Morgunblaðið - 27.11.2002, Síða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. NÓVEMBER 2002 31
✝ Páll Ólafssonfæddist í Kefla-
vík hinn 27. septem-
ber 1938. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja aðfara-
nótt þriðjudagsins
19. nóvember síðast-
liðinn. Hann var son-
ur hjónanna Ólafs A.
Hannessonar vél-
stjóra, f. 25. desem-
ber 1904, d. 27. nóv-
ember 1964, og
Guðnýjar Árnadótt-
ur, f. 10. júní 1910, d.
21. febrúar 1977. Eft-
irlifandi bræður Páls eru Árni, f.
22. júlí 1937, og Gunnar, f. 28. apríl
1946. Önnur systkini eru: Hannes
Þór, f. 22. febrúar 1931, Sólveig, f.
2. september 1940, og Gunnar, f.
20. ágúst 1941, en þau eru öll látin.
Fyrri kona Páls er Gréta Jóns-
1975, búsett í Reykjavík með sam-
býlismanni sínum Hrafni Árnasyni,
f. 29. september 1972.
Páll ólst upp í Keflavík og lærði
þar rafvirkjun hjá Guðbirni Guð-
mundssyni rafvirkjameistara.
Hann vann lengst af við rafvirkjun
hjá varnarliðinu en kom víða við
eins og í tækniteiknun, var sjómað-
ur og rafvirki á Norðfirði í þrjú ár,
tók þátt í Baðstofunni hjá Eiríki
Smith málara, og sat til að mynda
einn vetur í Myndlista- og handíða-
skólanum. Páll starfaði hjá varn-
arliðinu á Keflavíkurflugvelli
þangað til veikindi gerðu honum
ókleift að vinna lengur.
Páll og seinni kona hans Arn-
gunnur ferðuðust mikið innan-
lands og átti náttúran og útiveran
hug þeirra beggja. Eftir veikindi
og lát hennar tók Páll virkan þátt í
starfsemi ferðafélagsins Útivistar.
Hann sat í Básanefnd og kjarna
Útivistar og skilur eftir sig mikla
vinnu við uppbyggingu Bása í
Þórsmörk sem og annars staðar.
Útför Páls verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
dóttir, f. 15. maí 1942
og dætur þeirra eru: 1)
Guðný, f. 24. júní 1959,
búsett í Keflavík. Syn-
ir hennar með Sveini
Árnasyni eru: Bene-
dikt Hjalti, f. 26. mars
1979, og Grétar Már, f.
20. apríl 1988. Sonur
Benedikts er Sindri
Páll, f. 29. maí 2001. 2)
Svala Kristín, f. 24.
október 1960, m.
Randver R. Ragnars-
son, f. 7. ágúst 1960,
búsett í Njarðvík.
Börn þeirra eru:
Rannveig Kristín, f. 18. september
1980, Jón Einar, f. 7. júlí 1982, og
Karen Ösp, f. 2. júlí 1988.
Seinni kona Páls var Arngunnur
Jónsdóttir, f. 13. júlí 1942, sem lést
10. júní 1994. Dóttir þeirra er
María Erla Pálsdóttir, f. 23. apríl
Í sumar eignaðist góð vinkona mín
litla dóttur. Ég stóð mig að því að
setjast niður úti í garði eftir dæmi-
gert áreiti dagsins og skrifa niður
það sem fyrir augu og eyru bar. Ég
fann hvernig sólin skein á hörundið
og yljaði beinin, heyrði hvernig flug-
an suðaði í blómunum, heyrði vind-
inn í trjánum og í sláttuvélinni í
næsta garði. Ég byrjaði að skrifa
niður allt það sem litla stúlkan átti
eftir að upplifa í von um að hún kynni
að meta þessa hluti. Það var einmitt
þannig sem foreldrar mínir kenndu
mér að upplifa náttúruna. Með virð-
ingu og eftirtektarsemi ferðuðumst
við um landið og þá gilti einu hvort
það var viðurkennd náttúruperla eða
bara lítil klettagjá eða lítið gróður-
land sem fáir vissu um, allt vakti að-
dáun.
Eftir að móðir mín lést var unun
að fylgjast með pabba finna aftur
fótfestu í lífinu í gegnum ferðafélagið
sitt Útivist. Það var því mikið áfall
þegar hann greindist með sama
sjúkdóm og mamma hafði tapað fyrir
fimm árum áður. En lífið er ótrúlegt.
Ég hef sjaldan verið snortin af því-
líkum lífsvilja og baráttu hjá einum
manni eins og honum. Allt til hins
síðasta var hann að hugsa um aðra.
Þegar eitt barnabarna hans kom til
hans kvöldið áður en hann lést
spurði hann umhyggjusamur hvern-
ig gengi og hvað væri að frétta.
Hann faðmaði dótturson sinn þétt-
ingsfast þótt hann hefði varla þrek í
að fá sér að drekka og lét ekkert á
sjá. Sjálfsvorkunn var hreinlega ekki
til í hans orðabók.
Í dag er ég sest niður eftir erfiðan
dag finnst mér ekkert betra en að
horfa á trén sveiflast í vindinum,
finna sjávarilminn og fá brimið í and-
litið, og finna að glettnin hans pabba
og smitandi hláturinn hennar
mömmu er ekki langt undan.
María Erla.
Ég var einn af þeim heppnu sem
fengu að kynnast Palla. Það var um
páskana 1999 skömmu eftir að ég og
María Erla, dóttir hans, felldum hugi
saman. Sá ég strax að þarna fór ljúf-
ur og góður maður. Palli var alla tíð
mikill náttúruunnandi og ferðaðist
um Ísland þvert og endilangt. Hann
og Arngunnur, kona hans, ferðuðust
mikið og María Erla hætti að telja
hversu oft hún fór „hringinn“ með
þeim þegar þau voru búin að fara sex
sinnum. Í seinni tíð var þó einn stað-
ur, öðrum fremur, sem átti hug hans
og hjarta, en það var Básasvæðið í
Þórsmörk. Þar var hann í góðum fé-
lagsskap vina sinna hjá Ferðafélag-
inu Útivist. Í þau skipti sem við
María Erla fórum að hitta Palla í
Þórsmörk (sem var oft eini mögu-
leikinn til að sjá hann á sumrin) var
okkur tekið opnum örmum.
Fyrsta skiptið sem ég fór með
honum inn í „Mörk“ er mér mjög
minnisstætt. Það var um sumarið
1999 og Palli þeysti með okkur á
jeppanum sínum í gegnum stórbrot-
ið landslagið og lét skvetta duglega í
ánum á leiðinni. Svo leiddi hann okk-
ur upp og niður nokkur fjöll og sýndi
okkur nokkrar perlur íslenskrar
náttúru eins og helli inni í miðju
fjalli, Gathillur og skokkaði með okk-
ur niður hrikalega Kattahryggina
niður í Bása. Svo var slegið upp
veislu með félögum hans í Útivist þar
sem var spilað og sungið fram á nótt.
Eftir að Palli greindist með alvar-
legan sjúkdóm þetta sama sumar
átti ég von á að það drægi úr honum
kraft, en þvert á móti tók hann því
með sínu einstaka æðruleysi og efld-
ist við það frekar en hitt. Þó að sjúk-
dómurinn ágerðist lét hann sig sjald-
an vanta í „Mörkina“ og eins og góð
manneskja orðaði svo vel: „Palli lifði
lífinu betur og af meiri ánægju en
flestar heilbrigðar manneskjur sem
ég þekki.“ Hann var ósérhlífinn og
lagði mikið á sig fyrir aðra. Hann gaf
mér þá bestu afmælisgjöf sem hugs-
ast gat með því að koma í afmæl-
isveislu mína í lok september síðast-
liðinn, þrátt fyrir að veikindin væru
verulega farin að taka sinn toll. En
aldrei mátti hafa neitt fyrir honum
sjálfum.
Þeir sem þekktu Palla minnast
hæfileika og hugvits hans. Hann var
mjög listrænn og eftir hans dag
liggja mörg verk í ýmsu formi, meðal
annars túrbína, „Bása-Bína“, sem
framleiðir rafmagn fyrir skálana í
Básum, og legsteinn Arngunnar
konu hans sem hann smíðaði úr
steini og plexigleri. Vænst þykir mér
þó um ljósmyndir og myndir sem
hann teiknaði og málaði og prýða
heimili okkar Maríu Erlu.
Við það að skrifa þessi orð til
minningar um tengdaföður minn,
hann Palla, þá finn ég hvernig færist
yfir mig hlý og þægileg tilfinning og
ég átta mig á því að svona vil ég að
mín verði minnst þegar ég er allur.
Ég vil að lokum þakka sérstaklega
starfsfólki Heilbrigðisstofnunar
Suðurnesja fyrir frábæra umönnun
og hlýtt viðmót þeirra.
Hrafn.
Elsku Palli afi. Núna ertu farinn,
samt ekki alveg farinn, bara frá okk-
ur á jörðinni en samt muntu alltaf
vera hérna hjá okkur. Mér fannst
mjög sárt að sjá þig kveljast og berj-
ast. En það sárasta var að missa þig.
En ég veit að þér líður mun betur
núna uppi hjá Guði og hjá Arngunni
ömmu og öllum hinum, og náttúrlega
líka hjá okkur. Einu sinni þegar þú
komst í heimsókn, var enginn heima
nema ég og vinkona mín. Þú spjall-
aðir við okkur og labbaðir um svo
prumpaðirðu, okkur fannst það svo
fyndið. Svo alltaf þegar ég var að tala
um þig eða vinkona mín þá kölluðum
við þig alltaf afa sem prumpaði og
hlógum. Þú vast svo þrjóskur, fórst
alltaf upp í Þórsmörk þó þú værir
mjög veikur og fórst að laga bílinn og
á rúntinn og svoleiðis. Svo þegar þú
lást á spítalanum baðstu pabba að
fara og starta bílnum en hann fór
ekki í gang. Þá raukstu út af sjúkra-
húsinu og fórst að athuga málið. Bíll-
inn var þér næstum allt. Og fljótt eft-
ir það var ég að keppa í körfu og
missteig mig. Sama dag kom ég til
þín í heimsókn. Þá raukstu upp og
sagðir: „Hvað kom fyrir þig?“ „Ég
var bara að keppa í körfu.“ Svo var
allt í lagi.
Þessir seinustu dagar hafa verið
mjög erfiðir fyrir þig og okkur öll.
En munið, Guð tekur alltaf þá bestu.
Þess vegna er afi farinn til hans.
Kveðja
Karen Ösp Randversdóttir.
PÁLL
ÓLAFSSON
 Fleiri minningargreinar um Pál
Ólafsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR ÁRNADÓTTIR,
Grýtubakka 14,
Reykjavík,
áður húsmóðir á Kluftum,
lést á Landspítala Landakoti fimmtudaginn
21. nóvember.
Kveðjuathöfn verður í Breiðholtskirkju, Reykja-
vík, föstudaginn 29. nóvember kl. 13.30.
Útför hennar verður gerð frá Hrunakirkju, Hrunamannahreppi, laugar-
daginn 30. nóvember kl. 14.00.
Helga Guðmundsdóttir, Ingvar Hallgrímsson,
Margrét Erna Guðmundsdóttir, Marinó Þ. Guðmundsson,
Marteinn Steinþórsson, Anna Stefánsdóttir
og barnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURÐUR KRISTINN HALLGRÍMSSON
fyrrv. bóndi á Háreksstöðum
í Norðurárdal,
sem andaðist miðvikudaginn 20. nóvember,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 29. nóvember kl. 15.00.
Þuríður Sigurjónsdóttir,
Ninna Sigurðardóttir, Steinar Ólafsson,
Elsa Sigurðardóttir, Paul B. Hansen,
Ágústa Kristín Steinarsdóttir, Þórarinn Ásgeirsson,
Þuríður Elín Steinarsdóttir, Ragnar Björnsson,
Jóhanna Björg Hansen, Páll Höskuldsson,
Sigurður Böðvar Hansen, Inga María Ásgeirsdóttir
og langafabörn.
RÖGNVALDUR BJARNASON,
Reynigrund 41,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 26. nóvember.
Útförin auglýst síðar.
Fjölskylda hins látna.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
VALGERÐUR Þ. GUÐBJÖRNSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést mánudaginn 25. nóvember.
Útförin fer fram frá Fíladelfíu föstudaginn
29. nóvember kl. 11.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á trúboðssjóð Hvítasunnu-
kirkjunnar.
Einar G. Bogason, Guðbjörg Júlíusdóttir,
Sigrún Anna Bogadóttir,
Bogi Kristinn Bogason, Linda Björk Friðriksdóttir,
Valur Bogi Einarsson, Anja Djurhuus Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.Eiginmaður minn og vinur,
SIGURLINNI SIGURLINNASON,
er látinn.
Fyrir hönd vandamanna,
Ingibjörg Einarsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SVANHVÍT LJÓSBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
frá Naustanesi,
lést í Seljahlíð aðfaranótt sunnudagsins 24. nóv-
ember. Útförin verður gerð frá Fossvogskirkju
föstudaginn 29. nóvember kl. 13.30.
Guðmundur Gígja, Hjördís Jónasdóttir,
Elísabet Gígja, Sigurður Hall,
Guðríður Gígja, Gunnlaugur Magnússon,
Þorbjörg Gígja, Ottó B. Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
bróðir,
JÓHANNES EGGERTSSON
hljómlistarmaður,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju fimmtu-
daginn 28. nóvember kl. 15.00.
Eggert Jóhannesson, Gabriele Jóhannesson,
Halldóra Jóhannesdóttir,
Þorvaldur Jóhannesson, Guðfinna Hjálmarsdóttir,
Pétur Jóhannesson,
Guðbjörg Jóhannesdóttir, Jón Tryggvason,
Guðbjörg Jóhannesdóttir, Árni Björnsson,
Margrét Eggertsdóttir,
Einar Eggertsson,
barnabörn og barnabarnabörn.