Morgunblaðið - 19.12.2004, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. DESEMBER 2004 45
MINNINGAR
✝ Björg Þorsteins-dóttir fæddist á
Þönglabakka í Fjörð-
um í Suður-Þingeyj-
arsýslu 23. ágúst
1916. Hún lést á
Hrafnistu í Reykjavík
6. desember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Þorsteinn
Helgason frá Hlíð-
skógum í Grýta-
bakkahreppi í Suður-
Þingeyjarsýslu, f. 12.
október 1890, d. 2.
nóvember 1922 og
Ingibjörg Ólafsdóttir
frá Steindyrum í Grýtubakka-
hreppi, f. 15. desember 1897, d. 18.
nóvember 1976. Björg var elst
þriggja systkina en þau eru Ólaf-
ur, f. 6. nóvember 1917, d. 25. sept-
ember 1983 og Guðlaug, f. 2. des-
ember 1919, d. 1950. Eiginmaður
Bjargar var Alexander, D. Jóns-
son sölumaður, f. í Reykjavík 9.
desember 1897, d. 4. nóvember
1958. Hann var sonur Jóns
Samsonarsonar, f.
23. ágúst 1872, d. 10.
desember 1899 og
Ingibjargar Árna-
dóttur, f. 9. júlí 1876,
d. 7. júlí 1948. Björg
og Alexander eign-
uðust þrjú börn, þau
eru a) Júlía, f. 1943,
d. 1964, b) Sigurjóna,
f. 1955, dætur henn-
ar Júlía, f. 1978, Pat-
ricia Lynn, f. 1979 og
Leslie Ann, f. 1982
og c) Þorsteinn 1957,
kvæntur Sigríði Ósk
Lárusdóttur, f. 1957,
börn þeirra eru Björg, f. 1981 og
Sveinbjörn, f. 1986. Börn Alexand-
ers af fyrra hjónabandi eru Sigríð-
ur, f. 1919, Jón, f. 1921, Klara, f.
1922, d. 1967, Sigurjón, f. 1924, d.
1949, Ingibjörg, f. 1925, d. 1995,
Ólafur, f. 1928, d. 1988, Alexander
1930 og Sólveig, f. 1934
Útför Bjargar var gerð frá
Fossvogskapellu 17. desember og
fór fram í kyrrþey að ósk hennar.
Hún amma mín fæddist í harðbýlli
sveit á fyrri hluta síðustu aldar og tók
þátt í því að byggja upp það velferð-
arþjóðfélag sem við búum nú í. Víst er
að lífið var ekki alltaf auðvelt hjá
hennar kynslóð.
Þegar hún var á sjötta ári missti
hún föður sinn og um það leyti fluttist
hún með móður sinni og tveimur
yngri systkinum til Hríseyjar. Þar
sleit hún barnsskónum og þar hófst
lífsbaráttan fyrir alvöru. Amma byrj-
aði ung að vinna og létta undir með
móður sinni sem festi kaup á húsi fyr-
ir sig og börnin sín þrjú. Snemma
kom í ljós að amma var góðum gáfum
gædd en aðstæður voru þannig að
efni leyfðu ekki að hún héldi áfram
námi eftir að barnaskóla lauk. En
amma var vel menntuð þó formleg
skólaganga væri ekki löng. Hún var
hafsjór af fróðleik, enda var hún víð-
lesin og kunni ógrynni ljóða sem hún
var óþreytandi við að kenna mér.
Einnig var amma vel hagmælt og
hafði gaman af að kasta fram vísum.
Hún var vel máli farin og átti auðvelt
með að koma fyrir sig orði og eru mér
minnisstæðar tölur sem hún flutti á
hátíðarstundum í fjölskyldunni.
Á unglingsárunum fór hún til
Akureyrar í vist til frændfólks síns,
þar sem hún dvaldi fram undir tví-
tugt. Frá Akureyri lá leið ömmu til
Reykjavíkur, þar kynntist hún
mannsefni sínu Alexander D. Jóns-
syni sölumanni. Með honum eignaðist
hún þrjú börn, Júlíu f. 1943, Sigur-
jónu, f. 1955 og Þorstein, f. 1957.
Afi minn lést úr hjartasjúkdómi ár-
ið 1958 og stóð amma þá eftir ekkja
með þrjú börn. Kom þá í ljós dugn-
aðurinn og seiglan sem alla tíð ein-
kenndi ömmu. Í stað þess að láta bug-
ast dreif hún sig út á vinnumarkaðinn
og vann við fiskverkun hjá Bæjarút-
gerð Reykjavíkur og síðan hjá SÍF í
rúma þrjá áratugi. Oft var vinnudag-
urinn langur og ég er viss um að
amma var oft þreytt en ekkert var of
gott og engin fórn of stór fyrir börnin
hennar. Hún lagði áherslu á að þau
öfluðu sér menntunar og styrkti þau
af mætti ekki síst vegna þess að hún
hafði af eigin raun kynnst því hve sárt
það var að eiga ekki kost á menntun
þó að hæfileikar og vilji væru fyrir
hendi.
Árið 1964 varð amma fyrir sárum
harmi þegar elsta dóttir hennar Júlía
lést í bílslysi aðeins 21 árs gömul. Júl-
ía hafði þá hafið störf á skrifstofu Fé-
lags íslenskra iðnrekenda og verið
ömmu stoð í lífsbaráttunni. Þrátt fyr-
ir dótturmissinn hélt lífið áfram og
börnin hennar tvö luku bæði háskóla-
námi. Það var ömmu mikið gleðiefni
að sjá vonir sínar rætast í börnunum
og var hún ávallt stolt af þeim.
Amma vann hjá SÍF þar til hún
varð 73 ára og segir það mikið um
tryggð hennar og dugnað að frá því að
hún varð ekkja vann hún aðeins hjá
tveimur vinnuveitendum. Þótt ára-
tuga strit hafi sett mark sitt á ömmu
hafði hún alltaf þrek og tíma fyrir
okkur barnabörnin. Hún umvafði
okkur ást og hlýju og alltaf var gott að
dvelja hjá henni.
Barnabörnin eru fimm og fylgdist
hún vel með þeim öllum og þó svo að
þrjú þeirra byggju í Bandaríkjunum
hélt amma ávallt góðu sambandi við
þau öll og fór m.a. nokkrum sinnum til
Bandaríkjanna til að vera í samvist-
um við þau.
Síðustu árin fór líkamleg heilsa
ömmu að versna og þó hún væri
stundum lasin heyrði ég hana aldrei
kvarta. Hún bjó ein fram á þetta ár en
síðustu tvo mánuði dvaldi hún á
Hrafnistu í Reykjavík þar sem hún
undi hag sínum vel. Góð kona er
gengin og bið ég Guð að blessa minn-
ingu hennar.
Sveinbjörn Þorsteinsson.
Elsku amma mín dó 88 ára. Hún
var fastur punktur í tilveru minni
fram til þessa. Ég á svo margar góðar
minningar um tíma okkar saman, og
mér þykir svo ofur vænt um tímann
sem ég fékk með henni. Hjá ömmu á
Meistaravöllum var mitt annað heim-
ili í æsku, þangað gat ég alltaf leitað
eftir skóla og alltaf tók amma hlýlega
á móti mér og hitaði kakó, spilaði við
mig og leyfði mér að leika mér í
dótinu sínu. Amma var lífsglöð og
gladdist alltaf svo innilega þegar vel
gekk hjá öðrum, hún vildi öllum svo
vel.
Ég er svo ánægð og þakklát fyrir
að hafa átt hana að alla mína ævi, hún
kenndi mér svo margt og var alltaf til
staðar. Minning mín um ömmu
Björgu verður hjá mér að eilífu og ég
veit í hjarta mínu að hún er ánægð
þar sem hún er núna.
Hvíl í friði.
Björg.
Amma mín hefur kvatt í hárri elli.
Hún átti stórt pláss í hjarta mínu þótt
við byggjum sín í hvorri heimsálfunni.
Amma var kjarkmikil og dugleg kona
og lét sig ekki muna um að koma til
Kyrrahafsstrandar Bandaríkjanna til
þess að sjá mig, fyrsta barnabarnið
sitt.
Þetta var árið 1978 og ég á fyrsta
ári. Þetta var reyndar fyrsta utan-
landsferð ömmu sem orðin var 62ja
ára. Eftir þetta átti hún eftir að koma
oftar og samband okkar varð nánara.
Eitt sumar dvaldi ég hjá ömmu á Ís-
landi og frá þeim tíma á ég dýrmætar
minningar. Hún var ákveðin og dug-
leg kona, sem ég vissi að hafði unnið
mikið á sinni löngu ævi. Hún var
hreinskilin kona sem sagði sína mein-
ingu og allir vissu hvar þeir höfðu
hana. Þótt heilt úthaf skildi okkur að
þá var hugur minn oft hjá ömmu og
ég gleymi ekki hve hamingjusöm hún
var þegar ég kom til Íslands í mars á
þessu ári og ekki var gleði hennar
minni þegar ég eignaðist son minn
fyrir tveimur mánuðum. Við fjöl-
skyldurnar í Bandaríkjunum biðjum
Guð að blessa minningu ömmu Bjarg-
ar.
Júlía Ruedas.
Ég vil minnast vinkonu minnar,
Bjargar Þorsteinsdóttur, sem var
móðir skólasystur minnar og vinkonu,
og ég hélt sambandi við, nánast allt
fram á síðustu mánuði sem hún lifði.
Björg var ekkja með tvö börn í
skóla, þegar ég kynnist dóttur hennar
í Melaskóla um 1968. Þá vann hún
mikið í Bæjarútgerð Reykjavíkur við
Meistaravelli, og þar sáum við hana
ávallt ganga til og frá vinnu. Hún var
hörkudugleg, og lifandi persóna, og
hélt þessum eiginleikum alla tíð. Hún
fylgdist einnig vel með bæði í þjóð-
félaginu og með vinum barna sinna,
sem er aðdáunarvert, þar sem hún
var töluvert komin til ára sinna þegar
hún eignaðist börnin. En hún fór ekki
á mis við sorgina, missti fyrstu dóttur
sína, Júlíu í slysi, og það var mikil
sorg. Hún minntist hennar oft.
Síðan vildi það þannig til, að ég og
dóttir hennar giftumst báðar til
Bandaríkjanna, en vorum ekki á sama
stað, ég var einnig búsett í öðrum
löndum, en við héldum alltaf sam-
bandi, hvort sem ég var búsett, heima
eða erlendis. Ég minnist þess, þegar
ég bjó á Keflavíkurflugvelli, að hún
kom oft í heimsókn til mín þangað og
hafði mjög gaman af því að fara á veit-
ingastaði sem þar voru, og talaði allt-
af um að fara þangað aftur, jafnvel
fram á síðasta ár, en því miður varð
ekki af því.
Ég vil þakka Björgu allan vinátt-
una, og fyrir allt sem hún var mér og
fjölskyldu minni eins og þegar hún
var ein af fáum í kirkjunni þegar ég
gifti mig eða þegar hún var með þeg-
ar Daniel sonur minn var skírður og
svo margt sem ég vil þakka henni fyr-
ir á lífsleið minni samferða henni.
Börnin mín öll fimm minnast hennar
með hlýhug hérna í Orlando í Flórída.
Ó, ljóssins faðir, lof sé þér,
að líf og heilsu gafstu mér
og föður minn og móður.
Nú sezt ég upp, því sólin skín,
þú sendir ljós þitt inn til mín.
Ó, hvað þú, Guð, ert góður!
(Matthías Jochumsson.)
Guð veri með börnum hennar og
fjölskyldum.
Guðrún I. Gunnarsdóttir,
Bandaríkjunum.
BJÖRG
ÞORSTEINSDÓTTIR
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN KJARTANSSON
frá Pálmholti,
Skúlagötu 80,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 20. desember kl. 15.00.
Fanney Magga Jónsdóttir,
Sigrún Lilja Jónsdóttir, Stefán E. Pálsson,
Gunnþór Jónsson, Katrín S. Gunnarsdóttir
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GEIR ÞORVALDSSON,
Bláhömrum,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 21. desember og hefst athöfnin kl. 13.
Gunnhildur Viktorsdóttir,
Marteinn Elí Geirsson, Hugrún Pétursdóttir,
Agnes Geirsdóttir, Guðjón Guðmundsson,
Helga Margrét Geirsdóttir, Valdimar Bergsson,
Þorvaldur Geir Geirsson, Ólöf Ingimundardóttir,
Guðrún Geirsdóttir, Steinar Birgisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓLÍN INGVARSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
sem lést á Hrafnistu fimmtudaginn 9. des-
ember, verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju þriðjudaginn 21. desember kl. 13.00.
Árni V. Sigurðsson, Sólrún Ósk Sigurðardóttir,
Arnbjörg Sigurðardóttir, Ástgeir Þorsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu vegna andláts og útfarar okkar ást-
kæru
SIGURBJARGAR ÓLAFSDÓTTUR,
Hæðargarði 33.
Sérstakar þakkir til starfsfólks öldrunardeildar
Landakotsspítala og starfsfólks á deild H-2 á
Hrafnistu í Reykjavík.
Anna Ólína Jóhannesdóttir,
Ragnar V. Jóhannesson, Hafdís Moldoff,
Grettir Kristinn Jóhannesson, Sigríður Arngrímsdóttir.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR GUNNÞÓRU
HARALDSDÓTTUR
frá Raufarhöfn,
Garðvangi,
Garði.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki Garðvangs og Hlévangs.
Guð blessi ykkur og gefi ykkur gleðilega jólahátíð og gæfuríkt nýtt ár.
Rannveig Ísfjörð,
Þorsteinn Hallsson,
Kristbjörg Hallsdóttir,
Sylvía Hallsdóttir, Rúnar Guðmundsson,
Jóna Halla Hallsdóttir, Theodór Guðbergsson,
Ólöf Hallsdóttir, Jens Sævar Guðbergsson,
Lóa Hallsdóttir, Agnar Kolbeinsson,
Ásta Hallsdóttir, Guðlaugur Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar ástkærs eiginmanns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR JÓNSSONAR
vélstjóra,
Tjarnarbraut 25,
Hafnarfirði.
Þökkum sérstaklega Guðmundi Vikar Einarssyni lækni, starfsfólki
Heimahlynningar og starfsfólki St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, fyrir ein-
stakan hlýhug og góða umönnun í veikindum hans.
Elín Guðjónsdóttir,
Sveinn Magnússon, Kristín Bragadóttir,
Margrét Sesselja Magnúsdóttir, Ólafur Emilsson,
Ingibjörg Magnúsdóttir, Einar Ólafsson,
Elín Magnúsdóttir, Garðar Briem,
barnabörn og barnabarnabörn.