Morgunblaðið - 21.08.2004, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. ÁGÚST 2004 37
verkamannabústöðum í Breiðholt-
inu og þangað flutti ég í ágúst 1968,
þú seinna það sama haust. Við náð-
um strax mjög vel saman þó að við
værum ólíkir um flest, þú hávaxinn
og ég lágvaxinn, þú mjög til baka en
ég yfirleitt að rífa mig. Það voru
margir hlutir ræddir á þessum tíma
sem við vorum að alast upp í nýju
hverfi þar sem allir voru að reyna að
fóta sig í baráttunni við þetta nýja
ómótaða umhverfi. Þær voru ófáar
stundirnar sem við sátum niðri í
gangi á Grýtubakkanum og veltum
fyrir okkur hinum ýmsu málum,
hvort heldur það voru stelpurnar í
hverfinu, enski boltinn, hvort við
værum að komast í mútur eða jafn-
vel trúmál en þú varst alla tíð mjög
trúaður. Á þessum árum spiluðum
við mikið fótbolta á vellinum sem
var útbúinn inni í miðju hverfinu.
Við vorum kannski ekki þeir bestu
en við náðum vel saman á vellinum
og þar sem þú varst ótrúlega spark-
viss var ekki ósjaldan að þú komst
boltanum á kollinn á mér sem síðan
kom honum í markið. Ef að svo vildi
til að við lentum ekki í sama liði end-
aði leikurinn oft með því að við því
sem næst lentum í slagsmálum, en
það liðu ekki margar mínútur þar til
við vorum orðnir vinir aftur. Það var
á þessum fyrstu árum okkar í Breið-
holtinu sem þú kynntist henni Helgu
sem síðar varð eiginkona þín. Ein-
hvern veginn fannst manni það allt-
af liggja í loftinu að þið yrðuð hjón,
hvers vegna veit ég ekki.
Þó svo að við færum ekki sömu
leið í framhaldsskóla héldum við vin-
skapnum og mér eru minnisstæðar
æfingar og leikir með ÍR í fótbolt-
anum, ferðir í sumarbústað með
ykkur Helgu og Nökkva og heim-
sóknir til ykkar í Kópavoginn,
Breiðholtið og á Nesið. Eins og oft
vill verða minnkaði sambandið hjá
okkur á fullorðinsárum. Ég dvaldi
langdvölum erlendis við nám og
störf og þið Helga fóruð bæði til
náms erlendis. Samt sem áður
fylgdist ég alltaf með því sem þú
varst að sýsla en ég get ekki neitað
því að það kom mér mikið á óvart
þegar þú stóðst upp í brúðkaupi
okkar Jónu fyrir tæpum 9 árum og
talaðir til okkar. Þarna stóðst þú
hnarreistur og fluttir ræðu. Lokaorð
þín í ræðunni voru til Jónu þar sem
þú baðst hana að passa upp á að ég
týndi ekki stráknum í mér. Ég hef
oft hugsað um þessi orð því ég á það
stundum til að taka lífið of alvarlega.
Mikið var ég ánægður þegar ég
frétti af því að þú værir farinn til
Danmerkur til að læra bygginga-
fræði. Ég vissi alla tíð að þetta var
það sem hugur þinn stóð til og
laukst þú þessu að sjálfsögðu eins
og öðru sem þú ætlaðir þér. Þú varst
nýbyrjaður að vinna við fagið þegar
þú greinist með þennan illvíga sjúk-
dóm sem að lokum sigraði þig.
Elsku Gunni, ég vona að þér líði
vel núna og ég þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an, og hver veit nema að einhvern
tímann seinna eigum við eftir að
hittast og spila fótbolta saman.
Elsku Helga, Nökkvi, Steinn
Baugur og Helga Sunna, megi góður
Guð hjálpa ykkur að takast á við
sorgina og söknuðinn. Þinn vinur,
Úlfar Steindórsson.
Það er dýrmætt og gott að eiga
góða vini. Það er nefnilega ekki
sjálfgefið að eignast góða vini.
Gunnar, góður vinur okkar, hefur
kvatt þetta líf eftir snörp og erfið
veikindi.
Nú vantar einn í vinahópinn. Í
hann er komið stórt skarð sem ekki
verður fyllt.
Eftir nær 30 ára kynni er margs
að minnast. Við hjónin erum búin að
eiga margar skemmtilegar og ómet-
anlegar samverustundir með Helgu
og Gunna í gegnum tíðina. Þá báru
ýmis mál á góma og fór þá oft ekki á
milli mála hve pólitískur Gunni var
og hve sterka réttlætiskennd hann
hafði. Allt var þetta þó á léttum nót-
um enda var hann mikill húmoristi,
þó að yfirvegun og rólegt yfirbragð
hafi jafnan einkennt allt hans fas.
Öll höfðum við reynslu af því að
búa tímabundið í Danmörku, þó að
því miður hafi það ekki verið á sama
tíma. Lífsmáti Dana féll okkur öllum
vel og rifjuðum við það oft upp, hve
rólegt og afslappað andrúmsloftið
þar hefði hentað okkur vel.
Þegar við hugsum til baka áttum
við okkur á því hversu lítillátur
Gunni var. Aldrei stærði hann sig af
nokkrum hlut eða flíkaði því sem
hann var að gera.
Hann var t.d. mjög ritfær og ljóð-
rænn. Hann orti hin fegurstu ljóð
við ýmis tækifæri. Skipti þá engu
hvort ort væri í tilefni sorgar eða
gleði. Skáldskapurinn einkenndist af
ótrúlegu næmi sem átti svo vel við
tilefnið hverju sinni.
Í veikindum Gunnars var aðdáun-
arvert hversu vel Helga stóð við hlið
hans, hjúkraði og hlúði að honum.
Kom þá glöggt í ljós hve samband
þeirra byggðist á mikilli virðingu og
vináttu.
Það er óbærilegt þegar eigin-
manni og ástríkum föður á besta
aldri er kippt í burtu frá fjölskyldu
og ástvinum.
Elsku Helga, Nökkvi, Ellen,
Steini, Sunna og aðrir aðstandend-
ur. Við vottum ykkur okkar dýpstu
samúð. Missir ykkar er mikill.
Minningin um góðan dreng lifir.
Við kveðjum Gunna með söknuði
og sorg í hjarta.
Jarþrúður og Ásgeir.
Allt þetta ár barðist hann Gunnar
vinur okkar fyrir lífinu, og nú er
hann dáinn.
Hvaða huggunarorð geta sefað
sorgina sem nú nístir? Baráttan var
erfið og því var samstaða fjölskyld-
unnar ómetanleg. Orð mega sín lít-
ils, þó að þau skipti öllu máli og
Gunni hafði gaman af orðum – að
ræða málin, þjóðfélagsmál, stjórn-
mál, gamanmál og síðast en ekki síst
að setja orð á blað – að yrkja. Orðin
hugur og hönd koma upp í hugann,
en Gunni var frábær smiður og svo
eins og margir vita, hagyrðingur þó
að hann hefði ekki mjög hátt um
það. Hann var reyndar ekki mikið
fyrir að trana sér fram. Hann lá þó
ekki á skoðunum sínum um málefni
líðandi stundar og að rökræða og
jafnvel leysa lífsgátuna, það var
gaman. Samverustundirnar, sem við
minnumst ekki að skugga bæri
nokkurn tímann á, áttu að verða
fleiri. Við misreiknum of oft tímann.
Við sitjum hér döpur með hugann
fullan af spurningum en finnum ekki
svör. Við erum þess þó fullviss að vel
hefur verið tekið á móti okkar kæra
vini. Minningarnar um mætan mann
munum við ætíð geyma í hugum
okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Helga, Sunna, Steini,
Nökkvi og Ellen og öll ykkar fjöl-
skylda. Hugur okkar er hjá ykkur
nú á þessum erfiðu tímum. Þið hafið
sýnt ótrúlegan styrk og megi góður
guð gefa að minningarnar um frá-
bæran fjölskylduföður lýsi upp
myrka sorgardaga.
Hildigunnur og Guðlaugur.
Elsku Helga, Nökkvi, Steinn
Baugur og Helga Sunna.
Megi góður guð fylgja ykkur á
þessari erfiðu stundu í lífinu. Styrk-
urinn er allt um kring, hann er ykk-
ar og guð lifir í hjörtum ykkar.
Sorgin er sár og sársaukinn þarf
sína stund en minningin lifir með
okkur alla tíð.
Enn og aftur votta ég ykkur mína
dýpstu samúð. Lifið í anda ykkar og
látið ekkert hefta né takmarka, góð-
ur Guð er alltaf með okkur!
Kær kveðja,
Þórdís Brynjólfsdóttir.
Sigurjón Sigurðsson
má hiklaust nefna föð-
ur nútíma löggæslu á
Íslandi. Enginn annar
maður hafði jafnmikil
áhrif á þróun og viðgang íslenskrar
löggæslu á síðustu öld.
En það var ekki eingöngu á þeim
vettvangi sem Sigurjón markaði
djúp spor almenningi til heilla. Sam-
fara annasömum störfum við stórt
embætti gegndi hann forystuhlut-
verki á mörgum öðrum sviðum, svo
sem í umferðarmálum, almanna-
vörnum og heilbrigðismálum. Öll
þessi störf leysti Sigurjón af hendi af
einstakri festu og skyldurækni.
Það var mikið lán fyrir ungan
mann, sem var að hefja sitt lífsstarf,
að eiga þess kost að starfa með Sig-
urjóni, fyrst hjá umferðarnefnd
Reykjavíkur, þá við gildistöku hægri
umferðar á Íslandi og síðan við
stofnun Umferðarráðs. Á þessum
vettvangi var Sigurjón sjálfkjörinn
forystumaður, sem naut trúnaðar og
trausts. Þótt aldursmunur væri mik-
ill kom það aldrei fram í samstarfi.
Hann var fyrstur til að hvetja og
hrósa ef eitthvað gekk vel, en jafn-
framt reiðubúinn að standa við bakið
á sínum samstarfsmönnum þegar á
móti blés í umdeildum og erfiðum
málum. Engan mann þekki ég sem
vann sín störf af jafnmikilli ná-
kvæmni og skyldurækni. Ætla mætti
að maður sem var búinn að gegna
starfi sínu jafn lengi og Sigurjón
tæki ekki starf sitt jafn alvarlega og
væri jafnvel farinn að staðna í störf-
um sínum. Því fór fjarri. Sigurjón
var ávallt reiðubúinn að skoða nýjar
leiðir, taka upp nýjungar, breyta og
bæta.
Sigurjón gerði að sjálfsögðu kröf-
ur til sinna samstarfsmanna, en
mestar kröfur gerði hann til sjálfs
sín.
Sigurjón lagði ríka áherslu á þjón-
ustuhlutverk lögreglunnar. Bætt og
góð ímynd lögreglustarfsins var hon-
um hjartans mál. Hann var fyrstur
til að samþykkja mál sem lutu að
auknu starfi með börnum og ung-
lingum, vildi efla sem best tengsl við
ungt fólk. Slík verkefni höfðu jafnan
forgang í hans huga. Á vettvangi um-
ferðarmála sá hann ný sóknarfæri
fyrir löggæsluna til að efla samstarf
við ungt fólk. Þótt annir væru hvað
mestar hjá lögreglunni á Þorláks-
messu og aðfangadag var skrifstofa
lögreglustjóra hiklaust lögð undir
útdrátt í jólagetraun og frágang
hundraða jólavinninga sem ekið var
SIGURJÓN
SIGURÐSSON
✝ Sigurjón Sig-urðsson fyrrver-
andi lögreglustjóri
fæddist í Reykjavík
16. ágúst árið 1915.
Hann lést á Landa-
kotsspítala 6. ágúst
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá Hall-
grímskirkju 17.
ágúst.
heim til vinningshafa á
aðfangadag. Enginn
var glaðari en sjálfur
lögreglustjórinn.
Gildistaka hægri um-
ferðar á Íslandi árið
1968 var án efa einhver
stærsta og veigamesta
aðgerð sem fram hefur
farið á Íslandi. Margir
spáðu illa fyrir breyt-
ingunni og töldu að
fjöldi fólks myndi slas-
ast og jafnvel bíða bana
í umferðarslysum. Rík-
isstjórnin fól Sigurjóni
að hafa með höndum
yfirstjórn og samræmingu löggæslu
á öllu landinu vegna breytingarinnar
og fylgja málum eftir fyrstu vikurn-
ar. Allt fór vel fram, H-dagurinn var
landsmönnum sannur gleðidagur og
umferðarslys hafa aldrei verið færri
en í kjölfar breytingarinnar. Í þess-
ari miklu aðgerð komu vel í ljós
mannkostir Sigurjóns og hversu
hæfur og mikill stjórnandi hann var.
Í kjölfar hægri umferðar var gerð
breyting á umferðarlögum og um-
ferðarráð sett á stofn. Nýr kafli hófst
í samstarfi okkar Sigurjóns. Sjálf-
sagt þótti að skipa Sigurjón sem
fyrsta formann ráðsins, en eðlilega
þótti það umdeild ráðstöfun að ráða
tuttugu og fjögurra ára gamlan
strák sem framkvæmdastjóra ríkis-
stofnunar. Sem fyrr var það Sigur-
jón sem var minn trausti bakhjarl.
„Mundu það, Pétur minn, að það er
ekki aldurinn sem skiptir máli, held-
ur hvað þú gerir,“ var það fyrsta sem
hann sagði við mig, þegar gengið
hafði verið frá ráðningunni. Sam-
starf okkar að stofnun og uppbygg-
ingu umferðarráðs var skemmtileg-
ur og eftirminnilegur tími. Í
alþjóðlegu samstarfi nutum við þess
hversu vel þekktur og mikillar virð-
ingar Sigurjón naut meðal sam-
starfsmanna erlendis.
Sigurjón þurfti oft að taka stórar
og erfiðar ákvarðanir í sínu starfi,
stundum í hita leiksins og á ör-
skammri stundu, þegar mikið lá við.
Aldrei bar hann sig illa vegna þessa.
Mér finnst sem yfirskriftin yfir líf
hans og farsæl störf hafi verið öðru
fremur tvö orð: Trúnaður og traust.
Á kveðjustund ylja góðar minn-
ingar og þakklæti fyrir umburðar-
lyndi og hvatningu. Ég votta frú Sig-
ríði og fjölskyldu samúð mína. Góður
drengur, er þjónaði Reykvíkingum
og landsmönnum með miklum sóma,
er kvaddur hinstu kveðju.
Pétur Sveinbjarnarson.
Nafn Sigurjóns Sigurðssonar ber
hátt þegar litið er til umferðarsögu
okkar Íslendinga. Þegar Umferðar-
ráð var stofnað árið 1969, í beinu
framhaldi af markvissu fræðslustarfi
þegar breytt var yfir í hægri umferð
árið 1968, lá beint við að leita til Sig-
urjóns um að taka að sér for-
mennsku í hinu nýja ráði. Var það
mikið gæfuspor. Þekking hans á
málaflokknum var yfirgripsmikil og
mikilvægt fyrir þennan samráðs-
vettvang umferðarmála að þar stæði
í stafni maður sem naut virðingar og
álits. Sigurjón hafði þá m.a. verið
formaður umferðarlaganefndar frá
árinu 1955 og verið formaður um-
ferðarnefndar Reykjavíkur um ára-
bil.
Fyrsti fundur okkar Sigurjóns er
mér minnisstæður. Árið var 1978 og
ég hafði sótt um starf framkvæmda-
stjóra Umferðarráðs, sem losnaði
þegar ötull framkvæmdastjóri þess,
Pétur Sveinbjarnarson ákvað að
snúa sér að öðrum verkefnum. Eins
og eðlilegt er þurfti ungur maður og
umsækjandi þessa ábyrgðarstarfs
að ræða við þá sem réðu ferðinni,
m.a. framkvæmdanefnd ráðsins og
formanninn Sigurjón lögreglustjóra.
Ég hafði aldrei hitt þennan höfðingja
fyrr og gekk á fund hans fullur lotn-
ingar og virðingar. En ekki þarf að
orðlengja að Sigurjóni tókst á ör-
skammri stundu að gera fund okkar
afslappaðan og þægilegan og löngun
mín til þess að vinna að umferðar-
málefnum hafði enn aukist. Eru mér
enn í fersku minni ákveðin orð sem
hann sagði við mig á þessari stundu,
sem ég gerði mér ekki þá fulla grein
fyrir en rættust síðar. Hornsteinn
langvarandi vináttu okkar Sigurjóns
hafði verið lagður. Sú vinátta hélt
áfram eftir að hann ákvað að hætta
formennsku í Umferðarráði árið
1983. Honum var áfram annt um
starfsemi ráðsins og lét það óspart í
ljósi í hvert skipti sem við hittumst.
Hvatningarorð hans og ánægja yfir
því sem honum fannst vel gert
hvöttu okkur sem unnum að umferð-
armálefnum til þess að leggja okkur
enn betur fram í þágu málstaðarins.
Á hátíðlegum stundum, svo sem á
umferðarþingum, var það okkur
mikils virði að Sigurjón gaf sér tíma
til þess að vera með okkur. Sýndi það
glöggt góðan hug hans til þess sem
verið var að vinna hverju sinni á
þessum vettvangi.
En vináttan einskorðaðist ekki við
okkur Sigurjón. Strax við fyrstu
kynni þeirra Sigríðar og Þurýjar
konu minnar tókst með okkur öllum
einstaklega hlýtt og gott samband
sem aldrei bar skugga á. Við Þurý
nutum þess að ferðast með þeim
heiðurshjónum víða um lönd og fá að
njóta leiðsagnar þeirra og þekking-
ar. Þegar við Sigurjón sátum á fund-
um og ráðstefnum var það Þurý m.a.
dýrmætt að eiga Sigríði að, enda
áhugamál þeirra svipuð. Fyrir allar
þessar góðu ferðir erum við afar
þakklát. Við þökkum þeim hjónum
einnig fyrir að vekja athygli okkar á
hve dýrmætt það er fyrir hjón að
eiga sameiginlegar góðar minningar
frá hinum ýmsu stöðum í veröldinni.
Fyrir hönd Umferðarráðs og fyrr-
verandi starfsfólks þess þakka ég
Sigurjóni Sigurðssyni fyrir gott
samstarf og gefandi forystu. Lands-
menn allir þakka honum giftudrjúg
störf í þágu umferðarmálefna. Kæra
Sigríður og fjölskyldan ykkar stóra.
Samhryggð okkar er með ykkur öll-
um. Blessuð sé minning míns góða
vinar.
Óli H. Þórðarson.
Nú þegar þú kæra
og góða leiksystir og
vinkona mín hefir lok-
ið þinni lífsgöngu eftir farsæla og
sérstaklega litríka æfi, langar mig
til að minnast þín nokkrum orðum
og þakka þér fyrir allt gott og
ÞÓRUNN KRISTRÚN
ELÍASDÓTTIR
✝ Þórunn KristrúnElíasdóttir fædd-
ist í Stóru-Breiðuvík
í Helgustaðahreppi í
S-Múlasýslu 3. októ-
ber 1915. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga á Húsa-
vík 10. júlí síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Húsavíkurkirkju 19.
júlí.
gaman á liðnum árum.
Það var stuttur
spölur á milli heimila
okkar á Eskifirði og
þess vegna lágu spor-
in svo oft okkar á
milli. Við vorum sam-
an í skóla og ekki
spillti það fyrir. En
svo fluttir þú í burtu
en samt hélst tryggð-
in við og aldrei var
svo ekið um Þingeyj-
arsýslu að ekki væri
komið við á Húsavík
og þegar ég svo flutt-
ist til Stykkishólms,
voru bréfin og jólakveðjurnar sem
aldrei brugðust og ég var einmitt
fyrir skömmu búin að fá þetta
ljómandi bréf frá þér, þegar ég
frétti um brottför þína til annarra
heimkynna og nú er lífsstarfi þínu
lokið hér á jörð og annað tekur við
– að vorum við bæði viss um. Þeg-
ar ég nú sendi þér mínar innileg-
ustu kveðju og minnist alls þess
sem okkur fór á milli, bæði á Eski-
firði og svo allar heimsóknirnar.
Við fundum alltaf svo vel hversu
æskustöðvarnar áttu mikil ítök í
okkur, og bernskuleikirnir, í sak-
leysi æskunnar eru bjartir í hug-
anum og félagarnir okkar sem
tóku þátt í þeim, verður þakklætið
hærra á metunum.
Já kæra vina mín, þú hefir lokið
hér löngu og viðburðaríku ævi-
starfi og það er mikill ljómi yfir
vegferðinni.
Ég bið þann sem öllu ræður að
vaka yfir þér og blessa og um leið
þakka ég fyrir allt sem þú varst
mér og mínum frá upphafi kynna
til dánardægurs.
Þinn vinur og leikfélagi
Árni Helgason.