Morgunblaðið - 19.03.2005, Blaðsíða 30

Morgunblaðið - 19.03.2005, Blaðsíða 30
30 LAUGARDAGUR 19. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ MENNING VELKOMIN Í GALLERÍ FOLD Í DAG Vi› ver›um me› opi› hús í Gallerí Fold vi› Rau›arárstíg í dag og bjó›um alla unnendur listaverka velkomna. Listamenn koma í heimsókn og kynna verk sín og starfsmenn frá KB banka og VÍS veita uppl‡singar um vaxtalaus listmunalán og listmunatryggingar. fieir sem ganga frá umsóknum um listamunalán í dag fá grafíkverk eftir Kristján Daví›sson a› gjöf. Sjáumst í Gallerí Fold! Mynd eftir Harold Bison Öll börn sem komame› foreldrum sínumfá páskaegg frá Mónume›an birg›ir endast. Gallerí Fold • Rau›arárstíg 14-16 • sími 551 0400 Opi› laugardag, kl. 11.00-17.00 BJÖRK trúir á töfra eins og fram kom í nýlegu viðtali, en hversu magnaðir töfrarnir voru á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands undir yfirskriftinni galdrar og goðsagnir skal ósagt látið. Tónleikarnir voru haldnir á fimmtudags- kvöldið í Háskólabíói og á efnisskránni voru tónsmíðar sem allar eiga það sameiginlegt að vera ættaðar úr heimi hins yfirnáttúrulega. Hljómsveitarstjórinn Owain Arwel Hughes náði prýðilega að magna upp ævintýrakennt andrúmsloft í forleiknum að óperunni Hans og Grétu eftir Humperdinck; maður gat nánast séð fyrir sér umkomulaus börn á gangi í myrk- um skógi og vondu nornina í sælgætishúsinu. Sömuleiðis voru tveir þættir úr ball- ettsvítunni Þyrnirós glæsilega fluttir; hljómsveitarhljómurinn var skemmtilega safaríkur og töfra- kenndur; jafnvægið á milli ólíkra hljóðfærahópa var eins og best verð- ur á kosið og önnur tæknileg atriði voru prýðilega útfærð. Síst á efnisskránni voru tvö tóna- ljóð eftir Liadov (kennara Proko- fievs), einstaklega hugmyndasnauðar tónsmíðar sem markviss leikur hljómsveit- arinnar náði ekki að lappa upp á. Engir galdrar þar á ferð! Hins vegar var verulega gaman að The Perfect Fool Ballet eftir Gustav Holst, en hann er unninn upp úr samnefndri óperu tón- skáldsins, einhvers konar grínútgáfu af Parsifal eftir Wagner. Ópera Holst þótti misheppnuð en um ballettónlistina sem hann byggði á rústum hennar gegnir öðru máli; þetta er litrík, allt að því galgopakennd fantasía er naut sín til fulls í snilldarlegum leik hljómsveitarinnar. Ungur píanisti, Liene Circene, var ein- leikari kvöldsins og spilaði hún fyrst Dauðadans eftir Franz Liszt í upp- runalegri mynd verksins. Sú útgáfa er eiginlega aldrei flutt, enda talsvert sund- urlausari, ef ekki billegri, en þekkta út- gáfan. Þrátt fyrir það voru engin billegheit í túlkun Circene; strax í byrjun kallaði hún fram áhrifaríka mynd af miskunnarlausum dauð- anum sem dansaði tryllingslega á dómsdegi, hröð hlaup voru afburðaglæsileg og hvassir bassahljómarnir allt að því stingandi. Innhverf- ari þættir tónlistarinnar voru einnig hrífandi og miðaldastemningin, sem er eitt megineinkenni verksins, komst ágætlega til skila í ljóðrænum píanóleiknum. Helst mátti finna að skorti á krafti í mestu hápunktunum, enda ekki fyrir hvern sem er að láta píanó hljóma almennilega í vonlausri endurómun Háskólabíós. Í það heila var þetta þó sannfærandi túlkun á tónsmíð Liszts. Svipaða sögu er að segja um sjaldheyrt tóna- ljóð eftir Cesar Franck, Les Djinn, sem lýsir viðureign einmana vegfaranda við fljúgandi ill- vættir. Túlkun Circene var markviss og lífleg og náði hún prýðilega að skapa viðeigandi and- rúmsloft í tónlistinni. Ég hef það eftir áreiðanlegum heimildum að flygillinn sem Circene lék á sé nýlega kominn til landsins eftir að hafa gengið í gegnum mikl- ar endurbætur. Því miður sat ég það aftarlega að ég treysti mér ekki til að dæma um hvernig til hefur tekist. Vonandi fær maður ákjós- anlegra sæti næst. TÓNLIST Háskólabíó Sinfóníuhljómsveit Íslands flutti tónsmíðar eftir Humperdinck, Tchaikovsky, Liszt, Franck, Liadov og Holst. Einleikari: Liene Circene; hljómsveitarstjóri: Owain Arwel Hughes. Fimmtudagur 17. mars. Sinfóníutónleikar Liene Circene Dansað á dómsdegi Jónas Sen Myndlistin var í brenni-depli New York-borgarum síðustu helgi. Þástóð yfir árleg mynd- listarkaupstefna, The Armory Show, með þátttöku hundraða gallería frá Bandaríkjunum og Evrópu. Þar gekkst Listahátíð í Reykjavík fyrir vel sóttum blaðamannafundi að morgni fyrsta sýningardags en það var ekki í eina skiptið sem Ísland og myndlist bar á góma þessa daga því í tengslum við hina risastóru list- messu Armory voru tvær minni kaupstefnur haldnar á hótelum í borginni og á annarri þeirra, DiVA art fair, kynnti Tumi Magnússon myndlistarmaður verk sín. Ljótt blóm í sætu rými DiVA er skammstöfun fyrir Digit- al &Video Art, og er fyrsta al- þjóðlega listakaupstefnan sem kynn- ir eingöngu verk sem unnin eru í stafræna miðla, myndbönd og ljós- myndir. Kynningin fór fram á Em- bassy Suites Hotels, nýju hóteli á neðanverðri Manhattan, skammt frá þeim stað þar sem Tvíburaturnarnir stóðu áður. Galleríin, sem voru bæði frá New York og víðsvegar frá Evr- ópu, röðuðu sér í herbergi á fyrstu tveimur hæðum hótelsins. Voru verk Tuma Magnússonar sýnd á vegum Boreas gallerís í Williamsburg, Brooklyn. Verk Tuma á DiVA voru bæði myndbands- og ljósmyndaverk, hluti verka af einkasýningu hans í Lista- safni Árnesinga sl. sumar. Hér tóku verkin að einhverju leyti mið af um- gjörð hótelherbergisins. Sem dæmi hafði litprent af einum einstökum blómknúppi tekið yfir heilan veggflöt eins og afbökuð uppstækkun af ein- hverju hallæris hótelveggfóðri. Sagðist Tumi hafa haft það í huga við val á blómamynd fyrir þessar að- stæður að blómið yrði að vera ljótt til að skapa jafnvægi við sætleika rým- isins, en bætti þó við að hann hafi einnig áhuga á ákveðnum núningi við kitschið. Samruni myndar og rýmis Myndbandsverk voru sýnd á tveimur sjónvarpsskjám og á öðrum vegg hengu verk úr sjávarseríu Tuma, tölvuunnar ljósmyndir af fisk- um sem hafa verið þvingaðir í fer- kantað form. Með ferhyrningslaga formi ljósmyndaverkanna segist Tumi vera að afmarka rými verksins í líkingu við rými umgjarðarinnar, sýningarstaðarins. Verkin séu því eingöngu ferköntuð vegna þess að slíkt sé form rýmisins. „Þannig næ ég fram samruna myndar og rýmis með skýrum hætti, sem er nokkuð sem skiptir mig miklu máli við myndsköpun,“ útskýrir Tumi. Teng- ir hann síðan þessa nálgun við notk- un sína á vökvum og öðrum form- lausum efnum sem viðfangsefni í málverkum. Efni er sett fram sem litur á tví- víðum ferhyrningi – „Kaffi og hland,“ eða „Coca-Cola, djúpt og grunnt,“ eru verk sem kunna að virð- ast einfaldar litaabstraktsjónir en reynast búa yfir margslungnum hug- lægum tengingum við bæði lykt og bragð og hlutverk efnisins. Breytir eigindum rýmisins „Formleysi vökvans leyfir að hann taki á sig hvaða form sem er,“ segir Tumi. „Um leið og efnið heldur ein- hverju af einkennum sínum þá breytist það að öðru leyti, og breytir þar með eigindum rýmisins sem það er sett fram í.“ Myndbandainnsetning Tuma heit- ir Mix. Mislitir vökvar af ólíkum toga drúpa hver ofan í annan á skjánum. Allt frá bláum orkudrykkjum, mjólk og appelsínusafa til gluggahreinsi- efnis. Kaffið gruggar tæran rauðan berjasafann og mjólkin hleypur í kekki. Efnisnotkun og tilvísanir verkanna er alltaf að finna í því hversdagslega. Teknir úr sínu eðli- lega samhengi fara hlutirnir hins vegar að vísa út fyrir sjálfa sig og kveikja ólíkar tengingar með áhorf- andanum. Þannig vekur þetta verk að einhverju leyti hugrenningatengsl við náttúruna; setlög og kísilgúr en æpandi sterkir litirnir vísa um leið til hins andstæða, umhverfismengandi eiturefna. Á þessum sýningarstað inni á herbergi Embassy-hótelsins vakti hljómfall dropanna síðan sterka kennd fyrir andvöku á hrip- lekum næturstað í ókunnri borg. Myndlistarmaðurinn Tumi Magnússon kynnti verk sín á listakaupstefn- unni Digital &Video Art sem haldin var í New York-borg um síðustu helgi. Hulda Stefánsdóttir skoðaði verkin og ræddi við Tuma. Hversdagslegir hlutir teknir úr samhengi Tumi Magnússon myndlistarmaður við blómamynd sína í New York.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.