Morgunblaðið - 04.01.2005, Blaðsíða 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Erla Finnsdóttirfæddist á Akur-
eyri 18. janúar 1932.
Hún lést á Hjúkrun-
arheimilinu Skjóli að
morgni aðfangadags.
Foreldrar hennar
voru Sigurey Sigurð-
ardóttir og Finnur
Níelsson. Bróðir Erlu
var Sigurður útgerð-
armaður á Siglufirði,
f. 24. júlí 1927, d. 16.
desember 2000. Son-
ur hans og Hrafn-
hildar Þorsteinsdótt-
ur, f. 26. júní 1932 er
Arnar, f. 13. febrúar 1964.
Erla giftist árið 1954 Hauki
Magnússyni, f. í Görðum í Önund-
arfirði 5. febrúar 1932. Börn
þeirra eru: 1) Jóhanna f. 7. nóv-
ember 1954. 2) Finnur, f. 10. nóv-
ember 1955, d. 23. nóvember
1986, börn hans og Helgu Óladótt-
ur, f. 15. maí 1955 eru: a) Dagný, f.
6. september 1978, dóttir hennar
og Halldórs Boga Sigurðssonar, f.
27. ágúst 1972, er
Sylvía Ósk, f. 28. júní
1997. b) Sandra, f. 9.
janúar 1983, í sam-
búð með Hjalta
Gunnarssyni, f. 12.
febrúar 1982. 3)
Bára f. 6. september
1962, sonur hennar
og Sigurðar Jóhann-
essonar, f. 28. apríl
1965 er Rósant Máni,
f. 31. mars 1993. 4)
Bylgja, f. 29. maí
1964. Áður átti
Haukur Ólaf Magn-
ús, f. 24. október
1952.
Erla og Haukur hófu búskap á
Siglufirði 1954. Erla stundaði hús-
móðurstörf fyrstu árin þeirra á
Siglufirði en vann síðar við síld-
arsöltun og fiskvinnslu. Síðustu
20 starfsárin var hún matráðs-
kona á Hótel Höfn á Siglufirði.
Útför Erlu verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Mig langar að minnast mömmu
með örfáum orðum. Engri mann-
eskju hef ég kynnst með jafn gott
skap og mikið langlundargeð og
henni mömmu minni. Það er ekki
öllum gefið að ala upp trippi eins
og mig. Ég er yngst fjögurra
systkina og bjó heima á Sigló til 25
ára aldurs. Þar hugsaði mamma vel
um mig, það er svo mikið til í þess-
um orðum „að maður uppskeri því
sem maður sáir“. Þannig endaði
mamma sitt æviskeið að við hugs-
uðum um hana eins og okkar eigið
barn. Ég er mjög þakklát fyrir að
hafa fengið að hugsa um hana og
gefa henni alla mína ást. Það mun
hjálpa mér í gegn um það tóm sem
mun myndast strax eftir útförina.
Góði Guð, ég bið þig um að gæta
hennar fyrir mig, og ég veit að
Finnur bróðir og Siggi frændi
munu taka vel á móti henni.
Að lokum langar mig að þakka
öllu starfsfólki á 5. hæð (vestur-
gangi) fyrir að hugsa vel um hana
fyrir okkur í þessi tvö ár sem hún
bjó á hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Þín dóttir,
Bylgja.
Í dag kveðjum við elsku ömmu
Erlu.
Á aðfangadagsmorgun fengum
við þær leiðu fréttir að amma væri
farin. Þrátt fyrir þessar leiðu frétt-
ir var þetta ákveðinn léttir, því hún
var búin að vera veik lengi.
Þær eru ófáar minningarnar sem
við eigum um ömmu.
Allar góðu stundirnar sem við
systurnar áttum á Hafnartúni 4.
Okkur fannst alltaf svo gaman að
fá að gista hjá ömmu og afa því þá
fengum við að taka videospólu,
vaka frameftir og svo gerði amma
alltaf handa okkur kakó-sjeikinn
góða.
Þau eru líka ofarlega í huga okk-
ar öll aðfangadagskvöldin sem við
áttum saman, þá komu Jóhanna,
Bára, Bylgja og Siggi Finns alltaf
heim á Sigló.
Við komum líka mjög oft við á
Hótel Höfn þar sem amma vann til
margra ára, þar fengum við alltaf
að leika okkur á sviðinu og skoða
okkur um baksviðs.
Aldrei fórum við svangar af hót-
elinu frá ömmu því amma var
heimsins besti kokkur og var fræg
fyrir béarnaisesósuna sína góðu, og
ekki var hún síðri í bakstrinum.
Ekki má svo gleyma ferðinni til
Portúgal sem við systurnar fórum
með ömmu sumarið 1992 að heim-
sækja Báru og Jóhönnu. Þá var oft
farið á ströndina, enda stutt að
fara, bara rétt yfir götuna. Oft
komum við heim með litla krabba
sem við geymdum í fötu uppi á
þaki. Eftir góðan dag á ströndinni
röltum við á barinn þeirra Báru og
Jóhönnu og fengum okkur kokk-
teil.
Svona gætum við haldið lengi
áfram og rifjað upp allar góðu
minningarnar sem við eigum um
ömmu. Að lokum viljum við þakka
þér, elsku amma, fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Við eigum eftir að sakna þín sárt,
en við vitum að pabbi mun taka vel
á móti þér.
Minning þín er vel varðveitt í
hjarta okkar um ókomna tíð.
Dagný og Sandra Finnsdætur.
Þau vóru þrjú systkinin frá Hall-
anda á Svalbarðsströnd sem sett-
ust að í Siglufirði á morgni 20. ald-
arinnar, Finnur, Friðbjörn og
Sigurlína (Sjá Ætt Jóns Sigurðs-
sonar á Draflastöðum í Ættir Þing-
eyinga). Bræðurnir Friðbjörn og
Finnur vóru báðir skósmiðir að
mennt og Sigurlína gift Sumarliða
Guðmundssyni, skósmið.
Þetta fólk setti allt svip sinn á
Siglufjörð í mótun – Siglufjörð sem
höfuðstað síldveiða og síldariðnað-
ar í landinu. Skósmiðirnir Finnur
og Friðbjörn héldu sig ekki við
leistinn sinn og komu víða við sögu
í atvinnuþróun staðarins. Finnur
sá lengi um reikningshald fyrir út-
hald Ingvars Guðjónssonar og síð-
ar Óskars Halldórssonar, sem báð-
ir vóru stór nöfn í síldarævin-
týrinu.
Finnur átti tvö börn með konu
sinni, Sigurey, Sigurðardóttur
„Draupnisformanns og bónda á
Hálsi í Svarfaðardal, síðar á Akur-
eyri, Jónssonar“ (ÆÞ): Sigurð, út-
gerðarmann, Siglufirði, og Erlu,
sem við kveðjum í dag. Mjög var
kært með þeim systkinum, Sigurði
og Erlu, og fáar vóru þær stórhá-
tíðir, ef nokkrar, sem Sigurður hélt
ekki með Erlu systur sinni og
Hauki mági sínum og börnum
þeirra á heimili þeirra í Siglufirði.
Erla frænka mín var einkar vel
gerð manneskja, harðdugleg og
samvizkusöm. Þau verkefni, sem
henni vóru falin, vóru vel af hendi
leyst. Hún naut því vináttu og virð-
ingar samferðarfólks síns. Hún var
og farsæl í einkalífi, eignaðist góð-
an og traustan mann, Hauk Magn-
ússon, kennara, indæl börn – og
Sigurður bróðir hennar var aldrei
langt undan meðan hann lifði.
Hún sigldi þó ekki ævinlega
sléttan sjó. Missir einkasonar
hennar, Finns, var henni mjög sár.
Veikindi manns hennar og síðar
hennar sjálfrar léku hana og hart.
En sálarstyrkur hennar var mikill
og eiginmaður og börn miklar
hjálparhellur. Hvíldin var henni þó
eflaust kærkomin.
Þegar ég lít til baka minnist ég
þess að það vóru ekki einungis
frændsemisbönd milli mín og Erlu
og Hauks. Við áttum öll samleið í
Félagi ungra sjálfstæðismanna í
Siglufirði fyrir margt löngu – á
þeim árum þegar það var ekki
beinlínis „inn“ norður þar að vera
hægra megin miðju í þjóðmálun-
um. Ég minnist þeirra tíma og
allra kynna minna af Erlu og
Hauki með hlýju og þakklæti.
Með Erlu Finnsdóttur er gengin
sérstæð og góð kona. Megi hún
eiga góða heimkomu. Ég og fjöl-
skylda mín sendi Hauki og dætrum
þeirra Erlu innilegar samúðar- og
vináttukveðjur.
Stefán Friðbjarnarson.
Það er áreiðanlega logn á Siglu-
firði núna, snjóug fjöllin speglast í
fletinum, og drúpa höfði á þessum
degi – útfarardegi Erlu Finns. Fáir
unnu Siglufirði jafnheitt og hún,
eða tóku sér nær að yfirgefa fæð-
ingarbæinn sinn. Það var ekki fyrr
en veikindin fóru að segja til sín
fyrir alvöru að henni var nauðugur
einn kostur, að flytja burtu, það
hafa verið þung spor.
En Erla var ekki þeirrar gerðar
að æðrast yfir hlutunum, sjúkdóm
sinn bar hún eins og hetja, og hélt
jákvæðri ró sinni þar til yfir lauk,
þó þjáningar hennar til margra ára
væru oft hverjum venjulegum
manni ofviða.
Kunningsskapur okkar Erlu
hófst þegar báðar vorum á ung-
lingsaldri á Akureyri, þar sem við
dvöldum um tíma hjá skyldfólki
okkar, og hélst ætíð síðan að und-
anteknum nokkrum árum.
Eftir að hún eignaðist fjölskyldu
og settist að á Siglufirði endurnýj-
aðist vináttan öðru sinni. Á hverju
sumri í mörg ár brunaði ég og mitt
fólk norður, venjulega í ágúst, því
þá voru öll Fljótin eins og þau
lögðu sig löðrandi í berjum og fisk-
urinn spriklandi í ánni. Við Erla
fórum með krakkana í berjamó, en
karlarnir héldu til veiða í Fljót-
ánni, sem er afar spennandi veiði-
staður að þeirra sögn og annarra.
Og oft var afraksturinn þaðan
glæsilegur þó ekki kæmist hann í
hálfkvisti við full berjaílátin okkar
Erlu úr Hraunalandi.
Aldrei gleymum við móttökum
þeirra Erlu og Hauks á Siglufirði,
enda bæði hjónin einstakar rausn-
ar manneskjur, hún afbragðs mat-
selja og víðkunnur tertumeistari,
en hann frysti silungana sem hann
veiddi sjálfur og ekki að tala um
annað en þeir bættust við hinn
aflann og færu með suður.
Og alltaf fórum við heim með
hlaðið farangursrýmið af aðalblá-
berjum og silungi, en hjartað fullt
af þakklæti til allra á Siglufirði,
þeim heillandi stað, þar sem síld-
arsagan leynist í hverjum krók og
kima, og náttúrufegurðin á sér fáa
líka.
Haukur og Erla áttu mörg góð
ár á Siglufirði þó oft hafi á móti
blásið. Hann veiktist skyndilega af
alvarlegum sjúkdómi um fertugt og
varð að hætta kennslu sem var
hans aðal atvinna. Einkasonur
þeirra, efnismaður hinn mesti og
tveggja barna faðir, lést af slysför-
um á hafi úti rúmlega þrítugur að
aldri, sjálf fór Erla að finna fyrir
veikindum sínum um sextugsald-
urinn. En þau voru ekki ein, dætur
þeirra hafa hlúð að foreldrum sín-
um af svo mikilli alúð og nærgætni
að fágætt mun vera.
Og Erla fékk að vera heima eins
lengi og tök voru á með hjálp
manns síns og dætra, en síðasta ár-
ið naut hún umönnunar á Skjóli hér
í Reykjavík, þar fór vel um hana
hjá yndislegu starfsfólki sem allt
vildi fyrir hana gera.
Við hjónin kveðjum hana með
þakklæti fyrir alla vináttuna, gest-
risnina og góðlyndið sem var henn-
ar aðalsmerki.
Hauki, dætrum og barnabörnum
vottum við samúð okkar og virð-
ingu.
Edda.
Tilhlökkun jólanna hverfur ekki
þó að árin færist yfir. Síðasta und-
irbúningnum er lokið, nú er bara
að bíða kvöldsins. Gott er að vera
inni því úti hamast norðanbylur. Þá
berst mér sú fregn að hún Erla
vinkona mín sé dáin. Mig setur
hljóða, þó að vitað hafi verið að
hverju stefndi, eins er með okkur
öll, en því miður erum við aldrei
viðbúin. Huggunin er sú að nú
dvelur hún hjá ástvinum sínum,
sem farnir eru yfir móðuna miklu.
Margs er að minnast eftir rúm-
lega hálfrar aldar vináttu og margt
ber að þakka.
Ég og fjölskylda mín þökkum
sambúðina í Hafnartúni 4. Sjálfs-
björg á Siglufirði þakkar allan
stuðning á liðnum árum. Við send-
um eiginmanni, dætrum og fjöl-
skyldunni hugheilar samúðarkveðj-
ur.
Valey.
Hún hefur orðið hvíldinni fegin
var það sem í hug mér kom þegar
ég frétti andlát Erlu, en síðast hitti
ég hana með dóttur sinni í versl-
unarmiðstöð í Reykjavík og var
Erla þá í hjólastól þrotin kröftum.
Við vorum saman í barnaskóla
Siglufjarðar og fylgdumst með lífs-
göngu hvort annars eins og títt er
með skólasystkin á litlum stað eins
og Siglufirði.
Ég minnist hennar á dansleik í
Alþýðuhúsinu á Siglufirði þegar
hún kynnti mig fyrir kærastanum
sínum, Hauki Magnússyni kenn-
ara. Á Siglufirði áttu þau sín bestu
ár, stofnuðu heimili, eignuðust
þrjár indælar dætur og einn son.
En þrátt fyrir mikla gleði drap
sorgin einnig á dyr, Haukur veikt-
ist þannig að hann átti erfitt með
kennslu og varð að hætta. Einnig
misstu þau son sinn Finn sem tók
út af togaranum Stálvík.
Þrátt fyrir þessa erfiðleika lét
Erla ekki bugast, og eftir að Hauk-
ur flutti til Reykjavíkur vann hún
nokkur ár á Siglufirði lengst af við
matseld á Hótel Læk þar til hún
flutti til Reykjavíkur.
Erla átti eldri bróður Sigurð sem
er látinn, voru þau mjög samrýnd
og börn Erlu í miklu uppáhaldi hjá
honum.
Sigurður var lærður loftskeyta-
maður, hann var lengi í siglingum
og einnig á íslenskum togurum.
Þegar Sigurður hóf sína eigin út-
gerð lágu okkar leiðir saman, og
var ég með honum í stjórn Tog-
skipa hf. meðan hann rak það fyr-
irtæki.
Hann saknaði Finns mikið og hóf
að safna fé til að láta gera minn-
ismerki um drukknaða sjómenn frá
Siglufirði.
Ragnar Kjartansson gerði þetta
minnismerki sem var valinn staður
á lóð Þormóðs ramma og afhjúpað
á sjómannadaginn.
Veit ég að Erlu þótti mjög vænt
um þetta framtak hans.
Sigurður var mikið á heimili
Erlu og Hauks sem var alltaf opið
fyrir honum og þó allir stjórnar-
menn Togskipa væru með í för.
Fyrir það er mér ljúft að þakka nú
þegar við kveðjum Erlu.
Siglufjörður hefur nú misst
mæta konu sem lifði við það hlut-
skipti að sjá á bak syni sínum í haf-
ið, það er mikil reynsla að lifa með.
Ég sendi Hauki og dætrum
þeirra og öðrum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Sverrir Sveinsson.
ERLA
FINNSDÓTTIR
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Sylvía Ósk Halldórsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur
Þór Gíslason,
útfararstjóri.
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919
Vönduð og persónuleg þjónusta