Morgunblaðið - 19.03.2005, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. MARS 2005 51
MINNINGAR
Ég á alveg helling af dásamlegum
minningum um ömmu og afa, sem
ég mun aldrei gleyma.
Ég á aldrei eftir að gleyma árlegu
ferðunum okkar saman upp í kart-
öflugarðinn, þar sem gamli sum-
arbústaðurinn stóð einu sinni. Við
byrjuðum alltaf á því að fara í búð
og kaupa eitthvað gott nesti, svo
lögðum við í hann á gömlu Lödunni.
Þegar við vorum komin í kartöflu-
garðinn, byrjuðu amma og Bogga
frænka að vinna við að taka upp
kartöflurnar, á meðan ég, afi og
Þórir snerum bílnum við og fórum
svo í berjamó, skoðuðum gamla
moldarkofann eða fórum að sulla í
læknum. Afi sagði okkur alltaf sög-
ur á meðan, frá því í gamla daga.
Þegar afi lést fyrir um 6 árum,
man ég eftir því hvað amma saknaði
hans afa mikið, sérstaklega á jól-
unum í kapellunni í Hnífsdal, fyrstu
jólin án afa.
Amma og afi kenndu mér og Þóri
tvíburabróður mínum margt, að
sauma, lesa og skrifa rétt áður en
ég fór í skólann, svo lærðum við að
elda hafragraut hjá ömmu og afa
þegar við vorum 5 ára.
Við lærðum að nota mikið af sykri
út á hafragrautinn, alveg eins og afi
gerði, gera hræring úr hafragraut
og skyri, nota sykurmola út í kaffi
og mjólk.
Þegar ég varð eldri, kom ég oft í
heimsókn, það var alltaf svo gott að
koma til ömmu og Boggu, alltaf svo
hlýtt og rólegt og stundum ef ég var
þreytt lagði ég mig í sófann, þegar
ég vaknaði var amma búin að breiða
ofan á mig teppi svo mér yrði ekki
kalt.
Amma sagði mér margar sögur
frá því hún var lítil, ég spáði alltaf í
það hvað hún amma mín hefði geng-
ið í gegnum um ævina og hvað fólkið
var fátækt í gamla daga.
Núna hefur guð eignast öflugan
engil, sem vakir yfir okkur.
Mig langar til að kveðja elsku
ömmu mína með ljóði sem Guðríður
vinkona hennar sendi henni þegar
afi var jarðsunginn.
Ljúf er hvíld að loknum degi
langur vegur genginn er,
inn í landið ljóss og friðar
lífsins englar fylgja þér.
(G.H.)
Þín sonardóttir,
Þórey Guðmundsdóttir.
Þegar mamma hringdi í mig til
Spánar, þar sem ég bý núna, og
sagði mér að þú værir dáin vissi ég
að þjáningum þínum væri lokið og
þú værir komin til afa Didda sem
tekur vel á móti þér. En það er erf-
itt að vera svona langt í burtu á
svona stundu. Það eru svo margar
góðar minningar sem koma upp í
huga manns.
Elsku langamma, þegar ég las
þetta ljóð þá fannst mér það lýsa
öllu sem mér liggur á hjarta.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíldu í friði, Guð geymi þig og
varðveiti.
Birgitta Ýr Guðmundsdóttir.
Elsku langamma. Mér þótti alltaf
svo gaman að koma í heimsókn til
þín því við gerðum alltaf eitthvað
skemmtilegt saman. Ég man eftir
því þegar við fórum og stálum blóm-
inu í Hrannargötu 8, sem mömmu
fannst svo fallegt. Við fórum á litla
bílnum þínum um kvöldið. Þá varst
þú ein af okkur krökkunum að
hjálpa okkur við að gera prakkara-
strik. Við hlógum mikið af þessu
öllu saman. Blómið sem við náðum
okkur í er mjög fallegt í garðinum
hjá okkur, og ég mun alltaf hugsa til
þín þegar ég horfi á blómið.
Við krakkarnir fórum alltaf út á
svalir til að gá hvaða kökur væru til
því þú notaðir svalirnar sem ísskáp.
Alltaf þegar við komum í heim-
sókn fengum við kjötsúpu hjá þér.
Mér þykir alltaf vænt um þig og
mun aldrei gleyma þér, elsku besta
langamma mín.
Herdís Lína Halldórsdóttir.
Í dag er kvödd frá Ísafjarðar-
kirkju elsta systir okkar, Guðmunda
Sigríður Jóhannsdóttir, sem hefði
átt áttatíu og þriggja ára afmæli á
morgun.
Hún var fyrsta barn Línu Dalrós-
ar Gísladóttur og Jóhanns Sigurðs-
sonar í Bolungarvík, sem eignuðust
sjö börn, en misstu eitt í bernsku.
Með seinni manni sínum, Jóni Ás-
geiri Jónssyni, eignaðist Lína fjögur
börn í viðbót.
Nú eru afkomendur hennar ná-
kvæmlega 300, eða rúmlega einn af
hverjum þúsund Íslendingum.
Guðmunda er þriðja af tíu systk-
inum sem upp komust, en eru nú
látin. Frá unglingsárum starfaði
hún og bjó á Ísafirði, þar sem hún
kynntist eiginmanni sínum, miklum
ágætismanni, Kristjáni Pálssyni.
Á fyrsta búskaparári þeirra lenti
hann í sjóslysi og náði aldrei fullri
heilsu eftir það. Lengst af bjuggu
þau, með sinn sex barna hóp, í litla
vinalega húsinu við Hrannargötuna.
Kristján andaðist árið 1998.
Ekki vissi ég um neinn meiri Ís-
firðing en Mundu, því þar var allt
best, fólkið, veðrið, aðalbláberin og
allt þar á milli, og aldrei var ástæða
til að efast um að það væri satt,
enda var alltaf indælt að heimsækja
hana og hennar stóru fjölskyldu fyr-
ir vestan. Alla tíð var hún miðpunkt-
urinn í að rækta hið mikla og góða
samband sem ríkt hefur í okkar
stóru fjölskyldu, og ánægjulegt var,
að þrátt fyrir undangengin veikindi,
hafði hún heilsu til að taka þátt í
einstöku ættarmóti sem haldið var
vegna 100 ára afmælis móður okkar
í fyrrasumar.
Jafnvel miðaldra fólk getur ekki
gert sér í hugarlund hvað allt var
erfitt í fátæku sjávarþorpi á kreppu-
árunum. Enn síður getur það gert
sér grein fyrir, hverju þetta fólk tók
við, og hverju það skilaði til næstu
kynslóða.
Allt frá barnæsku var Guðmundu
falið það hlutverk að gæta okkar
yngri systkinanna, og fyrstu æsku-
minningar mínar geyma mynd af
stóru systur með hópinn í kringum
sig, þegar við fórum daglega í lifr-
arbræðsluna til pabba og fengum
lýsi. Það hefur verið þegar ég var
þriggja ára, því það haust veiktist
hann, lá rúmfastur heima, í þessu
eina herbergi átta manna fjölskyld-
unnar, og dó ári seinna.
Mamma varð ekkja 27 ára gömul
með 6 börn, og Guðmunda var tíu
ára. Ég var það lánsamur að vera
einn af systkinahópnum, sem naut
umönnunar og fræðslu stóru systur,
og hún vissi margt, kunni ráð við
öllu, en hafði stjórn á hópnum og
passaði vel upp á að við féllum ekki í
mestu freistinguna, að ná okkur í
sykurmola.
Munda var ekki há í loftinu þegar
mamma var að vinna í fiski og kom
heim í mat, og hún var búin að sjóða
hafragrautinn og ýsuna eða steinbít-
inn, sem var hinn sígildi matseðill.
Hún fór að mestu á mis við að leika
við jafnöldrur sínar, því „hún var
alltaf að druslast með krakkastroll-
una í kringum sig, og ekkert hægt
að leika við hana,“ sögðu þær. Oft
hafði mamma orð á, hvað Munda
var henni ómetanleg á erfiðum tím-
um, og gott að hafa hana og fjöl-
skyldu hennar svo nálægt.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
okkar allra systkinanna, þegar ég
þakka forsjóninni fyrir að hafa gefið
okkur Guðmundu Jóhannsdóttur, og
leyft okkur að njóta manngæsku
hennar og vináttu öll þessi ár.
Við Elsa sendum fjölskyldu Guð-
mundu samúðarkveðjur, og vitum
að hún mun áfram vaka yfir velferð
hennar, frá æðri sjónarhóli.
Óskar Jóhannsson.
✝ Hartmann Ant-onsson fæddist
8. september 1927.
Hann lést á Ljós-
heimum á Selfossi 7.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sigurjóna Bjarna-
dóttir, f. 8. júní 1891
og Anton Gunn-
laugsson, f. 1. sept-
ember 1890. Systk-
ini Hartmanns eru:
Sigurlaug, látin, Ív-
ar, látinn, Halldór,
Jónína, látin, Svava,
Lára, Helgi, látinn
og þær Birna og Ásta, sem létust
á barnsaldri. Hartmann ólst upp
í Kolkuósi í Viðvíkurhreppi í
Skagafirði. Fósturforeldrar hans
voru Kristín Símonardóttir og
Hartmann Ásgrímsson. Fóstur-
bræður hans voru Ásgrímur og
Sigurmon, sem báðir eru látnir.
Hartmann kvæntist Ragnheiði
Bogadóttur Thorarensen, f. 26.
apríl 1933, d. 23. september
1989. Börn þeirra eru: 1) Skúli, f.
er Garðar Örn, f. 5. júlí 2003, b)
Berglind Ósk, f. 12. ágúst 1983,
og c) Jónas, f. 19. mars 1987.
Sambýliskona Ásbjörns er Ólafía
Eyrún Sigurðardóttir, f. 28. mars
1965. 3) Pétur Hartmann, f. 17.
apríl 1957, kvæntur Jórunni
Ingimundardóttur, f. 1. janúar
1958, börn þeirra eru: a) Ingi-
mundur, f. 6. ágúst 1976, b)
Hartmann, f. 4. september 1981,
sonur hans er Anton Óli, f. 13.
september 2000 og c) Steinunn
Jóna, f. 4. janúar 1984. 4) Anton
Sigurjón, f. 9. apríl 1960, kvænt-
ur Ragnhildi Jónsdóttur, f. 8.
mars 1961, börn þeirra eru
Ragnheiður Thorarensen, f. 15.
júlí 1979, Einar Ottó, f. 28. ágúst
1984 og Hartmann, f. 28. apríl
1990.
Hartmann flutti 1951 suður að
Kirkjubæ á Rangárvöllum þar
sem hann hafði ráðið sig sem
vinnumann. 1954 flutti Hart-
mann á Selfoss þar sem hann bjó
alla tíð. Hann hóf störf hjá Kaup-
félag Árnesinga 1954 og vann
þar til 1974. Eftir það vann hann
hjá Sorpstöð Suðurlands þar til
hann hætti störfum vegna ald-
urs.
Útför Hartmanns fer fram frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
21. apríl 1953,
kvæntur Elísabetu
Guðmundsdóttur, f.
17. maí 1961. Börn
hennar eru Krist-
finnur og Ásta Gunn-
laugsbörn. Börn
Skúla eru: a) Guð-
mundur Jón, f. 12.
febrúar 1973, og b)
Steinunn Sif, f. 19.
mars 1980, móðir
þeirra er Guðrún
Sesselía Guðmund-
sóttir, f. 30. október
1955, c) Haraldur
Anton, f. 24. septem-
ber 1983, og d) Arnar Páll, f. 4.
maí 1989, móðir þeirra er Auður
Haraldsdóttir, f. 14. nóvember
1955, sonur hennar og fósturson-
ur Skúla er Robert Davíð Garcia,
f. 3. febrúar 1978. 2) Ásbjörn, f.
23. maí 1954, var kvæntur Jónu
Báru Jónasdóttur, f. 28. septem-
ber 1958, þau skildu, börn þeirra
eru: a) Ester Hafdís, f. 3. desem-
ber 1980, í sambúð með Sigur-
finni Garðarssyni, sonur þeirra
Eins og lítið barn trúi ég því að nú
sért þú hjá Guði í himnaríki, þar er
grasið grænt, himinninn blár og þar
skín sólin alltaf. Þar er líka Ragga
konan þín sem þú elskaðir svo heitt og
sem þú hefur svo lengi þráð að hitta.
Ég sé hana taka á móti þér með opinn
faðminn og leiða þig á móti því sem
framundan er. Ég sé líka fallega gæð-
inga sem hafa lengi beðið eftir að þú
kæmir til að spretta úr spori með
þeim. Og ykkur tvö ríða um grænar
grundir með bros á vör, sátt við ykkar
stað og loksins saman aftur.
Elsku tengdapabbi, þakka þér fyrir
einstaka hlýju og ljúfmennsku alla tíð
og Guð gæti þín.
Þín tengdadóttir
Jórunn.
Hartmann tengdafaðir minn er lát-
inn eftir erfið veikindi sem hann átti
við að etja síðustu ár. Vorið 1951 var
örlagavaldur í lífi Hartmanns þegar
hann flytur á Suðurlandið og gerist
vinnumaður á Kirkjubæ á Rangár-
völlum. Þá um sumarið kynnist hann
sunnlenskri yngismey. Þessi kynni
urðu til þess að hann ílengdist hér fyr-
ir sunnan. Skagafjörðurinn var hon-
um þó alltaf kær.
Unga konan sem Hartmann hafið
hrifist af var Ragnheiður Thoraren-
sen sem síðar varð eiginkona hans.
Hartmann og Ragnheiður voru mjög
náin þó ólík væru, Hartmann hægur
og með rólegt yfirbragð, en ræðinn og
fljótur að kynnast fólki. Ragnheiður
var fyrir ferðarmeiri og mikill skör-
ungur, en í raun hlédræg. Bæði voru
þau traust og hlý í viðmóti. Þau hlúðu
vel að öllu því fólki sem til þeirra leit-
aði, börn, tengdabörn og barnabörn
voru þeim mikils virði og ræktuðu þau
þau að alúð og umhyggju.
Ég kynnist Hartmanni fyrst þegar
ég var átta ára, þar sem hann vann hjá
Kaupfélagi Árnesinga í pakkhúsinu.
Hann gaf sér ávallt tíma til að spjalla
við stelpuskott eins og mig, sem komu
þangað á hverju vori í þeim erinda-
gjörðum að fá hjá honum sippuband.
Þar myndaðist gott samband okkar á
milli sem hélst alla tíð. Það sem stend-
ur upp úr í huga mínum varðandi
Hartmann er hvað hann var alltaf
sáttur við líf sitt eins og það var. Hann
bar sig aldrei saman við aðra, öfund
var ekki til í hans hug og það sem
hann átti var hann ætíð sáttur við.
Sannast það að lífsgæði mannsins eru
ekki endilega það sem hann safnar í
kringum sig af veraldlegum hlutum
og titlum, heldur það sem innra með
honum býr, það að vera sáttur við sitt.
Þegar Ragnheiður fellur frá langt
um aldur fram dó hluti af Hartmanni
og var hann aldrei samur á eftir. Það
var sárt að horfa upp á þennan
hrausta mann bogna undan örlögum
sín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Blessuð sé minning þín, Hartmann
minn.
Þín tengdadóttir
Ragnhildur.
Okkur langar að minnast með
nokkrum orðum vinar okkar og
tengdaföður dóttur okkar Ragnhild-
ar, Hartmanns Antonssonar. Hart-
mann var hinn dæmigerði venjulegi
maður sem taldi sig heppinn í lífinu og
hefði ekki viljað breyta því á nokkurn
hátt, nema ef vera skyldi að hann
hefði orðið bóndi norður í Skagafirði
og hefði átt marga hesta og góða, en
skilyrðið hefði auðvitað verið að kon-
an hans Ragnheiður Bogadóttir hefði
tekið þátt í þeim búskap. Oft var skot-
ist í réttir norður í Skagafjörð, helst í
hestaréttir og berjamó á haustin.
Þannig var lífsins notið á kyrrlátan
hátt í tengslum við náttúruna. Það var
ekki einungis Hartmann sem skynj-
aði gæfu sína. Allir sem kynntust
þeim hjónum skynjuðu hamingju
þeirra. Við höfum ekki fundið þetta
hjá öðrum með jafn greinilegum
hætti. Það var gestkvæmt hjá þeim
hjónum og gott var að koma til þeirra.
Þar var öllum tekið vel, en þó misvel.
Þeir sem minnst máttu sín fengu
ennþá betri meðhöndlun en hinir ef
hægt var. Hartmann hafði gaman af
því að segja frá enda var hann góður
sögumaður. Hestarnir voru gjarnan
einhversstaðar í umræðunni. Þegar
rætt var um menn og málefni voru
ekki notuð stóryrði, og ekki munum
við eftir niðrandi tali í nokkurs garð.
Við viljum að lokum þakka fyrir hin
góðu kynni og vináttu og vottum að-
standendum hans innilega samúð.
Þórunn Einarsdóttir,
Jón Guðbrandsson.
Eftir löng og erfið veikindi er afi
minn fallinn frá. Hefur hann loks
fengið frið og er nú kominn í faðm
ömmu sem hann þráði svo mjög.
Þín verður sárt saknað. Minning
þín mun lifa í hjarta mínu.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Guð verði með þér, afi minn.
Þín
Ragnheiður.
HARTMANN
ANTONSSON
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningar-
greinar