Morgunblaðið - 26.10.2003, Síða 50

50 SUNNUDAGUR 26. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
HUGSAÐU STÓRT
EINI THX LÚXUSSALUR LANDSINS
Miðasala opnar kl. 13.30
Sýnd kl. 6 og 8.
Besta sérsveit sem sett hefur verið saman er að lenda
í sínu erfiðasta máli. Mögnuð spennumynd!
3D
gleraugu
fylgja hverjum
miða
l
l j j
i
YFIR
20 000
GESTIR
Sýnd kl. 2 og 4. ísl. tal.
Miðav
erð
kr. 50
0
Sýnd kl. 5.30, 8 og 10.30. B.i. 12.
kl. 3.30, 6, 8.30 og 11. B.i. 16.
Sýnd kl. 10.15. B.i. 16 .
Sýnd kl. 3, 5.30, 8 og 10.30. B.i. 16.
Miðaverðkr. 500

Kvikmyndir.com
Skonrokk FM909
HJ MBL
„Snilldarverk“
HK DV
„Brjálæðisleg
Kvikmynd“

ÞÞ FBL
„Frábær mynd“
YFIR 10.000 GESTIR Á 10 DÖGUM
4. myndin frá Quentin Tarantino
BLÓÐBAÐIÐ ER BYRJAÐ
Sýnd kl. 2, 4, 6, 8 og 10. Sýnd kl. 2 og 4. með ísl. tali.
TOPP
MYNDINÁ ÍSLANDI!
I . I
Sýnd kl. 2, 4 og 6.Sýnd kl. 8.
3D
gleraugu
fylgja hverjum
miða
l
l j j
i
Sýnd kl. 2, 4 og 6.
Sýnd kl. 10.30. B.i. 12.
Miða
verð
kr. 50
0
TOPP
MYNDINÁ ÍSLANDI!
Sýnd kl. 8 og 10.10. B.i. 16 ára.

Kvikmyndir.com
Skonrokk FM909
HJ MBL
„Snilldarverk“
HK DV
„Brjálæðisleg
Kvikmynd“
„Frábær mynd“
BLÓÐBAÐIÐ ER BYRJAÐ

ÞÞ FBL
YFIR 10.000 GESTIR Á 10 DÖGUMI . I
UPPHAF Diabolus In Musica má
rekja til þess að þær Jóhanna og
systurnar Aagot Vigdís og Jóna
Dóra Óskarsdætur voru saman í kór
Menntaskólans við Hamrahlíð.
Haustið 1974 fóru þær þrjár að
syngja saman undir nafninu Gabrí-
ellurnar, prófa sig áfram í röddun-
um og slíku. Páll Torfi var hins veg-
ar í hljómsveitinni Grasrex sem tók
að sér undirleik með Gabríellunum
og samsláttur þessara tveggja hópa
leiddi síðar til stofnunar Diabolus In
Musica.
„Það vildu margir tengja þetta
nafn, Grasrex við eitthvað vafa-
samt,“ segir Páll Torfi og brosir.
„Að þetta ætti að vera gras-konung-
urinn eða eitthvað slíkt. Málið er
hins vegar að ég misskildi nafn á
smurolíutegund; Greaserex – en
þótti svo Grasrex flottara!“ Jóhanna
rifjar upp þegar Gabríellurnar og
Grasrex komu fyrst fram á nem-
endafélagskvöldi í MH. „Þetta tókst
vonum framar. Spilverkið var á eftir
okkur og Valgeir Guðjóns svitnaði
baksviðs og sagði „Djöfull eruð þið
góð“ (hlær).“ Þetta var á árunum ’74
til ’75.
„Svo komum við fram saman aft-
ur,“ segir Jóhanna.
„Austurbæjarbíó var fullt og við
Gabríellusysturnar komum tippl-
andi inn eins og Pointerssystur á
eggjandi híalínskjólum. Strákarnir í
Grasrex voru hins vegar enn að
stilla hljóðfærin og allt fór í handa-
skolum. Við trylltumst og slitum
samstarfinu á staðnum.“ Nú vantaði
Gabríellusystur undirleikara og þeir
sem fylltu svo upp í eyðuna vorið
1975 voru þeir Guð-
mundur Thoroddsen,
útskrifaður MR-ingur
og píanóleikari í mynd-
listarnámi og Jón Sig-
urpálsson bassaleikari
og myndlistarnemi í
Myndlistar- og hand-
íðaskólanum.
Svo fór þó síðar um
vorið að leitað var aftur
á náðir Grasrex.
„Ég hringdi grátandi
í Pál Torfa og bað hann
að koma til okkar aft-
ur,“ segir Jóhanna og
beinir orðum sínum til
Páls. „Þú manst kannski ekkert eftir
því?“ Páll Torfi brosir með hægð.
„Jú jú, ég man vel eftir því.“
Vináttan skipti mestu
Páll segir að tónlistin sem þau
hafi sótt í hafi í raun verið kynslóð á
undan þeirri sem þau tilheyrðu. „Við
fórum á bakvið sjöunda áratuginn
og leituðum aftar. En það komu líka
alls konar nýrri áhrif inn í þetta.
Gotta (Aagot) var með klassískan
bakgrunn í píanóleik og söng, Jóna
Dóra nam víóluleik í Tónó, Jóhanna
var m.a. svolítið í djassinum og Jón
var alltaf að kynna okkur fyrir ein-
hverju nýju og spennandi, t.a.m.
þjóðlagatónlist frá Bretlandi og Ír-
landi, Sergio Mendez og Charles
Mingus. Gvendur hafði klassískan
bakgrunn og hlustaði á djass. Ég
sjálfur hafði svo lært rómanska
ásláttartækni í gítarleik og var í
klassísku gítarnámi en hlustaði á
gamalt rokk, Osibisa og Frank
Zappa. Og allar tilraunir mínar til að
poppa þetta upp voru slegnar af
strax!“ Mottó Guðmundar sveitar-
stjóra var: „ekkert rafmagn, ekkert
popp og enga stæla“ og nafn sveit-
arinnar er dregið af Modus Islandi-
cus, miðaldanafni yfir ósönghæfan
hljóm.
„Það má segja að þegar við kom-
um saman hafi orðið til hugljúft
djöflasánd sem erfitt er að skil-
greina,“ segir Páll. Hann rifjar því-
næst upp að lag með sveitinni hafi
ratað inn á safnplötuna Í kreppu
sem Steinar Berg stóð að á sínum
tíma.
„Þetta var fyrsta útgáfan okkar
og hljóðmyndin nokkuð önnur en sú
er átti eftir að prýða Hanastél á
Jónsmessunótt.“ Þessi fyrsta plata
Diabolus náði talsverðum vinsæld-
um er hún kom út árið 1976. Vegna
náms erlendis og innlendis lauk
samstarfinu þó fljótlega eftir upp-
tökur þá um haustið.
„Við ætluðum okkur aldrei að
gera þetta að aðalstarfi,“ segir Jó-
hanna.
„Þetta var meira svona vinahópur.
Vináttan skipti í raun mestu.“ Páll
Torfi var líka að undirbúa annað ár
sitt í læknisfræðinni og segir að
hann hefði aldrei komist í gegnum
fyrsta árið ef hann hefði ekki haft
hljómsveitina innan seilingar.
Lífsorka og bullandi sköpun
Diabolus gerði aðra plötu eftir
þessa, Lífið í litum, sem út kom árið
1980. Þá var Páll Torfi hættur og
tónlistin allt öðruvísi.
„Þá var þetta komið meira út í
Ljúfar kölskakviður
Hanastél á Jónsmessunótt með Diabolus In
Musica er nýkomin út á hljómdisk. Arnar
Eggert Thoroddsen ræddi við þau Pál
Torfa Önundarson og Jóhönnu V.
Þórhallsdóttur vegna þessa.
arnart@mbl.is
Diabolus In Musica var fremur
ljósmyndafeimin sveit en Jóni
Sigurpálssyni bassaleikara
tókst að grafa upp þessa mynd.
Sígild hljómplata Diabolus In Musica endurútgefin
Það var glatt á hjalla þegar Jóhanna og Páll
rifjuðu upp sögu Diabolus.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
spunadjass,“ segir Jóhanna. Líkt og
Spilverkið átti hluti meðlima Diabol-
us rætur í Menntaskólanum við
Hamrahlíð. Á þessum tíma var skól-
inn tiltölulega nýbyrjaður og grósk-
an á sviði menningar og lista óskap-
leg.
„Það var mikill gleði,“ samþykkir
Páll. „Lífsorka og bullandi sköpun.
Á milli okkar myndaðist vinskapur
sem hefur haldist allar götur síðan.
Mín kenning er sú að fólk á þessum
tíma hafi í raun verið að skapa skól-
ann, enda engar hefðir sem voru að
flækjast fyrir nemendunum.“ Og úr
þessu öllu spratt sú plata sem hér er
til umfjöllunar, plata sem hefur náð
að lifa góðu fagurfræðilegu lífi fram
á þennan dag enda tónlistin á henni
undarlega tímalaus.
„Þess má geta að hljómurinn er
allur annar á disknum,“ segir Páll að
lokum og það vottar bæði fyrir feg-
inleik og stolti. „Það einfaldlega
klúðraðist eitthvað þegar uppruna-
legu upptökurnar voru settar á ví-
nyl. Mér fannst alltaf eins og það
væri búið að setja tvær þykkar
mottur á hátalarana mína. Svo þeg-
ar ég og Jóhanna komum í Sýrland
að fylgjast með yfirfærslunni var
eins og eitthvað hefði opnast. Þetta
er nánast ný plata fyrir vikið.“