Morgunblaðið - 27.08.2003, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 27. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ






 





    
 
 
 


  BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG MÁ til með að skrifa um
gegndarlausa fjárhagserfiðleika og
hróplegt óréttlæti í sambandi við
öryrkja og ellilífeyrisþega. Þá á ég
við fólk sem getur ekki unnið úti
vegna margs konar sjúkdóma eða
fötlunar. Við ættum fyrir lifandis
löngu að vera búin að fá mannsæm-
andi kjör. Ég get ekki kallað laun
okkar góð, þegar lítið sem ekkert er
eftir í buddunni löngu fyrir mán-
aðamót. Svo á að hækka rafmagn og
hita. Ég segi bara guð minn góður,
hvernig verður þetta áfram? Margir
eiga svo erfitt, t.d. þeir sem leigja
og reyndar líka þeir sem eiga sína
íbúð. Alltaf þarf að borga visst á
mánuði og svo eru það auðvitað
fasteignagjöldin sem geta verið
mjög há. Ég bókstaflega þrái að sjá
þann dag þegar við loksins getum
varpað öndinni léttar og borðað
okkar mat eins og annað fólk. Því
margt fólk á um svo sárt að binda
og ég skil ekki hvernig þjóðfélagið
getur farið svona með mann. Ekki
er maður hissa þó að meirihluti Ís-
lendinga sé með þunglyndi, þjóðfé-
lagið og lífsskilyrðin bjóða upp á
þetta. Þá er breytingaskeið okkar
kvenna stundum mjög erfitt, ég er
sem betur fer komin yfir það versta.
Byrjaði 50 ára, en er að verða 58 ára
gömul og var með þessi andstyggi-
legu svitakóf. Þetta tímabil er búið
að vera mjög erfitt, en við erum allt-
af að læra eitthvað nýtt. En eitt er
víst. Við öryrkjar höfum engan al-
mennan sjóð til að ganga í til þess
að skammta okkur peninga eftir
þörfum. Ríkir verða ríkari og fá-
tækir fátækari. Ringulreiðin og vit-
leysan á sér enga hliðstæðu.
Ég heimsótti föður minn um dag-
inn og tók eftir að allt var svo hreint
í Bremen og öllum leið svo vel.
Fólkið var svo ánægt og hamingju-
samt og svo nægjusamt og átti í
matinn út mánuðinn. Þjóðverjar
drekka mikinn bjór en aldrei sá ég
slagsmál að kvöldi úti á götu. Brem-
en er dásamlega falleg borg, allt svo
hreint. Í Þýskalandi er viss agi fyrir
fólk og þjóðfélag. Manni finnst allir
vera jafnir og manni líður svo vel.
Ég elska Ísland og Þýskaland, er
nefnilega fædd í Hamborg 1945, en
er búin að búa hérna í 52 ár, kom
hingað með mömmu minni sex ára
stelpa. Ég dáist að náttúrufegurð
þessa lands en við lifum ekki á því.
Ríkisstjórnin þarf að taka betur á
málunum. Nú ætla ég að taka dæmi.
Það er talað um fílabeinsturnana í
Írak en ekkert minnst á skrauthýs-
in hér, t.d. Perluna, Seðlabankann
og Orkuveituna, ásamt fleiri tugum
ónefndra turna, en konur, menn og
börn mega svelta, ef ekki nyti við
Hjálparstofnunar kirkjunnar og
mæðrastyrksnefndar og Bónuss
með sitt aðeins lækkaða verð.
Hvernig er það með skattana, átti
ekki að lækka þá? Nú fæ ég úr
tryggingum, eftir að búið er að taka
14.484 kr. í skatt, 85.716 kr., og úr
sjúkralífeyrissjóði 10.900 kr. Ég
greiði um 70 þúsund kr. í reikninga
og útgjöld, er á vissum lyfjum sem
ég þarf að taka alla ævi. Ég vil taka
fram að ég á engan mann sem ég
gæti ef til vill spurt hvort hann gæti
hjálpað mér eða stutt mig einhvern
veginn. Ég hef reynt að tala við Fé-
lagsþjónustuna, en þeir hafa bara
sagt að ég yrði að hafa 65.000 kr. í
grunnlífeyri til að fá aðstoð. Mér
fyndist að allt ætti að vera reiknað
upp á nýtt og spurt hvað maður þarf
að borga í reikninga og til heimilis.
Öll þurfum við að borða. Þetta
finnst mér vera mjög skammarlegt
fyrir íslensku þjóðina, að láta fólk
svelta, einnig blessuð börnin. Það er
sannarlega komin fátækt hér
heima. Ekki er allt gull sem glóir.
Agi er hér sama sem enginn. Börn
þurfa að læra að bera virðingu fyrir
foreldrunum (eða móður sinni) og
læra að meta foreldra og sína nán-
ustu. Þetta var mér kennt og er ég
mjög þakkát fyrir það.
MONIKA PÁLSDÓTTIR,
Torfufelli 27,
Reykjavík.
Hugvekja
Frá Moniku Pálsdóttur:
ÉG VAR að fletta blaði, sem vænt-
anlega heitir Framsóknarmenn og
Óflokksbundnir, fréttabréf 4. tbl.
2002. Þar kennir ekki minnimáttar í
neinu hjá greinarhöfundum.
Segir meðal annars um heilsu-
gæslustöð Hveragerðis, að með ein-
stakri samheldni og dugnaði starfs-
fólks undir sterkri og metnaðarfullri
stjórn Árna Magnússonar hafi tekist
að vinna ótrúleg afrek. Hið sanna er,
að á heilsugæslustöðinni vinna tveir
læknakandídatar, sem vafalaust
gera sitt besta, en það er því miður
bara ekki nærri nóg. Þess vegna þarf
fólk í verulegum mæli að leita til Þor-
lákshafnar eða Selfoss eftir kl. 5.
Biðtími eftir læknaviðtali er einnig
óhóflega langur og þess má einnig
geta, að yfirlæknir sá, sem ráðinn
var snemma í vor, starfaði í um mán-
uð, fór síðan í leyfi og er ókominn aft-
ur enn. Þá eru þeir heppnir, sem eru
skyldir læknum eða þekkja lækna í
Reykjavík og geta notið þjónustu
þeirra.
Á Suðurnesjum voru heilsugæslu-
málin leyst með því að færa þau und-
ir heilsugæsluna í Reykjavík. Um
það virðist allgóð sátt, ef marka má
þögnina um þau mál síðan það var
gert.
Gæti ekki verið ráð fyrir Hver-
gerðinga að reyna að fara sömu leið
og Suðurnesjamenn?
VILHJÁLMUR SIGURÐSSON,
Hveragerði.
Heilsugæslumál í
Hveragerði í ólestri
Frá Vilhjálmi Sigurðssyni: