Morgunblaðið - 23.11.2003, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 SUNNUDAGUR 23. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Nú hefur hún Olga
föðursystir mín, kvatt
þessa jarðvist, síðust
þeirra systkina frá
Reynisstað í Vest-
mannaeyjum. Þau voru (fyrir utan
Olgu): Haraldur, Lilja, Ísleifur, Þór-
arinn og Skúli. Það var eftir seinna
stríð í kringum 1945 að Olga og eig-
inmaður hennar Einar réðust í bygg-
ingu sex íbúða húss við Reykjahlíð 10
hér í borg, ásamt þremur systkinum
Olgu og mökum þeirra. Eina íbúð
áttu amma og afi og sjöttu íbúðina
fengu tengdaforeldrar Þórarins (föð-
ur míns). Þarna bjuggu systkinin í
mismörg ár en Olga bjó þar allt til
ársins 2002, eða í um það bil 57 ár.
Enn býr Stefán, mágur Olgu í
Reykjahlíð 10, á níræðisaldri.
Mér er ljúft að minnast Olgu sem
var mér ávallt kær og hluti af æsku,
uppvaxtar- og fullorðinsárum mín-
um. Olga var frekar lág vexti, grönn
ÁGÚSTA OLGA
ÞORKELSDÓTTIR
✝ Ágústa Olga Þor-kelsdóttir fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 26. ágúst 1909.
Hún lést á Hjúkrun-
arheimilinu Sólvangi
14. nóvember síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskirkju 21.
nóvember.
og kvik í hreyfingum.
Hún var mannblendin
og frjáls í fasi. Mér
fannst hún alltaf af-
skaplega viðræðugóð,
jákvæð og heiðarleg
kona í allri umgengni.
Olga var sérstaklega
ættrækin og við höfðum
ávallt samband í gegn-
um árin. Olga hefur líka
alltaf verið með mér á
stórum stundum í lífi
mínu. Hún var frænka
með stóru „effi“. Þegar
ég fermdist fékk ég af-
ar fallegan gullhring
með heiðbláum steini frá henni og
Einari. Hringinn á ég enn og get haft
hann á litla fingri þegar ég punta
mig. Þegar ég gifti mig var hún líka
þar og þegar frumburður okkar Óla
fæddist og var skírður samgladdist
hún okkur. Hún kom fljótlega í heim-
sókn, eftir að við byrjuðum búskap, á
fyrsta heimilið okkar í Álfheimunum
og ég fékk fyrsta borðdúkinn, hvítan
og „stífaðan“ frá henni. Hún var
mjög ræktarsöm við okkur og það
eru bara fá ár síðan strákarnir mínir,
Einar þór og Björn Óskar, fengu enn
jólagjafir frá Olgu frænku, þá orðnir
fullorðnir menn. Margt hefur breyst
frá því ég var að alast upp, m.a. í sam-
skiptum manna. Það þótti nú t.d.
sjálfsagt að skreppa í „molakaffi“ til
ættingja og vina án nokkurs sérstaks
tilefnis og spjalla um daginn og veg-
inn, en í dag í okkar hraða og spennu
firrta þjóðfélagi er það orðið nokkuð
sjaldgæft. Svo fór einnig hjá mér og
Olgu, samfundum okkar fækkaði á
síðustu árum og það var sárasjaldan
sem ég gaf mér tíma til að fara í
Reykjahlíðina og heilsa upp á hana,
en þegar það gerðist var alltaf tekið
vel á móti mér og ekki tekið annað í
mál en að þiggja einhverja hressingu.
Þá fór Olga í búrið góða, sem var inn
af eldhúsinu, og stundum fékk ég
ávexti úr dós með rjómaís og Mack-
intosh konfekt. Þótt samfundum okk-
ar fækkaði á undanförnum árum
slitnað „þráðurinn“ aldrei. Við töluð-
um áfram saman, í síma, og hún
fylgdist vel með mér og minni fjöl-
skyldu, hvað ég væri að fást við
hverju sinni og hvernig gengi, það
þótti mér vænt um. Hún samgladdist
þegar vel gekk og gat gefið góð ráð
og veitt stuðning þegar mér leið ekki
vel. Mér fannst Olga aldrei verða
neitt „gamalmenni“. Hún fylgdist vel
með öllu í kringum sig og það var
hægt að spjalla við hana um svo ótal
margt, hún var alltaf með á nótunum.
Það er sérstaklega tvennt sem ég
man alveg sérstaklega vel eftir frá
bernsku minni og tengist henni föð-
ursystur minni. Annað eru jólaboðin
sem ég fór í til hennar og fékk rautt
epli, þau voru ekki á hvers manns
borði þá, og sérstakan eplahníf. Hníf-
urinn var lítill og með marglitu plast-
skafti, þessu gleymi ég aldrei! Hitt er
tengt fermingu þeirra systkina-
barnanna Erlu og Ólafar. Það var
haldin fjölmenn veisla í sal úti í bæ,
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
FRIÐRIK ÞÓRISSON,
Hátúni 10,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 25. nóvember kl. 15.00.
Inga Ósk Guðmundsdóttir,
Þórir Ingi Friðriksson, Margrét Guðmundsdóttir,
Sigþrúður Hrönn Friðriksdóttir, Einar Már Steingrímsson,
Þóra Björk Friðriksdóttir, Halldór Sveinsson,
Friðrik Þór Friðriksson, Ina Poulsen
og barnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
LÁRUS BJÖRNSSON
frá Ósi,
Höfðagrund 27,
Akranesi,
sem lést á dvalarheimilinu Höfða þriðjudaginn
18. nóvember, verður jarðsunginn frá Akranes-
kirkju þriðjudaginn 25. nóvember kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á dvalarheimilið Höfða.
Júlíanna Guðmundsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.
Útför frænku okkar,
LOUISE ERNU THORARENSEN,
Kaplaskjólsvegi 51,
Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
24. nóvember kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Henrik Thorarensen,
Þór Thorarensen, Sigríður Atladóttir,
Henrik Eyþór Thorarensen, Sigríður Önundardóttir
og fjölskyldur.
Ástkær móðir okkar, amma, langamma og
tengdamóðir,
ÁLFHEIÐUR LAUFEY GUÐMUNDSDÓTTIR,
Snorrabraut 58,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 16. nóvember sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Theódóra Guðlaug Emilsdóttir,
Björn Emilsson,
Guðmundur Emilsson,
Álfheiður Emilsdóttir,
börn, barnabörn
og tengdabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
REYNIR VILHELMSSON,
Skarðshlíð 11c,
Akureyri,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
sunnudaginn 16. nóvember, verður jarðsunginn
frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn 27. nóvember
kl. 13:30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Minningarsjóð
Heimahlynningar Akureyri.
Eysteinn Vilhelm Reynisson, Jórunn Marinósdóttir,
Páll Birkir Reynisson, Kristín Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Anna á Gilsbakka er
í huga okkar tengd
jólahaldi sterkum
böndum. Frá uppvaxt-
arárum okkar í Hvít-
ársíðunni minnumst
við einstakra hátíða
sem haldnar voru á höfuðbólinu
Gilsbakka annan jóladag ár hvert.
Allt var þar í föstum skorðum og
hafði lengi verið. Hátíðarguðsþjón-
ustan í Gilsbakkakirkju þar sem
hver bær átti sinn þrönga bekk, við
flöktandi kertaljós, jólasálma og
Hátíðasöngva séra Bjarna Thor-
steinssonar kalla fram í minn-
inguna ilm og hljóm, myndir og
birtu. Altaristafla Ásgríms á aust-
urvegg, Brúðkaupið í Kana, Jesús
stuttklipptur. Séra Einar prófastur
í Reykholti kominn á efri ár, fríður
ANNA
BRYNJÓLFSDÓTTIR
✝ Anna Brynjólfs-dóttir fæddist á
Hvanneyri 26. sept-
ember 1906. Hún lést
24. september síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Reykholtskirkju 4.
október.
sýnum, geislandi af
hlýju og manngæzku
flutti enn á ný fegins-
fregn englanna um
barnsfæðinguna í
Betlehem. Bjarni á
Skáney steig hljóðfær-
ið og lék af fegurð og
öryggi. Magnús á Gils-
bakka hringdi hljóm-
þungum klukkum. Un-
aðsleg og kærkomin
viðbót við fögnuð
Herrans í helgi-
dómnum fólst í heitu
súkkulaði, kaffi og
veisluborði inni í stofu
í gamla bænum á Gilsbakka, þessu
ævintýralega stóra húsi með pan-
elklæddum herbergjum og marr-
andi stigum. Gauksklukka á vegg í
fagurmálaðri stofu sem rúmaði vel
söfnuðinn. Anna húsfreyja gekk um
beina, létt og kvik á fæti, glaðbeitt
og gestrisin og gætti þess að engan
skorti neitt. Sigurður bóndi hennar
við borðsendann að vestanverðu,
prúður í fasi og fyrirmannlegur.
Stundin leið og ljómaði í barnshug-
anum þegar gengið var kringum
jólatréð og sungið við raust. Áður
en varði neytti rauðklæddur gestur
færis og blandaði sér í hóp velkom-
inna gesta, blessaður jólasveinninn,
laus við hrekki og óknytti, en
strauk börnum um kinn og koll og
gaf epli af nægtum sinum úr hvítum
léreftspoka og steig dansinn um
stund, áður en hann hvarf jafn-
skjótt og hann kom.
Anna á Gilsbakka axlaði marg-
víslega ábyrgð um dagana í annarra
þágu, og sjálfsagt voru sum við-
fangsefni hennar meira krefjandi
en jólahaldið. Henni var eiginlegt
að gefa af sjálfri sér. Aldrei barst
hún á. Hún var í áratugi húsfreyja á
gestkvæmu stórbýli og fjölsóttum
kirkjustað, og gegndi því hlutverki
af reisn og rausn. Vel mætti líkja
henni við konuna sem hinir fornu
Orðskviðir Salómons konungs lýsa
með þessum orðum: „Hún breiðir
út lófann móti hinum bágstadda og
réttir út hendurnar móti hinum
snauða. … Hún opnar munninn
með speki, og ástúðleg fræðsla er á
tungu hennar. (31:20, 26). Anna fór
ekki í manngreinarálit. Háir sem
lágir, menn og málleysingjar nutu
góðs af hlýju hennar og nærfærni.
Ljúflyndi hennar var kunnugt öll-
um mönnum.
Við þökkum henni umhyggju
hennar og kærleika í okkar garð og
vottum ástvinum hennar samúð
okkar. Guð blessi minningu hennar.
Systkinin frá Haukagili.
MINNINGARGREINUM í
Morgunblaðinu hefur fjölgað
verulega á undanförnum árum.
Til að öllu efni Morgunblaðsins
verði haganlega fyrir komið
reynist nauðsynlegt að setja
minningargreinum, sem og öðru
efni, ákveðin lengdarmörk. Því
hefur verið ákveðið að fyrir utan
aðalgrein verði aðrar greinar
1.500 slög (með bilum), sem eru
um 50 línur í blaðinu (17 dálks-
entimetrar) og í kringum 300
orð.
Hinsta kveðja
– nýtt form
Jafnhliða þessu verður tekin
upp nýjung sem kölluð er
HINSTA KVEÐJA þar sem
hægt verður að senda örstutta
kveðju (5–15 línur), þegar það á
við. Þetta form á við þegar votta
á virðingu án þess þó að það sé
gert með langri grein (sjá sýn-
ishorn).
Lengd minningargreina
Hæfileg lengd. Til þess að sjá
lengd minningargreinar í t.d.
Word-ritvinnslu, þá er valið
Tools-valblaðið og síðan Word
Count. Þá opnast þessi upplýs-
ingagluggi og sýnir orðafjöldann
(Words); slagafjölda án orðabila
(Characters (no spaces)); slaga-
fjölda með orðabilum (Characters
(with spaces)): 1.500.
g
fa
g
n
ar
n
k,
a
ð-
m
g
m
n-
r
ir
ð
r-
i.
m
r-
n-
í
ar
l-
u
í
ð
ð-
gg g
Sú hugsun að svo kynni að fara var
manni þó oftast fjarri, svo mikill var
lífsþróttur hennar, hugurinn vökull
og atorkan óbilandi.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj.
lkasdjf laksjf laks jdf.
Laksdjælaskdjfæalskjfaæls
kdjfaæl sk djfalæs kd.
Jón Jónsson og
Jónína Jónsdóttir
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk djfalæs
kd fdh fg df df df n dfhndfghdfh
dfgh dfgh dfh fdgh.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
HINSTA KVEÐJA