Morgunblaðið - 11.05.2003, Síða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 11. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Anna Sæmunds-dóttir fæddist í
Reykjavík 21. sept-
ember 1942. Hún lést
á kvennadeild Land-
spítalans við Hring-
braut 29. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
Önnu eru hjónin Guð-
laug Karlsdóttir, f.
23.6. 1919, og Sæ-
mundur Þórðarson
kaupmaður, f. 19.10.
1903, d. 26.1. 1998.
Systkini Önnu eru: 1)
Þórður, f. 25.3. 1940,
kvæntur Drífu Sigur-
bjarnardóttur, börn þeirra eru
Guðlaug Dís, Kristín og Sæmund-
ur, 2) Þorsteinn Ívar, f. 21.4. 1945,
kvæntur Magneu Stefánsdóttur,
börn hans af fyrra hjónabandi eru
Sigursteinn Ívar og Helma, 3)
Guðrún, f. 25.3.
1953, gift Viðari Sig-
urðsyni, d. 9.2. 1991,
börn þeirra eru
Sonja Ýr og Karl
Dan og 4) Sjöfn, f.
9.9. 1954, dóttir
hennar er Íris Huld.
Anna bjó í Reykja-
vík til tólf ára aldurs
en þá fluttist fjöl-
skyldan til Hafnar-
fjarðar þar sem hún
bjó síðan. Hún lauk
gagnfræðaprófi frá
Flensborgarskólan-
um í Hafnarfirði og
vann lengst af við verslunarstörf í
tískuversluninni Laufinu. Síðustu
sex árin vann hún á sjúkraþjálf-
unardeild Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útför Önnu var gerð í kyrrþey,
að hennar ósk.
Elsku systir og frænka.
Með klökkum huga þig ég kveð,
ég þakka allt sem liðið er,
Guð okkur verndi og blessi.
Það er sárt að kveðjast við dauðans dyr.
En svona er lífið og dauðinn ei spyr,
hvort finnist oss rétti tíminn til,
dauðinn hann engum sleppir.
Við skynjum yfirleitt dauðann
sem kaldan og dapran.
Víst er dauðinn napur og dapur
en hann er eins eðlilegur og fæðingin.
Við verðum að reyna að sætta okkur
við að dauðinn knýi dyra.
Dauðinn kemur hvort sem
við viljum eða ekki.
Allur missir skapar sorg.
Reynum að sættast við það
sem ekki verður umflúið.
(Ingimar Guðmundsson.)
Já, þetta ljóð segir svo margt
um lífið og tilveruna sem við fáum
ekki breytt, en með söknuði kveð
ég elskulega systur mína og þakka
Önnu hversu vel hún hefur reynst
mér og minni fjölskyldu jafnt í
gleði og á sorgarstundum. Öll eig-
um við góðar minningar um þig frá
Merkó og margar eru minning-
arnar frá sumarbústaðaferðunum
sem eru ógleymanlegar og sú síð-
asta nú um páskana. Sérstaklega
þakka ég þér, elsku Anna mín,
hversu góð og skemmtileg frænka
þú varst Viðari litla. Elsku
mamma, Sjöbba, Íris, bræður og
aðrir ástvinir. Guð blessi ykkur og
veiti styrk í sorginni og kraft til að
halda áfram í kærleika Drottins.
Saknaðarkveðja,
Guðrún og Karl.
Elsku frænka.
Þar sem ég sit hérna í herberg-
inu mínu rifjast upp allar minning-
arnar um þig. Hérna við skrif-
borðið fannst þér svo gott að lesa
blöðin og fylgast með því sem var
að gerast í götunni, út um
gluggann. Ég man svo vel eftir því
þegar ég var lítil og þú náðir í mig
á Hörðuvelli á hjólinu. Líka þegar
ég fékk að vera með þér í vinnunni
og svo fórum við út í bakarí og
heim í strætó á Merkó. Ég man
líka það sem þú sagðir mér um
dauðann þegar kötturinn okkar
hún Drusla dó. Þú sagðir að núna
væri hún á góðum stað og liði loks-
ins vel eftir að hafa verið svo lasin.
Núna vona ég að þið séuð saman
hjá Guði og vakið yfir okkur hin-
um með bros á vör. Ég vil þakka
þér fyrir allt það sem þú hefur
gefið mér og munt halda áfram að
gefa í gegnum góðu minningarnar.
Ég hefði ekki getað fengið betri
frænku og verndarengil.
Þín,
Íris Huld.
Hún hafði þennan sérstaka
augnsvip og horfði gjarnan á við-
mælanda sinn ofurlítið á ská,
glettnisleg og hýr.
Anna kom til starfa hjá okkar á
endurhæfingardeild Hrafnistu í
Hafnarfirði fyrir u.þ.b. 6 árum,
sem sundlaugar- og baðvörður.
Því starfi gegndi hún vel og dyggi-
lega á meðan hún var frísk og um
tíma eftir að hún veiktist. Að
vinna með fólki er krefjandi og þá
eru t.d. jákvæðni, þolinmæði og
umburðarlyndi góðir kostir. Þessir
eiginleikar, og margir fleiri,
prýddu Önnu og komu vel í ljós,
bæði gagnvart heimilisfólki á
Hrafnistu, sem og starfsfólki. Hún
naut sín vel við umönnun sinna
skjólstæðinga og var ákaflega vin-
sæl af gamla fólkinu sem hún var
einstaklega hlý og natin við. Um
sundlaugina og umhverfi hennar
hugsaði hún sem sitt eigið, og
skipaði þar fastan sess, á meðan
aðrir starfsmenn komu og fóru.
Sem samstarfskona okkar hinna á
deildinni var hún góður félagi og
vinur og tók þátt í lífi okkar sem
slík.
Anna var kraftmikil og dugleg
kona og hafði sitt skap og sínar
skoðanir. Hún kom alltaf gangandi
til vinnu sinnar frá heimili sínu
niðri í bæ, sama hvernig viðraði.
Þessi dugnaður kom vel í ljós í
veikindum hennar. Í baráttunni
við krabbameinið ætlaði hún sér
sigur. Hún fór reglulega út að
ganga meðan hún gat og notaði öll
ráð til að styrkja sig og efla. Hún
unni vorinu, gróðri og garðrækt
og einmitt nú, þegar allt er
springa út og farfuglarnir að
streyma til landsins, kvaddi hún
sitt jarðneska líf.
Henni þökkum við samveruna
um leið og við vottum móður
hennar og systkinum okkar ein-
lægu samúð.
Samstarfskonur á end-
urhæfingardeild
Hrafnistu, Hafnarfirði.
ANNA
SÆMUNDSDÓTTIR
Kæra Anna. Það var svo gaman
þegar ég kom með mömmu í vinn-
una og þú leyfðir mér alltaf að
fara í sund. Ég man líka þegar við
fórum niður í þvottahús að setja
óhrein föt og taka hrein. Takk fyr-
ir allt hárskrautið sem þú gafst
mér. Ég man þegar þú gerðir eitt-
hvað flott í hárið á mér. Þú sagðir
að ég væri með svo sítt og bylgjótt
hár. Þú varst alltaf svo góð við
mig.
Þín
Anna Sofía.
HINSTA KVEÐJA
Þegar ég var lítil
stelpa, fór ég stundum
í pössun til Kristínar
ömmu og Kristjáns afa
á meðan foreldrar
KRISTÍN LILJA
HANNIBALSDÓTTIR
✝ Kristín LiljaHannibalsdóttir
fæddist á Flateyri
við Önundarfjörð 17.
ágúst 1907. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Eir í Reykjavík
24. apríl síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Grafarvogs-
kirkju 7. maí.
mínir voru erlendis
vegna vinnu. Ég á
margar góðar minn-
ingar um ömmu frá
þessum tíma. Hún var
alltaf ljúf og góð, og
leyfði mér að dútla það
sem mig langaði, hvort
sem það var að búa til
dúkkuhús undir
kommóðunni á gangin-
um, leika í skáktölv-
unni hans afa eða
föndra. Og ef þannig
stóð á, gaf hún mér
tyggjókúlur úr búðinni
hans afa. Stundum
sagði hún mér sögur frá því þegar
hún var lítil, eða þegar hún flutti til
Reykjavíkur til að vinna og frá því
þegar hún kynntist afa. Hún kenndi
mér líka ýmislegt hún amma, svo
sem að spila vist, og spiluðum við
oft við eldhúsborðið.
Hún lagði líka sitt af mörkum við
að kenna mér að trúa á Guð. Ég
fékk að fara með henni á samkomur
þar sem fólk vitnaði um kærleika
Guðs. Á hverju kvöldi áður en
amma og afi fóru að sofa, þá settust
þau við borðstofuborðið í stofunni
og lásu saman upphátt uppúr Biblí-
unni og báðu bænir. Þetta fannst
mér alveg stórmerkilegt og mjög
hátíðlegt, og fannst mér gaman að
fá að taka þátt í þessum stundum.
Amma kenndi mér líka hvað það er
að vera sannur í sinni trú og talaði
oft um Guð og Jesú. Hún trúði því í
einlægni að allt gott væri frá Guði
komið og ekki kvartaði hún yfir
neinu. Og þegar heilsan fór að
versna, þá var hún bara þakklát
fyrir að hún væri ekki verri. Það
var enginn efi í ömmu um að hún
fengi góðar móttökur þegar hún
hyrfi héðan, og hlakkaði hún mjög
til að fá að fara „heim“.
Ég kveð þig, amma, að lokum
með kvæðinu hans afa sem þú
hjálpaðir mér að læra utanað.
Það er ekki verðlaust að vaka
ef vel er að stundinni gætt,
og fara ekki fetið til baka
ef Frelsarinn hefir oss mætt.
(Kristján Kristmundsson.)
Auður S. Arndal.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför elskulegar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÓLÍNU HÓLMFRÍÐAR KRISTINSDÓTTUR
(Lólý).
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki á deild
K-1 á Landspítalanum Landakoti.
Fyrir hönd aðstandenda,
Magnús Magnússon,
Una Magnúsdóttir, Ómar Sigurðsson,
Bolli Magnússon, Elsa Stefánsdóttir,
Árni Magnússon,
Guðlaugur Magnússon, Jóhanna M. Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegustu þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur vináttu og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR EGGERTSDÓTTUR
söngkonu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks K2 Landspítala
Landakoti.
Páll Þorsteinsson,
Einar Ólafur Pálsson, Katrín Guðjónsdóttir,
Eggert Pálsson, Salvör Nordal,
Valur Pálsson, Laura Marie Stephenson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur
hlýhug og vináttu við andlát og útför ást-
kærrar eiginkonu, móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU GUÐRÚNAR JÓNSDÓTTUR,
Heiðvangi 7,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki 3.
hæðar hjúkrunarheimilisins Sólvangs Hafnarfirði fyrir einstaka umönnun
og hlýhug.
Ólafur Maríusson,
Jón Magni Ólafsson, Sigríður H. Magnúsdóttir,
Gunnar Ólafsson, Rannveig Sturlaugsdóttir,
Símon Ólafsson, María Júlía Alfreðsdóttir,
Hanna Ólafsdóttir, Einar Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
vináttu og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ELÍNAR JÓNSDÓTTUR,
Köldukinn 11,
Hafnarfirði.
Ásgeir Kr. Sörensen, Renate Sörensen,
Jón Aðalsteinsson, Guðbjörg Jóna Eyjólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og úför ástkærs föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
GUÐBRANDS BENEDIKTSSONAR,
elliheimilinu Grund,
áður til heimilis
á Staðarbakka 28.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Elli- og hjúkr-
unarheimilinu Grund við Hringbraut fyrir góða umönnun.
Einnig þakkir til starfsfólks við Félagsmiðstöð aldraðra í Gerðubergi.
Katrín Guðbrandsdóttir, Pétur Aðalsteinsson,
Hrafnhildur Guðbrandsdóttir, Magnús Jóhannsson,
Benedikt Guðbrandsson, Jónína Róbertsdóttir,
afabörn og langafabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð og
hlýjan hug við andlát móður okkar og tengdamóður,
GUÐRÚNAR JAKOBSDÓTTUR
frá Holti,
áður húsfreyja á Víkingavatni.
Ragna S. Sveinsdóttir,
Sólveig A. Sveinsdóttir, Ágúst H. Bjarnason,
Benedikt Ó. Sveinsson, Gerður Ebbadóttir,
Jakob L. Sveinsson.