Morgunblaðið - 07.05.2003, Blaðsíða 60

60 MIÐVIKUDAGUR 7. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Sýnd kl. 8. Sýnd kl. 6.Sýnd kl. 10. Sýnd kl. 6 og 8.
Sýnd kl. 5.50, 8, 10.10. B.i.14 ára.
VEGNA FJÖLDA ÁSKORANA!
SV MBL
HK DV

SG Rás 2
Radio X

ÞÞ Frétta-
blaðið
Tvöfaldur
Óskarsverðlaunahafi,
Michael Caine í
stórbrotinni kvikmynd sem
byggð er á sígildri
skáldsögu Graham Greene.
Michael Caine var m.a.
tilnefndur til
Óskarsverðlauna fyrir
hlutverk sitt í myndinni.
Stevie
Sýnd kl. 6



1/2 SV MBL

SG DV

Kvikmyndir.com
Sýnd kl. 10.



1/2 Roger Ebert
Sýning til styrktar Umhyggju hefst kl. 20
Miðasala opnar
kl. 13.
EINNIG SÝND Í LÚXUS VIP Í ÁLFABAKKA KL. 3.45, 5.50, 8 OG 10.10. B.I. 16.


Kvikmyndir.is
kl. 3.45, 5.50, 8 og 10.10. B.i.14. / kl. 5.50, 8 og 10.10. b.I. 14. / kl. 8 og 10. B.i. 14. / kl. 10. B.i. 14.
ÁLFABAKKI / KRINGLAN / AKUREYRI / KEFLAVÍK
KEFLAVÍK
Sýnd kl. 8 og 10.20. B.i. 12 ára.


JÁTVARÐUR prins, yngsti sonur
Elísabetar Englandsdrottningar,
og kona hans, Sophie Rhys-Jones,
eiga von á fyrsta barni sínu að því
er kemur fram í tilkynningu, sem
Buckinghamhöll sendi frá sér í
gær. Er von á barninu í desember.
„Drottningin og hertoginn af Ed-
inborg (Filippus prins), og meðlimir
fjölskyldnanna beggja, eru himin-
lifandi yfir þessum fréttum,“ segir í
tilkynningunni.
Talsmaður greifynjunnar af
Wessex, en þann titil ber Sophie,
sagði að þau hjónin væru afar glöð
og eftirvæntingarfull. Sophie, sem
er 38 ára, hefur gengist undir
glasafrjóvgunarmeðferð.
Sophie fékk utanlegsfóstur fyrir
tveimur árum og var hún flutt í
skyndingu á sjúkrahús þar sem
gerð var á henni aðgerð.
Elísabet drottning á sex barna-
börn en Karl Bretaprins, Anna
prinsessa og Andrés prins eiga tvö
börn hvert.
Fjölgun í bresku konungsfjölskyldunni
AP
Játvarður
og Sofffía
eiga von á
barni
TÓNLIST er aldrei langt undan í
verkum Nicks Hornbys, sjá til að
mynda High Fidelity, og því kemur
ekki á óvart í
sjálfu sér að hann
skrifi bók eins og
þá sem hér er
gerð að umtals-
efni, 31 songs,
sem segir frá 31
lagi sem Hornby
hefur mikið dálæti
á og/eða hefur
skipt hann miklu í lífinu. Í inngangi að
bókinni segist Hornby ekki ætla að
segja frá lögunum í ævisögulegu sam-
hengi heldur að draga fram það sem
hann telur að geri viðkomandi lag ein-
stakt eða í það minnsta svo sérstakt
að það standi undir kafla í bókinni.
Það gengur þó ekki alltaf eftir, því
sum tónlist hefur skírskotun í æsku
hans, eins og gengur, og önnur teng-
ist einhverfum syni hans svo dæmi
séu tekin.
Tónlistarval Hornbys kemur ekki
svo mjög á óvart; það er löngu ljóst að
hann er forpokaður í tónlistarsmekk
sínum, fastur í ákveðnum tíma/
stemmningu eins og obbinn af tónlist-
aráhugamönnum, og þótt hann sé á
köflum að hampa því sem hann segir
nýja tónlist þá er það jafnan ný tónlist
sem hljómar eins og það sem hann
hreifst af í þá daga.
Lögin sem Hornby velur eru meðal
annars með Teenage Fanclub, Bítl-
unum, Bob Dylan, Patti Smith, Greg
Isaacs (barnalag), Bruce Spring-
steen, Santana, Led Zeppelin, Rod
Stewart, Van Morrison, Badly Drawn
Boy (nema hvað, hann samdi nú einu
sinni tónlistina við About a Boy), J
Geils Band (svo!), Ani DiFranco, Aim-
ee Mann, Ben Folds Five, The Bible,
Butch Hancock og Marce LaCouture;
allt vel þekktir listamenn nema
kannski tveir þeir síðustu – Butch
Hancock er nýkántrýsöngvari og
Marce LaCouture cajunsöngkona.
Fátt í þessu vali kemur á óvart og
ekki heldur það sem hann velur ný-
stárlegra, til að mynda Röyksopp sem
er meinlaus danstónlist fyrir mið-
aldra, The Avalanches, sem er einmitt
eitthvað fyrir tónlistargrúskara, og
Radio Soulvax-mixið af No Fun/Push
it; líka nokkuð fyrir grúskara.
Allir þekkja einhvern sem er sífellt
að reyna að fá fólk til að hlusta:
„hlustaðu á þetta“, „þetta er frá-
bært“, „heyrirðu snilldina“; gott og
blessað og alltaf gaman að heyra eitt-
hvað nýtt, en á móti er alltaf jafn leið-
inlegt að heyra eitthvað gamalt og
þurfa að auki að hlusta á leiðinlegar
sögur um viðkomandi lag. Eitt er að
Nick Hornby hafi leiðinlegan tónlist-
arsmekk og annað að hann skuli vera
svo leiðinlegur þegar hann er að segja
frá sjálfum sér.
Gömul og
gamaldags tónlist
31 Songs, bók eftir Nick Hornby. Viking /
Penguin gefur út 2003. 195 síður innb.
Kostar 2.395 í Máli og menningu.
Erlendar bækur
Árni Matthíasson
HÆGLÁTI Ameríkumaðuinn er
gerð eftir skáldsögu sem Graham
Greene skrifaði árið 1955. Hún ger-
ist árið 1952 þegar kommúnistar og
Frakkar, sem enn álitu Indókína
sína nýlendu, rifust um Víetnam.
Í kvikmyndaaðlögun Mankiewicz
frá árinu 1958 er Kaninn víst
gerður að góða gæjanum, en í þess-
ari útgáfu Noyce er farið eftir bók-
inni og utanríkisstefna Bandaríkja-
manna er gagnrýnd, og það svo
harkalega, að ekki var víst þorandi
að frumsýna hana fyrr en löngu eft-
ir 11. september.
En það er einmitt markverðast í
myndinni og vekur hjá manni áhuga
á að fræðast meira um þetta tímabil
og hvert var í raun upphafið að Ví-
etnamstríðinu sem svo mikið hefur
verið kvikmyndað og fjallað um.
Hér segir sem sagt frá blaða-
manninum Thomas Fowler, eldri
Breta leiknum af Michael Caine,
sem hefur komið sér þægilega fyrir
í Víetnam. Þar lifir hann letilífi
ásamt ungri og fallegri ástkonu
sinni Phuong. En hreyfing kemst á
letilífið þegar ungur og hæglátur
Ameríkumaður kemur inn í það.
Brendan Fraser leikur Pyle, barns-
lega einlægan mann sem vill láta
gott af sér leiða og bjarga fólki í
þriðja heiminum. Þegar hann ógnar
Fowler með að falla fyrir Phuong,
og Fowler er beðinn um að koma
heim til Englands, fer Fowler loks
af stað að leita uppi fréttir og fer þá
að gruna Pyle um að vera ekki allur
þar sem hann er séður.
Stemmningin í myndinni er
áhugaverð og hvernig tekið er á
ýmsum siðgæðisspurningum þegar
barist er um hjarta og landsvæði
fólks á fjarlægum slóðum. Hægláti
Ameríkumaðurinn er ósköp klass-
ísk stríðsástarsaga, þar sem
Phoung verður á athyglisverðan
hátt samlíking eða tákn fyrir landið
sitt.
Caine smellpassar í hlutverk sitt
sem heimsmaðurinn afslappaði sem
lítið pælir í tilfinningum sínum þar
til þeim er ógnað. Fraser er líka
fínn sem Pyle, alla vegana til að
byrja með, eða þar til sakleysis-
gríman fer að renna af honum.
En mitt í öllum þessum ágætis-
og merkilegheitum tókst mér að
láta mér leiðast. Útlit myndarinnar
var mér mikil vonbrigði, og langar
stundir fóru í að velta fyrir mér
„augljósri“ lýsingunni og greini-
legum tökuverum. Hvernig gat
Chritopher Doyle, tökumaður einn-
ar flottustu myndar seinustu ára In
the Mood for Love, eiginlega gert
mér þetta?
Mér fannst myndin líka of hæg,
dempuð og eiginlega flöt. Þetta er
saga af ástríðum, líkamlegum og
vitsmunalegum, en því miður var
þeim ekki fyrir að fara í þessari
settlegu mynd. Ég skildi ekki að
styrinn stóð um Phuong. Þótt vissu-
lega væri hún fögur á að líta, fannst
mér hún ekki hafa mikið aðdrátt-
arafl. Heldur fannst mér ekki sjást
á þeim félögum að þeir væru sér-
lega ástfangnir af henni. Og ef þeir
voru það, hvar var þá spennan á
milli þeirra? Jafnvel þótt einn sé
Breti og hinn „hæglátur“ þá hafa
þeir tilfinningar og vita hvað þeir
vilja og fyrir því vil ég finna.
Áhugaverð ástríðuleysa
KVIKMYNDIR
Háskólabíó og Sambíóin
Álfabakka
Leikstjórn: Philip Noyce. Handrit: Christ-
opher Hampton og Robert Schenkkan
eftir samnefndri skáldsögu Graham
Greene. Kvikmyndataka: Aðalhlutverk:
Michael Caine, Brendan Fraser, Do Thi
Hai Yen, Rade Serbedzija, Tzi Ma og Ro-
bert Stanton. 101 mín. BNA/Þýs./Ástr.
Miramax Films 2002.
HÆGLÁTI AMERÍKUMAÐURINN/THE
QUIET AMERICAN
Pyle og Fowler á átakastundu.
Hildur Loftsdóttir