Morgunblaðið - 05.09.2004, Blaðsíða 10

10 SUNNUDAGUR 5. SEPTEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
S
taðurinn er landnáms-
bærinn Steinmóðar-
bær í Austur-Land-
eyjum en gæti verið
hvar sem er á sléttum
miðvesturríkja
Bandaríkjanna.
Bílhræ af amerískum
köggum eru hvarvetna, húsið sem
áður var íslenskt steinhús hefur ver-
ið klætt með tré að utan og fengið
nýja þakklæðningu. Málningin er
flögnuð og lítur húsið hrörlega út.
Gömul steinútihús hafa verið máluð
og geyma nú bandarískan pallbíll.
Flugnanetsdyr eru fyrir aðaldyrun-
um í húsið og dós af Budweiser ligg-
ur kramin við þröskuldinn. Tilviljun
ræður örugglega engu um tilvist
hennar þar því hugað er að öllum
smáatriðum.
Hér fara fram tökur utanhúss á
myndinni A Little Trip to Heaven og
eru allar helstu stjörnunar á staðn-
um, Forest Whitaker, Julia Stiles og
Jeremy Renner. Innanhússtökur
fara fram í stúdíói í Garðabæ en til
viðbótar rís þorp í Þykkvabænum í
tengslum við myndina auk þess sem
tökur fara fram víða um höfuðborg-
arsvæðið, m.a. á Hlemmi og í Hellis-
gerði, en einnig á Siglufirði og
Grindavík.
Sérstök upplifun er að heimsækja
kvikmyndasett. Við fyrstu sýn virðist
ringulreið ríkja en fljótlega áttar
maður sig á að það er alls ekki raun-
in. Þegar að er gáð hefur hver maður
sitt hlutverk og fumlaus vinnubrögð
ráða ríkjum. Fólk í fötum frá 66°N,
North Face, Cintamani og álíka
merkjum, í gönguskóm og með húfu,
er út um allt en um sextíu manns eru
að vinna á settinu. Fólk notar tal-
stöðvar til að hafa samskipti sín á
milli og gjallarhorn gegnir föstu hlut-
verki.
Kvikmyndagerð er ríki blekking-
arinnar og verið er að bera hvítt efni
á grasið umhverfis húsin. Efnið heit-
ir C90 og er notað til að fá „hrím“ á
grasið og bílana, það er ekki lengur
síðsumar á Suðurlandi. Laufvana
trén voru heldur ekki þarna áður
heldur var plantað allt í kring. Raf-
magnsstaurar liggja að húsinu með
tveimur línum og setja enn amer-
ískari brag á svæðið.
Þó að myndin eigi ekkert endilega
að gerast á neinum tilteknum stað í
Bandaríkjunum er Minnesota stað-
urinn sem miðað er við eins og sést á
bílnúmeri á einum kagganum.
Enskan er mál kvikmyndanna
Baltasar Kormákur leikstjóri vak-
ir yfir öllu, stýrir á öruggan hátt og
hlustar samstarfsfólkið með athygli
á það sem hann segir. Baltasar er
ekki bara leikstjóri heldur er hann
líka handritshöfundur og framleið-
andi, ásamt Sigurjóni Sighvatssyni.
Hann gefur sér tíma til að ræða við
Morgunblaðið í ljósaskiptunum, á
meðan verið er að stilla upp fyrir
næstu töku. „Ég er búinn að vinna að
þessu handriti mjög lengi en það er
skrifað á ensku,“ segir Baltasar, sem
vann með bandarískum meðhöfundi
til að fínpússa málfarið og tryggja að
öll smáatriði væru í lagi.
„Þetta er saga um fólk,“ segir
hann en myndin fjallar um látinn
mann með milljón dala líftryggingu,
en systir hans (Julia Stiles) og eig-
inmaður hennar (Jeremy Renner)
blandast í málið ásamt trygginga-
rannsóknarmanni (Forest Whitaker)
og yfirmanni hans (Peter Coyote).
„Ég er ekkert óvanur að vinna á
ensku. Myndirnar mínar hafa farið
víða og ég þurft að fylgja þeim eftir
og finnst auðveldara að tala um þær
á ensku. Enskan er mál kvik-
myndanna,“ segir Baltasar, sem
finnst enskan ekki hamlandi.
„Til þess að geta sagt þessa sögu
og unnið með þessum leikurum þá
hentaði enskan en í aðrar hentar ís-
lenskan. Það væri ábyggilega skrýtið
að gera myndir sem ættu að gerast á
Íslandi og væru á ensku. En það má
ekki gleyma því að í báðum mynd-
unum sem ég hef gert áður er töluð
enska því það eru útlendingar í þeim.
Það er hluti af mínum veruleika því
ég er blandaður,“ segir Baltasar en
hann hefur áður gert myndirnar 101
Reykjavík og Hafið við góðan orðs-
tír.
Ísland hentugt
„Það hafa verið teknar hérna al-
þjóðlegar myndir eins og Tomb
Raider, sem á að gerast einhvers
staðar eða eitthvað sem á að gerast á
tunglinu. Bíómyndir eru þannig. Það
hentar sjaldnast að taka hlutina þar
sem þeir eiga að gerast nema í mjög
litlum myndum. Flestar íslenskar
myndir ljúga til um íslenskan veru-
leika og ljúga til um hvar þær eru því
aðstæðurnar kalla á það. Ég hefði
hvergi getað fundið göng eins og á
Siglufirði, klettana í Grindavík og
þetta flatlendi hér á svona litlu svæði
í Bandaríkjunum. Þar eru svo of-
boðslegar vegalengdir.“
Baltasar vill stuðla að eflingu kvik-
myndaiðnaðar á Íslandi. „Mér finnst
gaman að koma með verkefnið hérna
inn og vinna með þessu fólki. Ég vil
frekar vinna hér með fólki sem ég
þekki og treysti heldur en fólki sem
ég þekki ekki í Bandaríkjunum,“ seg-
ir hann. „Heimurinn er að breytast
svo mikið. Ég hef oft verið spurður
hvort ég ætli ekki að flytja út en ég
held það þurfi ekkert,“ segir hann.
„Ekkert í þessari mynd sem fólk
kemur til með að sjá verður þannig
að það trúi því ekki að hún geti ekki
gerst hvar sem er í Bandaríkjunum.
Fyrsta reglan í bíómynd er að hún er
lygi. Ég hef aldrei trúað því að
dogma sé einhver meiri sannleikur,
þetta er allt lygi. Coen-bræður sögðu
að Fargo væri stílfærðasta myndin
þeirra en hún virkar natúralísk. En
natúralismi er líka stílfæring. Heim-
ildarmyndir eru oft mesta lygin af
öllu því þær þykjast vera að segja
sannleikann. Þar er alltaf valinn
vinkill á söguna,“ segir hann.
Hjörtun slá alls staðar eins
Baltasar segir það í rauninni ekki
öðruvísi að vinna með Hollywood-
stjörnum en íslenskum leikurum.
„Ég held að flestir sem ná svona
langt í sínu fagi eigi það sammerkt að
vera miklir atvinnumenn. Fólk sem
hefur fyrst og fremst áhuga á að gera
vel og vinna vel. Svona leikarar taka
leikstjórn betur en nokkrir aðrir, það
er kannski meira stúss í kringum
Hollywood-leikara en mér finnst það
eðlilegt. Ef maður ímyndar sér það
að maður eyði ævinni undir þessum
kringumstæðum eins og í skítaveðri í
Landeyjum í hjólhýsi, þá viltu reyna
að hafa það eins sómasamlegt og
hægt er. Það er verið að þvæla þessu
fólki hingað og þangað og það er bara
að reyna að verja sig og sitt. Það hafa
ekki verið neinar uppákomur hér
sem hafa ekki bara verið eins og al-
mennt gerist. Ég hef unnið með frá-
bærum leikurum eins og Gunnari
Eyjólfssyni og það er ekkert öðruvísi
en að vinna með frábærum heims-
frægum leikurum,“ segir hann.
Baltasar er mjög ánægður með að
hafa fengið Forest Whitaker í
stærsta hlutverkið. „Forest er leikari
sem að mínu mati hefur verið einn
besti leikari í heimi í mjög langan
tíma. Hann er í lítilli klíku af tíu, tutt-
ugu bestu leikurum í heimi,“ segir
Baltasar og bætir við sem dæmi að
sér finnist ógleymanlegur leikur
hans í The Crying Game.
„Fyrsta hugmyndin sem ég fékk
að leikaraskipan í þessari mynd var
hann. Það hafði engum dottið hann í
hug því hann var ekki svartur í hand-
riti. En hann var bara maður í hand-
ritinu og ekki tilgreint neitt ákveðið
litaraft. Forest leist vel á þetta og
sagði mjög fljótt já. Svo tók dálítinn
tíma að ganga frá þessu eftir það því
það þurfa fleiri hlutir að ganga upp,“
segir hann. „Þegar Forest sat undir
tré í Hellisgerði í Hafnarfirði að lesa
Fyrsta reglan í bíómynd
Morgunblaðið/Þorkell
Ameríka í Austur-Landeyjum. Búið er að klæða húsið og planta amerískum köggum fyrir utan húsið til að láta umhverfið líkjast vesturheimi.
Tökur standa yfir á banda-
rísku kvikmyndinni A Little
Trip to Heaven í leikstjórn
Baltasars Kormáks. Inga
Rún Sigurðardóttir blaða-
maður og Þorkell Þorkels-
son ljósmyndari heimsóttu
tökustað í Austur-Land-
eyjum og fylgdust með því
skemmtilega lífi sem á sér
stað á settinu.
Baltasar Kormákur leikstjóri ásamt tökuliði A Little Trip to Heaven.
Aðalleikkonan Julia Stiles fer aftur til miðs níunda áratugarins í myndinni.
’Þegar Forest satundir tré í Hellis-
gerði í Hafnarfirði
að lesa handritið á
fyrsta tökudegi rann
upp fyrir mér að
kannski væri ég
heppinn maður.‘