Heimilistíminn - 04.07.1974, Qupperneq 5

FULLUR eftirvæntingar og áhuga kom
ungi leikarinn til Drottningarleikhússins i
Dublin. Hann hafði ekki hugmynd um, að
hann hafði verið fenginn frá Englandi til
að koma i stað mjög vinsæls leikara, sem
hafði verið rekinn fyrir að móðga leikhús-
stjórann. Nú gekk sá brottrekni milli
kránna að leígja rustamenni til að eyði-
leggja sýningarnar fyrir nýja leikaran-
um.
Þetta var árið 1860, og ungi
Englendingurinn var Henry Irving,
fæddur 22 árum áður I Somerset. Rétt
nafn hans var raunar John Henry
Brodribb. Fyrsta leiksýning hans gekk
áfallalaust, vegna þess að þá lék hann
ekki hlutverk þess brottrekna. En um leið
og hann tók að leika það, urðu slik læti i -
áhorfendasalnum, að ekki heyrðist eitt
einasta orð ofan af sviðinu.
Flestum leikurum hefðu liklega fallizt
hendur við slikar móttökur, en Irving hélt
ótrauður áfram kvöld eftir kvöld og lét
sem hann tæki ekkert eftir látunum i
fólkinu og öllum dónaskapnum. Loks kom
aö þvi, að leikhússtjórinn fékk áhorfendur
til að haga sér eins og fólk og lofa Irving
að leika i friði. Ekki er hægt að segja, að
hann hafi átt sjö dagana sæla i upphafi
frama sins.
Irving var sonur fátækra foreldra.
Hann gekk I skóla, en hóf siöan störf á
skrifstofu. En bráðlega fékk hann „leik-
húsdellu” og fór að sækja tima hjá
reyndum leikara, William Hoskins, á
hverjum morgni, áður en hann fór á skrif-
stofuna.
Hann kom fyrst fram i Sunderland, og
einn gagnrýnandi ráðlagði honum að
„taka fyrstu ferð heim til sin og gefa upp
alla von um að verða nokkurn tima
leikari.” En unglingurinn átján ára var á
annarri skoðun.
Á þessum timum var ástandið i
brezkum leikhúsmálum vægast sagt
Fram til þessa var leikurum jafnað við flökkulýð
fólkið kom til að sjó Irving og brátt skapaðist vi
leikhúsunum.