Morgunblaðið - 11.10.2003, Qupperneq 42

MINNINGAR
42 LAUGARDAGUR 11. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigríður Stefáns-dóttir fæddist á
Svalbarða í Glerár-
þorpi 3. desember
1926. Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Vest-
mannaeyja 3. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ragnheiður
Jónsdóttir frá Engi-
mýri í Öxnadal, f.
24.2. 1899, d. 19.7.
1980, og Stefán
Árnason frá Dag-
verðareyri, f. 19.9.
1897, d. 23.5. 1977.
Þau hófu búskap í Glerárþorpi en
fluttu síðan á Norðurgötu 15 á Ak-
ureyri, þar sem þau ólu upp börn
sín. Þau eignuðust alls ellefu börn
en níu komust upp. Þau eru Ólafur,
f. 28.10. 1925, Sigríður, f. 3.12.
1926, d. 3.10. 2003, Örn, f. 2.7.
1931, Stefán Gunnar, f. 27.7. 1932,
Anna Fríða, f. 7.6. 1937, Jón, f. 7.6.
1937, Brynjar Karl, 2.8. 1939, Sig-
unni Eðvarðsdóttur, f. 19.7. 1973.
Hlynur Rafn, f. 9.3. 1978, Ásta Sig-
ríður, f. 18.9. 1985, og Elísa, f. 31.1.
1988. 2) Aðalheiður, f. 14.1. 1963.
Hún var gift Njáli Kolbeinssyni, f.
31.10. 1960, og eiga þau tvær dæt-
ur: Marý, f. 11.1. 1984. Unnusti
hennar er Valdimar Indriðason, f.
30.3. 1993. Signý, f. 30.1. 1992. Sig-
ríður fór ung að vinna fyrir sér.
Hún réð sig í kaupavinnu 16 ára,
vann á Álafossi um hríð, fór síðan
til Siglufjarðar í síld og þaðan til
Vestmannaeyja þar sem hún réðst
til starfa á Sjúkrahúsi Vestmanna-
eyja. Bjó hún og starfaði í Vest-
mannaeyjum upp frá því. Sigríður
vann alltaf utan heimilis, aðallega
við ýmis verslunarstörf. Sigríður
var félagslynd og starfaði með
Kvenfélaginu Líkn og Norðlend-
ingafélagi Vestmannaeyja. Hún
gekk í Oddfellowstúkuna Vilborgu
nr. 3 í Vestmannaeyjum 1977 og
var þar virkur félagi upp frá því.
Tónlistaráhugi var Sigríði í blóð
borinn og hafði hún yndi af söng.
Hún söng með Samkór Vestmanna-
eyja og síðan með Kirkjukór Vest-
mannaeyja til margra ára. Útför
Sigríðar fer fram frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
urður Árni, f. 16.9.
1941, og Auður, f.
9.12. 1945.
Hinn 31.12. 1949
giftist Sigríður Einari
Hjartarsyni, vélvirkja
og síðan vélstjóra, frá
Geithálsi í Vestmanna-
eyjum, f. 31.1. 1926, d.
31.8. 1986. Foreldrar
hans voru Katrín
Sveinbjörnsdóttir frá
Mjóafirði, f. 16.4. 1895,
d. 30.7. 1951, og Hjört-
ur Einarsson, Geit-
hálsi, Vestmannaeyj-
um, f. 19.8. 1887, d.
30.12. 1975. Dætur þeirra eru 1)
Ragnheiður, f. 18.12. 1954. Maki
hennar er Guðjón R. Rögnvaldsson,
f. 8.5. 1950. Börn þeirra eru: Einar
Þór, f. 17.5. 1972, maki hans er Iða
Brá Benediktsdóttir, f. 10.11. 1976.
Dóttir þeirra er Sigrún Agnes, f.
15.9. 1999. Einar Þór á einnig
Ragnheiði, f. 30.7. 1993, með fyrr-
verandi sambýliskonu sinni, Sæ-
Mín fyrsta bernskuminning er um
hana móður mína. Hún situr uppi á
eldhúsbekk í gamla eldhúsinu á Geit-
hálsi og skellihlær. Hún hættir ekki
að hlæja.
Ef þú brosir við lífinu brosir lífið við
þér. Gætu hafa verið hennar einkunn-
arorð. Þó var líf hennar ekki alltaf
dans á rósum. Mamma var af þeirri
kynslóð sem fæddist inn í kreppuna
og lífsbaráttan erfið á þessum árum.
Næstelst af 9 systkinum þar af elsta
stelpan. Allt var unnið heima og börn-
in hjálpuðu til um leið og þau höfðu
aldur til. Oft sagði hún mér frá upp-
vaxtarárum sínum og hvað mikill
myndarbragur var á heimili hennar á
Norðurgötunni þrátt fyrir fátækt
kreppuáranna. Amma Ragnheiður
bjó fínustu kjóla úr hveitipokum og
saumaði út í þá falleg mynstur og afi
prjónaði á prjónavél á barnahópinn
sinn. Uppi á lofti bjuggu afi hennar og
amma, Jón og Sigríður, og gamla kon-
an sá um að stoppa í sokka af barna-
börnunum. Þannig stóð fjölskyldan
þétt saman. Mikið hafði ég gaman af
að heyra hana mömmu segja mér frá
uppvaxtarárum sínum sem hafa mót-
að hana og hún hefur ábyggilega stað-
ið á sínu í strákahópnum því hún var
sjálfstæð, dugleg og áræðin alla tíð.
Ævintýraþráin var sterk og aðeins
16 ára var hún búin að ráða sig í
kaupavinnu. Þá var heyjað á blaut-
engjum og var það erfitt verk eins og
hún sagði jafnvel fyrir fullhraustan
karlmann. Eftir að hafa unnið á ýms-
um stöðum fór hún á síld til Siglu-
fjarðar. Síldveiðin var léleg svo
mamma réði sig í vist á meðan beðið
var eftir að síldin léti sjá sig. Þannig
hafði hún allavega nóg að borða. Svo
rak útþráin hana til Vestmannaeyja,
en frænkurnar og nöfnurnar réðust
þar á sjúkrahúsið. Þar með er æv-
intýrinu ekki lokið heldur rétt að
byrja því þetta var árið 1947 og
mamma orðin 21 árs.
Í Vestmannaeyjum fann hún svo
draumaprinsinn, hann pabba minn,
en hann var kenndur við æskuheimili
sitt og alltaf kallaður Einar á Geit-
hálsi. Þau gengu svo í hjónaband 31.
desember 1949.
Mikill uppgangur var í Eyjum á
þessum tímum og fjöldi fólks settist
þar að. Næg atvinna og verkefni fyrir
duglegt fólk. Á Akureyri var atvinnu-
ástandið ekki eins gott. Því gekk
mamma í að fá fjölskyldu sína til sín
og fluttu þau til Eyja 1955. Þá hafði
mamma útvegað afa vinnu í Smið. Já,
hún var vön að taka málin í sínar
hendur og klára þau með stæl. Afi
byggði síðan stórt og mikið hús í Eyj-
um með fleirum úr fjölskyldunni og
þau settust hér að. Mikill samgangur
var innan fjölskyldunnar og margs
skemmtilegs að minnast. Mér eru
gamlárskvöldin minnisstæð. Þá hitt-
ist fjölskyldan hjá afa og ömmu og
sungin voru ættjarðarlög, afi spilaði á
orgelið og amma bauð upp á heitt
súkkulaði.
Foreldrar mínir byrjuðu búskap í
Árdal en fluttu fljótlega á Geitháls og
það var æskuheimili okkar systranna.
Afi Hjörtur bjó hjá okkur fyrstu 12
árin mín og mér er það ómetanlegt.
Mamma vann alltaf úti eins og það
var kallað, aðallega við verslunar-
störf. Hún hafði mikla ánægju af
handavinnu og saumaði og prjónaði af
mikilli list. Kórsöngur var hennar
uppáhald og söng hún í Samkór Vest-
mannaeyja og síðan með Kirkjukór
Landakirkju. Einnig starfaði hún
fram að gosi í Kvenfélaginu Líkn og
með Norðlendingafélaginu. Já, hún
naut þess að vera í góðum félagsskap
með glöðu fólki. Pabbi og mamma
gengu bæði í Oddfellowstúkuna hér í
Eyjum og störfuðu þar alla tíð og
höfðu mikla ánægju af. Einnig störf-
uðu þau með Alþýðuflokksfélögunum,
sérstaklega þó pabbi. Oft voru fjör-
ugar umræður við eldhúsborðið um
landsins gagn og nauðsynjar, en þau
höfðu bæði ákveðnar skoðanir á mál-
unum en svipaðar lífsskoðanir.
Tilveran varð ekki söm eftir að
pabbi féll skyndilega frá aðeins sex-
tugur að aldri. Það var mikill missir
og erfitt að sætta sig við hann. Smám
saman náði mamma sér þó aftur á
strik. Hún hélt áfram að fara til Kan-
aríeyja næstum árlega, en ekkert
varð þó eins og áður. En hún elskaði
sól og ferðalög. Fórum við margar
ferðirnar og alltaf var hún jafn spennt
að drífa sig af stað. Tilbúin með dress-
in og hælaháu skóna, en fín föt og
pinnaháir hælar voru hennar stæll.
Hún var flott á því hún mamma og
hafði gaman af að punta sig upp og
sannarlega var hún oft glæsileg.
Það var reiðarslag þegar hún
greindist með illkynja mein snemma í
sumar. Ég elska lífið sagði hún og
vildi ekkert veikindatal. Hún var svo
mikil hetja og hélt sínu striki meðan
stætt var. Fór fársjúk í síðustu utan-
landsferðina sem búið var að ákveða
með löngum fyrirvara. Þessi ferð
verður okkur minnisstæð því nú var
hver stund svo dýrmæt. Nú hefur hún
kvatt okkur og tómleikinn er allt um
kring en minningarnar eigum við eft-
ir.
Við systurnar vorum svo heppnar
að eiga hana Siggu fyrir mömmu.
Alltaf hefur hún stutt okkur og verið
stór hluti af okkar lífi. Þó hún mamma
væri lítil að vexti var hún stór í snið-
um. Gjafir hennar voru rausnarlegar
og henni líkar. Ekkert var of gott
handa okkur fjölskyldunni hennar.
Það er dýrmætt að hafa átt þig að,
elsku mamma, og ekki varstu síðri
amma og langamma.
Finn ég hjá þér ást og unað,
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur Halldórsson.)
Ég kveð þig, mamma mín, og
geymi þig góður guð.
Ragnheiður.
Að koma inn í þessa samheldnu
litlu fjölskyldu var ljúfara en ég hefði
getað ímyndað mér. Mér var vel tekið
frá fyrstu tíð svo ekki sé meira sagt
og vil ég þakka fyrir það allt sem
Sigga var mér og minni fjölskyldu.
Heimilið, dæturnar og síðar barna-
börnin voru það sem líf Siggu snerist
um. Við fórum í mörg ferðalögin sam-
an, bæði innanlands og utan, og hafði
Sigga ávallt mikið gaman af slíkum
ferðum, ekki síður en við hin sem
fengum að njóta samvista við Siggu.
Síðasta ferðalag okkar verður mér
ætíð eftirminnilegt. Þá fórum við að
heimsækja son minn og barnabarn
Siggu, Einar Þór, og fjölskyldu hans,
þrátt fyrir að Sigga væri að berjast
við illvígan sjúkdóm sem síðar bar
hana ofurliði. Upphaflega stóð til að
fara út í ágústmánuði en vegna veik-
inda Siggu ákváðum við að flýta
brottför eins og kostur var og flugum
við út til Einars Þórs, Iðu Brár og
Sigrúnar Agnesar í júlímánuði síðast-
liðnum. Sigga og við hin höfðum mikla
ánægju af þessari ferð en þá sáum við
fyrst hvað hún var orðin veik en hún
gaf sig ekki og vildi aldrei gera mikið
úr sínum veikindum. Þegar við spurð-
um hana hvernig henni liði sagðist
hún alltaf hafa það ágætt þrátt fyrir
að við vissum betur. Svona var Sigga.
Hún lét það ekki eftir sér að vorkenna
sjálfri sér heldur lagði áherslu á að
njóta lífsins eins og hún best gat. Í
byrjun ágústmánaðar lét Sigga reisa
fyrir sig sólpall við heimili sitt og þótt
hún hafi ekki notið hans lengi við sýn-
ir það vel hve hugur hennar var mikill
þrátt fyrir veikindin.
Sigga hafði alltaf skoðanir á hlut-
unum. Þegar fjölskyldan var við
framkvæmdir í bústaðnum fyrir
skömmu fengum við álit hennar á því
sem verið var að gera enda var hún
mjög ráðagóð. Þegar við ákváðum svo
að fá okkur flaggstöng seinnipartinn í
ágúst fékk Sigga að vera með í ráðum
við staðsetningu flaggstangarinnar.
Ekki grunaði mig þá að flaggstöngin
yrði fyrst notuð til að flagga fyrir
Siggu í hálfa stöng.
Megi elskuleg tengdamóðir mín
hvíla í friði.
Guðjón Ragnar Rögnvaldsson.
Elsku amma Sigga, þú elskaðir
sannarlega lífið. Þú varst ekki tilbúin
að yfirgefa okkur því enn fannst þér
þú eiga svo margt eftir ógert. Kraft-
urinn og áræðið sem einkenndiu þig
alla tíð voru aðdáunarverð, sérstak-
lega í þeim miklu veikindum sem
hrjáðu þig undir það síðasta. Þú hafð-
ir sterkar skoðanir og varst alltaf
tilbúin að láta þær í ljósi en undir
niðri var ákaflega hlý og góð mann-
eskja sem ég fékk svo vel að kynnast.
Þú vildir alltaf hafa allt fyrir öllum en
vildir aldrei láta hafa fyrir sjálfri þér.
Margar góðar minningar á ég um
þig amma mín en þær sem standa upp
úr tengjast heimsóknum mínum til
þín, hvort sem það var á Geitháls, í
Hásteinsblokkina, Kleifarhraunið eða
Eyjahraunið. Þegar ég var 8–9 ára
gamall strákpatti vandi ég komur
mínar niður á Geitháls og þá tókum
við mjög gjarnan í spil og vorum að
langt fram á nótt, miklu lengur en
mamma og pabbi hefðu nokkurn tím-
ann leyft mér. Þú barst alltaf mikið
traust til mín og það var engin til-
viljun að þú varst sú fyrsta sem nokk-
urn tímann leyfðir mér að keyra bíl,
ekki eldri en 12 ára gamall. Líklega
var ég í uppáhaldi hjá þér eins og þú
hjá mér.
Minningar mínar um þig eru ótal
fleiri og þær mun ég geyma alla tíð.
Nú treysti ég því að þú sért komin á
betri stað til afa Einars þar sem veik-
indin sem bundu enda á líf þitt hrjá
þig ekki.
Hvíldu í friði. Þinn ömmustrákur,
Hlynur Rafn.
Elsku amma mín. Þú varst alltaf
svo glöð og hress og hvert sem þú
fórst tókstu góða skapið með þér. Þú
varst svo frábær amma og vildir allt
fyrir okkur barnabörnin gera, hvort
sem það var að gefa okkur fallegar
gjafir eða bara ráðleggja okkur í sam-
bandi við lífið.
Ég man þegar ég var yngri þá fór-
um við á hverjum fimmtudegi í bingó
og ég man einnig hvað mér þótti
spennandi að fá mitt eigið spjald og
spila með alveg eins og þú. Þau voru
líka ófá skiptin sem við hittumst á
laugardögum til þess að kaupa lottó.
En þótt þú hafir aldrei unnið stóra
fjárhæð skiptir það kannski ekki máli
því þú átt fjölskyldu sem þykir vænt
um þig og það skiptir meira máli en
allir peningar heimsins. Þú varst allt-
af mikil ævintýramanneskja, vildir
alltaf vera að ferðast til útlanda.
Minnisstæð er ferðin til Kanaríeyja
þegar ég og þú, mamma og pabbi,
Elísa og Hlynur fórum saman yfir jól-
in. Ég man að okkur þótti voða skrýt-
ið að liggja í sólbaði á aðfangadag í 30
gráða hita og sól en samt vantaði ekki
jólaskapið hjá þér og þú gafst okkur
laufabrauð til þess að við kæmumst
lika í jólaskapið. Svona varstu, vildir
allt fyrir okkur gera, en svo vildir þú
ekkert láta hafa fyrir þér. „Sælla er
að gefa en þiggja,“ er kjörorð sem
passar við þig.
Með þessum orðum kveð ég þig
elsku amma mín.
Þín að eilífu,
Ásta Sigríður.
Elsku amma, þú varst alltaf svo
glöð og hress og hugsaðir fyrst og
fremst um velferð allra í kringum þig.
Það var alltaf svo gaman að koma til
þín því þú tókst svo vel á móti okkur.
Við eigum eftir að sakna þín mikið og
allra stundanna sem við höfum átt
saman. Það verður skrýtið að hafa þig
ekki um jólin en þú verður alltaf hjá
okkur í minningunni.
Far þú í friði elsku amma og megi
Guð vera með þér.
Ég þekki gleði góða
sem græðir allt með varma
og sælu er svíkur aldrei,
en sefar alla harma.
Ég veit um stjörnu er vakir
þó vetrarmyrkur ríki,
um ást sem er á verði
þó ástir heimsins svíki.
(Hulda.)
Marý og Signý Njálsdætur.
Í dag kveðjum við einstaklega hlýja
og góða manneskju.
Minningarnar sem koma upp í
huga okkar um hana eru allar
skemmtilegar.
Sigríður eða Sigga eins og hún var
ávallt kölluð var ekki bara föðursystir
okkar heldur var hún góður vinur
okkar, alltaf til í að taka þátt í öllu sem
við kom fjölskyldunni. Sérstakt sam-
band var á milli hennar og Arnars
bróður hennar, fóru þau meðal ann-
ars tvisvar saman til Kanaríeyja og
áttu góðar stundir bæði þar og þegar
Sigga kom upp á land í heimsókn.
Viljum við þakka fyrir þær stundir
sem við fengum að njóta með Siggu.
Elsku Ragnheiður, Aðalheiður og
fjölskylda ykkar, innilegar samúðar-
kveðjur.
Helga Sigríður, Róbert,
Thelma Dögg og Íris Björk.
Haustið er fallegur tími með sínum
margbreytilegu litum eftir ljúft og lit-
ríkt sumar. Það er þá, sem við förum
að hugsa til jólanna.
Það eru einmitt jólin, sem koma
sterkt upp í hugann, þegar við hugs-
um til Siggu vinkonu okkar.
Það var fyrst árið 1977, sem okkur
var boðið á Geitháls á aðfangadags-
kvöld í súkkulaði og kökur. Þessa nut-
um við í mörg ár.
Breyting varð á eftir fráfall Einars,
eiginmanns Siggu, og eftir það nutum
við samvista á jóladag í árlegum jóla-
boðum fjölskyldunnar.
Þessara stunda, sem eru kærar í
minningu barna minna, minnumst við
með þakklæti og hlýhug ásamt fjöl-
mörgum öðrum góðum samveru-
stundum.
Megi gæfan þig geyma,
megi Guð þér færa sigurlag.
Megi sól lýsa þína leið,
megi ljós þitt skína sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér,
að ávallt geymi þig
Guð í hendi sér.
(Þýð. Bjarni Stefán Konráðsson.)
Elsku Ragnheiður, Gaui, Aðalheið-
ur og fjölskyldur. Megi góður guð
vernda ykkur og styrkja,
Hörður, Sigrún og börn.
SIGRÍÐUR
STEFÁNSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Sig-
ríði Stefánsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför ástkærs bróður,
mágs og frænda,
GUÐMUNDAR SVEINBJÖRNSSONAR
frá Mið-Mörk,
Vestur Eyjafjöllum,
til heimilis á Kópavogshæli.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Kópavogs-
hæli fyrir mjög góða umönnun og hlýhug.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurjón Sveinbjörnsson.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
BOGU KRISTÍNAR KRISTINSDÓTTUR
MAGNUSEN,
Skarði 2,
Skarðsströnd.
Ólafur Eggertsson, Svava Hjartardóttir,
Elínborg Eggertsdóttir, Kristinn Thorlacíus,
barnabörn og barnabarnabörn.