Morgunblaðið - 07.02.2004, Qupperneq 52

MINNINGAR
52 LAUGARDAGUR 7. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Siggeir ÞórarinnBjörnsson var
fæddur í Holti á Síðu
15. janúar 1919.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 29. janúar síð-
astliðinn. Hann var
sonur Björns Run-
ólfssonar, bónda og
hreppstjóra í Holti,
og konu hans, Mar-
ínar Þórarinsdóttur.
Systkini hans voru
Jón, Sigrún, Runólf-
ur og Sigurlaug.
Sigurlaug er nú ein
þeirra systkina á lífi.
Hinn 11. nóv. 1955 kvæntist Sig-
geir eftirlifandi konu sinni Mar-
gréti Kristínu Jónsdóttur, f. 2.
sept. 1919, frá Litla-Langadal á
Skógarströnd. Margrét og Siggeir
eignuðust tvær dætur, Kristínu
Marínu, f. 22. mars 1958, og Önnu
Björgu, f. 30. apríl 1961. Sambýlis-
maður Kristínar er Eysteinn
urhússtjóri hjá Sláturfélagi Suð-
urlands frá 1957. Árið 1956 tók
hann við stöðu hreppstjóra af
Birni föður sínum og árið eftir tók
hann sæti í sveitarstjórn og sat
þar til hann hætti vegna aldurs.
Siggeir tók virkan þátt í fé-
lagsstarfi í sinni sveit og var for-
maður ungmennafélagsins um
skeið, formaður skógræktar-
félagsins, lengi formaður veiði-
félags Skaftár, tók þátt í starfi
Lionsklúbbs frá stofnun hans, sat í
sóknarnefnd, skólanefnd og heil-
brigðisnefnd svo það helsta sé
nefnt. Hann gekk ungur til liðs við
Sjálfstæðisflokkinn og var um
tíma formaður félags ungra sjálf-
stæðismanna í Vestur-Skaftafells-
sýslu. Sat um tíma í stjórn Sam-
bands ungra sjálfstæðismanna og
var varaþingmaður fyrir flokkinn
í nokkur ár. Hann tók sæti á Al-
þingi fyrst utan flokka 1980 og
nokkrum sinnum fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn á árunum 1982–86. Sig-
geir og Margrét hættu búskap um
sjötugt og fluttu þá vetrarbústað
sinn til Reykjavíkur og bjuggu í
Stóragerði 20.
Útför Siggeirs verður gerð frá
Prestbakkakirkju á Síðu í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Gunnar Guðmundsson
og með honum á hún
synina Guðmund
Gauta og Ólaf Eystein
Eysteinssyni. Fyrir
átti Kristín Þórarin
Björn Sigurjónsson.
Sambýlismaður Önnu
Bjargar er Kristinn E.
Hrafnsson og saman
eiga þau dótturina
Lilju Kristinsdóttur.
Áður átti Anna Unu
Margréti Árnadóttur
og Kristinn átti Sigyn
B. Kristinsdóttur.
Siggeir gekk til
náms í Holti hjá föður sínum og
ekki var um frekara nám að ræða.
Hann gekk síðar að vinnu í Holti
og hann og Margrét tóku við búi í
Holti árið 1956. Bjuggu þau á móti
Sigurlaugu systur Siggeirs og
manni hennar Ólafi Nikulássyni.
Með búskapnum vann Siggeir sem
verkstjóri hjá Vegagerð ríkisins
frá 1944 og sem verkstjóri og slát-
Það var síðsumars árið 1996 að
leiðir okkar Siggeirs lágu fyrst sam-
an. Ég var í austurvegi að elta unn-
ustuna og heimsækja sveitina í
fyrsta skipti.
Holt á Síðu. Þau voru þar heima
við gömlu hjónin, Siggeir og Mar-
grét, og sinntu sumarverkum í sínum
nýja búskap – uppgræðslu og end-
urheimt lands eftir áratuga langan
búskapartíma. Engar skepnur á
jörðinni og við blasti vinna í upp-
græðslu rofabarða á stangli og gróð-
ursetning grenihríslna í völdum gilj-
um og drögum. Tiltekt. Mér fannst
til um áhuga gamla mannsins á upp-
græðslu landsins og þess sem hann
hafði áorkað. Það voru nýir tímar í
Holti. Nú átti að búa með landinu,
enda ljóst að fjölskyldan myndi
leggja skepnuhald af með öllu. Sig-
geir gekk þá til allra útiverka sem
ungur maður og hljóp upp Holts-
borgina ef þar var eitthvað sem ekki
var velkomið, 76 ára gamall. Hélt við
girðingum og ræktaði land. Heima
við sá Margrét um að sitt fólk hefði
eitthvað að láta ofaní sig. Þetta var
gamalt heimili á margan hátt og þó
nýtt í leiðinni. Þegar ljóst varð að
eitthvað yrði úr þessu hjá mér og
heimasætunni tók hann til við að
kenna mér einskonar Holtsfræði og
þar náði ég því miður varla meira en
pungaprófi, tel ég víst, nú við ferða-
lok. Hann var bókhneigður maður,
sagnabrunnur og einstaklega ör-
nefnafróður um land sitt og sögu.
Ég var strax tekinn í vinnu þarna
undir Holtsborginni og nú til að taka
húsið í gegn og endurbætur á lóðinni
máttu ekki bíða í það endalausa.
Næstu sumur voru notuð í þessa
vinnu og þau gömlu hjónin, og raun-
ar fjölskyldan öll, vildu gera þessa
hluti vel úr garði, því þeim var jafn-
ljóst og öllum öðrum sem í Holt hafa
komið að þetta er staður ástar og
fjötra – þeir sem honum bindast
verða ekki samir upp frá því. Því til
sönnunar eru ófáir gestir sem heim-
sóttu gömlu hjónin, miðaldra fólk,
sem var að koma í heimsókn á sitt
gamla býli og heimili sem þau áttu í
faðmi Holtshjónanna sem börn og
unglingar í sveit. Ástsamlega þakk-
látt fólk með sterkar rætur.
Áhugi okkar Siggeirs á þjóðmál-
um og einstaka átakamálum varð oft
til þess að við ræddum málin og mér
varð fljótt ljóst að hann var íhalds-
maður af gamla skólanum, þessum
sem amma mín fyrir norðan hafði
stundum sagt mér af og kalla má
frjálslynda mannvini. Það er ágætis
manngerð að mæta fyrir þá sem vilja
telja sig róttæka í einhverjum efn-
um. Bara hollt og stundum meiri
skynsemi í því þegar á reynir. Minni
draumar, en meira um að eitthvað
rætist.
Siggeiri var landið kært. Honum
var sveitin kær og sveitungarnir og
honum var fólk yfirleitt kært. Og því
sótti fólk að honum og ég tel það ein-
staka gæfu fyrir mig og börnin okkar
að hafa fengið að kynnast slíkum
manni. Ef eitthvað ætti að berast
milli kynslóða, þá ætti það að vera
lundarfar og heilindi slíkra manna.
Ég þakka þessa stuttu samfylgd.
Kristinn E. Hrafnsson.
Okkur langar til að minnast Sig-
geirs Björnssonar í Holti með nokkr-
um orðum. Hann er nú látinn eftir
erfið veikindi.
Siggeir var góður maður, ljúfur í
lund og stríðinn á sinn góðlátlega
hátt. Þegar við vorum stelpur vorum
við svo heppnar að fá að vera í sveit-
inni hjá þessum elskulegu hjónum,
Siggeiri og Margréti frænku. Þar
var ávallt tekið vel á móti okkur og
dekrað við okkur á alla lund, jafn-
framt því sem við fengum að kynnast
sveitastörfunum. Þetta var skemmti-
legur tími og oft glatt á hjalla og er-
um við þakklátar þeim hjónum að
hafa viljað taka á móti okkur borg-
arbörnunum og kenna okkur á lífið í
sveitinni. Einnig á móðir okkar Hall-
dóra Guðmundsdóttir bjartar minn-
ingar um sumardvöl í Holti, heyskap
á sólardögum og lestur á rigningar-
dögum, en fjöldi bóka og annars les-
efnis var á heimilinu. Hún og amma,
Sigurfljóð Jónsdóttir, þakka sam-
verustundir og vináttu um áratuga
skeið.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Kæra Magga, Kristín Marín, Anna
Björg og aðrir aðstandendur, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Ragnhildur Björg og Kristín
Sigurfljóð Konráðsdætur.
Fallinn er mikill heiðurs- og sóma-
maður.
„Heldur þú að þú ráðir við að
stjórna svona stórum skóla?“
Þetta var upphaf orðaskipta okkar
Siggeirs á skólanefndarfundi í kjall-
aranum á prestssetrinu á Kirkjubæj-
arklaustri í maí 1971. Þar sat ég ung-
ur námsmaður frammi fyrir
skólanefnd Kirkjubæjarskóla á Síðu
og var að sækja um skólastjórastöðu.
Ég man að það var kvöld, úti fyrir
var yndisleg blíða eins og svo oft á
þessum árstíma, og skólanefnd
Kirkjubæjarskóla samankomin í
kjallaranum hjá séra Sigurjóni Ein-
arssyni, formanni skólanefndar, að
hlýða á hvort þessi ungi og ófram-
færni umsækjandi hefði nokkuð til
síns ágætis. Það eina sem ég man af
ræðum manna var þessi grundvall-
arspurning Siggeirs. Mér fannst all-
ar aðrar spurningar og ræður ekki
minnisverðar, þetta var grundvallar-
spurningin og skipti ein máli þegar
upp væri staðið. Ekki man ég lengur
hverju ég svaraði, en það hlýtur að
hafa dugað, fundinum var slitið og
skömmu síðar fékk ég tilkynningu
um að ég hefði verið valinn skóla-
stjóri Kirkjubæjarskóla á Síðu.
Þannig hófst 19 ára náið samstarf
okkar Siggeirs. Þrátt fyrir nokkurn
aldursmun, og pólitískan skoðana-
mun, laðaðist ég fljótt að honum. Það
var eitthvað svo magnað og merki-
legt í fari hans sem mér fannst eft-
irsóknarvert að kynnast og verða að-
njótandi. Hann spurði nefnilega
alltaf grundvallarspurninga og nálg-
aðist hvert viðfangsefni af skarp-
skyggni og framtíðarsýn. Það var
ungum skólastjóra afskaplega mikils
virði að hafa Siggeir nærhendis við
mótun og uppbyggingu sameiginlegs
skóla allra sveitarfélaganna á milli
Sanda.
Siggeir í Holti var foringi í sér,
hann veitti sjálfstæðismönnum í
Skaftafellssýslu forystu um langt
árabil og með ótrúlegri lagni tókst
honum að laða fram samstöðu sinna
manna þannig að fylking flokksins
kom ætíð fram órofin þegar mikið lá
við.
Á þessum árum átti sér stað mikil
uppbygging á Kirkjubæjarklaustri.
Siggeir var í forystusveit fram-
kvæmda. Ekki voru ætíð allir á sama
máli hvernig að skyldi staðið eða
hvort rétt væri að byggja. Oft þurfti
að fara sendiferðir til Reykjavíkur
og rekast í málum á æðstu stöðum
stjórnsýslunnar. Ég fór nokkrar
ferðir með Siggeiri og mér fannst
aðdáunarvert hversu lítil áhrif fínir
kontórar og háttsettir ráðherrar
höfðu á hann. Hann flutti mál okkar
ætíð af yfirvegaðri rökfestu og með
þeim hætti að æðstu menn sáu sig
oftast knúna að fara að vinna strax
að málum með þeim hætti sem Sig-
geir lagði til. Einhverntíma hefði
verið sagt að hann væri höfðingjadj-
arfur. Hvorki kontórar né mikil emb-
ætti villtu honum sýn, málefnið og
framgangur verksins var aðalatriði,
þar skiptu fínheit umhverfisins ekki
máli.
Ég held að stundum hafi það gerst
að menn reyndu að láta hann gjalda
þess að hann var ekki skólagenginn.
En Siggeir hafði í gegnum tíðina afl-
að sér þekkingar og fróðleiks þannig
að hann gat orðið mörgum „mennta-
manninum“ skeinuhættur ef því var
að skipta. Hann kunni bókstaflega
Íslandssöguna, einkum stjórnmála-
söguna utanbókar frá landnámi til
vorra daga og gat vitnað í bókmennt-
ir og skáldskap af ótrúlegri þekkingu
án undirbúnings. Fróðleiksfýsn og
þekkingarþrá mörkuðu viðhorf Sig-
geirs til flestra hluta.
Vinátta tókst snemma á milli fjöl-
skyldna okkar og hefur haldist alla
tíð.
Nú þegar þessi góði vinur og aldni
höfðingi er horfinn yfir móðuna
miklu, sitjum við eftir og minnumst
góðra stunda.
Við hjónin sendum Margréti,
Kristínu og Önnu og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur
með mikilli þökk fyrir góðan vinskap.
Jón Hjartarson,
Áslaug Ólafsdóttir.
SIGGEIR
BJÖRNSSON
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
FINNBOGI RÚTUR JÓSEPSSON,
Hnífsdal,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
mánudaginn 2. febrúar, verður jarðsunginn frá
Hnífsdalskapellu í dag, laugardaginn 7. febrúar,
kl. 11.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Fjórðungssjúkrahúsið á Ísafirði.
Guðjón Finndal Finnbogason,
Finney Aníta Finnbogadóttir, Ólafur Theodórsson,
Finnbogi Rútur Jóhannesson, Sigrún Sigmundsdóttir,
afabörn og fjölskyldur þeirra.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARSIBIL GUÐBJÖRG
GUÐBJARTSDÓTTIR,
Sóltúni 2,
Reykjavík,
andaðist fimmtudaginn 5. febrúar.
Sigumundur Arthursson, Ásthildur Sigurðardóttir,
Halldóra Arthursdóttir, Símon Ragnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuð eiginkona mín og móðir okkar,
GERÐUR EBBADÓTTIR
leikskólakennari og safnvörður,
Blönduhlíð 20,
Reykjavík,
er látin.
Jarðarförin auglýst síðar.
Benedikt Óskar Sveinsson,
Sveinn Rúnar Benediktsson,
Bergur Ebbi Benediktsson.
Ástkæra konan mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma, langamma, dóttir og systir,
REBEKKA ÓLAFSDÓTTIR,
Hátúni 10A,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi laugardaginn
31. janúar sl.
Jarðarförin hefur þegar farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Landspítala Fossvogi og í Hátúni
10A fyrir hlýhug og góða umönnun.
Valdimar Sveinsson,
Gunnar Þór Árnason,
Elín Birna Árnadóttir, Ómar Valgeirsson,
Ólafur Logi Árnason,
Hildur Lind Árnadóttir, Eiður Örn Ármannsson,
Arnoddur Magnús Valdimarsson,
Svanhildur Valdimarsdóttir, Dagbjartur Arilíusarson,
barnabörn og barnabarnabörn,
Kristjana Þorsteinsdóttir,
Gerður Ólafía Ólafsdóttir og Sigríður Ólafsdóttir.
Móðir mín, tengdamóðir, amma og systir,
ÞÓRNÝ MAGNÚSDÓTTIR,
Bergstaðastræti 50a,
andaðist fimmtudaginn 29. janúar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að
hennar ósk.
Þökkum auðsýnda samúð.
Þórdís Guðmundsdóttir, Helgi Hákon Jónsson,
Örn Símonarson, Klara Helgadóttir,
Hörður Jónsson.