Morgunblaðið - 17.04.2005, Síða 25

keypt ný vaðstígvél nr. 10 og ull-
arhosur handa furstanum, og hentaði
þessi fatnaður honum ágætlega.
Braut hann leistana á hæl, eins og
góður sveitamaður, þegar hann
klæddi sig í hosurnar og stígvélin.
Reyndar var ég með alfatnað handa
honum, ef á þyrfti að halda. Við sett-
um saman veiðistangir. Hafði ég
komið með nýju bóronstöngina, sem
ég hafði fyrr á árinu fengið í afmæl-
isgjöf, og notaði furstinn hana á veið-
um sínum, en einnig var ég með tvær
eldri stangir til vara.
Meðan á þessu stóð var þegið kaffi
í skálanum. Við fórum síðan yfir ána
að fossinum, og þar renndi furstinn
fyrir lax, með aðstoð Þórólfs. Albert
prins fór með Páli til veiða ofar í ánni.
Á meðan fóru mæðgurnar í göngu
meðfram ánni. Lax var að stökkva,
svo líflegt var við ána, en furstinn
setti aðeins í seiði en veiddi engan
lax. Albert varð var við fisk, og hélt
stoltur á laxi, þegar hann kom að
bílnum. Var ánægjulegt að vera
þarna við ána.
Við komum aftur að veiðihúsinu og
kvöddum heimamenn. Héldum við
þaðan upp um Kjósarveg yfir um
Mosfellsheiði að Þingvöllum. Á Kjós-
arskarðsleiðinni fór lögreglubíll fram
úr okkur til að fá lítinn bíl til að víkja
úr vegi okkar. Hafði sá litli ekið þar
um stund og rykað upp fyrir framan
okkur. Var lögreglan mjög hjálpleg
og greiddi götu okkar hvar sem farið
var. Þegar til Þingvalla kom var ekið
fram að berginu við Almannagjá. Var
allhvasst, þegar við gengum fram á
gjábarminn. Samt var mikil hrifning
meðal gesta. Þótti þeim útsýnið til-
komumikið. Síðan gengum við niður
Almannagjá og stöldruðum við á
Lögbergi. Þar rakti ég nokkuð sögu
staðarins og sagði frá alþingi Íslend-
inga. Spurði furstinn þar margs um
sögu þjóðarinnar. Síðan gengum við
yfir að Öxará og á þeirri leið hittum
við Guðmund Magnússon þá háskóla-
rektor og kynntum hann fyrir furst-
anum og fjölskyldunni. Við fórum yf-
ir brúna hjá Drekkingarhyl og
stigum þaðan upp í bílinn, sem beið
okkar á stæði. Ókum við um hraunið
meðfram vatninu og upp hjá Gjá-
bakka. Var nú haldið að Laugardals-
völlum og numið staðar við hellinn.
Ekki hafði furstafrúin hug á því að
snæða inni í hellinum, þótti það of
skuggaleg vistarvera. Sveinn þjónn
ók nú hvatlega í hlaðið. Brá furst-
anum nokkuð við þessa skjótu bíl-
komu, en Sigrún var fljót að róa hann
með því að segja honum, að þarna
kæmi þjónn á okkar vegum. Þeir
þjónninn og bílstjórinn komu nú upp
tjaldinu, sem við höfðum verið með til
vara og kom nú að góðum notum.
Spenntu þeir síðan upp borð og stóla.
Var þremur borðunum komið fyrir
inni í tjaldinu og við þau settir upp 12
stólar. Á þessi tréborð voru lagðar
ljósrauðar mottur og gullin hnífapör,
glös og handþurrkur. Tvö borð voru
utan dyra og á þau var fram reiddur
matur. Raðaði Sigrún til sætis, og
vildi furstafrúin síður vera of inn-
arlega í tjaldinu. Var nú borin inn síld
í tólf litlum, svörtum smíðajárns-
fötum, sem eru með síldarmynstri á
loki. Var með þessu veitt íslenskt
brennivín í kældri flösku. Boðinn var
hákarl með snafsinum. Næst voru
veittir ýmsir sjávarréttir. Fyrst var
komið með reyktan lax á sérstöku
laxafati, sem var með silfruðum haus
og sporði í laxalíki. Reyndist reykti
laxinn bragðast vel. Þarna var á
borðum tvenns konar kavíar. Þá
hafði Sigrún sett rækjur í hlaup og
raðað upp Apavatnsmurtu ofan á sil-
ungapaté. Þá voru á borðum ávaxta-
og kartöflusalöt, en sósur í skálum.
Næst var borinn fram soðinn lax á
fati, þannig fram reiddur, að hausinn
var látinn bíta í sinn eigin sporð. Ís-
lenskt lambakjöt með kartöflusalati
var síðan aðalrétturinn, og voru gerð
góð skil. Að lokum voru bornir fram
íslenskir ostar með kexi. Drukkið var
Chablis hvítvín með sjávarréttunum
en rautt Chateauneuf de Pape með
lambinu. Að lokum var borið fram
kaffi í íslenskum leirbollum skreytt-
um hraunsalla.
Uppáhaldsréttir prinsessunnar
Carolina hafði orð á því, að þetta
væru allt hennar uppáhalds réttir.
Og spurði hún Sigrúnu öðru hverju
hvernig þetta væri til reitt. Fursta-
frúin hafði einnig orð á því að þessi ís-
lenski matur væri frábær, og hrósaði
Sigrúnu fyrir dugnað í matartilbún-
ingi. Sagði Grace, að þetta væri
skemmtilegasta útimáltíð, sem hún
hefði tekið þátt í. Var okkur einnig
skemmt með því, að í máltíðarlok,
kom rauður hestur til okkar og vildi
taka þátt í samkvæminu. Hafði hann
tekið sig út úr stóði, sem var þar á
beit á völlunum. Kom þá á daginn að
Carolina átt tvo íslenska hesta, klár
og meri, sem hétu Styggur og Snót.
Hafði hún gaman af þessari óvæntu
heimsókn. Að lokinni máltíð gengum
við út að hrossunum, en bílstjóri og
þjónn tóku upp tjald og komu far-
angri fyrir í bílnum.
Var nú ekið rakleitt að Gullfossi. Á
leiðinni þangað ræddi ég nokkuð við
furstafrúna. Hún er af írskum ætt-
um, og ég sagði henni frá írska þætt-
inum í Íslendingum. Fræddi ég hana
um álfa og huldufólk og hindurvitni
okkar. Ég sagði, að við værum mörg
hjátrúarfull líkt og Írar, og það sagð-
ist hún einnig vera. Ég sagði henni
frá blóðflokkalíkingu Íslendinga og
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. APRÍL 2005 25