Morgunblaðið - 27.08.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. ÁGÚST 2003 35
Elsku afi á Hóli.
Nú ert þú farinn
þótt ég eigi erfitt með
að trúa því. Ég á eftir
að sakna þín mjög mikið. Þú hefur
verið svo mikilvægur hluti af lífi
mínu.
Ég mun sakna þeirra stunda að
sitja við eldhúsborðið eða inni í
stofu og spjalla við þig. Þú hafðir
skoðanir á öllu og fylgdist alltaf vel
með því sem um var að vera í þjóð-
félaginu. Ég naut þess líka oft bara
að sitja og hlusta á þig segja sögur
frá því þegar þú varst strákur í Sel-
látri, vinnumaður í Mosfellssveit
eða fyrir austan fjall.
Þú fylgdist alltaf vel með hvað
var um að vera hjá hverjum og ein-
um í fjölskyldunni og lést okkur
GUÐMUNDUR
ÓLAFUR
BÆRINGSSON
✝ Guðmundur Ól-afur Bæringsson
fæddist í Stykkis-
hólmi 30. ágúst 1917.
Hann andaðist í St.
Franciskusspítalan-
um í Stykkishólmi
11. ágúst síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Stykkis-
hólmskirkju 23.
ágúst.
þannig finna hversu
mikilvægar persónur
við værum í þínu lífi.
Eins og þú sagðir oft
„en hvað ég er ríkur“,
í þínum augum var
fjölskyldan það dýr-
mætasta.
Þú kenndir okkur að
bera virðingu fyrir
umhverfi okkar. Þú
varst mikið náttúru-
barn og naust þess að
sigla um á Kópi eða
vera í Nýræktinni.
Afi siglandi á Kópi,
vatnsgreiddur í
skyrtu, prjónavesti og með bindi.
Vindurinn í seglin og sjórinn glitr-
andi frá geislum sólarinnar er sú
mynd sem ég mun geyma í hjarta
mínu.
Ég vildi óska að Þórdís Rún hefði
fengið lengri tíma með langafa, en
ég mun sjá til þess að hún viti hver
langafi á Hóli var.
Þótt það sé erfitt að þurfa að
kveðja þig, þá veit ég að þér líður
betur núna.
Ég veit þú vakir yfir okkur öllum
og við munum passa vel upp á
ömmu.
Sóley Hrönn.
Elsku afi minn.
Mér verður hugsað til
sunnudagsins 3. ágúst
sl., það var morgunn og
ég var stödd vestur á
Þingeyri hjá ömmu og
afa þar. Ég átti að fljúga
til Reykjavíkur í eftirmiðdaginn og
ákvað að slá á þráðinn til þín á spít-
alann. Þú varst svo ánægður að heyra
í mér og að ég ætlaði að koma til þín á
heimleiðinni. Þetta var fallegur sólar-
dagur og þú sast við gluggann og
horfðir út í sólina þegar ég gekk inn.
Þú brostir blítt til mín og það var
glampi í fallegu, brúnu augunum þín-
um. Þú varst svo glaður að sjá mig og
ég þig. Við áttum saman ánægjulega
stund sem skiptir mig svo miklu máli
nú og ég mun varðveita í huganum líkt
og allar stundirnar okkar saman.
Þú hafðir líka svo mikinn áhuga á
tísku og ef ég keypti mér ný föt kom
ekki annað til greina en að sýna þér
þau og fá þitt samþykki. Ég minnist
þess líka hversu stoltur þú varst af
mér, á hverju ári varðstu svo ánægður
þegar ég sýndi þér einkunnirnar mín-
ar.
Þú varst svo duglegur að láta mig
vita hversu mikið þér þótti vænt um
mig, ég var afastelpan þín og engillinn
þinn sagðirðu við mig. Ég mun alltaf
vera afastelpan þín og minningarnar
mínar um þig munu ylja mér um
ókomna tíð.
Æ, elsku afi minn, þú hefur nú loks-
ins hlotið hvíldina og ég veit að þér líð-
ur vel núna. Þú situr uppi á himnum
með Bergþóru frænku og öllum hin-
um englunum og horfir niður til mín
og passar mig, ömmu Beggu og alla
fjölskylduna.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Guð blessi þig afi minn og þakka
þér fyrir fjársjóðinn sem þú gafst
mér, minning þín verður alltaf í huga
mér.
Þín afastelpa
Aldís.
Elsku afi.
Ég hvorki kann né vil skrifa minn-
ingargrein um þig af þeirri einföldu
ástæðu að ég á erfitt með að sætta mig
við að þú sért farinn frá okkur. Hvað á
ég að skrifa? Ég gæti lýst þér og þín-
um einstaka persónuleika í mörgum
orðum eða skrifað um allar þær ynd-
islegu minningar sem koma upp í hug-
ann nú þegar þú hefur kvatt þennan
heim. Minningargrein um þig er vís til
að verða uppfull af hrósi og hugsan-
lega hádramatísk þar sem þú varst
einstakur maður. Kannski vil ég bara
skrifa um hve mikið ég sakna þín og
hvað mér finnst óþægilegt að geta
ekki talað við þig og hlegið með þér
aftur í þessu lífi. Þær stundir sem við
áttum saman í sumar eru ómetanleg-
ar. Þegar þú komst óvænt í útskrift-
arveisluna mína í júní fullkomnaðir þú
veisluna. Þú lékst á als oddi þar sem
þú sast í sófanum umkringdur af fólki.
Í brúðkaupi Nonna og Júlíu mánuði
síðar var frábært að fylgjast með þér
dansandi í sætinu þínu. Þú ætlaðir svo
sannarlega ekki að missa af aðalveislu
ársins. Þegar þú fórst upp á svið og
hélst ræðu þá ætlaði ég að springa úr
stolti af þér.
Eitt er víst að ég er heppin stelpa
fyrir að hafa fengið það tækifæri að
vera barnabarnið þitt. Það var ein-
stakt tækifæri og ég vona að ég hafi
nýtt það vel. Minningarnar um þig og
allt sem þú varst fyrir mér munu ylja
mér um hjartarætur alveg þangað til
JÓN
AXELSSON
✝ Jón Axelssonfæddist í Sand-
gerði 14. júní 1922.
Hann lést á hjarta-
deild Landspítalans
19. ágúst síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Keflavíkur-
kirkju 26. ágúst.
ég sjálf kveð þennan
heim. Hvort sem í námi,
starfi eða öðru sem ég
tók mér fyrir hendur þá
studdir þú mig ávallt
heilshugar og fylgdist
grannt með hvernig
mér gekk. Ástarþakkir
fyrir það.
Ég hlakka til að hitta
þig síðar á öðrum stað
elsku afi minn. Þá ætla
ég að knúsa þig og
kyssa eins og ég gerði
ætíð þegar við hittumst.
Ástar- og saknaðar-
kveðja, þín
Karen Áslaug.
Elsku afi.
Við getum ekki lýst þeirri sorg og
þeim missi sem dundi yfir okkur þann
19. ágúst er þú kvaddir þennan heim.
Hvert einasta tár sem hefur fallið síð-
an þá er minning um alla gleðina og
hamingjuna sem þú fylltir hjarta okk-
ar með. Það er erfitt að trúa því að
Guð ákvað að taka til sín mann sem
gladdi svo marga á jörðu niðri og var
svo mörgum kær og ómissandi. Hlát-
ur og gleði virtist elta þig hvert sem
þú fórst og þú varst alltaf segjandi
brandara, einsog þegar þú potaðir í
öxlina á mér og sagðir ,,þú misstir eitt-
hvað“, ég spurði þig hvað það væri og
þá svaraðir þú ,,loft“ og þá var ávallt
hlegið. Ég man eftir því þegar bæj-
arvinnan kom heim til þín og ömmu til
að vinna í garðinum. Í matartímanum
þeirra bauðstu þeim inn og gafst þeim
svala og kex. Krakkarnir komu síðan
til mín og sögðu ,,þú átt besta afa í
heimi“ og ég sagði ,,ég veit það“. Það
hleypur enginn í skarðið eftir mann
sem með nærveru sinni gladdi alla og
hressti við ef eitthvað var að. Við vit-
um að þér líður betur á staðnum sem
þú ert á núna en við eigum samt erfitt
með að sætta okkur við það að við
fáum aldrei að sjá þig aftur. Þó þú sért
farinn þá vitum við að þú verður alltaf
okkur við hlið hvar sem er í heiminum
og við vitum að við getum talað við þig
hvenær sem er.
Elsku afi, okkur langar að kveðja
þig með nokkrum setningum úr lagi
með Frank Sinatra, uppáhalds söngv-
aranum þínum og ömmu, sem á svo
vel við þig. Guð blessi þig og við
gleymum þér aldrei.
And now, the end is near
and so I face the final curtain.
My friend, I’ll say it clear,
I’ll state my case, of which I’m certain.
I’ve lived a life that’s full.
I’ve traveled each and every highway
But more, much more than this,
I did it my way.
Og nú, þegar endirinn er nær
og ég stend frammi fyrir mínum síðustu
dögum
þá get ég sagt ykkur nær og fjær
eitt sem ég er nokkuð viss um.
Ég hef lifað góðu lífi
og hef ferðast lífsins vegi hátt og lágt.
En eitt, sem skiptir meira máli,
ég gerði það á minn hátt
Þínir afastrákar
Atli Már og Jón Þór Gylfasynir.
Afi Nonni er búinn að kveðja.
Með brottför hans er horfin ein
góðhjartaðasta og elskulegasta mann-
eskja sem ég hef á ævinni hitt og á ég
margar góðar minningar um hann.
Afi hafði lengi átt við veikindi að
stríða og hélt maður oft og tíðum að
hann væri á förum frá okkur. En sá
gamli lét aldrei deigan síga heldur reif
sig upp úr hverju áfallinu á fætur öðru
og hélt ótrauður áfram. Svo mjög, að
um áttrætt hóf hann störf hjá Heklu
sem „símadama“ með meiru.
Afi var mikill herramaður og þótti
afskaplega gaman að fara út að versla,
hvort heldur farið var í matvöru- eða
fatabúðir. Hann hafði alltaf augun hjá
sér í tískuheiminum og tók alltaf eftir
því ef maður kom í nýrri flík til hans.
Honum fannst líka voða gaman þegar
við stelpurnar hans stríluðum okkur
upp, fengum okkur gervineglur – það
fannst honum rosalega flott.
Afi Nonni var gull að manni, óspar á
hlý orð og dekraði okkur afabörnin sín
ótt og títt. Á þeim tíma sem hann rak
Nonna & Bubba komum við barna-
börnin oft til hans í heimsókn og feng-
um oftar en ekki tyggjókúluís – sem
var toppurinn í þá daga.
Ég heyrði síðast í honum í síma fyr-
ir nokkrum dögum. Ekki óraði mig
fyrir því að það yrði okkar síðasta
heila samtal. Við höfðum í allt sumar
hringt reglulega hvort til annars þar
sem ég vann fyrir austan á Geysi og
þótti mér alltaf svo vænt um þegar
hann hringdi. Honum þótti gaman að
heyra sögur af „túristum“ og því ið-
andi lífi, sem ríkir á Geysi á degi
hverjum, enda var hann lífsglaður og
félagslyndur maður og ferðaðist sjálf-
ur mikið á árum áður. Við biðum svo
alltaf eftir tækifæri þar sem hann
gæti komið og heimsótt mig austur,
en veikindi hans komu í veg fyrir það.
Nú er hann afi minn farinn og óska
ég honum góðrar ferðar til himna. Ég
veit að hann vakir yfir okkur öllum um
ókomna tíð og ég vona innilega, að við
eigum eftir að hittast einhvern tímann
aftur seinna og eiga þá góðar stundir
saman.
Hjá þér, elsku amma Begga, er ég í
huganum. Þú ert búin að vera svo
sterk við hlið hans afa í öllum hans
veikindum og bið ég góðan Guð um að
styrkja þig og styðja.
Ég kveð þig með söknuði í hjarta,
elsku afi minn.
Þín
Erla Dögg.
Hann afi minn Nonni var einstakur
maður. Og ég var heppin að fá að
kynnast honum, líka eftir að ég full-
orðnaðist sjálfur.
Ein af fyrstu minningum mínum er
frá því að ég kom í búðina til hans og
hann sagði af afastrákurinn mætti
velja hvaða nammi sem hann vildi úr
nammihillunum. En ég vissi ekkert
hvað ég vildi og hann gaf mér einn
„Nóa“ í nestið.
Ég er líka heppinn að hafa fengið
tækifæri til að kynnast honum sem
vini. En nú seinustu árin spjölluðum
við mikið saman um sameiginleg
áhugamál og við komumst að því að
við höfðum oft svipaðar skoðanir á
hlutunum. En afi gat sagt mér margar
sögur af landsmálunum á tímum hafta
og skömmtunar, sögur sem kenndu
manni að taka hlutunum ekki sem
sjálfgefnum. En samt lærði maður
mest af því að sjá hvað afi var ákveð-
inn í því að njóta lífsins allt til hins síð-
asta og smita frá sér lífgleði og húmor.
Og það var hans ástríða, að njóta lífs-
ins og vera innan um fólk. Og hann
naut þess að gleðja aðra, með gjöfum
eða jákvæðum athugasemdum.
Hann afi Nonni sannaði það að hlát-
urinn lengir lífið.
Minningin um afa Nonna lifir hjá
afastrákunum.
Jón yngri.
Elsku hjartans afi minn. Hvað get
ég sagt. Ég veit að lífið hefur sinn til-
gang og allt tekur enda um síðir. En
það er samt svo sárt. Það er sárt að
kveðja jafn lífsglaðan og hjartahlýjan
mann. Jákvæðni, bjartsýni og þraut-
seigja lýsa þér best. Ég á svo margar
góðar minningar sem ég geymi í
hjarta mínu. Þú varst mér alltaf stoð
og stytta og ávallt reiðubúinn ef eitt-
hvað bjátaði á. Heimili ykkar ömmu
var sem manns annað heimili og alltaf
tókuð þið mér opnum örmum. Þú
varst líka óspar á hrósið og hafðir ein-
stakt lag á að lyfta mér upp ef ég var
eitthvað miður mín. Það var ætíð stutt
í grínið hjá þér og fram að síðustu
stundu, fékkstu mann til að hlæja með
þér, þó þú værir jafn veikur og raun
bar vitni. Já afi minn, þú átt þér engan
líka. Ég veit og efast ekki um að nú
dansar þú meðal englanna og ferð á
rúntinn á gamla Vollanum þegar þig
langar. Nú hrjá þig engin veikindi
lengur og þér líður vel, ég veit líka að
þú kemur til með að hjálpa mér í nám-
inu og vaka yfir mér í útlandinu, elsku
engillinn minn.
Ég þakka þér afi, fyrir allt sem þú
hefur gefið mér, alla þá hlýju, ást og
þá sérstaklega þann tíma sem við átt-
um saman í sumar. Ég elska þig afi
minn og kveð þig með sorg og söknuði
í hjarta.
Þín
Bergþóra.
söngmenn. Góður samhljómur kórs
er ekki aðeins tilkominn af hljómnum
sjálfum heldur því bræðraþeli sem
ríkir milli manna einnig. Þar lagði
Friðrik þung lóð á vogarskálarnar
með góðum drengskap sínum.
Trúmennska Friðriks við félag sitt
var einlæg og traust og var framlag
hans vissulega mikilsvert og stórt í
sniðum, enda Friðrik frábær elju- og
reglumaður, sem lét víða til sín taka.
Með þessum fátæklegu kveðjuorð-
um kveðja Fóstbræður virtan og dáð-
an félaga sem alla tíð stóð í fremstu
röð í þjónustu við þá list, sem viðleitni
okkar er helguð. Þá þökkum við fyrir
þann ríka vinarhug sem hann sýndi
okkur og félagi sínu alla tíð.
Fyrir hönd karlakórsins Fóst-
bræðra,
Eyþór Eðvarðsson formaður.
Friðrik Eyfjörð var glæsimenni á
velli og höfðingi í lund. Hann hefur nú
kvatt þennan heim í hárri elli. Friðrik
Eyfjörð átti góða ævi, var prýði versl-
unarstéttar, virtur og vinsæll langa
starfsævi. Hann var áhugamaður um
land og þjóð, víðförull og athugull,
íþróttamaður og skíðagarpur. Friðrik
var góðum tónlistargáfum gæddur,
söngmaður góður og félagi í Karla-
kórnum Fóstbræðrum til æviloka.
Hann lét sig ekki muna um að taka
með þeim lagið á afmælisdaginn þeg-
ar hann varð níræður.
Eiginkona Friðriks var Fríða Stef-
ánsdóttir menntaskólakennari. Þau
voru afar samrýnd og glæsileg hjón.
Var honum mikill harmur við fráfall
hennar fyrir fáum árum. Að loknum
færsælum vinnudegi átti Friðrik
góða elli en undanfarin ár lét þó heils-
an nokkuð undan þótt andleg reisn
væri óskert til hins síðasta. Friðrik
var maður vinsæll og vinafastur og
þau hjón bæði. Var hollt og gott að fá
að njóta þeirrar vináttu og hlýju sem
fylgdi báðum.
Við flytjum einkadóttur Friðriks,
Jórunni, og fjölskyldu hennar einlæg-
ar samúðarkveðjur og þökkum Frið-
riki Eyfjörð að leiðarlokum.
Vilhelmína og Ólafur.
Með þessari kveðju minnist ég
sómamanns og vinar, Friðriks Ey-
fjörð, verslunarmanns í Reykjavík
með einlægu þakklæti í huga fyrir
stuðning og leiðbeinandi og góða
samfylgd.
Friðrik tengdist fjölskyldu minni
sterkum böndum sem eiginmaður
móðursystur minnar, hennar Fríðu
frænku heitinnar. Blessuð sé minning
hennar.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að dvelja um tíma á heimili Friðriks
og Fríðu frænku á framhaldsskóla-
árum mínum og njóta þar besta at-
lætis og stuðnings sem reyndist mér
afar dýrmætt og verður seint full-
þakkað. Aðbúnaður minn og vænt-
umþykja þeirra hjóna í minn garð þar
í Stóragerðinu á þessum árum er
ógleymanlegur. Jórunn Erla, einka-
barn þeirra, dvaldist á þessum tíma
erlendis í námi og starfi. Mér fannst
því á stundum ég vera þeirra „einka-
sonur“, ekki síst í ljósi þess að Fríða
og mamma eru svo líkar; báðar veittu
sama aðhaldið og hvatninguna með
réttum orðum og athugasemdum á
hárréttum augnablikum, – nokkuð
sem ungum námsmanni í höfuðborg-
inni, fjarri heimahögum, – á
skemmtilegum árum, – er bráðnauð-
synlegt.
Friðrik var í mínum huga
skemmtilega vanafastur, tryggur
sómamaður til orðs og æðis, sem vildi
hafa hlutina í föstum reglubundnum
skorðum. Slíkir góðir eiginleikar
hans einkenndu líka starf hans í Leð-
urverslun Jóns Brynjólfssonar í
Austurstræti, sérverslun sem alltaf
var gaman að koma í og hitta Friðrik.
Áhugamál hans var honum afar kært,
sem var virk þátttaka hans í Karla-
kórnum Fóstbræðrum.
Friðrik og Fríða áttu alltaf Volvo
bíla, sem Friðrik lét sér sérstaklega
annt um, einkanlega var umhirða
þeirra í takt við skemmtilega ástúð
Friðriks um reglusemi og vanafestu
alla. Því þótti mér það sérsök upphefð
í einhver fá skipti að fá að hjálpa til
við reglubundna bón- og alþrifsdaga
Volvósins. Öllum hlutum var til haga
haldið, öll verk unnin í réttri röð og
handbragðið var vandvirkni enda
voru bílarnir þeir sænsku í eigu Frið-
riks eiganda sínum sem og framleið-
anda til mikils sóma alla daga ársins.
Þeir voru líka ófáir bíltúrarnir á laug-
ardögum og sunnudögum sem ég
fékk að fara með, oftast austur fyrir
fjall og Þingvallahringinn. Friðrik
var mikill náttúruunnandi og þreytt-
ist aldrei á að upplýsa mig um örnefni
í náttúrunni í þessum skemmtilegu
bíltúrum.
Ég og fjölskylda mín kveðjum nú
með söknuði kæran vin með sérstöku
þakklæti í huga. Við og foreldrar mín-
ir sendum Bíbí, Róbert , Eddu og
Friðrik, kæra samúðarkveðju okkar!
Minningin um Friðrik Eyfjörð lifir.
Sveinn Þór Elinbergsson.
 Fleiri minningargreinar
um Friðrik J. Eyfjörð bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.