Morgunblaðið - 04.06.2004, Page 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. JÚNÍ 2004 41
✝ Högni Magnús-son fæddist í
Drangshlíð í Austur-
Eyjafjallahreppi 13.
maí 1924. Hann lést
25. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Magnús Kristjáns-
son, bóndi og kenn-
ari í Drangshlíð, f.
1.1. 1883, d. 30.8.
1926 og kona hans
Guðrún Þorsteins-
dóttir húsfreyja, d.
15. júlí 1952. Systk-
ini Högna voru Guð-
rún, Kristján, Þor-
steinn, Sigurður og Bjarni, sem
öll eru látin. Árið 1957 kvæntist
Högni Karólínu Ragnheiði Pet-
ersen Bye, f. 13.11. 1919. Högni
og Karólína slitu samvistir. Dótt-
ir þeirra er Guðrún Sólveig, f.
5.3. 1959, var í sambúð með Sig-
urði Hávarðarsyni, f. 9.12. 1956.
Þau slitu samvistir. Börn Guð-
rúnar og Sigurðar eru: 1) Valur
Þór, f. 6.3. 1980, sambýliskona
hans er Berglind Tómasdóttir, f.
6.6. 1977, dóttir þeirra er Sara
Líf, f. 15.7. 2002, dóttir Berg-
lindar og fósturdóttir Vals er
Hekla Geirdal Arnarsdóttir, f.
5.11. 1995, og 2) Helena, f. 27.9.
1983.
Högni kvæntist 21. apríl 1973
Guðrúnu Snæbjörnsdóttur frá
Bræðraminni á Bíldudal, f. 11.10.
1912. Börn Guðrúnar og Árna
Kristjánssonar, f. 7.11. 1901, d.
8.4. 1966, eru: 1) Kristján, f. 3.12.
1932, maki Unnur Pálsdóttir, f.
16.11. 1946, 2) Magga Alda, f.
21.4. 1936, d. 1.3. 2004, maki Þor-
valdur Sigurjónsson, f. 1.10.
1929, 3) Reynir, f. 4.2. 1938, d.
11.2. 1938, 4) Hilmar, f. 4.2. 1938,
maki Guðrún Anna Jónasdóttir, f.
4.11. 1939, 5) Snæ-
björn, f. 6.3. 1940,
maki Hrafnhildur
Þór Jóhannesdóttir,
f. 20.1. 1947, 6)
Rannveig, f. 11.1.
1942, d. 10.6. 2002,
maki Ársæll Kópur
Sveinbjörnsson, f.
30.3. 1942, 7) Jóna
Vestfjörð, f. 4.4.
1943, maki Sólon
Rúnar Sigurðsson, f.
1.3. 1942, 8) Auð-
björg Sigríður
Ragnhildur, f. 10.10.
1944, 9) Hreiðar, f.
10.10. 1945, d. 10.1. 1970, 10)
Bjarnfríður Jóna, f. 17.3. 1947,
maki Bragi Kristjánsson, f. 8.1.
1945, 11) Björg Júlíana, f. 26.2.
1949, maki Kristján Ólafsson, f.
13.1. 1946, 12) Magnús Jón, f.
11.12. 1950, maki Erna Árnadótt-
ir, f. 18.10. 1952, 13) Guðrún, f.
28.3. 1952, maki Guðlaugur Frið-
þjófsson, f. 9.1. 1946, d. 2.1. 1999,
sambýlismaður Einar Guðmunds-
son f. 19.10. 1942, og 14) Sigrún
Málfríður, f. 4.11. 1956, maki
David Qarrasquillo, f. 6.11. 1960.
Högni ólst upp í Drangshlíð
hjá foreldrum sínum og bjó þar
fram yfir tvítugsaldur en þá
fluttist hann til Reykjavíkur.
Fyrstu ár sín þar starfaði Högni
við húsasmíðar en hóf síðan nám
í bifreiðasmíði hjá Agli Vil-
hjálmssyni hf. og Iðnskólanum í
Reykjavík. Eftir nám starfaði
Högni lengst af hjá Strætisvögn-
um Reykjavíkur og Guðmundi
Jónassyni hf. þar sem hann lauk
sinni starfsævi, þá kominn nokk-
uð á áttræðisaldur.
Útför Högna verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Það er ekki á allra færi að ganga
barni, sem misst hefur föður sinn, í
föðurstað.
Nóbelsskáldið okkar segir í einni
bók sinni að fáir væru sem feður,
Högni Magnússon var í hópi þeirra
fáu. Ég var tæplega ellefu ára göm-
ul þegar hann giftist móður minni
og tók að sér þetta erfiða hlutverk.
Betri föður er tæplega hægt að
hugsa sér og fyrir það vil ég þakka
Högna með þessari kveðju.
Með móður minni má segja að
hann hafi fengið allan pakkann og
hann stóran. Þar sem ég er yngst
systkinanna og það eina þeirra sem
enn var hjá móður minni þegar þau
giftust varð samband okkar Högna
ef til vill nánara en hinna. En öllum
í stórfjölskyldunni tók hann eins og
sínum eigin afkomendum og gerði
þar enga undantekningu á. Því til
marks má nefna það að um hver jól
sendi hann öllum barnabörnum
móður okkar jólapakka og urðu
þær æði margar. Var erfitt að fá
hann til þess að hætta því þegar
hópurinn var farinn að telja á ann-
að hundrað.
Margar minningar fljúga í gegn-
um hugann, allar góðar og ber þar
engan skugga á. Minnisstætt er
mér þegar ég var tólf ára og hafði
lengi langað til þess að eignast
hring. Ekki hafði sá draumur ræst
og þess í stað puntaði ég mig með
ómerkilegum koparhring frekar en
engum. Fingurinn varð svartur
undan hringnum og Högni hefur
líklega tekið eftir því. Dag einn eft-
ir vinnu kallaði hann á mig og rétti
mér lítið skartgripabox, í boxinu
reyndist vera fallegur hringur með
rauðum steini. Svona var Högni,
hann tók eftir hlutunum, var ekki
mikið að ræða um þá, en fram-
kvæmdi því meira orðalaust. Hann
var maður verka frekar en orða.
Hugulsemi hans og góðmennsku
þekkja allir í fjölskyldunni og langt
út fyrir hana. Hann var alltaf tilbú-
inn til þess að rétta hjálparhönd og
þess nutu margir, vinir og vanda-
menn og jafnvel nágrannar. Móður
okkar reyndist hann einstaklega
vel, ekki síst í veikindum hennar
seinni árin og fyrir það viljum við
öll systkinin þakka honum. Við er-
um öll þakklát fyrir að hafa átt með
honum yndislega kvöldstund á átt-
ræðisafmæli hans 13. maí síðastlið-
inn en þá safnaðist stórfjölskyldan
saman og hélt honum veislu.
Börnum mínum og barnabörnum
var hann besti afi sem þau gátu
kosið og er hans sárt saknað af
þeim öllum. Veronica mun sakna
spilatímanna sem þau áttu saman,
hann kenndi henni sín spil og hún
síðan honum þau spil sem hún
kunni. Saman skemmtu þau sér og
hlógu þegar hún reyndi að vinna
hann, stundum með smásvindli.
Enda sagði Högni í gríni að hún
breytti reglunum eftir því sem spil-
in legðust hverju sinni.
Við munum sakna þess að hann
komi ekki í kvöldmatinn eins og
hann hefur gert í langan tíma og
ræði um stjórnmálin og landsins
gagn og nauðsynjar. Þjóðmálin,
ásamt umræðum um handboltann
og formúluna voru hans uppáhalds-
umræðuefni. Skemmtilegast þótti
honum ef miklar rökræður urðu og
allrabest ef einhver var honum
ósammála, þá komst hann verulega
á flug. Högni var mikill bókamaður
og vel lesinn um ýmis málefni. Oft
leitaði ég til hans til þess að fá upp-
lýsingar um einhver mál og aldrei
var komið að tómum kofunum þar.
Við leiðarlok færi ég Högna mín-
ar innilegustu þakkir fyrir allt sem
hann var mér og fjölskyldu minni.
Að kynnast Högna og eiga hann að
var mér og okkur öllum eins og
Guðs gjöf. Blessuð sé minning
hans.
Sigrún Árnadóttir.
Í dag kveðjum við Högna Magn-
ússon.
Þegar Högni er nefndur á nafn
koma upp í hugann minningar um
einstaklega vandaðan og góðan
mann. Högni var ekki maður
margra orða en hann var maður
gerða sinna. Að Högni skyldi kvæn-
ast ömmu minni, Guðrúnu Snæ-
björnsdóttur, ekkju frá Bíldudal
sem hafði eignast fjórtán börn, seg-
ir mjög mikið um Högna, því það
þurfti óvenjulegan mann til að taka
við öllu því sem fylgdi ömmu.
Högni var einstaklega ljúfur
maður, góðhjartaður, gjafmildur
með afbrigðum, og hjálpsamur og
síðast en ekki síst ákaflega góður
við okkur hin fjölmörgu barnabörn
ömmu Guðrúnar. Hann tók okkur
öllum sem sínum eigin barnabörn-
um sem og barnabarnabörnunum
sem einnig eru orðin fjölmörg.
Minningin um Högna þegar hann
færði mér eina af mínum fyrstu
nótnabókum að gjöf þegar ég hóf
hljóðfæranám sem barn, mun ég
alltaf geyma og þetta segir ýmis-
legt um Högna því hann fylgdist
með öllum í fjölskyldunni og var
umhugað um að styðja við okkur í
því sem við vorum að gera. Bókin
sú arna er enn í notkun þó að mörg
ár séu liðin.
Ásamt því að fylgjast vel með
öllu því sem var að gerast í fjöl-
skyldunni fylgdist hann einnig vel
með því sem var að gerast í þjóðlíf-
inu. Skoðanalaus var hann síður en
svo á þjóðmálunum og pólitíkinni.
Hann var vel lesinn, átti sjálfur
fjölmargar bækur af öllum stærð-
um og gerðum; allt frá fræðibókum
og ævisögum til skáldsagna og
handbóka og hefði án efa átt auð-
velt með langskólanám ef kostur
hefði verið á, á ungdómsárum sín-
um.
Nú fyrir stuttu hélt fjölskyldan
upp á 80 ára afmæli Högna og þar
var gaman að sjá svo marga úr fjöl-
skyldunni samankomna og fagna
með honum þessum merkisviðburði
í lífi hans. Hann var hamingjusam-
ur og ánægður og þótti vænt um
hve margir sáu sér fært að koma og
gleðjast með honum. Að Högni
skyldi halda heilsu alveg til síðasta
dags er ákaflega mikils virði.
Ástvinum hans öllum sendi ég
hugheilar kveðjur, minningin um
góðan mann mun lifa.
Sigrún Hildur.
Elsku afi, þegar ég frétti af þínu
skyndilega andláti var ég erlendis
og án allra minna ástvina, vina og
ættingja. Þegar ég frétti þetta fékk
ég sting í hjartað og tárin runnu
niður. Sama kvöld lá ég inni í hót-
elherbergi og kveikti á kerti. Það
var mikil kyrrð og friður og þótt ég
væri ein fann ég fyrir návist þinni.
Það sem ég minnist mest er
áhugi þinn á því sem ég hef tekið
mér fyrir hendur. Hann hefur verið
mér mikill stuðningur í gegnum
skólann. Þú varst alltaf sá fyrsti
sem ég talaði við þegar ég fékk ein-
kunnir mínar. Síðasta samtal okkar
var einmitt svoleiðis. Einnig hef ég
snúið mér til þín þegar kemur að
pólitík. Ef eitthvað vafðist fyrir
mér skýrðir þú fyrir mér og hefur
eflaust smitað mig af skoðunum
þínum.
Ég man líka eftir ævintýraferð-
unum þegar ég kom að heimsækja
þig í Hafnarfjörðinn. Við systkinin
byrjuðum á að fara niður í fjöru og
safna skeljum og kuðungum sem
við svo færðum þér og í staðinn
fengum við hjá þér heitar kleinur
og mjólk.
Þegar ég varð svo eldri og komin
með bílpróf kom ég til þín í nokkur
skipti og við snæddum saman
kvöldmat og horfðum saman á
fréttinar. Þú varst alltaf búinn að
sjóða kartöflurnar og búinn að taka
til steikarapönnuna fyrir mig. Þrátt
fyrir þögnina, nutum við návistar
hvort annars.
Þú ert í miklu uppáhaldi hjá mér
og ég á eftir að sakna þín sárt. Þú
ert svo stór hluti úr lífi fjölskyld-
unnar og ómissandi við öll tæki-
færi. Þú hefur reynst öllum svo vel
og verið kletturinn okkar. Það á
eftir að vera tómlegt án þín, og ég
kvíði fyrir jólunum sem verða aldr-
ei eins án þín. Þú hefur fyllt hjarta
mitt af væntumþykju og ást og
hugann af minningum og fróðleik
sem ég mun njóta allt mitt líf. Takk
fyrir allt saman, elsku afi.
Helena.
Amma og afi bjuggu lengi í
Gnoðarvoginum og þegar við
krakkarnir komum í bæinn utan af
landi var það alltaf fastur punktur í
tilverunni að heimsækja ömmu og
Högna afa. Ef lýsa ætti Högna,
væri það sennilega best gert með
þeim orðum að hann hafi verið dag-
farsprúður og rólegur maður sem
ekki fór mikið fyrir, öðlingur. Hann
hafði gaman af lestri góðra bóka og
oft sat hann og las meðan við
spjölluðum við ömmu, stundum
hafði maður þó á tilfinningunni að
hann væri að fylgjast með okkur,
þó að við fyrstu sýn liti út fyrir að
hann væri að lesa. Stundum kom
það fyrir, ef við krakkarnir vorum
að bralla eitthvað, að afi Högni tók
að hristast dálítið, eins og hann
væri að hlæja, þó ekkert heyrðist í
honum. Aldrei skellti hann þó upp
úr og aldrei skammaði hann nokk-
urt okkar, heldur tók fljótlega til
við lesturinn aftur, eins og ekkert
hefði í skorist. Oft laumaði afi
Högni einhverju til okkar þegar
enginn sá, aurum til að kaupa gott-
erí fyrir úr sjoppunni á horninu eða
súkkulaðibita jafnvel kandís sem
virtist alltaf vera til þegar við kom-
um í heimsókn. Við barnabörnin
höfðum afa Högna reyndar síðar
meir grunaðan um að þykja sjálf-
um gott að fá sætt með kaffinu.
Högni hafði gaman af því að
ferðast og virtist hann hafa mjög
gaman af því þegar hann kom
ásamt ömmu vestur í Grundar-
fjörð. Við systkinin skottuðumst
gjarnan í kringum ömmu, hvert
með sínum hætti eftir því sem
hæfði aldri og þroska, ánægð með
að hafa hana hjá okkur, vildum
gjarnan hafa hana sem lengst. Við
minnumst þess þegar lítill hvít-
hærður hnokki fór í leiðangur upp í
fjall þar sem við áttum okkar eigin
ölkeldu, gosvatn sem gott var að
dreypa á og sótti vatn fyrir ömmu
sína sem hann kallaði og ynging-
arvatn. Þetta var gert svo að amma
hefði heilsu og vilja til að heim-
sækja okkur oft og stoppa lengi.
Högni hafði gaman af þessu,
klappaði létt á ljósan koll og sagði
það er gott að vera góður við ömmu
sína. Hann sá ekki sólina fyrir
ömmu og hugsaði vel um hana
meðan hún lifði og þegar þau gift-
ust hafa sennilega allir í fjölskyld-
unni verið mjög ánægðir, því annað
eins gæðablóð og Högni afi var, er
vandfundið. Hann reyndist öllum í
stórfjölskyldunni afar vel, og öllum
þótti vænt um hann. Högni var dug-
legur til vinnu, var af gamla skól-
anum í þeim efnum eins og það er
kallað og vildi helst vinna eins lengi
og heilsan leyfði, hann var einstak-
lega hjálpsamur og það voru ófáar
stundirnar sem hann var við að
hjálpa einhverjum í fjölskyldunni
við smíðar og viðgerðir.
Amma átti af fyrra hjónabandi 14
börn og af þeim lifðu 13 og barna-
börnin hennar skipta tugum. Það er
ótrúlegt til þess að vita að fyrir
hver jól lagði afi Högni af stað í
verslunarleiðangur og keypti jóla-
gjafir handa mörgum tugum barna-
barna. Við systkinin nutum góðs af
því. Þeir sem komu til ömmu og
Högna fyrir jól höfðu á orði að þar
hefði stundum verið um að litast
eins og í vöruskemmu. Þar gaf að
líta fjarstýrða bíla, talandi dúkkur,
hauga af lopavettlingum og hosum
sem amma hafði prjónað og margt
fleira sem setja átti í jólapakkana.
Öllu þessu átti svo eftir að pakka og
koma út til barnabarnanna. Þessu
stússi hafði Högni gaman af að
sinna, fór skipulega í verslunarferð-
ir fyrir jólin, sennilega meðan
amma sat heima og prjónaði á allan
fjöldann. Við fráfall Högna missum
við barnabörnin hans afa, þó ekki
tengdum okkur blóðböndum. Við
missum góðan mann, sem annaðist
alla tíð vel um ömmu okkar. Vertu
sæll, elsku Högni, og guð geymi
þig.
Elsku Gunna, Valur, Helena,
Siddý, Dominique og Veroniqe, við
vottum ykkur samúð við fráfall föð-
ur, stjúpföður og afa.
Arnór Ingólfsson,
Matthildur Ingólfsdóttir og
Atli Már Ingólfsson.
HÖGNI
MAGNÚSSON
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
MARGRÉT MAGNÚSDÓTTIR ÖFJÖRÐ,
áður til heimilis
að Staðarbakka,
Eyrarbakka,
lést á Kumbaravogi laugardaginn 29. maí.
Útför hennar fer fram frá Eyrarbakkakirkju
laugardaginn 5. júní kl. 14.00.
Jarðsett verður í Selfosskirkjugarði.
Markús Þorkelsson,
Þórarinn Öfjörð Sigurðsson, Helgi Ingvarsson,
Sveinn Ármann Sigurðsson, Guðrún Guðbjartsdóttir,
Þorkell Heimir Markússon, Ragnhildur Benediktsdóttir,
Magnús Öfjörð Markússon, Sandra Pálsdóttir,
Kolbrún Markúsdóttir, Agnar Bent Brynjólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns, föður okkar, tengdaföður, bróður
og afa,
AÐALGEIRS AXELSSONAR
fyrrv. bifreiðarstjóra,
Grenivöllum 28,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dagþjónustunnar á elliheimilinu Hlíð og
starfsfólks á hjúkrunarheimilinu Skjaldarvík fyrir góða umönnun.
Petrína Ágústsdóttir,
Agnes Aðalgeirsdóttir, Hersteinn Brynjúlfsson,
Ágúst Jón Aðalgeirsson,
Þorgerður Aðalgeirsdóttir, Helgi Borg Jóhannsson,
Axel Aðalgeirsson, Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir,
Snjólaug Aðalgeirsdóttir,
Ólafur Axelsson, Selma Jónsdóttir
og barnabörn.