Morgunblaðið - 05.09.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ingileif Kára-dóttir fæddist í
Vestur-Holtum undir
Eyjafjöllum 21. októ-
ber 1906. Hún lést á
Droplaugarstöðum
29. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Kári Sigurðs-
son útvegsbóndi og
formaður í Vest-
mannaeyjum, f. í
Selshjáleigu í Vestur-
Landeyjum 12.7.
1880, d. 10.8. 1925,
og kona hans, Þór-
unn Pálsdóttir, f. í Vestur-Holtum
undir Eyjafjöllum 12.11. 1879, d.
15.3. 1965. Börn þeirra Kára og
Þórunnar voru sautján og eru hér
upp talin í aldursröð: Ingileif, f.
10.6. 1903, d. 16.6. 1903, Helga, f.
Eyjafjöllum, þegar hún var sjö ára
gömul fluttust þau til Vestmanna-
eyja. Ásamt Helgu eldri systur
sinni tók hún fljótt að sér að sjá um
yngri systkini sín.
Ingileyf giftist 26.1. 1934 manni
sínum, Birni Kr. Jónssyni, f. 24.11.
1911, d. 1.10. 1981. Þau hófu bú-
skap á Eiríksgötu en lengst af
bjuggu þau á Reynimel 55 í Reykja-
vík.
Börn þeirra eru: 1) Kolbrún, f.
10.11. 1934, gift Erni Baldvinssyni
f. 19.5. 1935, d. 28.9. 1991. Börn
þeirra eru Inga Jakobína, Stefanía
Birna, Sigrún og Björn Kristján. 2)
Jón, f. 13.7. 1936, giftur Önnu Otte-
sen f. 18.6. 1942. Börn þeirra eru
Björn, Sigurbjörg Ásta og Þóra. 3)
Björn, f. 28.7. 1938, giftur Áslaugu
Kjartansson, f. 16.4. 1939. Börn
þeirra eru Elsa María, Kristján
Georg, Jón Kjartan, Ragnar Ingi,
Halldór, óskírður drengur (látinn)
og Andrés Þór.
Útför Ingileifar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
30.5. 1904, d. 13.6.
1999, Óskar, f. 9.8.
1905, d. 2.5. 1970, Ingi-
leif, sem hér er kvödd,
Sigurbjörn, f. 31.5.
1908, d. 21.4. 1997,
Þórður, f. 10.8. 1909,
d. 22.2. 1933, Guðni, f.
10.9. 1910, Nanna, f.
1.3. 1912, d. 14.6. 1978,
Sölmundur, f. 23.4.
1913, d. 7.4. 1914,
Laufey, f. 10.3. 1914, d.
14.8. 1917, Arnkell, f.
4.4. 1916, d. 12.3. 1917,
Rakel, f. 4.9. 1917, d.
10.8. 1980, Jón Trausti, f. 10.2.
1920, Kári, f. 4.7. 1921, d. 27.2.
1924, Guðríður Svala, f. 16.7. 1922,
Kári Þórir, f. 9.5. 1924, og Karl, f.
24.7. 1925, d. 16.2. 1935. Ingileif
ólst upp hjá foreldrum sínum undir
Nú hefur tengdamamma mín kvatt
þennan heim nær 97 ára gömul. Hinn
hái aldur einhvern veginn gleymdist
alltaf er að á hana var litið. Þessi fín-
lega granna kona hélt sér einstaklega
vel bæði líkamlega og í útliti.
Hún bjó heima í Espigerðinu allt til
94 ára aldurs er hún fór á Droplaug-
arstaði. Þar átti hún sína stofu. Þar
hafði hún sjónvarpið sitt og var alltaf
horft á fréttir. Ekki var fótboltanum
eða handboltanum sleppt. Þess á milli
var videoið sett á. Hún var með fullar
hillur af spólum með gömlum leikur-
um og voru söngleikirnir þá vinsæl-
astir. Og ef maður kom í heimsókn
var hún þá með bók í hendi, krassandi
ástarsögu eða góðan reifara og las
með stækkunargleri. Sagði hún þá
iðulega: Hugsaðu hvað ég er heppin
að hafa bæði sjón og heyrn og finna
hvergi til. Hún var inni í öllum heims-
málum bæði innanlands sem utan.
Hún hafði sínar ákveðnu skoðanir á
ýmsum málum og harðari sjáfstæð-
ismanneskju hef ég ekki kynnst.
Leifa var afar sterk í trúnni. Þór-
unn móðir hennar var trúmikil kona
og orti hún marga fallega sálma og
verður einn þeirra sunginn í dag. Það
var ótrúlegt er hún sagði frá systk-
inahópi sínum en þau voru 17, en 11
þeirra komust á legg.
Leifa ólst upp í Vestmannaeyjum.
Þar voru dönsk bakarahjón sem hún
vann hjá. Frúin fór til Danmerkur
með börnin og bauð þá Leifu, 16 ára,
með. Þar átti hún þann kost að læra
saumaskap og skermasaum og lék öll
handavinna í höndunum á henni.
Þessir hæfileikar komu sér vel eftir
að þau giftu sig, Björn og Leifa og eru
mörg heimili prýdd handsaumuðu
skermunum hennar. Síðan saumaði
hún smábarnaföt í verslanir hér í
borg og hafði vart undan eftirspurn
og nutu barnabörn hennar góðs af því
að vera í fötum frá ömmu Leifu.
Af 97 árum er auðvitað af mörgu að
taka. Ung fékk hún berkla og þurfti
að vera frá Bjössa sínum og börnun-
um en hún yfirvann þá eins og svo
margt annað. Björn og Leifa voru
alltaf eins og nýtrúlofuð. Samband
þeirra var einstakt og á milli þeirra
geislaði. Því var mjög erfitt er Björn
féll frá 1. október 1981. Var söknuð-
urinn svo mikill að við höfðum öll
stórar áhyggjur af Leifu. Það var eins
og allt væri búið. En hún rétti úr
kútnum og náði sér upp aftur að vana.
Þar átti mágkona hennar Nanna
Ágústar mikinn þátt í að hún næði sér
upp aftur. Nanna og Ámundi maður
hennar voru þeirra bestu vinir.
Ferðalög þeirra urðu mörg innan-
lands sem utan. Leifa þreyttist aldrei
að segja frá þeim. Aðeins eru 2–3 vik-
ur frá því að hún sat uppi og var að
segja mér frá Evrópuferð þeirra í
fína bílnum hans Ámunda.
Er ég missti foreldra mína árið
1971 voru Leifa og Bjössi mér mikill
styrkur. Þau reyndust börnum okkar
ekki bara sem amma og afi heldur
sem hjálparhellur í einu og öllu. Þau
tóku að sér heimilið er við hjónin fór-
um utan og enn í dag er talað um góða
steikta fiskinn hennar ömmu Leifu.
Það var um það bil fyrir 40 árum að
Leifa fór til þekktrar spákonu hér í
Reykjavík. Ég man að ég beið spennt
eftir að hún kæmi heim og fá að vita
hvað hún hefði sagt. Ég held að ég
hafi gleymt öllu nema einu. Hún sagði
að spákonan hefði sagt að hún yrði
aðeins 67 ára gömul. Þetta sat alltaf í
huga mínum og allt árið sem Leifa
var 67 ára var ekki talað um þetta.
Fyrir stuttu rifjaði ég þetta upp fyrir
henni og hún hló bara og ég hugsaði
með mér: Leifa mín bætti tæpum 30
árum við þessi 67 ár. Nú var hún sátt
við að kveðja. „Ég er orðin þreytt.
Bjössi fer að koma að sækja mig,“
sagði hún oft.
Nú hafið þið aftur náð saman, Guð
geymi ykkur bæði og þakka ykkur
allt.
Ykkar tengdadóttir
Áslaug.
Hún amma Leifa átti stefnumót á
föstudagskvöldið sem hún beið eftir í
rúm 20 ár.
Myndin sem hún átti af honum
Bjössa sínum og hún bar með sér
hvert sem var undanfarna 2 áratugi
fór með henni. Hún sagði mér stund-
um að sér fyndist hann brosa til sín af
myndinni og ég er viss um að það var
rétt hjá henni. Og svo beið hún eftir
að hitta manninn sem hún var gift í 48
ár og saknaði hvert augnablik frá því
að hann fór. En hún átti yndisleg
börn, þau Kollu, Bjössa og Kúta sem
hlúðu að mömmu sinni ásamt tengda-
dætrunum og fjöldanum öllum af
börnum og barnabörnum. Og á föstu-
daginn kom kallið, hún kvaddi og litli
líkaminn hennar fékk hvíld eftir 97
ára dygga þjónustu.
Mig langar að kveðja þessa ynd-
islegu konu með 2 síðustu erindunum
úr ljóði Ómars Ragnarssonar „Ís-
lenska konan“ því það lýsir Leifu vel,
móðurinni sem kenndi börnunum sín-
um að vera góð við alla, ömmunni sem
vissi svo margt og eiginkonunni sem
var að fá að hitta manninn sinn aftur.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og gaf þér
sitt líf.
En sólin, hún sígur, – og sólin, hún rís, –
og sjá: Þér við hlið er þín hamingjudís,
sem ávallt er skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf:
Það er íslenska konan, – tákn trúar og vonar,
sem ann þér og þér helgar sitt líf.
(Ómar Ragnarsson.)
Elsku amma Leifa, takk fyrir sam-
fylgdina, það var sannur heiður að fá
að kynnast þér, þú varst mesta hefð-
arkona og dama sem ég hef á ævinni
kynnst. Takk fyrir allt.
Halla Sigrún.
INGILEIF
KÁRADÓTTIR
✝ Páll Guðmunds-son fæddist í
Reykjavík 24. júní
1971. Hann lést 29.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Guðmundur Emil
Pálsson úr Keflavík,
f. 15. okt. 1944, og
Sesselja Guðlaug
Guðmundsdóttir úr
Vogum í Vatnsleysu-
strandarhr., f. 30.
nóv. 1947. Föðurfor-
eldrar Páls voru Páll
Guðmundsson úr
Öræfasveit, f. 10. febr. 1917, d. 8.
febr. 1983, og Ása Árnadóttir frá
Árskógsströnd, f.17. okt. 1913, d.
17. maí 1978. Móðurforeldrar Páls
voru Guðmundur Björgvin Jónsson,
f. 1. okt. 1913, d. 23. sept. 1998, og
Guðrún Lovísa Magnúsdóttir, f. 18.
des. 1922, bæði úr Vatnsleysu-
strandarhr. Systir Páls er Magnea
Jónsdóttir-Weseloh, f. 26. mars
1970. Hún er gift Friedhelm Wesel-
oh, f. 27. sept. 1967. Börn þeirra
eru: Andri Ingi Danelíusson (fóst-
ursonur Friedhelms), f. 16. nóv.
1991, og Alexandra Weseloh, f. 16.
ág. 2001. Fjölskyldan býr í Ham-
borg.
Eiginkona Páls er
Olga Sif Guðgeirsdótt-
ir, f. 2. mars 1976. Þau
giftu sig 27. des. 2002.
Börn Páls og Olgu eru:
Alexander Róbertsson
(fóstursonur Páls), f. 3.
mars 1992; Elvar Orri,
f. 6. mars 1997;
Thelma Lind, f. 17.
nóv. 2002. Fjölskyldan
bjó í Fagradal 1 í Vog-
um. Foreldrar Olgu
eru Guðgeir Smári
Árnason, f. 9. ág. 1953,
og Rebekka Jóna
Ragnarsdóttir, f. 28. nóv. 1952, bú-
sett í Keflavík. Systkini Olgu eru:
Ragnar, f. 25. júlí 1970; Ásdís, f. 11.
sept. 1979; María, f. 28. jan. 1987.
Páll ólst upp í Vogum. Hann var
virkur félagi í Skotfélagi Keflavík-
ur, félagi í Björgunarsveitinni
Skyggni og í stjórn UMF Þróttar.
Páll hóf nám í bifvélavirkjun en
sneri sér síðan að rafiðn og útskrif-
aðist í þeirri grein. Hann starfaði
sem rafvirki hjá Flughernum á
Keflavíkurflugvelli.
Útför Páls fer fram frá Keflavík-
urkirkju í dag, föstudaginn 5. sept-
ember, klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Kálfatjarnarkirkjugarði.
Elsku Palli minn.
Þá er komið að því að við þurfum
að kveðjast, þó svo að ég vilji það
ekki, en ég hugga mig við það að nú
líður þér vel. Ekki lengur þessir
stanslausu bakverkir og aðrir verkir,
verkir bæði líkamlega og andlega,
því það var sárt að fá þær fregnir að
vera flogaveikur og mega ekki halda
á litlu prinsessunni eða vera einn
með hana. Þetta var mikil höfnun í
lífinu. En lífið heldur samt áfram eft-
ir þessar fregnir og stóðum við sam-
an í að lifa eftir þessu. En svo gerist
það sem enginn vildi. Þú ferð í veiði-
ferð eins og þú varst vanur að gera
með félögunum, það var þitt líf og
yndi, veiðir og veiðir físk eins og góð-
ir veiðimenn eiga að gera, og naust
þess að vera úti í náttúrunni.
Ég finn, hve sárt ég sakna,
hve sorgin hjartað sker.
Af sætum svefni að vakna,
en sjá þig ekki hér;
því svipur þinn á sveimi
í svefni birtist mér.
Í drauma dularheimi
ég dvaldi í nótt hjá þér
(K.N.)
Þér fannst best að vera einn úti í
náttúrunni og vera með hundinn
með þér. Þú hafðir yndi af því að fara
út á Stapa með Skunda og láta hann
synda, hlaupa og þjálfa hann upp í
veiðina áður en farið væri á gæs sem
þú ætlaðir að gera. Þú hlakkaðir svo
til að prófa nýja veiðihundinn. En
svona er lífið og við breytum engu og
strákarnir okkar skilja þetta ekki al-
veg og hvað þá litla prinsessan út af
hverju svona þarf að gerast. En við
eigum fullt af góðum minningum og
myndum sem við lifum við og sýnum
Thelmu Lind myndir af þér og segj-
um henni góðar minningar, hversu
góður faðir þú varst. Þú varst oft til í
að gera eitthvað með strákunum sem
mér leist ekki alltof vel á, að leyfa
þeim að prófa rifflana og keyra bíl-
ana með þér. En þeim fannst þetta
æði eins og þegar vantaði pening til
að fara í sjoppuna og ætluðu að
spyrja mig þá sagði Elvar Orri við
Alexander stóra bróður sinn, spyrj-
um frekar pabba hann segir alltaf já.
Þeir höfðu yndi af honum, þegar þeir
fóru með honum að veiða og gerðu
líka margt annað saman.. En lengi
mætti telja upp því þú varst svo góð-
ur faðir. Litla skvísan þín, hún
Thelma Lind, skilur ekkert en situr á
gólfinu og klappar saman lófunum
og segir papa, papa, en þú varst van-
ur að syngja fyrir hana það lag. Hún
var líka augasteinninn þinn og þú
varst svo ánægður þegar lítil prins-
essa kom í heiminn, þá sagðir þú,
þetta er fullkomið ég á góða konu,
tvo stráka, litla prinsessu og hund og
getur það verið betra? Þetta voru
hans orð og eru þetta orð sem ég á
eftir að geyma í hjarta mínu.
Ég þakkir færi því nú skilja leiðir.
Þigg þú litla gjöf úr hendi mér.
Ég bið að þínir vegir verði greiðir.
Ég veit að ég mun aldrei gleyma þér.
(Höf. óþ.)
En nú er komið að lokum og nýtt
hlutverk gengið í garð, og þú og litla
frænka þín hún Ísól geymið hvort
annað. Guð veri með ykkur sem og
okkur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíldu þig nú og láttu þér líða vel
án þess að finna til.
Þín að eilífu,
Olga Sif.
„Hann Palli er dáinn“ þessi orð
hljóma í höfði mér og ég get varla
trúað þeim enn.
Lífið er oft dálítið skrítið, guð tek-
ur þá fyrst til sín sem hann elskar
mest eða svo er sagt og eftir verða
fjölskyldur í sárum, en við getum
ekki flúið dauðann og þegar ungir
menn falla frá verður maður ansi
sár.
Við fjölskyldan kynntumst honum
Palla bróðursyni mínum best þegar
hann fór að koma í heimsókn til okk-
ar á Kirkjuteiginn en þá sátum við
oft tímunum saman og ræddum um
heima og geima en við Palli höfðum
svipuð áhugamál, bílar, mótorhjól,
skotfimi og allskonar veiði og fleira.
Palli lent í bílslysi sem gerði hann
óvinnufæran um alllangt skeið, og
var það þá sem hann ákvað að fara í
skóla og læra eitthvað en hann fór
fyrst í rafeindarvirkjun en síðan
valdi hann rafvirkjun sem hann
gerði að ævistarfi sínu hann vann
lengst af á Keflavíkurflugvelli.
Hann vann mikið að uppbyggingu
á skotsvæði Keflavíkur og var alltaf
tilbúin að koma og vinna ef á þurfti
að halda. Hann fór oft að keppa í
skotfimi fyrir félagið og ferðuðumst
við alloft saman.Hann var einig val-
inn í landsliðið í „skeet“ og keppti
hann fyrir Íslands hönd á heims-
meistaramóti á Ítalu og stóð hann
sig með mestu prýði. Palli var mikill
keppnismaður að eðlisfari því meiri
pressa því betra, þetta sagði hann
alltaf. Það var alveg sama hvað hann
tók sér fyrir hendur, það var alltaf
allt í botni.
Fjölskyldan, útivera, veiðar, fé-
lagarnir, þetta var allt honum mikils
virði en hann sinnti fjölskyldu sinn
að mikilli alúð og bjó henni gott
heimili á Fagradal 1 í Vogum á
Vatnsleysuströnd.
Palli kynntist Olgu snemma á lífs-
leiðinni og þau eignuðust 2 börn
saman, Elvar Orra og Thelmu Lind,
en þegar Palli og Olga kynntust átti
Olga lítinn dreng sem Alexander
heitir og gekk Palli honum í föður
stað. Það eru mér og fjölskyldu minn
mikil forréttindi að hafa kynnst Palla
og fjölskyldu hans. En nú er góður
félagi og vinur fallinn frá og verður
hans sárt saknað.
Minningin um góðan dreng og vin
mun ávallt lifa í hjarta okkar, og
vottum við Olgu, börnum og öðrum
aðstandendum okkar dýpstu samúð.
Guðni og Fjóla.
Elsku pabbi.
Það er mjög skrítið að þú sért ekki
hérna. Manstu þegar við vorum sam-
an í tölvunni fram á nótt, í marga
klukkutíma í bílakeppni, og ég vann?
Við ætluðum að safna saman upp í
tölvu en ég verð víst að gera það
einn. Skundi er í góðum höndum hjá
Rikka. Það verður mjög skrítið að
spila án þín. Það var mjög gaman í
jeppaferðinni hjá Seltjörn. Ég þjálfa
Skunda fyrir þig. Það var mjög gam-
an í tölvunni í Tekken 3. Ég og Elvar
eigum eftir að nota loftbyssuna þína
sem þið keyptuð úti á Krít.
Minning þín er ljós í lífi mínu.
Þinn
Alexander.
Elsku pabbi minn.
Þegar ég hugsa til þín núna, þá
man ég að ég fékk ekki að prófa nýja
bílinn. En ég fékk oft að prófa gömlu
bílana okkar. Við fórum oft að veiða
saman og fyrir stuttu vorum við í
Seltjörn en veiddum enga fiska, bara
síli. Það var ofsalega gaman þó svo
að við veiddum engan fisk.
Manstu pabbi þegar við vorum í
Playstation 1-tölvunni og ég vann
þig alltaf? Ég ætla að halda afram að
þjálfa Skunda í veiði og ætla að nota
hann í veiði þegar ég er orðinn stór.
Ég ætla að standa mig vel í skól-
anum og vera fljótur að læra að lesa.
Ég ætla að koma oft að heimsækja
þig í kirkjugarðinn og skrifa til þín
mörg bréf.
Láttu þér líða vel og vilt þú vaka
yfir mér.
Þinn
Elvar Orri.
…
Og allt sem ég vil,
allt sem ég gef
fær engu breytt,
tár sem ég fel,
föl sól
yfir föllnum val,
blómstráðri gröf;
bros þín og kvöl
eru byrgð þar;
byrgð hér
við hjarta mitt
húmrjóð og þreytt.
(Snorri Hjartarson.)
Mamma.
PÁLL
GUÐMUNDSSON