Morgunblaðið - 18.10.2002, Side 46

MINNINGAR
46 FÖSTUDAGUR 18. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ GunnlaugurMagnússon fædd-
ist í Reykjavík 21.
ágúst 1915. Hann lést
á Landpítalanum við
Hringbraut 13. októ-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Magnús Björnsson,
náttúrufræðingur og
kennari, f. 1885, d.
1947, og kona hans
Vilborg Þorkelsdótt-
ir, f. 1890, d. 1930.
Systkini Gunnlaugs:
Björn, f. 1913, látinn,
Margrét, f. 1917, lát-
in, Margrét, f. 1918, Árni Stein-
dór, f. 1919, látinn, og Kristlaug
Katla, f. 1924.
Gunnlaugur kvæntist 1944
Maggý Valdimarsdóttur, f. 16.
febrúar 1923. Börn þeirra: 1) Vil-
borg, f. 1947, gift Gamalíel
Sveinssyni. 2) Einar,
f. 1949, kvæntur
Hildigunni Þor-
steinsdóttur. Börn
þeirra eru Gunn-
laugur Magnús og
Valgerður Helga. 3)
Björg, f. 1952, gift
Gary Long. Börn
þeirra eru James
Tómas og Maggý. 4)
Sigríður, f. 1959, gift
Brian Bak. Dætur
þeirra eru Maria og
Christina.
Gunnlaugur ólst
upp í Reykjavík og
hóf ungur störf hjá Tóbakseinka-
sölu ríkisins. Þar starfaði hann til
1960 er hann tók við starfi skrif-
stofustjóra hjá Síld og fisk.
Útför Gunnlaugs verður gerð
frá Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Ef fuglar mínir fengju vængjamátt,
þá fljúga þeir um loftið draumablátt,
og þér, sem hæst í himnasölum býrð,
skal helgað þeirra flug og söngvadýrð.
Og glæðir nokkur gleði meiri yl
en gleðin yfir því að vera til
og vita alla vængi hvíta fá,
sem víðsýnið – og eilífðina þrá?
Hver fugl skal þreyta flugið móti sól,
að fótskör guðs, að lambsins dýrðarstól,
og setjast loks á silfurbláa tjörn
og syngja fyrir lítil englabörn.
Nú fljúga mínir fuglar, góða dís.
Nú fagna englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson.)
Hvíl í friði afi minn, þín
Valgerður Helga.
GUNNLAUGUR
MAGNÚSSON
✝ Þórný Elín Ás-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
5. júlí 1960. Hún lést
á Grensásdeild Land-
spítalans 9. október
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru Ind-
iana Ingólfsdóttir,
húsfrú í Reykjavík, f.
á Akureyri 5. desem-
ber 1931, og Ás-
mundur Jónsson
gullsmiður, f. 21.
október 1925, d. 9.
júlí 1964. Uppeldis-
faðir Þórnýjar og
eiginmaður Indiönu er Stefán
Gunnar Vilhjálmsson, fv. verk-
stjóri hjá Reykjavíkurborg, f. í
Reykjavík 25. júní 1931. Systir
Þórnýjar er Sigríður Ásmunds-
dóttir, búsett í Stafangri í Noregi.
Eiginmaður hennar er Jóhann
Gunnar Óskarsson
og þau eiga tvö börn.
Eiginmaður Þór-
nýjar Elínar er Guð-
mundur J. Júlíusson
dúklagningamaður,
f. 26. október 1959.
Þau eiga þrjú börn,
Gunnar Júlíus nema,
f. 22. september
1984, Arnþór Fann-
ar, f. 1. september
1990, og Berglindi
Björgu, f. 2. nóvem-
ber 1995.
Þórný Elín var
húsmóðir. Hún var
lærð smurbrauðsdama og starfaði
sem slík um tíma en starfaði þó
lengst af sem dagmóðir.
Útför Þórnýjar Elínar verður
gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík
í dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Þórný var smávaxin, frekar grönn
og ljós yfirlitum með ljóst liðað hár
og blá augu.Hún var liðug með léttar
hreyfingar enda stundaði hún mikið
líkamsrækt.
Þórný missti föður sinn þegar hún
var á þriðja ári, hann fékk heilablóð-
fall aðeins 34 ára gamall.
Eftir grunnskólanám sótti hún um
nám á hjúkrunarbraut, en fékk ekki.
Hún fór í félagsfræði, hætti í henni
og fór á viðskiptabraut en líkaði ekki
þar. Hana dreymdi um að verða gull-
smiður eins og faðir hennar en það
varð aldrei úr því. Leið hennar lá því
í Brauðbæ þar sem hún lærði til
smurbrauðsdömu.
Þórný byrjaði ung að búa með nú-
verandi manni sínum, aðeins 15 ára,
þau eignuðust 3 börn, tvo drengi og
eina stúlku. Þórný var alltaf fyrir-
myndar húsmóðir og hugsaði vel um
heimilið sitt. Hún hafði gaman af
börnum og starfaði lengi sem dag-
mamma. Ég man þegar hún var með
stóran hóp af börnum, það var ekki
mikið mál fyrir hana, hún lét þau
púsla og teikna og hafði góða stjórn á
þeim. Þórný elskaði dýr, og heimili
hennar var fullt af dýrum. Oft fannst
mér ég vera komin í dýragarð þegar
ég kom heim til hennar. Þar var
hundur, köttur, páfagaukar, hamstr-
ar og fiskar.
Þórný naut sín vel í náttúrunni og
fannst gaman að fara í sumarbústað
og í hjólhýsi sem þau hjónin áttu, og
á sumrin ferðaðist fjöldskyldan mik-
ið um landið.
Sumarið 1997 verður Þórný fyrir
því að keyrt var aftan á bílinn henn-
ar.
Eftir það byrjaði hún að veikjast,
var oft mjög þreytt, fékk svimaköst
og slæma höfuðverki. Hún breyttist
mikið og var mjög ólík sjálfri sér,
hún svaf meira eða minna allan dag-
inn og sinnti ekki sjálfri sér og heim-
ilið sem var alltaf hreint og snyrti-
legt var það ekki lengur.
Sumarið 2001 fór hún á Heilsu-
hælið í Hveragerði. Þar fékk hún
heilablæðingu og var send á Land-
spítalann og þar var hún fram í des-
ember, fór á Reykjalund og þaðan í
Hátún vorið 2002. Síðan í ágúst hef-
ur Þórný legið á Grensásdeild og var
orðin mikið veik, hún var orðin alveg
lömuð og gat hvorki talað né tjáð sig.
Ég vil minnast vinkonu minnar sem
ég hef þekkt í tuttugu ár og á eftir að
sakna hennar mikið. Ég mun ávallt
geyma minningu Þórnýjar í hjarta
mínu.
Ég vil þakka starfsfólki Grensás-
deildar og stelpunum í sauma-
klúbbnum sem voru hjá henni dag og
nótt og hlúðu að henni allan tímann.
Þær eru yndislegar.
Ég vil senda aðstandendum henn-
ar mína dýpstu samúð; Gunnar Júl-
íus, Arnþór Fannar og Berglind
Björg, Guð styrki þau í þeirra miklu
sorg. Guð veri með þeim.
Nína Stefánsdóttir.
Mild og fögur morgunsól
mót þér faðminn breiði
ég henni ástargeislann minn fól
svo veginn þinn lýsi og leiði.
„Þú hittir mig beint í hjartastað.“
Þetta hljómaði þegar ég keyrði að
kveðja Þórnýju í hinsta sinn. Tákn-
ræn orð fyrir okkar kynni. Við
tengdumst órjúfanlegum vináttu-
böndum, hnökralausum í gegnum
súrt og sætt. Aðeins tveir dagar voru
á milli okkar og vika milli eldri sona,
sem voru góðir vinir. Við vorum ná-
grannar og þar átti Sigurður minn
öruggt skjól sem hann kann henni
miklar þakkir fyrir. Aftur áttum við
börn á sama ári og daglegur sam-
gangur, við bökuðum fyrir jólin og
það stórsá á okkur eftir sörurnar
hennar. Okkur fannst jarðvistin vera
barmafull af hamingju. En lífið er
hverfult, og það voru skelfileg tíðindi
þegar Þórný veiktist. Við taka ljúf-
sárar minningar. Ég grét en Þórný
bar höfuðið hátt, það kom ekki á
óvart, því einurð og staðfesta ein-
kenndu hana. Guð hvað ég dáðist að
þessari elsku, svo jákvæð, brosandi
tók hún hvern dag fyrir sig. Ég
geymi minningar um hana Þórnýju
mína og deili með börnunum hennar,
sem voru henni ávallt efst í huga.
Mér er ljúft að verða við þeirri ósk
hennar að ganga í saumaklúbbinn
sem stendur samanþjappaður.
Starfsfólki taugadeildar sendi ég
sérstakar þakkir. Öllum þeim sem
elskuðu Þórnýju sendum ég og mín
fjölskylda innilegustu samúðar-
kveðjur. Við þökkum fyrir okkur að
leiðarlokum.
„Tár kinnar niður renna og þrjú
orð á vörum brenna“ þegar ég verð
að kveðja elskulega vinkonu mína
sem hefur markað spor í líf mitt. Það
er svo erfitt, hvað oft mig langaði að
taka hana í fangið og hlaupa burt í
felur og allt yrði eins og áður, núna
síðast hennar síðustu nótt þegar ég
sat með Gunnari syni hennar, en lífs-
gátan verður ekki ráðin með því. Ég
stend eftir og trúi því að faðir hennar
og Þórný frænka hafi komið og leitt
hana í ljósið til Guðs almáttugs sem
læknar og græðir. Ég get ekki
ímyndað mér til hvaða starfa hún
Þórný hefur verið kvödd, en það seg-
ir mér að nú ríki mikil neyð. Í veik-
indunum ákváðum við Þórný að
haldast í hendur og stíga ölduna
saman. Hún er búin að sleppa, ég
sleppi nú.
Guðrún Jóna.
Fyrir 19 árum kynntist ég Þóru.
Við bjuggum saman í Básenda 3 sem
þá var hálfgert „ættaróðal“ fjöl-
skyldunnar. Strax frá fyrsta degi
kom okkur vel saman og fljótlega
myndaðist hjá okkur vinátta sem
aldrei bar skugga á. Það var ekki síst
vegna þess hversu traustur vinur
Þóra var.
Hlutirnir vöfðust ekki fyrir vin-
konu minni og hún var ávallt svo já-
kvæð. Hún var listakona í höndun-
um. Hún var smurbrauðsdama að
mennt og voru það glæsilegar snitt-
ur og tertur sem hún bjó til. Ef hald-
in var veisla var ávallt kallað í Þóru
sem fúslega kom til hjálpar og alltaf
með bros á vör. Hún reyndi lengi að
kenna mér að gera rós úr tómati.
Þegar hún sýndi mér tæknina virtist
þetta svo auðvelt, en þegar ég átti að
herma eftir varð aldrei nein rós úr
því, og verður ekki enn þann dag í
dag. Hún gafst þó ekki alveg upp á
mér heldur kynnti hún mér föndrið.
Þar gengu hlutirnir betur fyrir sig
en aldrei komst ég með tærnar þar
sem hún hafði hælana í listsköpun-
inni. Þetta voru samt svo notalegir
tímar, við að föndra saman fyrir jól-
in, spjalla, vera á trúnó og skríkja
eins og smástelpur.
Augasteinarnir í lífi hennar voru
börnin hennar þau Gunnar Júlíus,
Arnþór Fannar og litla prinsessan
hún Berglind Björg og sagði hún
mér oft hversu heitt hún elskaði þau.
Þóra var mikil fjölskyldumanneskja
og nutu Gummi og börnin alls hins
besta.
Eftir að frumburðurinn hann
Gunnar Júlíus fæddist ákvað Þóra að
vinna heima. Hún gerðist dag-
mamma og eru það tugir barna sem
hafa notið umhyggju hennar og ást-
úðar.
Elsku hjartans Þóra mín. Tilvera
mín er svo miklu fátækari eftir að þú
ert farin frá okkur. Ég trúi því að þú
hafir mikilvægu hlutverki að gegna
þarna hinum megin og er það hugg-
un harmi gegn. Ég bið góðan Guð að
styrkja fjölskyldu þína og vini og
hjálpa þeim í gegn um þessa erfiðu
tíma.
Þín vinkona,
Þóra Svanbergsdóttir.
Fyrir nákvæmlega 13 árum upp á
dag byrjaði Þórný í saumaklúbbnum
með okkur. Það er einkennileg til-
viljun að sama dag, 18. október,
fylgjum við þessari ástkæru vinkonu
okkar til grafar.
Það var alltaf gott að koma til Þór-
nýjar í saumaklúbb, því kvöldið var
tileinkað okkur stelpunum og allt vel
undirbúið. Við eigum margar yndis-
legar minningar um samverustundir
okkar, Þórný var einstaklega jákvæð
og brosmild, og alltaf til í að bralla
eitthvað með saumaklúbbnum. Létt-
leikinn skein af andliti hennar og
hún bar góðan þokka með sér.Við
dáðumst af staðfestu Þórnýjar í því
sem hún tók sér fyrir hendur, þótt
sjúkdómur hennar hafi verið farinn
að hrjá hana síðustu árin.
Alltaf beið hún spennt eftir haust-
ferðum okkar í sumarbústað sem við
höfum farið í undanfarin ár, og ekki
vildi hún missa af Kanadaferð okkar
fyrir tveimur árum, þar naut hún sín
vel. Hún naut þess þegar við sóttum
hana á spítalann og fórum með hana
í bæjarferðir, á kaffihús og að
ógleymdum saumaklúbbum.
Alltaf var hún tilbúin fín og sæt.
Við tókum ákvörðun með henni að
ganga þessa þrautagöngu saman,
það hefur ekki verið auðvelt, en við
nutum hverrar stundar með henni,
jafnt daga sem nætur.
Við eigum góðar minningar frá því
í sumar þegar við héldum upp á 42
ára afmælisdaginn hennar í Hátúni
12, henni til mikillar gleði.
Það hefur stórt skarð myndast í
saumaklúbbinn okkar, sem aldrei
verður fyllt.
Við kveðjum þig, elsku Þórný okk-
ar, nú vitum við að þér líður vel.
Við vottum fjölskyldu Þórnýjar
okkar dýpstu samúð og biðjum góð-
an Guð að vaka yfir henni.
Við viljum þakka starfsfólki deild-
ar R 3 á Grensási fyrir frábæran
stuðning.
Guð blessi minningu okkar kæru
vinkonu.
Ólöf, Guðrún, Hulda, Nína,
Ragnheiður og Guðrún Jóna.
Það er mjög sárt hvað Þórný var
tekinn fljótt frá okkur. Aðeins 42 ára
og með 3 börn sem hún elskaði og
dáði svo mikið.
Það var alltaf svo gaman að fara í
ferðalög með Þórný og fjölskyld-
unni, hún var alltaf svo ánægð.
Ég mátti svo oft greiða henni þeg-
ar þau voru að fara út að skemmta
sér.
Þegar mamma fór til hennar á
spítalann spurði hún alltaf um mig,
hún gleymdi mér aldrei, þótt veik-
indi hennar væru slæm.
Ég fór og heimsótti hana eftir
skóla og þá var hún svo ánægð að sjá
mig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Guð blessi minningu þína.
Ingunn María.
Það var eins og birti yfir samkom-
unni við nærveru þína, fallega brosið
þitt og jákvæðni. Dillandi hlátur
þinn hljómar enn svo sterkt. Bjart-
sýni þín og dugnaður hafa einkennt
þitt líf og minningarnar eru margar
og bjartar.
Í gegnum árin hafa myndast sterk
bönd sem hafa haldið. Það birtast í
huga mér myndir af þér úr öllum átt-
um við allskyns tækifæri. Þú, innan
um fjölskyldu þína sem var þér afar
kær. Þú, sem aldrei þreyttist á að
ræða um börnin þín, hrósa þeim og
knúsa. Þú, að fegra og nostra við
heimilið. Þú, að föndra hina ótrúleg-
ustu hluti. Þú, barnagælan sem
gætti fjölda barna og þér þótti jafn
vænt um þau öll. Þú, að mæta í veisl-
una, færandi hendi glæsilegustu
brauðtertuna. Þú, steikjandi bestu
nautasteikurnar í bænum. Þú, vit-
andi að ég væri ófrísk á undan mér,
þar sem þig hafði dreymt það. Þú,
ekki fyrir neinar málalengingar,
hlutirnir voru einfaldir og skýrir. Þú
að standa á þínu, teinrétt og þver.
Þú, traustur vinur vina þinna. Þú,
svo heilsteypt manneskja. Í veikind-
um þínum birtist styrkleiki þinn sem
aldrei fyrr. Aldrei misstir þú vonina,
varst á leiðinni heim til að vera með
börnunum þínum, vildir umfram allt
fá að sinna þeim. Í hjörtum þeirra
mun minning þín skína skærust, þar
liggja perlurnar. Elsku Gunnar Júl-
íus, Arnþór Fannar og Berglind
Björg; þessar perlur munu með tím-
anum sefa sárustu sorgina og í stað
saknaðarins munu minningarnar um
yndislegu mömmu verða ykkur
styrkur út í lífið.
Ég vil votta Gumma, börnunum,
fjölskyldu og vinum Þóru mína
dýpstu samúð.
Þóra mín. Þú þurftir að yfirgefa
samkomuna allt of snemma og þín
verður sárt saknað. Minning þín,
björt og falleg, stendur sterk og eilíf.
Takk fyrir yndislegar stundir
saman. Þín
Hanna.
Þóra og Gummi frændi minn voru
saman frá því þau voru unglingar,
svo það virðist sem Þóra hafi ávallt
verið hluti af minni fjölskyldu. Þóra
var skemmtileg, elskuleg og vin-
gjarnleg manneskja. Það sem var þó
eftirtektarverðast í fari hennar var
hversu góð hún var. Þegar móðir
mín lést var ég í námi erlendis. Ég
þurfti því mjög óvænt að koma til Ís-
lands með son minn sem þá var eins
og hálfs árs gamall. Þóra, sem á þeim
tíma vann sem dagmamma, var
meira en tilbúin að taka við honum
það sumarið. Ég verð henni ævin-
lega þakklát fyrir.
Það er alltaf erfitt að missa móður
sína – og þó sérstaklega fyrir barn.
Gunnar Júlíus, Arnþór Fannar og
Berglind Björg, ég vona að þið finnið
huggun í því að ást móður ykkar
mun lifa í hjörtum ykkar. Verið stolt
yfir að hafa átt svona góða konu fyrir
mömmu.
Berta Faber.
Við Þórella frænka eins og við
allra nánasta fjölskylda kölluðum
hana, vorum systradætur. Það
tengdi okkur enn betur að við vorum
örverpi báðar og áttum ekki nema
miklu eldri systkini sem voru flutt að
heiman. Við vorum mjög nánar sem
börn og fengum oft að gista saman
hjá Þórnýju frænku okkar. Einnig
fórum við í sveit saman, en við höfð-
um mjög gaman af dýrum svo sveita-
dvölin átti vel við okkur. Þórella var
ekki nema 15 ára þegar hún kynntist
Guðmundi sem varð svo eiginmaður
hennar. Á þeim árum breikkaði bilið
á milli okkar, því allt í einu var hún
orðin fullorðin, komin með kærasta,
en ég bara 12 ára. Ég var búin að sjá
okkur fyrir mér eldast saman eins og
mæður okkar, því miður verður það
ekki þar sem þú varst hrifin á brott
langt fyrir aldur fram. Í gegnum þín
löngu og erfiðu veikindi komst mað-
ur að því að þú áttir einstaka vini,
„saumaklúbbinn“, þær stóðu eins og
klettur þér við hlið þar til yfir lauk.
Ég man þig sem hressa og skemmti-
lega konu sem gott var að koma til,
alltaf heitt á könnunni og húsið fullt
af börnum og gæludýrum.
Elsku Inda, Gunnar, Guðmundur,
Gunnar J., Arnþór og Berglind, ég
vona að góður Guð styrki ykkur í
þessari miklu sorg.
Anna Bára Baldvinsdóttir.
ÞÓRNÝ ELÍN
ÁSMUNDSDÓTTIR