Morgunblaðið - 28.12.2004, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. DESEMBER 2004 33
MINNINGAR
✝ Ólafur Sveinssonfv. verslunarmað-
ur fæddist 11. desem-
ber 1916. Hann lést á
heimili dóttur sinnar
21. desember síðast-
liðinn. Foreldrar hans
voru Sveinn Jón Ein-
arsson, múrari og
seinna bóndi, stein-
smiður og kaupmað-
ur í Bráðræði í
Reykjavík, og kona
hans Helga Ólafsdótt-
ir. Foreldrar Sveins
voru Einar Sveinsson,
bóndi á Efri-Þverá í
Fljótshlíðarhreppi í Rangárvalla-
sýslu, og kona hans Ingveldur
Jónsdóttir húsmóðir. Systkini
Ólafs sem nú eru öll látin voru Guð-
rún, f. 1901, Ólafía, f. 1903 Einar, f.
1907, Málfríður, f. 1909 og Ingólf-
ur, f. 1914. Uppeldissystir Ólafs,
dóttir Guðrúnar, er Helga Hans-
dóttir, f. 1923.
Hinn 15. júlí 1947 gekk Ólafur
að eiga Erlu Egilsdóttir Thoraren-
sen, f. í Sigtúnum á Selfossi 29.
apríl 1923, d. 28. nóvember 2003.
Foreldrar hennar voru Kristín
Daníelsdóttir húsfreyja og Egill
Grímsson Thorarensen kaup-
félagstjóri á Selfossi. Systkini Erlu
eru Grímur kaupfélagsstjóri á Sel-
fossi, f. 1920, d. 1991, maki Bryndís
Guðlaugsdóttir húsfreyja, f. 1918,
Benedikt framkvæmdastjóri í Þor-
lákshöfn, f. 1926, maki Guðbjörg
Magnúsdóttir símstöðvarstjóri, f.
1923, Jónína Guðrún húsfreyja, f.
1928, d. 1997, maki Gunnar Páls-
son skrifstofustjóri, f. 1924, d. 12.
1998.
Dóttir Ólafs og Erlu er Helga
sölufulltrúi og for-
maður STAFF,
starfsmannafélags
Flugleiða, f. 6. júní
1956, maki Guð-
mundur Björnsson
læknir, f. 10. október
1957. Börn þeirra
eru a) Erla íþrótta-
fræðingur, f. 21. júní
1980, í sambúð með
Jónasi Rafni Stefáns-
syni, nema og sölu-
manni f. 23. maí
1979. Dóttir þeirra er
Katrín Anna f. 15.7.
2004. b) Björn, nemi í
Kvennaskólanum í Reykjavík, f.
27. nóvember 1985, unnusta Tinna
Rut Jónasdóttir, nemi í Verslunar-
skóla Íslands, f. 5. febrúar 1987. c)
Ólafur, nemi í Menntaskólanum við
Sund, f. 18. ágúst 1987.
Ólafur starfaði við skrifstofu og
verslunarstörf alla tíð, fyrst hjá H.
Ólafsyni og Bernhöft en síðan í
rúm þrjátíu ár hjá Mjólkursamsöl-
unni. Ólafur stofnaði árið 1955 eig-
ið innflutnings og verslunarfyrir-
tæki, Ólafur Sveinsson og Co, sem
hann rak samhliða öðrum störfum.
Eftir að hann fór á eftirlaun sjö-
tugur vann hann við fyrirtækið í
fullu starfi fram á áttræðisaldur er
dóttir hans tók við rekstrinum.
Ólafur og Erla voru frumbyggjar í
Háaleitishverfi og reistu sér hús í
þríbýli í Safamýri árið 1961 og þar
áttu þau síðan heimili. Ólafur var
síðasta árið búsettur á heimili dótt-
ur sinnar og tengdasonar í Foss-
vogi.
Ólafur verður jarðsunginn frá
Fossvogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Það var árið 1974 sem ég hitti
hann Ólaf Sveinsson í fyrsta skipti.
Ekki hvarflaði að mér þá að hann
yrði síðar hann „Óli“ tengdafaðir
minn. Hann var að selja mér ýmsar
bílahreinsivörur þar sem ég starfaði
í sumarstarfi á bensínafgreiðslu OL-
ÍS við Háaleitisbraut. Hann var
kvikur, góður sölumaður og fyrst og
fremst skemmtilegur. Hann hljóp
fremur en að ganga til að nýta tím-
ann og var alltaf með hatt, því mund-
um við strákarnir sérstaklega eftir.
Leiðir okkar Helgu dóttur hans og
Erlu lágu saman árið 1978. Helga
mín var sólargeislinn í lífi Óla og
Erlu og í sérstöku uppáhaldi hjá
pabba sínum. Ég var strax velkom-
inn á heimilið og ekki leið á löngu
þar til ég var orðinn tíður gestur í
morgunverð. Allir hlutir voru í röð
og reglu og allt með sínu fasta sniði.
Hann var sífellt að, listakokkur, hús-
legur, vann fulla vinnu á skrifstofu
og svo í öðru fullu starfi hjá eigin
fyrirtæki Ólafi Sveinssyni og Co.
Hann skapaði festu og öryggi í til-
veruna. Tengdamóðir mín heitin var
meira þessi rólega manngerð sem
naut þess að eiga ástríkan og iðju-
saman mann, en umvafði hann Óla af
því sem allar góðar konur eiga að
gera til að innsigla hamingjuríkt
hjónaband. Svo fæddist Erla yngri
sem varð á augabragði sem sjáaldur
augna hans afa síns. Svo fæddist
Björn, og ekki varð minna um dýrðir
þá hjá ömmu og afa. Litla fjölskyld-
an okkar flutti til Svíþjóðar og þang-
að komu afi Óli og amma Erla á
hverju ári sem við bjuggum þar.
Ólafur yngri fæddist og hann og afi
Óli tengdust frá þeim degi sérstök-
um böndum. Sérstaklega varð það
fótboltaáhuginn sem átti síðar hug
þeirra nafnanna allan. Heim fluttum
við aftur og áttum að sjálfsögðu heil-
mikið saman að sælda með þeim eft-
ir það. Óli og Erla bjuggu saman í
Safamýri allt þar til að Erla lést á
síðasta ári. Þann dag flutti Óli
tengdapabbi til okkar og var inni-
lega velkominn í skjólið. Nú gátu
þeir nafnarnir setið yfir „boltanum“
saman út í eitt og sá eldri horft á
þann yngri spila. Það var gott að
hafa hann Óla hjá okkur, og ég veit
að hann naut þess líka að vera í
faðmi fjölskyldunar þegar ástin í líf-
inu hans var fallin frá. Það voru
vetrarsólstöður og ég eldaði franska
uppbakaða lauksúpu fyrir tengda-
pabba og las fyrir hann minningar-
greinar. Hann var nú ekkert sértak-
lega hrifinn af þessari nútíma
matseld. „Takk fyrir mig, Gummi
minn, ég ætla að fara inn til mín, það
er spennandi leikur með Juventus í
gangi“. Leikurinn kláraðist, hann lá
hreyfingarlaus með frið yfir sér og
fjarstýringuna í kjöltunni, lífsins leik
var lokið. Ég vona að þetta hafi verið
spennandi leikur, því þannig eiga all-
ir leikir að vera.
Ólafur Sveinsson var gæfumaður,
hann var góður maður og átti gott líf
– blessuð sé minning hans.
Guðmundur Björnsson.
Elsku afi.
Árið sem er að líða hefur verið
sérstaklega skemmtilegt og mun
seint gleymast. Eftir að amma
kvaddi þennan heim fyrir rúmu ári
fékk ég að kynnast þér betur en
nokkru sinni. Þú saknaðir ömmu
mikið eins og ég og það var gaman
að geta spjallað við þig um hana.
Mér þótti mjög vænt um að fá að
umgangast þig svona mikið og ég
kynntist alveg nýrri hlið á þér. Þú
fékkst mig alltaf til að hlæja með
fyndnum athugasemdum og gríni.
Ég er líka svo glöð að þú hafir getað
kynnst Katrínu Önnu aðeins og þú
hafðir gaman af því að gretta þig
framan í hana og láta hana brosa.
Síðasta kvöldið þitt sátuð þið einmitt
hlið við hlið við eldhúsborðið og við
pabbi vorum að tala um hvað það
væri gaman að hafa elsta og yngsta
fjölskyldumeðliminn saman. Ég
mun oft tala um þig og ömmu Erlu
og segja sögur af ykkur.
Mér þykir vænt um þig, afi minn,
og mun sakna þín mikið. Þín
Erla.
Við vildum minnast Ólafs með
nokkrum orðum. Hann og Erla voru
vinir okkar og nágrannar í rúmlega
20 ár í Safamýri 61. Þessi tími hefur
liðið ótrúlega fljótt, það urðu strax
góð og náin samskipti á milli hæð-
anna. Það var oft mikið spjallað yfir
kaffibolla um allt milli himins og
jarðar. Upp úr þessu hefur orðið
mikill vinskapur milli okkar og
Helgu dóttur þeirra og fjölskyldu.
Ólafs og Erlu er sárt saknað úr
Safamýrinni. Hjartans þakkir til
þeirra fyrir góð kynni. Guð blessi
Helgu og fjölskyldu.
Guðríður, Kristmann
og fjölskylda.
ÓLAFUR
SVEINSSON
ferðamaður hvort sem farið var ak-
andi, ríðandi eða gangandi. Það
átti því illa við hann að þurfa að
bíða og sitja kyrr. Hann hafði um
skeið beðið ferðbúinn, þrotinn að
kröftum á Nausti og fagna ég því
fyrir hönd míns einlæga vinar að
nú séu hinstu ferðalok. Geiri var
alla tíð unglingur í anda og tók
fram á síðustu ár þátt í öllum
helstu uppátækjum unga fólksins á
austustu bæjunum í Þistilfirði.
Hann var ráðinn vinnumaður í
Holt um fermingu. Fjölskylda hans
leystist upp við skilnað og náði
hann ekki fyrr en á fullorðinsárum
að rækta sambandið við systur sína
og móður. Föður sínum fylgdi hann
eftir fyrstu árin. Geiri var stór,
sterkur og duglegur, skemmtileg-
ur, skapmikill en prúður. Hann tók
ríkan þátt í fjárrækt þeirra Holt-
unga og hirti í sínum húsum af
metnaði og samviskusemi. Hann
hefur smalað og ferðast með fjór-
um kynslóðum. Hann var gangna-
foringi og æskulýðsfélagi lengur en
nokkur sem ég þekki. Ef saman
væru lagðir allir eknir kílómetrar á
sveitaböll, héraðsmót, æfingar, í
jólaboð og spilamennsku, eða með
síldarstúlkur til Raufarhafnar
myndu fáir jafna metin. Alltaf átti
Geiri góða bíla, alveg frá því fyrsti
Skódinn var keyptur og alltaf var
hann tilbúinn að fara með stúlk-
urnar sínar, ef eftir var leitað. Ég
mæli fyrir munn margra gamalla
heimasætna þegar þakkað er fyrir
þessa yndislegu æskudaga. Hvorki
var Geiri margmáll um hagi far-
þeganna né gestanna væri hann
dyravörður á böllum. Fleiri ferðir í
Dalsheiði hefur varla nokkur farið,
þar var Geiri kóngur í ríki sínu, vel
ríðandi og snaraðist glaður á bak
þegar göngur voru framundan og
bjart til fjalla.
Friðgeir Guðjónsson var sveit-
inni sinni trúr og vann henni allt.
Frá fjölskyldu minni eru sendar
hlýjar samúðarkveðjur til Árnínu
systur hans,og fjölskyldu hennar.
Einnig eru samúðarkveðjur til Þór-
unnar Aðalsteinsdóttur sem ólst
upp í Holti. Saknaðarkveðjur fær
sá vinafjöldi sem ylja sér við minn-
ingar um löngu liðnar samveru-
stundir með kærum samferða-
manni.
Blessuð veri minning Friðgeirs
Guðjónssonar.
Vorið góða, grænt og hlýtt,
græðir fjör um dalinn,
allt er nú sem orðið nýtt,
ærnar, kýr og smalinn.
Kveður í runni, kvakar í mó
kvikur þrastasöngur;
eins mig fýsir alltaf þó:
aftur að fara’ í göngur.
(Jónas Hallgrímsson.)
Kristín Sigfúsdóttir
frá Gunnarsstöðum.
Með Friðgeir Guðjónssyni, eða
Geira sem jafnan var kallaður svo,
er síðasti heimilismaðurinn á
Holtsheimilinu af eldri kynslóðinni,
eins og það var saman sett á seinni
árum, fallinn frá. Skammt varð á
milli þeirra systkina Árna og Arn-
bjargar Kristjánsbarna og nú
Geira en Þórarinn Kristjánsson er
látinn fyrir allmörgum árum.
Heimili frændfólksins í Holti, á
næsta bæ í vesturátt frá Gunn-
arsstöðum og ofan við ás eins og
við segjum, er okkur öllum minn-
isstætt sem því kynntumst. Glað-
vær menningarbragur réð ríkjum,
reglusemi og rausnarskapur voru
einkennandi og söngur í hávegum
hafður og meiri en víðast gerðist
þó soðið vatn væri uppáhalds-
drykkur húsráðenda. Það var lán
Geira að koma unglingur í Holt.
Erfiðar kringumstæður höguðu því
svo að það var ekki aldeilis mulið
undir hann fyrstu æviárin. En í
Holti eignaðist Geiri heimili fyrir
lífstíð og varð hluti af stórfjöl-
skyldunni þar. Því heimili og sveit
sinni vann hann enda af mikilli trú-
mennsku og annáluðum dugnaði
meðan kraftar leyfðu.
Í stuttri minningargrein eru auð-
vitað engin tök á að gera lífshlaupi
eða persónu nokkurs manns tæm-
andi skil. Það væri þó ekki verr til
fundið að skrifa ævisögu Friðgeirs
Guðjónssonar en hverja aðra. Það
yrði saga alþýðumanns í bestu
merkingu þess orðs, manns sem
kynntist misjöfnum kjörum í upp-
vexti, vann öll þau verk og mestan
part erfiðisvinnu sem til féllu á
stóru búi og innan síns byggðar-
lags, manns sem aldrei hlífði sjálf-
um sér né skoraðist úr leik. Samt
tókst Geira að varðveita með aðdá-
unarverðum hætti lífsfjör sitt og
unglinginn í sjálfum sér. Hann var
ætíð boðinn og búin að fara með
hinu unga fólki hvers tíma á böll
eða önnur mannamót, átti jafnan
góða bíla og var með afbrigðum
viljugur að leggja í ferðalög og þó
tvísýn væru sum.
En heiðin var hans konungsríki.
Þar var hann á heimavelli, fjár-
glöggur, staðkunnugur, ratvís og
snemma smalamaður með afbrigð-
um vaskur. Geiri var gangnaforingi
í Dalsheiði um áratuga skeið. Í
meira en hálfa öld mun hann nán-
ast ekki hafa sleppt smölun á sín-
um heimaslóðum. Einhverntíma í
kofalegu gerðum við okkur til
dundurs að reikna út að hann
myndi hafa eytt rúmlega einu og
hálfu ári ævi sinnar í göngum.
Ekki flókið reikningsdæmi það í
sjálfu sér. Þrennar göngur í Dals-
heiði, þriggja og sumar tveggja
daga, oft göngur í öðrum nálægum
heiðum inn á milli, einkum á fyrri
árum, einhverjar eftirleitir flest
haust, rúningssmalanir þar til vetr-
arrúningur tók yfir o.s.frv. Sem
sagt tíu til tólf daga að meðaltali í
rúm fimmtíu ár má ætla ævistarfið
hans Geira við smalamennsku í
heiðinni. Sjaldan hefur íslensku
Fálkaorðunni verið betur varið en
þegar hún var veitt Geira og þá
sérstaklega fyrir hans framlag á
þessu sviði.
Margs er að minnast sem
gangnamaður í liði Geira. Glað-
værra stunda í kofanum, þeysi-
reiðar á eftir óþægum fjallafálum í
sól og sunnanvindi innst í Hölkn-
árbotnum, kafaldsbyls með botn-
lausri ófærð og erfiðis dag eftir
dag í stórhríðargöngunum 1979.
En nú skilja leiðir um sinn, svona
rétt eins og þegar menn skiptast
upp á heiðamótum. Eftir aðeins að
þakka traustum og góðum vini
samfylgdina.
Á skrifborði mínu er sjaldan
mikið pláss aflögu þar sem upp
hlaðast bunkar af skýrslum og
öðru misskemmtilegu lesefni. Aldr-
ei er ástandið þó verra en svo að
ekki finnist pláss fyrir tvær þrjár
myndir af fjölskyldu og vinum. Á
einni sem á þar fastan sess erum
við Geiri saman á góðri stund að
fagna nýrri viðbyggingu við
Hvammsheiðarkofa fyrir nokkrum
árum. Það mun hafa verið ein af
síðustu ferðum hans í heiðina og
seinustu nætur hans, af ófáum eins
og áður sagði, í gangnakofa. Þann-
ig geymi ég minninguna um hann,
glaðan og reifan, konung í ríki
sínu; heiðinni.
Steingrímur J. Sigfússon.
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Eiginmaður minn,
BRYNJÓLFUR SÆMUNDSSON,
Kópnesbraut 19,
Hólmavík,
lést fimmtudaginn 23. desember.
Erla Þorgeirsdóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ERLA HALLDÓRSDÓTTIR,
Hjallaseli 11,
Reykjavík,
lést á aðfangadag á gjörgæsludeild Landspítala í
Fossvogi.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 30. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast Erlu, er bent á félagið Alnæmisbörn, bankareikningur
1155-15-40733, kennitala 560404-3360.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gestur Gíslason,
Ragnar Gestsson,
Hildur Gestsdóttir, Oscar Aldred
og Unnur Aldred.
Elskuleg eiginkona mín,
GUÐRÍÐUR ÞORBJÖRG MARKÚSDÓTTIR
frá Súðavík,
Hverfisgötu 119,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum sunnudaginn
26. desember.
Hermann B. Hálfdánarson.