Morgunblaðið - 20.12.2002, Síða 46

MINNINGAR
46 FÖSTUDAGUR 20. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristófer Matth-ew Challender
fæddist í Keflavík 26.
nóvember 1976.
Hann lést 9. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Erla
María Erlendsdóttir,
f. 13. desember 1947,
og Melvin Fred
Challender, f. 19. jan-
úar 1947. Kristófer á
fjögur systkini. Þau
eru: Erlendur Eiríks-
son, f. 30. október
1969, kvæntur Elfu
Maríu Magnúsdóttur;
Vilhelmína Ósk Ólafsdóttir, f. 9.
desember1986; Roger Challender,
f. 13. mars 1969, og Melissa Chall-
ender, f. 13. mars 1982. Erla og
Fred giftust 1973 og slitu samvist-
ir 1980. Erla er gift Ólafi Erni
Gunnarssyni og á hann þrjár dæt-
ur, Dýrleifu, Lindu Björk og
Helgu Dóru. Melvin
Fred Challender er
kvæntur Karen
Challender og eiga
þau dótturina Mel-
issu. Móðurafi Krist-
ófers var Erlendur
Indriðason, f. 11.
október 1898, d. 25.
desember 1990, móð-
uramma er Vilhelm-
ína Arngrímsdóttir,
f. 22. júní 1909. Föð-
urafi er Melvin Fred
Challender og föður-
amma er Anna Ruth
Challender.
Kristófer var í sambúð með Sig-
ríði Ástu Einarsdóttur, f. 21. febr-
úar 1980, og eignuðust þau litlu
dótturina Emblu Challender, f. 17.
ágúst 2001.
Útför Kristófers verður gerð
frá Víðistaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukka 13.30.
Elskulegur bróðir minn og vinur.
Fyrir alls ekki svo löngu hefði mig
langt því frá órað fyrir að hér sæti ég
nú og reyndi að koma hugsunum
mínum og tilfinningum um þig niður
á blað svo að úr yrði falleg minning-
argrein. Því reynist mér það afar
erfitt, einnig vegna þess að þegar
hugur minn reikar til þín rifjast upp
hafsjór af yndislegum minningum og
skemmtilegum sögum. Þar ert þú að
venju hrókur alls fagnaðar í góðra
vina hópi og kveikjan að þessum sög-
um er oftar en ekki eitt þinna út-
hugsuðu uppátækja sem flestir gátu
skemmt sér yfir, að lokum að
minnsta kosti. Þar get ég nefnt sem
dæmi þegar þú tókst upp á því að
ganga um í pilsi, sjálfum sér og öðr-
um til skemmtunar. Þetta ætti að
klingja einhverjum bjöllum hjá þeim
sem þig þekktu.
Þegar ég heimsótti þig í Sundhöll-
ina fyrr í haust gladdi það mig mjög
svo mikið að sjá hve vel þú varst út-
lítandi. Þú hafðir tekið þig til og lagt
rækt við bæði líkama og sál, sem var
auðséð. Glaðlegur varstu alltaf en
þetta síðdegi geislaðir þú bókstaf-
lega af hreysti og heilbrigði.
Ég minnist þess að þegar ég var
yngri varðst þú oft óafvitandi að sýn-
ingargripi, er ég þóttist sýna vinkon-
unum íbúðina en var í raun aðeins að
sýna þeim minn margumtalaða bróð-
ur.
Ég sat hjá þér dágóða stund í
Sundhöllinni og við ræddum lífsins
gang og þar bar auðvitað hæst litla
sólargeislann þinn, litla ljósið þitt í
lífinu, hana Emblu litlu.
Aldrei hef ég vitað stoltari föður
en þig. Ég man hve hamingjan geisl-
aði af þér og stoltið og umhyggjan
skein úr augum þínum er ég og
mamma komum askvaðandi inn á
sjúkrastofuna aðeins nokkrum
klukkustundum eftir að Embla litla
leit dagsins ljós hið fyrsta sinn.
Og seinna, þegar fram liðu stundir
gátuð þið tvö setið tímunum saman
og dundað ykkur, jafnvel við að end-
urtaka sama leikinn í þaula og aldrei
þreyttist þú á þessu. Já, hún var svo
sannarleg yndi augna þinna og er
fyrir víst enn, þar sem þú situr á
himnum og fylgist með henni. Ég fæ
ekki betur séð en að yfir andlit þitt
færist bros við þá sýn sem fyrir aug-
un ber.
Því lofa ég, að við munum alltaf
gæta hennar fyrir þig og vernda
hana á lífsins löngu og hlykkjóttu
braut.
Fyrir mér varstu alltaf bróðir full-
ur kærleika og þú hafðir þéttasta og
besta faðmlag í öllum heiminum.
Þetta sama faðmlag hefur eflaust
þerrað margan táraflauminn í gegn-
um tíðina og ég vissi að ég gat alltaf
leitað til þín þegar mér leið illa, en
þann kost nýtti ég mér því miður allt
of sjaldan.
Þú hafðir vingjarnlegt viðmót og
tileinkaðir þér skemmtilega fram-
komu enda varst þú vel liðinn hvar
sem þú komst.
Þá ósk á ég heitasta, sem og aðrir
er nutu þeirra forréttinda að fá að
kynnast þér, að ég hefði getað kvatt
þig áður en þú yfirgafst þetta líf, en
það verður víst ekki á allt kosið.
Ég trúi því að nú líði þér betur og
að þú dveljir á stað þar sem ríkir ei-
lífur friður.
Ég mun alltaf elska þig og aldrei
gleyma þér, elsku bróðir minn, ég
þakka þér fyrir allar góðu stundirn-
ar og hlakka til að hitta þig aftur
þegar að því kemur.
Þín systir
Helma.
Elsku hjartans bróðir minn og
vinur. Ég elska þig svo mikið og hef
alltaf gert. Ég vildi bara óska þess að
ég hefði getað sýnt þér það meira.
Ég hefði ekki getað beðið um betri
bróður en þig. Þú varst svo yndisleg-
ur og elskulegur. Ég mun ávallt
minnast þíns fallega bross og
skemmtilega hláturs, það hefur allt-
af verið svo stutt í brosið hjá þér. Þú
ert elskulegasta persóna sem ég veit
um og ég veit að ég er ekki sá eini
sem finnst það. Allir sem ég þekki
sem kynntust þér að einhverju ráði
eru sammála mér um það.
Við höfum átt svo margar góðar
stundir saman, bara ekki eins marg-
ar og ég hefði viljað. Manstu þegar
við fórum út til pabba saman eftir að
þú fermdist? Ég gleymi ekki þegar
við vorum að fara á allar þessar bíla-
sýningar, hvað ég hafði mikinn
áhuga á bílunum en þú á stelpunum,
sem sýnir bara hversu þroskaðri þú
varst en ég, þó að ég sé sjö árum
eldri. Svo kom það seinna í ljós að þú
lést taka myndir af þér með öllum
sýningarstelpunum á svæðinu, ómet-
anlegar myndir. Þú ert alveg ein-
stakur.
Manstu tímann sem við áttum
saman í Danmörku? Hvað það var
gaman að hafa þig þarna með mér.
Vinna, skemmtun, og við lékum okk-
ur saman, já, við rifumst öðru hvoru,
en við erum jú bræður. Þá fyrst átt-
aði ég mig á því hvað þú áttir ein-
staklega auðvelt með að tala við
ókunnuga og eignast vini, sérstak-
lega kvenkyns. Þegar þú varst að
reyna koma mér saman við þessa
sænsku, hvað get ég sagt? Þú hafðir
hæfileika til að láta öðrum líða betur.
Það gat alltaf hver sem er leitað til
þín með sín persónulegu vandamál
og þú lést þeim alltaf einhvern veg-
inn líða betur. Þú fordæmdir aldrei
neinn.
Svo voru það nú allar keppnirnar
sem við háðum hvor á móti öðrum.
Þú varst svo fjölhæfur og þér var
margt til lista lagt, Kristófer. Það
var hreinlega óþolandi að spila við
þig körfubolta, þú vannst alltaf og þú
vissir hvað ég gat tekið því vel.
Manstu þegar við spiluðum tuttugu
og einn einu sinni uppi í skóla með
Gulla að ég held? Ég sem ætlaði ald-
eilis að taka þig, kominn með einhver
sex stig í forskot. Nei, þá kveiktir þú
bara í sígarettu, stilltir þér upp og
hittir ellefu körfur í röð, leikurinn
búinn, já, og reyndar allur dagurinn
fyrir mér. Svo tala ég nú ekki um alla
tölvuleikina sem við spiluðum. Ég
reyndi hvað ég gat til að vinna þig,
æfði jafnvel í leyni en ekki dugði það
til. Þetta eru ógleymanlegar stundir.
Kristófer þú áttir svo marga góða
eiginleika sem þú sjálfur vissir ekki
af. Þú varst svo klár þegar þú nennt-
ir því. Þegar þú lagðir hug þinn við
efnið þá varstu alveg ótrúlegur. Hún
dóttir þín er dæmi um hvers slags
kraftaverk þú ert fær um. Öðru eins
fallegu og ljúfu barni hef ég aldrei
kynnst, ég öfunda þig, Kristófer.
Hún er algjör engill.
Við fórum gegnum margt, bæði
súrt og sætt, saman, elsku bróðir.
Ég veit að ég var stundum of harður
við þig, óréttlátur og ætlaðist til of
mikils af þér, ég biðst afsökunar á
því. Ef það væri ekki fyrir þennan
hræðilega sjúkdóm sem hélt aftur af
þér í allan þennan tíma. Þú stóðst þig
frábærlega, Kristófer, ég er stoltur
af þér. Það er bara þetta líf. Þetta
þjóðfélag sem við lifum í er bara svo
krefjandi og erfitt stundum. Ég skil
þig vel, elsku Kristófer, ég skil þig
vel. Það eru góðu stundirnar sem við
áttum saman sem ég mun alltaf
minnast. Ég þakka Guði fyrir okkar
síðasta samtal. Ég mun aldrei
gleyma þér, þú verður alltaf í mínu
hjarta. Ég elska þig, Kristófer,
meira en nokkur orð fá lýst.
Hlakka til að sjá þig aftur.
Þinn bróðir
Erlendur.
Elsku bróðir minn. Mig langar til
að kveðja þig i hinsta sinn með
nokkrum orðum, Við ólumst upp
saman, og leit ég alltaf á þig sem litla
bróður. Þú varst lítill hnokki, ljós-
hærður, fallegur drengur og það
varstu fram á síðasta dag, en hafðir
bara stækkað svolítið. Sú er raunin
að við mannfólkið göngum í gegnum
gleði og sorgir í lífinu, og það var líka
reynsla þín. Sumir segja að ekki
verði lagt á okkur meira en við get-
um borið, en ég held að það sé mikill
misskilningur. Ég man þann dag að
þér fæddist lítill sólargeisli, hún
Embla litla. Ég veit að þú vakir yfir
henni og gætir.
Elsku Kristófer. Þú varst góður,
hlýr, innilegur og kurteis ungur
drengur. Minningin um þig mun lifa í
hjarta mínu og verður vel varðveitt,
þar til við hittumst á ný. Þá veit ég að
þú tekur á móti okkur með faðmlagi,
sem kveðjum þig nú með söknuði.
Elsku mamma, pabbi, Embla,
Sigga, systkini og fjöldskyldur og
allir aðrir ástvinir. Ykkur til handa
bið ég guð að styðja ykkur og styrkja
í þessari miklu sorg.
Meðan veðrið er stætt
berðu höfuðið hátt
og hræðist eigi skugga á leið.
Bak við dimmasta él
glitrar lærvirkjans ljóð
upp við ljóshvolfin björt og heið,
þó steypist í gegn
þér stormur og regn
og þó byrðin sé þung sem þú berð
þá stattu fast og vit fyrir víst
þú ert aldrei einn á ferð.
(Höf. ók.)
Elsku Kristófer, Guð veri með
þér.
Þín systir að eilífu.
Dýrleif Ólafsdóttir.
Þegar lífsglaður, vel gefinn ung-
lingur tapar áttum í lífinu, fara fjót-
lega af stað margskonar samverk-
andi kraftar þar sem allar leiðir voru
reyndar til bjargar. Stundum duga
þær skammt, ekkert reynist nógu
haldgott, það þarf eitthvað svo miklu
meira, kannski eitthvað sem enginn
mannlegur máttur orkar.
Elskulegur systursonur minn,
Kristófer Matthew hafði vissulega
allt til að bera sem prýtt gat ungan
mann. Ég sé hann fyrir mér glaðan
og stoltan með Emblu, litlu stúlkuna
sína, í fanginu og lífið virtist svo
sannarlega brosa við þeim. Í einni
svipan breyttist allt þegar þau
hörmulegu tíðindi bárust að Krist-
ófer væri dáinn. Hvílíkt reiðarslag,
þegar ungur maður deyr í blóma lífs-
ins er það sár og óbætanlegur missir
fyrir foreldra, dóttur, unga móður,
systkini, ömmur, afa, já, okkur öll
sem elskuðum þennan ljúfa dreng.
Erfitt er að sætta sig við að hann
sé okkur horfinn, samt er hann okk-
ur svo nálægur, maður minnist geisl-
andi brossins, sterka persónuleikans
og hjartahlýjunnar. Alla vildi hann
umvefja ást og kærleika, sérstaklega
mömmu sína, sem hann mat umfram
aðra. Minningarnar eru yndislegar
og þökkum við þær af alhug.
Elsku Erla systir mín, guð gefi
þér og okkur öllum sem elskuðum
Kristófer styrk til að bera og takast
á við söknuðinn og sorgina. Við reyn-
um að hafa það að leiðarljósi að við
sameinumst öll á ný.
Elsku hjartans Kristófer minn,
guð varðveiti þig og gefi þér frið.
...
en anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið
(Jónas Hallgr.)
Anna Erlendsdóttir.
Ég sit hér og hugsa: Hvernig gat
þetta gerst, hvernig stendur á því að
Kristófer frændi er farinn frá okkur
og við sitjum eftir með sorg í hjarta?
Þegar hann fæddist fyrir 26 árum
var ég svo spennt, sjálf átti ég
tveggja ára dreng og eignaðist svo
annan tveim árum seinna, Kristján
Björn. Milli hans og Kristófers
myndaðist mikill og góður vinskapur
sem þeir ræktuðu og héldu ævinlega
síðan. Minningarnar um þennan fal-
lega dreng eru svo margar og ljúfar,
aldrei mun ég gleyma geislandi bros-
inu og kímnigáfunni. Ég heimsótti
ömmu okkar daginn eftir að þessar
hræðilegu fréttir bárust og sátum
við saman og skoðuðum gamlar
myndir. Þar rákumst við á mynd af
frændunum, sonum mínum tveim og
honum, þar sem þeir stóðu saman við
flugvél, nýkomnir úr flugferð, allir
brosandi út að eyrum, geislandi af
lífsgleði. En árin liðu og Kristófer
villtist af brautinni beinu og gekk
stundum erfiðlega að fóta sig í lífinu.
Fyrir einu og hálfu ári tókst honum
þó að ná tökum á vandamáli sínu,
hann eignaðist litlu dótturina
Emblu, augasteininn sinn, sem hann
sá ekki sólina fyrir og var mikill og
góður pabbi. Aldrei gleymi ég deg-
inum sem hann kom í heimsókn til
okkar með hana og var augljóst hve
stoltur hann var og hreykinn. Því
miður var baráttan ekki endanlega
unnin. Hverjum gat dottið í hug þeg-
ar ég hitti bróður hans, Erlend, fyrir
nokkrum vikum í Minneapolis að við
myndum hittast svona fljótt aftur
undir svona kringumstæðum? Þegar
bróðir minn dó fyrir 15 árum, ungur
að árum, stóð Kristófer, bara lítill
drengur við gröf hans og hágrét.
Ekki óraði mig fyrir því þá að ég
myndi standa núna yfir gröf hans og
syrgja hann. Ég veit í hjarta mínu að
Krissi bróðir, afi og frændi hans
Kiddi hafa tekið að móti honum, hon-
um líður betur núna og sársaukinn
sem hann hefur þurft að þola er horf-
inn. Sársaukinn sem nístir hjarta
okkar allra sem eftir sitja hverfur þó
ekki á næstuni. Elsku Erla mín, eng-
in fátækleg orð geta linað þjáningu
þína, ég get aðeins beðið góðan Guð
að blessa þig og styrkja. Þó Krist-
ófer sé nú horfinn frá okkur lifa í
hugum okkar allar fallegu og góðu
minningarnar um drenginn þinn. Ég
votta syskinum hans og öllum öðrum
ættingjum og vinum mína dýpstu
samúð og bið Guð að styrkja okkur í
sorg okkar.
Anna Karen Kristjánsdóttir.
Ljúfur drengur er genginn. Leiðir
hans og dóttur okkar lágu saman um
skeið.
Deildu þau bæði gleði og sorg og
bjartasti geislinn varð litla dóttir
þeirra. En vonir bresta og veruleik-
inn verður oft þungbær, en með
hverju nýju lífi vaknar ný von, sem
nú er okkur huggun.
Megi guð sefa sorg og lífið veita
líkn, en lögmál þess er kærleikurinn
sjálfur. Í hans nafni vottum við að-
standendum dýpstu samúð.
Einar og Svanhildur.
Ég veit ekki hvar ég á að byrja,
elsku Feri minn, ég er að vakna eftir
símtalið sem ég fékk um það að þú
værir farinn.
Ég trúði því ekki því viljasterkari
og jákvæðari dreng hef ég ekki
kynnst. Þú varst allt í öllu, það var
alveg sama hvað gekk á.
Það eina sem ég get gert er að
halda áfram og vera jákvæður, það
kenndir þú mér.
Það sem þú gafst mér er það dýr-
mætasta sem ég á í dag, og það er
minning um þig í huga mér, ég get
nálgast þig í bæn og hugleiðslu og
það hjálpar mér. Þegar ég hugsa til
þín þá byrja ég að brosa, því það seg-
ir enginn sögurnar eins og þú, brosið
þitt og hláturinn þinn gleymist aldr-
ei.
Þú ert vinur í raun og það er svo
sárt að þetta þurfti að fara svona. Ef
ég gæti breytt því þá myndi ég gera
það, þú veist það. Það sem ég er þér
þakklátur fyrir er tíminn sem ég átti
með þér og það tekur enginn frá okk-
ur.
Við munum hittast á ný, hlæja
saman og líta yfir farinn veg. Minn
hugur er allur hjá þínum nánustu og
sérstaklega litlu prinsessunni þinni.
Drottinn, ég fel hann þér á vald til
þess að byggir með honum og gerir
við hann sem þér þóknast.
Leystu hann úr sjálfsfjötrunum,
svo honum auðnist betur að lúta vilja
þínum.
Taktu frá honum erfiðleikana, svo
að sigurinn yfir þeim megi bera vitni
um mátt þinn, kærleik og lífsvegu
gagnvart þeim, sem hann leitast við
að hjálpa. Hjálpaðu honum alltaf að
gera vilja þinn.
Ég elska þig og sakna þín mikið.
Guð blessi þig, Feri minn.
Þinn vinur að eilífu
Ingibergur Þór.
Lífið er skrítið og stundum hugsar
maður um tilgang lífsins. Hvað er
gott líf og hvað er vont líf. Öll erum
við misjöfn og því er líf okkar allra
ólíkt en ég trúi því að hver og einn
reyni eins og hann getur að lifa lífinu
í sátt við sjálfan sig og aðra. Mark-
mið lífsins er að lifa lífinu lifandi og
njóta þess að vera til, því það er ekki
sjálfsagður hlutur að vakna á hverj-
um morgni og sjá sjálfan sig og þá
sem maður elskar mest. Maður
kynnist mörgum á lífsleiðinni, sumir
hafa mikil áhrif á mann en aðrir
KRISTÓFER
MATTHEW
CHALLENDER
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudagana, frá þriðjudegi til sunnudags. Greinunum er
hægt að skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent
sjálfvirkt um leið og grein hefur borist), á disklingi eða í vélrituðu hand-
riti. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauðsynlegt er að
símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Bréfsími fyrir afmælis- minningargreinar er 569 1115. Tekið er á
móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins,
Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgunblaðsins Kaupvangs-
stræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum.
Birting afmælis- og
minningargreina