Morgunblaðið - 21.09.2002, Side 44

MINNINGAR
44 LAUGARDAGUR 21. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurður Guð-mundsson fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 14. janúar 1925.
Hann lést á deild
14-G á Landspítalan-
um við Hringbraut
12. september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin á
Eiðum í Vestmanna-
eyjum, þau Árný
Magnea Steinunn
Árnadóttir, frá
Byggðarholti í Vest-
mannaeyjum, f. 18.9.
1901, og Guðmundur
Eyjólfsson, sjómaður og síðar
starfsmaður Lifrarsamlags Vest-
mannaeyja, f. á Iðu í Biskupstung-
um 24.11. 1900, þau eru bæði lát-
in. Sigurður var annað barn
foreldra sinna og elstur sona
þeirra. Hin systkinin eru Ólöf
Stella, húsmóðir í Kópavogi, f.
29.7. 1923, Árni, vélstjóri í Vest-
mannaeyjum, síðar húsvörður í
Kópavogi, f. 25.6. 1926, d. 12.11.
2000, Ólafur, smíðakennari á
Húsavík, f. 26.10. 1927, Anton,
vélsmiður í Reykjavík, f. 29.7.
1929, og Páll Valdimar Karl, f.
13.10. 1930, d. 15.4. 1931. Sigurð-
ur kvæntist 18. desember 1959
Kristínu Önnu Karlsdóttur, hús-
móður og verkakona frá Reykja-
vík, f. 4.7. 1937. Foreldrar hennar
voru Hermanía Sigríður Anna
Markúsdóttir, saumakona í
Reykjavík, og Karl Moritz Guð-
mundsson, slökkviliðsmaður í
Reykjavík. Börn Sig-
urðar og Kristínar
eru: 1) Sigríður,
hjúkrunarfræðingur
í Reykjavík, f. 30.8.
1960, sambýlismað-
ur Sigurður Bald-
ursson, vélstjóri, f.
2.4. 1958, dóttir
þeirra er Bára Guð-
laug, f. 16.1. 2001. 2)
Árný verkakona í
Þorlákshöfn, f. 19.8.
1965. Dóttir hennar
er Kristín Henný
Moritz Grétarsdótt-
ir, f. 1.5. 1987. Börn
Árnýjar og Sigurvins Snorrason-
ar, f. 25.1. 1960, eru Svala Marý, f.
5.11. 1998, og Sigurður Freyr, f.
10.4. 2000. 3) Anna Kristín, verka-
kona í Vestmannaeyjum, f. 19.8.
1965. Börn hennar og Gerhards
Guðmundssonar, f. 19.11. 1973,
eru: Aron Freyr, f. 29.4. 2000, og
Árni Fannar Bæron, f. 21.11.
2001.
Sigurður lauk venjulegu barna-
skólanámi í Vestmannaeyjum og
hóf ungur almenna verkamanna-
vinnu og vinnu við veiðarfæri.
Vann hjá netagerð Ingólfs, en
lengst af hjá Einari Sigurðssyni,
útgerðarmanni í Vestmannaeyj-
um. Eftir eldgos á Heimaey 1973
flutti Sigurður með fjölskyldu
sína í Þorlákshöfn og vann þar hjá
ýmsum við netagerð.
Útför Sigurðar verður gerð frá
Þorlákskirkju í Þorlákshöfn í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi, himinninn grét dag-
inn sem þú kvaddir. Ég græt og
þegar ég held að ég geti ekki grátið
meira þá byrja ég alltaf aftur.
Þú sagðist ætla að verða hundrað
ára, en árin urðu bara sjötíu og sjö,
ég erfi það ekki við þig, þú varst
orðinn svo veikur.
Þú varst mér góður faðir, sá allra
besti, og börnum mínum varstu frá-
bær afi. Með þínum sterka per-
sónuleika mótaðir þú líf mitt. Með
kímnigáfu þinni og skondnum til-
svörum gerðir þú tilveruna léttari
og gerðir mig vonandi að betri
manneskju, því þakka ég þér fyrir
að þú varst eins og þú varst.
Ég sakna þess að sjá þig ekki í
stólnum þínum, að heyra ekki
þrammið í klossunum þínum og að
finna ekki lengur fyrir nærveru
þinni.
Hvíldu í friði elsku pabbi minn,
Guð blessi þig.
Þín
Árný.
Elsku afi minn, ég mun ávallt
muna þær stundir er ég var lítil og
við sungum saman lagið um álfkon-
una úti í Ystakletti. Ég mun líka
muna alla kvöldverðina þar sem þú
hélst uppi stemmningu með því að
slá hnífapörunum í diska og glös og
syngja með léttan takt. Oft fékkst
þú mig og systkini mín með þér er
þú lamdir glösin, þá vorum við vön
að gera allt vitlaust í eldhúsinu.
Við vorum góð saman, ég og þú.
Þú lánaðir mér alltaf hitapoka
þegar ég var lasin og þú varst mér
sem faðir. Já, þú varst mér sem fað-
ir.
Ég mun aldrei gleyma þér og ég
mun sjá til þess að Sigurður Freyr
og Svala Marý gleymi þér ekki
heldur með því að segja þeim sög-
urnar sem þú sagðir mér.
Takk fyrir að hafa tekið þátt í lífi
mínu. Þín
Henný.
Sigurður Guðmundsson frá Eið-
um, Vestmannaeyjum. Eins og svo
oft tíðkaðist hér áður fyrr voru
menn sem byggðu sér bæ eða reistu
sér hús, kenndir við bæina eða hús-
in sín, og eðlilega hlutu þá börn
þeirra einnig að fylgja þeirri hefð.
Sigurður Guðmundsson frá Eiðum í
Vestmannaeyjum var engin undan-
tekning frá þeirri reglu. Hann var
sonur Guðmundar Eyjólfssonar og
Árnýjar Árnadóttur á Eiðum.
Það eru 58 ár síðan leiðir okkar
Sigga á Eiðum lágu saman. Ég var
þá í tilhugalífinu með Stellu á Eið-
um, systur Sigga, sem er nú eig-
inkona mín. Ég var þá í kynning-
arferð til foreldra þeirra og til að
kynnast heimahögum Stellu, en við
kynntumst í Reykjavík. Það eru 57
ár síðan við Stella gengum í heilagt
hjónaband sem hefur reynst mjög
farsælt. Í þessari Vestmannaeyja-
ferð kynntist ég Sigurði bróður
hennar, þá 19 ára gömlum. Alla tíð
síðan hafa þau kynni verið með
miklum ágætum enda kom það
strax í ljós að þar var góður og dug-
legur drengur á ferð, sómi og hjálp-
arhella lasburða foreldra sinna. En
um síðir gekk Siggi á Eiðum að
eiga Kristínu Karlsdóttur, ágætis-
og dugnaðarkonu; þau stofnuðu eig-
ið heimili og reistu sér hús við
Grænuhlíð í Vestmannaeyjum, og
lifðu þar góðu lífi ásamt börnum
sínum. En árið 1973 gerðust þau
ósköp að Heimaey tók að gjósa,
með þeim afleiðingum að hið nýja,
fallega heimili þessarar ungu, lífs-
glöðu fjölskyldu hvarf undir hraun
– eins og raunar æskuheimili Sig-
urðar, Stellu og bræðranna, Eiðar,
einnig. Þeim, eins og mörgum fleiri
Vestmannaeyingum varð þetta gíf-
urlegt tjón og mikið tilfinningalegt
áfall.
Meðan gosið stóð sem hæst
reyndu allir íbúar, kunningjar og
vinir sem einn maður að bjarga því
af eignum og verðmætum sem
bjargað varð, en að stórum hluta
varð engri björgun við komið. Á því
svæði eyjarinnar sem gatan þeirra,
Grænahlíð var, stendur húna heilt
eldfjall. Til allrar hamingju urðu
engin dauðsföll í þessum hremm-
ingum, en meginpartur íbúa var
fluttur upp á land og dvaldi þar
a.m.k. um tíma. Sigurður og hans
fjölskylda settust að í Þorlákshöfn
fljótlega eftir þetta og hafa búið þar
síðan.
Eins og ég hef áður vikið að urðu
vinabönd okkar Sigga á Eiðum
traust og góð allt frá fyrstu kynn-
um. Að Stellu systur hans og mér
ásamt börnum okkar er mikill
harmur kveðinn af andláti hans. Við
vottum Kristínu konu Sigurðar,
börnum þeirra og öðrum aðstand-
endum okkar innilegustu samúð.
Róbert Arnfinnsson
og fjölskylda.
SIGURÐUR
GUÐMUNDSSON
Fyrstu kynni mín af
Jafet Sigurðssyni voru
haustið 1950, er við sett-
umst í 3. bekk Mennta-
skólans í Reykjavík.
Næsta vor skildu leiðir.
Hafði ég ekki samband við hann
næstu áratugi, en spurnir bárust af
honum fyrir afrek í frjálsum íþrótt-
um, en hann var þegar á unga aldri
hlutgengur í spretthlaupum.
Það var sumarið 1980, að Jafet
hafði samband við mig og falaðist eftir
kennslu við Valhúsaskóla á Seltjarn-
arnesi, sem ég hafði þá forstöðu fyrir.
Sagði hann mér að hann hefði látið af
JAFET
SIGURÐSSON
✝ Jafet Sigurðssonfæddist í Reykja-
vík 1. maí 1934.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 6. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
kaupmennsku í Ólafs-
vík, sem hann hefði
stundað um árabil, og
væri í BA-námi við Há-
skóla Íslands og legði
þar stund á sagnfræði
og kennslufræði, sem
hann lauk síðar, svo og
að hann hefði verið leið-
beinandi í grunnskólum
m.a. á Álftanesi. Mér
leist strax vel á hug-
myndir hans um
kennslu og gaf honum
kost á stundakennslu
fyrsta árið, sem hann
þáði. Skólaárið 1981/82
var hann í 2/3 hluta kennarastarfs, frá
og með haustinu 1982 var hann í fullu
starfi. Haustið 1985 tók Jafet að sér
starf yfirkennara (aðstoðarskóla-
stjóra) á móti Gísla Ellerup, en þeir
voru auk þess í hálfu starfi kennara,
og var aðstoðarskólastjóri ásamt
Gísla þar til ég lét af störfum um ára-
mótin 1998/99 og eitthvað fram yfir
það. Hófst þá náið samstarf okkar
þriggja sem einkenndist af góðri sam-
vinnu og samhug, þar sem við af ein-
lægni gátum ráðið ráðum okkar við
flókin störf við mótun á stefnu skól-
ans, stjórnun hans og úrlausnir knýj-
andi verkefna, sem skjóta sífellt upp
kolli í margbrotnu skólastarfi.
Jafnframt yfirkennarastarfinu
hafði Jafet löngum stærðfræði-
kennslu á hendi með góðum árangri.
Jafet reyndist afburðakennari, afar
vinsæll meðal nemenda, enda marg-
oft kjörinn vinsælasti kennari skól-
ans; hann náði strax til nemenda
sinna með hógværð og æðruleysi, sem
full alvara var þó að baki, var ekki
með neitt fjas út af smámunum. þá
leysti hann oft úr persónulegum
vandamálum nemenda, sem þeir
höfðu kannski ekki getað fengið svör
við annars staðar. Hann geymdi þau
samskipti með sjálfum sér. Jafet hafði
heilsteypta skoðun á skólamálum,
sem hann hélt fast við og var ekki allt-
af sammála um leiðir og lét það heyr-
ast, en hann var alltaf tilbúinn til sam-
starfs um þau mál sem urðu ofan á á
kennarafundum. það var gott að leita
til Jafets með erfið úrlausnarefni,
þegar nemendur voru annars vegar.
Oftar en ekki sendi ég „erfiða“ nem-
endur til Jafets til skrafs og ráða-
gerða – oftast komu þeir af fundi hans
með bros á vör og reyndu að sitja á
strák sínum a.m.k. um sinn. Hann var
fljótur að átta sig á, hvernig best væri
að nálgast viðkomandi nemenda. Það
voru og eru margvísleg mál sem
kunna að rísa í skóla, þá var einnig
gott að leita liðsinnis hjá Jafet, enda
var hann ráðagóður, raunsær, með
báða fætur á jörðinni, ef svo má að
orði komast, tillögur hans til úrlausn-
ar slíkra mála voru margoft það góð-
ar, að eftir þeim var farið, og farsælar
lausnir fengust því í flestöllum mál-
um, sem hann fjallaði um.
Utan skóla átti golfíþróttin hug
hans allan, sem hann stundaði reglu-
lega. Á golfvellinum hitti Jafet oftlega
nemendur úr Valhúsaskóla, sem voru
að feta sín fyrstu spor í golfíþróttinni
og var þeim oft á tíðum góður leið-
beinandi. Fljótlega eftir að Jafet kom
til starfa kom í ljós, að hann var prýð-
is skákmaður, sem gaman var að tefla
við í hléum frá önnum dagsins, en mér
var þó fljótlega ljóst, að ég átti ekki
upp á pallborðið eða skákborðið hjá
honum og hætti fljótlega að etja kappi
við hann. Gísli og Jafet háðu marga
hildi á skákborðinu – ég kallaði þá í
gamni gjarnan Gasparov og Garpov,
en vissi ekki við hvorn ég átti. Skák-
hæfileikar þeirra félaga nýttust vel
við gerð stundaskrár í skólanum og
aðrar áætlanagerðir, svo tíma þeirra
var vel varið. þá komu nemendur oft
og tóku eina eða tvær skákir við þá fé-
laga, sem aftur styrkti samband
kennara við nemendur sína, eins og
vera ber.
Það var augljóst, að Jafet gekk
ekki heill til skógar síðustu árin sem
ég var í Valhúsaskóla; hann var oft frá
vegna veikinda, sem honum þótti hið
versta mál, er hann réð ekki daglát-
um. Hann hafði löngum átt við höf-
uðmein að stríða, án þess að vita ná-
kvæmlega hvað það var, en hafði illu
heilli truflað störf hans, en hann
kvartaði aldrei undan krankleika sín-
um. Fyrir nokkrum vikum töluðumst
við saman í síma. Hann sagði mér þá,
að hann væri að jafna sig eftir heila-
skurð, sem hann hafði gengist undir
sl. vor, og hann taldi batahorfur góð-
ar, en svo varð ekki.
Ég sakna vinar í stað. Ég veit að
Valhýsingar, sem kynntust honum í
starfi – nemendur jafnt sem kennarar
– hugsa með söknuði til Jafets með
þakklæti í huga.
Hvíli hann í friði og megi hann
ganga um víðlendar golflendur hand-
an hins mikla hafs.
Ólafur H. Óskarsson,
fyrrv. skólastjóri.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.


  
     
          
=
 99.. (-9== 
"
  * $ 33"
5!# !

./
     "     )    ##3 
##4 * &   '%

+ 


"
0   ?
"
 ! ! @* 
"
5 $ ?
"
0 ()*  +)  A B"
.   -) ()*  "
.#  
$+ 
 $ $ ++

5   "      
  <

9< 4   + C"
-"
5 0)+ 95  D
)$* 

./
  )   )
*  4 '
  40
$#) +) "

$+   " 9   <) +) "
,   +) "
0 E  +) " ++  -$  6 "
  + =*  

=9
6 -F
'
!+"
/   6
"    #0% & '  *1+ 0 + '  +
  *  

7 )    )  
 9G9==< 6* H"
5!# !"
/     * &  8)&    #9% & '
  - 
 "
5$ =  +) "
I + #1
 
 0  01