Morgunblaðið - 13.02.2003, Side 31

Elsku Anna amma,
við systurnar eigum
góðar minningar um
þig í hjartar okkar.
Við vitum að það
verður tekið vel á móti þér og að þú
hefur aftur fengið alla þá lífsgleði
sem fylgdi þér.
Megi Guð og hans englar vaka yfir
þér, elsku amma.
Okkur systurnar langar að kveðja
þig með þessu ljóði:
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
ANNA
VILMUNDARDÓTTIR
✝ Anna Vilmund-ardóttir fæddist í
Löndum í Staðar-
hverfi í Grindavík
30. júlí 1916. Hún
lést á elliheimilinu
Grund 7. janúar síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Grindavíkurkirkju
18. janúar.
Ég geri margt sem miður
fer,
og man svo sjaldan eftir
þér.
Sú ein er bæn í brjósti
mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn
þinn
og verðir þú æ Drottinn
minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Guð geymi þig þar til
við hittumst á ný.
Anna Ágústa, Sig-
ríður Kristín og Kristjana Hall-
dórsdætur.
Elsku langamma, okkur langar til
þess að kveðja þig með þessari bæn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín
langömmubörn í Borgarnesi
og á Akureyri.
Föstudaginn 24. jan-
úar sl. var jarðsunginn
frá Hafnarkirkju að við-
stöddu fjölmenni Stein-
dór Guðmundsson
bóndi, Hvammi í Lóni.
Þann sama dag hlaut hann legstað í
Stafafellskirkjugarði, þar sem for-
eldrar hans og bróðir eru jarðsett.
Um miðja síðustu öld varð að ráði
að við hjón skyldum hefja búskap á
austasta bæ í Lóni. Þá kom það í hlut
Eiríks, bróður Steindórs, að flytja
okkur á áfangastað. Hann hafði eign-
ast vörubíl, hentugan til flutninga við
erfiðar aðstæður. Þá voru vegir víða
slæmir og óbrúaðar ár sem fengu að
flæmast um undirlendið eins og nátt-
úrulögmálin buðu. Víðáttumiklir aur-
ar og gróðurlausir báru þessu vitni.
Þegar ferð okkar var þar komið, að
Almannaskarð var að baki og talsvert
eftir í leiðarlok tók bílstjórinn stefn-
una óumbeðið heim í Þorgeirsstaði,
en þaðan voru þeir bræður. Taldi
hann okkur þurfa smáhressingu. Þar
tóku á móti okkur höfðingshjónin
Ingibjörg og Guðmundur, sem þarna
höfðu búið með sóma um árabil. Þau
hjón höfðu, auk Steindórs og Eiríks,
eignast soninn Karl og dótturina Sig-
nýju. Öll fengu þessi börn þeirra
myndarskap til verka og dugnað í
vöggugjöf. Aldrei munu þau hafa lent
á þeim hrakhól-um í uppvextinum, að
þessir hæfileikar gætu ekki dafnað.
Um þetta leyti voru þrjú þessara
systkina að fara að heiman og stofna
heimili, Steindór, Eiríkur og Signý,
en Karl varð eftir í Þorgeirsstöðum
og tók við búi þar. Af þessum systk-
inum eru nú látnir þeir Eiríkur, sem
lést fyrir aldur fram, hafði þá unnið
sinni sveit mikið og vel, og Steindór
sem hér er minnst.
Steindór flutti að Hvammi og hóf
STEINDÓR
GUÐMUNDSSON
✝ Steindór Guð-mundsson fædd-
ist í Firði í Lóni 5.
nóvember 1922.
Hann lést á hjúkrun-
ardeild HSSA á Höfn
16. janúar síðastlið-
inn og var útför hans
var gerð frá Hafnar-
kirkju 24. janúar.
þar búskap með heima-
sætunni Steinunni Mar-
gréti Sigurðardóttur.
Þau giftust og eignuð-
ust 11 börn. Þarna
þurfti sannarlega að
taka til hendinni og ekki
var slegið slöku við,
hvorki úti né inni.
Fyrstu árin mun Ragn-
ar mágur Steindórs
hafa verið í heimilinu og
einnig Guðrún móðir
Steinunnar. Þarna voru
hjálparhendur til stað-
ar, sem komu sér vel. Á
þessum árum var líka
samhjálp ríkjandi í sveitinni, menn
fóru oft á milli bæja til verka ef þurfa
þótti og voru Þorgeirsstaðamenn þar
framarlega í flokki. Fljótlega fóru
börnin í Hvammi að hjálpa til við bú-
skapinn. Þar var vel farið með búfé,
nýtni og snyrtimennska í fyrirrúmi.
Óhætt er að segja, að Steindór hafi
verið verðugur fulltrúi þeirra bænda
sem sómi er að í bændastétt. Hann
lifði þá tíma, að tæknin gerði bændum
auðveldara að afla fóðurs og vetrar-
beit var aflögð. Það hefur viljað
gleymast, hvað sauðkindin og þeir
sem henni héldu til beitar, áttu stóran
þátt í því að fólkið lifði í landinu.
Steindór var einn þeirra sem átti ótal-
in spor við fjárvörslu og smala-
mennsku. Hann bar gæfu til að skila
þeirri jörð, sem honum var trúað fyr-
ir, betri eftir unnið ævistarf. Vel upp-
byggður bær í Hvammi prýðir um-
hverfið.
Stórfjölskyldan hefur ekki legið á
liði sínu við hagnýt störf. Í Hvammi
var tengdabörnum vel tekið og ekki
voru barnabörnin undanskilin. Marg-
ir nutu gestrisni þeirra Steinu og
Steindórs. Vorum við hjón þar á með-
al. Trygglyndi Steindórs og vinátta
brást aldrei árin sem við áttum heima
í Lóni og breyttist ekki þó að við flytt-
um á Höfn. Margs er að minnast og
þakka þegar ævigöngu hans er lokið.
Systkinum Steindórs, Steinunni og
allri fjölskyldunni eru færðar samúð-
arkveðjur. Megi minningarnar verða
ljós á vegum þeirra í framtíðinni.
Fyrir hönd okkar hjóna,
Valgerður Sigurðardóttir.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. FEBRÚAR 2003 31
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Fallegar, sérmerktar
GESTABÆKUR
Í Mjódd
sími 557-1960www.merkt.is
Það eru um það bil 28
ár síðan Guðrún vin-
kona mín kynnti mig
fyrir manni sem hún var
nýfarin að hitta. Ég
man eftir hávöxnum manni með
leiftrandi augnaráð og þétt handtak.
Það voru fyrstu kynni mín af Hjálm-
ari Júlíussyni sem síðar varð eigin-
maður Guðrúnar þó það lægi ekki
ljóst fyrir á þeirri stundu.
Við höfum fylgst að allar götur síð-
an, mikið fyrstu árin en sjaldnar hin
síðari eins og gengur. Einum sið héld-
um við þó flest ár en það var að bjóða
hvort öðru í mat einu sinni á ári.
Hjálmar naut þess að taka á móti
gestum, var höfðingi heim að sækja
og lagði mikið á sig við matseldina.
Enda maturinn ekki af verra taginu,
gæs veidd af húsbóndanum og mat-
reidd að hætti hans. Hjálmar var
mjög stoltur af konu sinni, fallega
heimilinu þeirra og drengjunum,
Palla og Bensa. Honum þótti ákaflega
vænt um Guðrúnu og var henni bæði
góður og eftirlátur. Kom oft fram
hvaða hug hann bar til hennar og
sýndi hann það svo sannarlega í verki
HJÁLMAR
JÚLÍUSSON
✝ Hjálmar Júl-íusson fyrrver-
andi skipstjóri fædd-
ist í Grindavík 4.
nóvember 1937.
Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík 12.
janúar síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Grensás-
kirkju 20. janúar.
sl. 3 ár í erfiðum veik-
indum hennar. Hann
tók aukinni vinnu og
ábyrgð með æðruleysi
og kvartaði aldrei. Að-
spurður sagði hann við
mig ekki alls fyrir
löngu; „þetta er bara
svona Bergþóra mín og
ekkert annað að gera en
að standa sig“. Svo mik-
ið er víst, að gefast upp
var ekki til í hans orða-
bók. Hjálmar var ekki
margmáll um sína hagi
og sagði yfirleitt ekki
margt, en traustari og
duglegri mann til vinnu hefði ekki
nokkurt fyrirtæki getað fengið. Fyrir
utan heimilið var vinnan honum allt
og hef ég grun um að veikindadagar
hafi verið fáir í gegn um tíðina.
Eitt áhugamál átti Hjálmar en það
var skotveiði. Leið honum vel einum
uppi á fjöllum, á rölti í leit að bráð. Ég
er ánægð með að hafa átt þátt í að
hann komst í eina slíka ferð í haust,
með því að sitja hjá Guðrúnu meðan
hann fór. Hjálmar var vanur að fara
með Guðrúnu í bíltúra um borgina og
aðeins nokkrum dögum áður en hann
dó vorum við að skipuleggja komu
þeirra til okkar að skoða nýju íbúðina.
En margt fer öðruvísi en ætlað er.
Elsku Guðrún mín. Missir þinn,
drengjanna ykkar og fjölskyldunnar
er mikill. Megi ykkur öðlast með sam-
heldni og styrk að takast á við fram-
tíðina.
Vinur, far þú í friði.
Bergþóra Þorsteinsdóttir.
Elsku afi minn. Það var svo sárt
þegar ég frétti að þú hefðir kvatt
þennan heim.
Tilfinningarnar eru blendnar, það
er erfitt að sætta sig við að þú sért
farinn, en allar góðu minningarnar
flæða upp í huga mínum um allar
góðu stundirnar sem við höfum átt
saman. Ég hef ákveðið að vera ekki
sorgmæddur heldur að gleðjast, ég
fagna lífi þínu og að þú fékkst að
vera hjá okkur á þessari jörðu þetta
lengi. Ég vil bara segja að ég elska
þig og Guð blessi þig.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
David (Dabbi).
✝ Jón Guðmundur Þorsteinn Jó-hannsson fæddist 12. desem-
ber 1915. Hann andaðist á elli-
heimilinu Grund 4. febrúar
síðastliðinn og var útför hans
gerð frá Fossvogskapellu 12. febr-
úar
JÓN G. Þ.
JÓHANNS-
SON
✝ Páll M. Guð-mundsson fædd-
ist á Neistastöðum í
Flóa 13. febrúar
1918. Hann lést á Sól-
vangi í Hafnarfirði
17. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Ingibjörg Gunn-
arsdóttir, f. í Vatns-
dal í Eystra-Hreppi
23.11. 1891, d. 27.9.
1964, og Guðmundur
Guðmundsson, f. í
Seli í Holtum 28.8.
1888, d. í Hafnarfirði
26.6. 1981.
Páll kvæntist 1941 Ingibjörgu
Jónsdóttur, f. í Mósgerði í Fljótum
22.11. 1917, d. 8.1. 1989, þau
bjuggu í Hafnarfirði. Þau slitu
samvistir. Börn þeirra eru fimm:
1) Anna, f. 26.7. 1939, var gift Sig-
ursteini Húbertssyni, f. 1.6. 1932,
þau eiga þrjú börn. Þau slitu sam-
vistir. Sambýlismað-
ur Eiður Hilmars-
son, f. 8.7. 1937. 2)
Guðrún, f. 15.9.
1943, gift Sigurgeiri
Þóri Jónassyni, f.
13.5. 1941, þau eiga
þrjú börn. 3) Rúnar,
f. 2.3. 1945, kvæntur
Sif Eiðsdóttur, f.
29.3. 1945, þau eiga
fjögur börn. 4) Reyn-
ir, f. 2.3. 1945. 5) El-
ín, f. 1.12. 1949, gift
Aðalsteini Ísakssyni,
f. 30.10. 1943, þau
eiga fjögur börn.
Barnabarnabörn Páls og Ingi-
bjargar eru 24.
Páll kvæntist 16.5. 1977 eftirlif-
andi eiginkonu sinni Guðrúnu Est-
her Halldórsdóttur, f. 27.10. 1933,
þau bjuggu í Hafnarfirði.
Útför Páls var gerð í Kapellunni
í Hafnarfirði í kyrrþey 24. janúar.
Fyrsta skiptið sem ég man eftir
Palla afa mínum var þegar ég fékk að
fara suður í heimsókn til ættingja og
gisti ég þá venjulega hjá Önnu
frænku minni. Afi bjó hjá henni þegar
hann var í landi en hann var á sjó
mest alla ævi sína, fyrst á togurum frá
Hafnarfirði og síðan á togurum frá
Bæjarútgerð Reykjavíkur og vann
hann yfirleitt í vél þessara skipa.
Ég man svo vel eftir gjöfunum sem
afi gaf okkur krökkunum og sérstak-
lega jólagjöfunum sem hann sendi
okkur þegar við vorum lítil, það var
alltaf mest spennandi að opna pakka
frá Palla afa. Innihaldið í þessum
miklu gjöfum var oftast keypt í út-
löndum þegar farnir voru sölutúrar á
togurum sem hann var á. Þetta voru
bílar og annað dót sem yfirleitt gekk
fyrir rafhlöðum en svona dót sást ekki
á þessum tíma, a.m.k. ekki á Blöndu-
ósi, hann hafði mjög gaman af því að
kaupa miklar gjafir og vera svolítið
örlátur og kannski ríflega það.
Þegar Palli afi kom norður í heim-
sókn sagði hann mér sögur af sjónum
og man ég þær nokkrar enn. T.d. þeg-
ar siglt var á stríðsárunum og ekki
mátti vera ljóstýra um borð svo ekki
sæist til ferða þeirra.
Minnisstæðust er sagan af því þeg-
ar hann slasaðist og missti framan af
fingrum annarrar handar, svo gerði
hann bara grín að því en ég ætla ekki
að fara nánar út í það hér.
Þegar ég fór í skóla suður bjó ég
hjá Palla afa og Esther, þar var gott
að vera. Þau höfðu skapað sér fallegt
heimili sem afi var mjög stoltur af,
það mikið að stundum var hann smá
montinn með þetta nýja heimili sitt,
ég skildi hann vel því allt var svo
snyrtilegt og fínt hjá þeim.
Þennan tíma sem ég bjó hjá þeim
kynntist ég afa betur en ég hafði gert
áður og þakka ég fyrir þær stundir
sem ég átti með honum.
Afi var nýlega hættur á sjónum
þegar ég bjó hjá honum og ætlaði
hann að hætta að vinna, en það hent-
aði honum ekki og fékk hann vinnu
sem vaktmaður í togurum hjá Bæj-
arútgerðinni í mörg ár eftir það.
Veikindi höfðu hrjáð afa í nokkur
ár og þurfti hann að dveljast á sjúkra-
húsi. Hann hefur nú fengið hvíld frá
þessum erfiðu veikindum og fær nú
önnur verkefni í veröld sem við þekkj-
um ekki en eigum öll eftir að kynnast
að lokum.
Elsku Esther, ættingjar og vinir,
guð veri með ykkur öllum.
Jónas Þór Sigurgeirsson.
PÁLL M.
GUÐMUNDSSON
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.