar í raun til sumarbústaðar og hefði auðveldlega verði tekið í mis- gripum fyrir sumarhús ef nafn fé- lagsins hefði ekki verið málað á það stoltum stöfum. Ekkert var heldur betur við hæfi. Sagan segir að Fylkisnafnið hafi verið valið þannig að stjórnarmenn hafi skipt sér í tvö lið hvort í sínum enda fé- lagsheimilisins og kallað „Áfram Elliði!“ og „Áfram Fylkir!“ hvor á móti öðrum þar til formaðurinn úrskurðaði að Fylkir skyldi liðið heita. Á sunnudögum var Fylk- isbíó. Einhverjir pabbarnir höfðu fórnað sér svo aðrir foreldrar gætu sofið. Þeir höfðu komið upp kvikmyndasýningavél, poppað og raðað upp stólum svo krakka- skríllinn gæti horft á bíó. Oft voru þetta ekki nema bútar úr kvik- myndum í fullri lengd. Og kannski eins gott því inn á milli slæddust brot úr Innrás mauranna og óhugnanleg býflugnaatriði sem mörg ár tók að dreyma úr sér. Í miðri viku voru dansnámskeið. Og blokkflautukennsla. Fylkisheim- ilið var einsog félagsheimili í sveit enda var búskapur enn stundaður aðeins 20 metra frá. Skepnur Rönku Bótar, eins og sú ágæta kona var kölluð, kroppuðu túnið þar sem nú er heimavöllur Fylkis. Fyrstu sigursælu árgangar fé- lagsins státuðu heldur ekki aðeins af hæfileikaríkum íþróttamönnum ekki síður af stórum hópi foreldra sem stóð á bak við liðið. Íþrótta- félag er miklu meira en leikmenn- irnir sem spila fyrir þess hönd. Tryggð leikmanna við Fylki er ef til vill ekki síst að leita í samstöðu þeirra með því fólki sem staðið hefur á bak við uppbygging- arstarfið í Árbæjarhverfi und- anfarin ár og áratugi. Sömu sögu er að segja úr fjölmörgum íþrótta- félögum um alla Reykjavík og raunar landið allt. Þar sem for- eldrar leggja rækt og heilbrigðan metnað við ástundun barna sinna getur félagsstarf orðið að dýr- mætu fararnesti út í lífið. Um for- eldrafélög í skólum gildir sama máli. Áhugi foreldra er jafnmik- ilvægur góðum skóla og vönduð námskrá og metnaðarfullir kenn- arar. Eitt meginverkefni næstu ára á sviði stjórnmála er að nýta krafta frjálsra félagasamtaka, foreldra og íþróttafélaga í upp- eldis- og uppbyggingarstarfi fyrir börn og unglinga. Á því sviði hafa verið stigin ákveðin skref í Reykjavík. Á næstu ár- um er stefnt að því að íþrótta- félög, tónlistaskólar og frjáls félagasamtök fái tækifæri til að taka þátt í að gera skóladag grunnskólabarna innihalds- ríkan, hollan og heilsteyptan. Í þessu felast fjölmörg ný tæki- færi fyrir íþróttafélögin þótt um leið fylgi nýjar kröfur í takt við aukna ábyrgð. Veigamesta breytingin felst án efa í því að líta á íþróttir barna sem uppeldisstarf sem hefur einnig skyldur við þá sem ekki stefna að afrekum á íþróttavellinum. Segja má að fé- lögin séu þegar farin að axla slíka ábyrgð í meira mæli en áður. Sér- stakir fræðslufulltrúar hafa starf- að að uppeldis- og íþróttamálum innan nokkurra Reykjavík- urfélaga undanfarin misseri með tilstyrk Íþrótta- og tóm- stundaráðs. Gefnar hafa verið út leiðbeiningar til foreldra, reglur um keppnisferðir og æ fleiri félög hafa samþykkt viðamikla íþrótta- námskrá sem ber vott um stór- huga metnað. Á sama hátt geta íþróttafélögin jafnframt tekið for- ystu á sviði forvarna og almenn- ingsíþrótta allra aldurshópa í hverfum borgarinnar. Íþróttafélög og frjáls fé- lagasamtök geta gegnt lykilhlut- verki við að skapa gott og inni- haldsríkt mannlíf í hverfum borgarinnar. Í því efni þarf ein- mitt að horfa til frjálsra fé- lagasamtaka og frumkvæði ein- staklinga fremur en einblína á framlag opinberra aðila. Ævintýr- ið úr Árbænum hefur sannfært mig um það. Stemningin í hverfinu undanfarna daga, vikur og raunar sumur er engu lík. Vissulega báru stórveldisdraumar Árbæinga fyrir fimmtán árum vott um bjartsýni. Mestu skiptir hins vegar að eld- hugar fengu notið sín og óeig- ingjarnar hendur voru tilbúnar að leggjast á plóginn. Til að ævintýri verði að veruleika verður einhver að trúa á þau. Ég trúi að Fylkir verði Íslandsmeistari í dag. Ævintýrið í Árbænum Eftir Dag B. Eggertsson dagur@reykjavik.is ’ Vissulega báru stórveldisdraumar Árbæinga fyrir fimm- tán árum vott um bjart- sýni. Mestu skiptir hins vegar að eldhugar fengu notið sín og óeigingjarnar hendur voru tilbúnar að leggj- ast á plóginn. ‘ Höfundur er læknir og borgarfulltrúi. nu sinni þegar yndi fyrir er, hvort m afstöðu m hefur síðast mmy- með tölv- gerð- Um þess- wood- m Harr- son eru meðal daborg- eikafólk ood staf- ynda múrskar- skilja oft hvernig mynda, í graf- ð hug- n hefur a um þá fur aukið að sér ðað er til „amerík- ðingar er þurfi allir heims- sund manna þjóð með eigið tungumál, sem aðeins Íslend- ingar skilji. Hnattvæðingin býður fleiri tækifæri en nokkru sinni fyrr til að láta að sér kveða á alþjóðavett- vangi. Galdurinn er að bjóða það, sem er einhvers virði: Guðúnarkviðu eftir Hauk Tómasson í flotkví í Kaupmannahöfn; kórinn Raddir Evrópu undir ís- lenskri forystu Þorgerðar Ingólfsdóttur á menning- arborgarárinu 2000; Sigur Rós með rímnakveðskap Steindórs Andersens, trillukarls og formanns Kvæðamannafélagsins Iðunnar, í Bretlandi og Bandaríkjunum, vöggu poppsins, svo að þrjú dæmi séu nefnd. „Þetta er einkenni á góðum listamönnum, að þora,“ sagði Steindór um framtak Sigur Rósar. Og hver hefði svo trúað því, að rímur gengju í end- urnýjun lífdaganna í gegnum rappið, götumenningu frá New York, sem var tiltölulega nýlega markaðs- sett af Wu Tang Clan og fleirum. Í sumar kom út fyrsta rappsafnplatan hér, þar sem einungis er rappað á íslensku – heitir hún Rímnamín. x x x Við töku Hafsins miðast sjónarhornið við að gera hlut íslenskrar náttúru sem mestan og bestan. Að- dráttarafl hennar er mikið, þótt hún sé oft kuldaleg í hrikalegri fegurð sinni í þessari mynd. Með tveim- ur útlendingum í mikilvægum hlutverkum gefst færi á að skýra ýmislegt í íslenskri þjóðarsál og sið- um; draga skil á milli okkar og þeirra. Frá upphafi hefur verið tekið mið af því, að myndin nyti sín á alþjóðamarkaði, en hefði þó sterk íslensk einkenni. Þórður Ágústsson, útgerðarmaður og fiskverkandi, er örlagavaldurinn í sögunni í leik Gunnars Eyjólfssonar, sem hefur lýst Þórði og sagt: „Ég er svo innilega sammála Þórði í afstöðu hans til kvótamálsins. Satt best að segja dái ég hann fyrir að vilja sjá til þess að kvótinn verði áfram í byggðarlaginu. Við erum öll búin að sjá hvað getur gerst. Að kaupa og selja verðbréf er orðið að gera út í dag. Á meðan leggjast byggðir úti um allt land í eyði. Neglt er fyrir glugga og bátum lagt til að fólkið geti flust til Reykjavíkur. Ég tek hatt minn ofan fyrir hugsjónum Þórðar Ágústs- sonar.“ Við, sem þekkjum íslenskt þjóðlíf, skiljum kvóta- broddinn í myndinni – en hvað um annarra þjóða menn? Er það til marks um að þora, að setja þetta samtíma deilumál okkar inn í þessa listrænu um- gjörð fyrir alþjóðamarkað? Kvótadeilur eru fjarlægt kvikmyndaefni á Holly- wood-tímum og verða kvikmyndagestum ekki efst í huga, þegar þeir ganga út af Hafinu heldur fjöl- skyldudramað og mannlífið í íslensku sjávarþorpi við upphaf nýrrar aldar. „Meginþorri ungs fólks er ekki svona – er það?“ spyr Gunnar í Morgunblaðs- viðtali um myndina og svarar sér sjálfur, að flest ungt fólk sé ákaflega heilbrigt og rétt hugsandi. x x x Hnattvæðingin kallar í senn á, að menn leggi rækt við heimahaga sína, leiti rótanna, og hafi áhuga á að kynnast hinu sérstaka eða sérkennilega í fari annarra. Í þessu kann styrkur Hafsins að felast, þegar myndin hefur keppnisgöngu sína úti í hinum stóra heimi, eftir að hafa kallað á svo marga áhorf- endur á fyrstu dögum sínum hér heima. Hitt getur auðvitað einnig gerst, að veröld Hafs- ins sé of fjarlæg annarra þjóða mönnum. Engir nema innvígðir skilji eða hafi áhuga á átökunum og togstreitunni í myndinni. Gagnrýnandi Morg- unblaðsins sagði: „Í kvikmyndinni er því á margan hátt litið um öxl, horft er á veröld sem var, og þá veröld sem kjarnar allt það sem við Íslendingar er- um búin til úr og eigum eftir að bögglast með inn í okkar fjölmenningarlegu og alþjóðavæddu framtíð.“ Hér er mikið sagt. Vissulega er ögrandi að horfa í þennan spegil og sársaukafullt. Hitt er spennandi að fylgjast með viðbrögðum þeirra, sem líta ekki á Hafið sem enduróm eigin þjóðfélags. heiman bjorn@centrum.is áldið á við ekki ná til t vonandi. n það sem nn sjálfan fyrst og óðabókum að fyrsta þó nýrri kinni, Yfir rsta ljóðið ð. ndar síðar ur út og segir: hver vill eiga mig? eða Halló litli villi- kötturinn minn eða Útsýni í rökkrinu (áfram má telja). Þrátt fyrir ljóðrænuna bregður þó alltaf fyrir í fyrstu bókunum heimspekilegum þankagangi og ádrepu eins og í ljóðinu Dans á sandi og Svartálfa- dansi. Hliðin á sléttunni (1970) er ekki auðmelt en und- anfari síðustu bókanna tveggja líkt og Farvegir. Glugg- inn snýr í norður (1946) er hefðbundnust en leynir á sér, ekki síst í endurskoðuðu útgáfunni 1979. Þar eru Vísur af Melrakkasléttu og fleiri athyglisverð ljóð. Stefán Hörður Grímsson stundaði enga umsvifa- mikla ljóðaframleiðslu, fór sér hægt og vandaði sig. Maðurinn var hljóðlátur en ef hann beitti sér var ágætt að vera við öllu búinn. Flest var þó í anda riddaramennskunnar og maður hafði á tilfinningunni að honum þætti ekki til mikils unnið í hinu mótsagnakennda þrefi umheimsins. samtengd ljóð eins og Tengsl svo að segja má að mikið sé um samtengingu í ljóðum hans. Spyrja má hvort öll ljóð séu ekki tengd, en kannski ekki alltaf með jafnmarkvissum hætti og hjá Stefáni Herði. Rifja má upp Húm: Hve hljótt/ flögra þau fiðrildin // fegurstu nótt í sumri Húm II er svona: Hve hljótt/ hvarflar fræið á hvirf- ilvæng // hverfula nótt um sumar Fegursta nótt og hverfula nótt er í ljóðinu eitt og hið sama og einnig má finna fjölmargar aðrar líkar teng- ingar í bókum skáldsins. Sennilega þykir mörgum undarlegt hve náttúran er áberandi hjá Stefáni Herði. Hann var kallaður atóm- skáld en yrkir þó ekki mikið um borgir og ógnir nútíma mannlífs. Hann gerist málsvari landsins og náttúrunn- ar, vill umfram allt vernda undur náttúrunnar og búa í návist hennar. Eitt magnaðasta ljóðið þessa efnis er Þögnuðuholt: Þegar þú gengur núna þessar beru klappir þessar urðir og blásnu mela sérðu nögur þínar þar sem þú gengur við hljóðnaðan fuglasöng horfna stíga meðal ljósra birkistofna í liðnum ilmi skógar sem féll svo að þú fengir lifað sem af mannlegri náð ert á góðri leið með að brenna allt sem fram undan er og allar brýr að baki svo að skelfingu þinni lostin stígur engilsmynd þín upp úr lindinni og rífur ímyndun þína á hol Nú þekkjumst við bræðrungar þeysandi á læmingjum og hvorugur hefur farið úr skónum Hvasst fyrir tungl Heimspeki og dulúð setja þó meiri svip á síðustu ljóðabækur Stefáns Harðar, eins og í Staðleysu sem fjallar um það þegar „staður þinn kemur/ út úr skugga sínum“ því að þá geristu annað en þú ert „og þegar staður þinn hverfist/ inn í skugga sinn/ geristu annað en þú varst/ hvað sem þú ert –/ og hvar sem þú ert ertu margt“ Dulúð Stefáns Harðar er meira en óræður leikur heldur hluti tilvistarinnar sjálfrar, þess að lifa og hugs- anlega sætta sig við það eða verða það. Vonbrigði og fjarvist breyta því ekki en eru jafnan efni í ljóð, einkum hjá þeim sem kunna að yrkja jafnvel og Stefán Hörður. Það er yfirleitt langur vegur frá fyrstu bókunum eins og hinu yndislega ljóði (einu af þorpsljóðunum í Svart- álfadansi (1951) Á kvöldin, um litlu stúlkuna sem kem- rímsson Yfir mófjallið rauða bláhvítu ljósi stafar nýmáninn fölur á brá. Úti af fjörum brúnum vesturfallinu knúin ómar í logni hvítu harpa í djúpum sjó harpa sem leikur undir vorkvöldsins slæðudansi dapurt og glatt í senn. Moldin dökka sem geymir lík hinna týndu blóma blóma sem hönd þín snerti aftur er hlý og fersk. Rökkur fellur á augu kvöldsins og önnur blárri handan við glötuð vor verður að einu, rennur saman kvöldið og mynd þín hljóð og fögur sem minning hrein og hvít eins og bæn Kvöldvísur um sumarmál johj@mbl.is
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.