Morgunblaðið - 22.06.2003, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. JÚNÍ 2003 29
Síðan bætti hún við: „Mikið hefur verið rætt
um stöðu mína og hlutverk innan Samfylking-
arinnar. Ég lít svo á að það skýrist ekki fyrr en á
landsfundinum í haust. Ég var að undirstrika við
fólk að það yrði að bíða eftir landsfundi.“
Í þessu sama samtali við Morgunblaðið segir
Ingibjörg Sólrún að hún „sjái það fyrir sér, að sá
dagur gæti komið að hún byði sig fram til for-
mennsku í Samfylkingunni. Ekki væri stefnt að
því fyrir landsfund flokksins í haust en hún
mundi nýta vel tímann í sumar til að hugsa um
sína pólitísku framtíð.“
Það eina, sem einhver handfesta er í í þessum
ummælum er, að Ingibjörg Sólrún muni leita eft-
ir umboði landsfundar Samfylkingar í haust til
trúnaðarstarfa. Össur Skarphéðinsson hefur lýst
því yfir, að hann leiti eftir endurkjöri. Skömmu
eftir kosningar skýrði Morgunblaðið frá því, að
vilji væri fyrir því innan Samfylkingar að kjósa
talsmann flokksins í kosningunum í embætti
varaformanns. Þegar Ingibjörg Sólrún var spurð
um það verður ekki sagt að hún hafi gripið þá
hugmynd fegins hendi.
Ef það hins vegar gerðist, að Ingibjörg Sólrún
léti undan þrýstingi stuðningsmanna sinna og
byði sig fram til formanns gegn núverandi for-
manni gæti staðan orðið sú, jafnvel þótt hún næði
kjöri, að Samfylkingin hefði með slíku framboði
verið klofin í herðar niður og að framundan yrðu
mikil átök innan flokksins, þar sem stór hópur
flokksmanna mundi ekki sætta sig við þá fram-
vindu mála.
Innan Sjálfstæðisflokksins þekkja menn vel
hvað ágreiningur á milli forystumanna getur haft
djúp áhrif í stórum flokki. Samfylkingin er orðin
stór flokkur og óútkljáð vandamál af þessu tagi
geta haft ófyrirsjáanlegar afleiðingar fyrir þann
flokk.
Óvissa um
Reykjavíkur-
listann
Kosningabaráttan fyr-
ir þingkosningarnar í
vor, sem átti að færa
Samfylkingunni völdin
í landinu að mati
flokksmanna þess
flokks, virðist hins vegar hafa vakið spurningar
um, hvort samstarfið innan Reykjavíkurlistans
haldi áfram og jafnvel hvort það haldi út þetta
kjörtímabil.
Harkaleg viðbrögð forystumanna Framsókn-
arflokks og Vinstri-grænna við hugmyndum um,
að þáverandi borgarstjóri tæki sæti á framboðs-
lista Samfylkingar í Reykjavík en gegndi áfram
embætti borgarstjóra í umboði Reykjavíkurlist-
ans, komu þáverandi borgarstjóra augljóslega á
óvart og ræða Ingibjargar Sólrúnar á flokks-
stjórnarfundi Samfylkingar sl. fimmtudag bendir
til þess, að hún sé ekki búin að sætta sig við þá
niðurstöðu, sem þá varð. Það er erfitt að sitja
báðum megin við borðið. Hvernig gat hún ætlazt
til að vera trúnaðarmaður Framsóknarflokks og
Vinstri-grænna í borgarstjórn á sama tíma og
hún reyndi að ná af þeim fylgi í þingkosningum?
Innan Framsóknarflokksins hafa lengi verið
umræður um, hvort ráðlegt sé fyrir flokkinn að
halda áfram samstarfinu á vettvangi Reykjavík-
urlistans. Þar hafa verið raddir um að sjálfstætt
framboð í Reykjavík sé nauðsynlegt til þess að
efla flokkinn í höfuðborginni. Þessar umræður
voru nokkuð áberandi á fyrra kjörtímabili borg-
arstjórnar í innri röðum Framsóknarmanna.
Á flokksstjórnarfundi Samfylkingarinnar sl.
fimmtudag brá hins vegar svo við, að Guðmundur
Árni Stefánsson, einn af þingmönnum Samfylk-
ingarinnar (og formaður Alþýðuflokksins, sem
enn er til), lýsti þeirri skoðun, að Samfylkingin
ætti að standa að sjálfstæðu framboði í öllum
sveitarfélögum landsins að þremur árum liðnum.
Í þessum orðum felst augljóslega að Guðmundur
Árni telur að Samfylkingin eigi að standa að sjálf-
stæðu framboði á eigin vegum til borgarstjórnar
Reykjavíkur.
Í Morgunblaðinu í dag, laugardag, segir Alfreð
Þorsteinsson, hinn áhrifamikli forystumaður
Framsóknarflokksins í borgarstjórn, um þetta
mál: „… það blasir hins vegar við, að ef Samfylk-
ingin ætlar í krafti stærðar sinnar nú að bjóða
fram ein og sér í næstu kosningum hlýtur að vera
íhugunarefni fyrir Framsóknarflokkinn, hvort
hann eigi yfirhöfuð að vera í þessu samstarfi við
Samfylkinguna og Vinstri-græna eða búa sig
undir næstu borgarstjórnarkosningar með öðr-
um hætti. Þetta er íhugunarefni og eftir þessar
yfirlýsingar hljóta menn að skoða sín mál og átta
sig á því, hvort menn telji með tilliti til framtíð-
arinnar æskilegt að vera í samstarfinu áfram eða
huga að öðrum kostum.“
Það fer auðvitað ekkert á milli mála hvað Al-
freð Þorsteinsson er að segja. Í samstarfi flokka í
milli verða oft ýmsar uppákomur og ekki ástæða
til að gera meira úr þeim en efni standa til. Hins
vegar verður ekki horft fram hjá því að þetta er í
annað sinn á rúmlega hálfu ári að upp úr sýður í
samstarfi flokkanna, sem aðild eiga að Reykja-
víkurlistanum.
Í grein í Morgunblaðinu í dag, laugardag, víkur
Björn Ingi Hrafnsson, varaþingmaður Fram-
sóknarflokksins í Reykjavík suður, að máli, sem
upp kom síðustu daga kosningabaráttunnar í vor
er hann segir:
„Margir undruðust hversu hart Samfylkingin
gekk fram gagnvart Vinstri hreyfingunni –
grænu framboði í nýliðinni kosningabaráttu.
Skilaboðin til kjósenda voru þau, að þessi sam-
starfsflokkur innan Reykjavíkurlistans væri vart
tækur í stjórn, hann væri alltof öfgafullur og eina
mótvægið við stjórnarflokkana væri að kjósa
Samfylkinguna. Gekk þetta raunar svo langt að
fulltrúar Samfylkingarinnar urðu uppvísir að því
að nota lista yfir skráða félaga í VG til þess að
reyna að tryggja Ingibjörgu Sólrúnu kosningu á
lokasprettinum. Er margt í þessari atburðarás
óuppgert …“
Hér víkur varaþingmaður Framsóknarflokks-
ins að máli, sem olli mikilli ólgu meðal Vinstri-
grænna bæði fyrir og eftir kosningar.
Þegar horft er til sögunnar er auðvitað ljóst, að
það er umtalsvert pólitískt afrek að halda
Reykjavíkurlistanum saman í þrennum borgar-
stjórnarkosningum. Og það þyrfti engum að
koma á óvart að úr því fari að harðna á dalnum.
Ekki sízt eftir að sá sterki forystumaður, sem
fyrrverandi borgarstjóri reyndist vera á þeim
vettvangi, er horfinn af sviðinu. Flokkarnir þrír,
sem að Reykjavíkurlistanum standa, hafa allir
augljósa hagsmuni af því, að bjóða fram sjálf-
stæða lista í næstu borgarstjórnarkosningum og
láta á það reyna hvert fylgi þeirra hvers um sig
raunverulega er. Það er áreiðanlega það, sem
vakir fyrir Guðmundi Árna og þess vegna hefur
hann sterk rök fyrir sínum sjónarmiðum, þótt
hann megi búast við aðkasti frá flokkssystkinum
sínum, sem hann hefur reyndar þegar orðið fyrir.
Um leið og sá möguleiki er orðinn verulegur að
hver um sig bjóði fram sjálfstæða lista vakna
auðvitað spurningar í flokkunum um það, hvernig
þeir geti bezt búið sig undir kosningar undir þeim
formerkjum. Þess vegna spyr Alfreð Þorsteins-
son, hvort það sé þá ekki eins gott að búa Fram-
sóknarflokkinn undir slíkt fyrr en síðar. Rök fyrir
því eru sterk frá hans sjónarmiði séð. Ef gengið
væri út frá því, að Reykjavíkurlistinn byði ekki
fram að þremur árum liðnum heldur hver flokk-
anna um sig mundi það verða erfitt fyrir flokkana
að skapa sér sjálfstæða stöðu í kosningabarátt-
unni héldi samstarfið áfram til loka kjörtímabils.
Flokksstjórnarfundur Samfylkingarinnar sl.
fimmtudag hefur orðið til þess að varpa skýrara
ljósi en áður á þau vandamál, sem framundan eru
á vettvangi þeirra flokka, sem teljast til vinstri í
stjórnmálum. Augljóslega er þar allra veðra von
á næstu mánuðum.
Morgunblaðið/Sverrir
Íslendingur í Hafnarfjarðarhöfn.
„Þá má segja, að
kosningarnar nú og
stjórnarmyndunin
hafi orðið til þess að
festa í sessi nýja
meginlínu í íslenzk-
um stjórnmálum,
sem mörgum hefur
reyndar þótt að sjá
mætti vísbendingu
um í nokkur und-
anfarin ár. Hún er
sú, að nú er meiri
málefnaleg sam-
staða á milli Fram-
sóknarflokks og
Sjálfstæðisflokks en
áður hefur þekkzt
og liggur við að
segja megi, að um
grundvallarbreyt-
ingu sé að ræða.“
Laugardagur 21. júní