Morgunblaðið - 27.05.2005, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. MAÍ 2005 45
MINNINGAR
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
móður okkar,
VALGERÐAR FINNBOGADÓTTUR,
Bolungarvík.
Sigríður Þ. Jakobsdóttir,
Finnbogi S. Jakobsson,
Álfdís Jakobsdóttir,
Flosi V. Jakobsson.
Innilegar þakkir fyrir allan þann hlýhug og
samúð sem okkur hefur verið sýndur með
bréfum og blómum, viðtölum og heimsóknum
og á margan annan máta sem við erum mjög
þakklát fyrir, vegna fráfalls konu minnar, dótt-
ur, móður og systur,
SIGRÚNAR HULDU JÓNSDÓTTUR
tækniteiknara,
Reynihvammi 33,
Kópavogi.
Bjarni Björnsson,
Guðrún Karlsdóttir,
Guðrún Jóhannsdóttir,
Berglind Jóhannsdóttir,
Einar Hrafn Jóhannsson,
Kristín Gyða Jónsdóttir,
Inga Dóra Jónsdóttir,
Guðjón Már Jónsson.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
mömmu, dóttur, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR MARÍU EIRÍKU
EGILSDÓTTUR (Eddu),
Fossgötu 7,
Eskifirði.
Sérstakar þakkir færum við heimahjúkrun heilsugæslunnar á Eskifirði og
starfsfólki Fjórðungssjúkrahússins
í Neskaupstað.
Vinátta ykkar er styrkur.
Jón Pétur Andrésson,
Egill Guðni Jónsson, Hulda Þorbjarnardóttir,
Vilhelm Jónsson, Bjarney Aðalheiður Pálsdóttir,
Jóhann Jónsson, Svanhildur Jónsdóttir,
Jónas A. Þ. Jónsson, Vigdís Sif Hrafnkelsdóttir,
Guðný Þ. Jónsdóttir, Gísli M. Auðbergsson,
Egill Egilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
ar þar sem Inna og Gulli héldu
heimili fyrir afa alla tíð.
Við munum hvað var gaman að
koma í heimsókn í Munka eftir að
við urðum stærri og fluttar burt,
því þar mættum við alltaf greiða-
semi og góðvild.
Við munum svo einstaklega vel
eftir Innu, þegar hún stóð fyrir
framan okkur, dökku augun skutu
gneistum, munnurinn mjótt strik og
ræddi af eldmóði um kúgun og illa
meðferð á konum og hvatti okkur til
að láta aldrei nokkurn mann kúga
okkur. Já, þá var hún svo sann-
arlega í essinu sínu. Hún var mikil
kvenréttindakona og studdi baráttu
kvenna til jafnréttis alla sína ævi.
Við munum gleði hennar þegar
Vigdís var kosin forseti og kom
fram á svalirnar á heimili sínu í kjól
og jakka úr íslenskum lopa, sem
Inna hafði hannað og prjónað. Hún
var mjög fjölhæf og vandvirk hann-
yrðakona, allt frá fínasta útsaumi til
útskurðar og einnig vann hún til
verðlauna fyrir hönnun og gerð á
flíkum úr íslenska lopanum. Við
munum líka hvað hún bakaði ótrú-
lega góðar kleinur, soðibrauð og
bollur. Það gerði enginn betur þótt
margir reyndu.
Já, við munum þetta og svo
margt, margt fleira sem tengdist
Steingerði móðursystur okkar.
Elsku Gulli, við þökkum þér ást
þína og einstaka umhyggjusemi við
móðursystur okkar alla tíð og vott-
um þér samúð vegna fráfalls henn-
ar.
Elsku Þorgerður og Valgerður
við tökum þátt í sorginni og þökk-
um Guði fyrir að hún fékk loks að
hvílast. Hún sofnaði friðsæl og fal-
leg með ykkur sér við hlið, búin að
kveðja alla þá sem henni voru kær-
astir.
Við sendum ykkur og fjölskyldum
ykkar innilegar samúðarkveðjur.
Mikilhæf kona er horfin okkur
um sinn, en minningin um hana lifir
í hjarta okkar.
Valgerður Elín, Auður, Gerður,
Þórhildur og Kristjana.
Elsku pabbi. Það eru
svo margar minningar
sem koma upp í hug-
ann þegar ég hugsa til
þín. Þú varst alltaf brosandi og húm-
orinn var aldrei langt undan. Þú gast
líka allt, alveg sama hvað það var,
hvort sem það var að gera við bíla
eða flísaleggja. Ég gat alltaf leitað til
þín þegar eitthvað bjátaði á. Ég var
og er ótrúlega heppin að eiga þig
sem pabba. Þú kenndir mér svo
margt.
Ég man eftir því þegar við bjugg-
um á Molastöðum. Þú varst alltaf úti
á verkstæði að vinna. Stundum fékk
ég að hjálpa þér, t.d. við að gera tæk-
in klár fyrir heyskapinn. Ég fékk þá
að smyrja vélarnar. Ég var ótrúlega
stolt af því að fá skítugar hendur,
mér fannst ég vera svo mikill töffari.
Ég man líka eftir því þegar þú gerðir
upp gamla Rússajeppann. Þú varst
svo ánægður með hann. Við Stefán
bróðir fengum oft að keyra hann.
Leika okkur að festa okkur í snjón-
um og moka hann upp aftur. Einnig
man ég eftir því þegar við vorum að
taka til í hlöðunni. Ég var á Zetorn-
um með sturtuvagninn og þú gamla
Nallanum og mokaðir heyinu upp á
vagninn. Þú varst nýbúinn að kenna
mér hvernig ætti að bakka með
kerru, þannig nýtti ég mér hvert ein-
KRISTINN
GUÐLAUGUR
HERMANNSSON
✝ Kristinn Guð-laugur Her-
mannsson fæddist á
Kársnesbraut 95 í
Kópavogi 2. apríl
1948. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 7. maí
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Kópavogskirkju 13.
maí.
asta tækifæri til að
bakka með kerruna.
Alltaf þurfti ég að sýna
mig fyrir pabba. Svo
fengum við Stefán
bróðir stundum að vera
í sturtuvagninum þeg-
ar þú fórst með gamla
heyið upp á Höfða.
Þegar þú byrjaðir að
sturta létum við okkur
alltaf hanga. Skemmti-
legast var þegar þú
hristir vagninn og við
vorum nærri dottin í
gamla heyið. Svo eftir
vinnuna fórstu stund-
um með okkur út á Ketilás og keypt-
ir handa okkur ís og pylsu.
Já, pabbi minn, ég get endalaust
talað um hvað það var skemmtilegt
að vera með þér og eiga þig sem
pabba. Enda var það mikið sjokk
fyrir okkur þegar þú greindist með
krabbameinið, því þú varst aldrei
veikur. Ég trúi því ekki enn að þú
sért farinn frá okkur. Ég bíð alltaf
eftir því að þú komir aftur. En það er
gott að vita það að þú ert í góðra vina
hópi þarna uppi. Ég sakna þín sárt.
Þín dóttir
Selma Hrönn.
Pabbi, ég trúi því varla að þú sért
farinn frá okkur.
Minningarnar hrannast upp, bros-
in og faðmlögin sem þú varst svo
óspar á. Ef mér leið illa gat ég alltaf
talað við þig. Þú tókst þá utan um
mig og sagðir: „Þetta reddast,“ og
veistu hvað – það gerði það alltaf!
Þegar þú tókst þér eitthvað fyrir
hendur þá vildirðu ganga beint til
verks. Til hvers að gera eitthvað á
morgun sem þú getur gert í dag? Þú
hefur kennt mér svo mikið elsku
pabbi, þú hefur alltaf verið mín fyr-
irmynd.
Og hver hefði trúað því að einn
hraustasti, sterkasti og yndislegasti
maður í heimi skyldi veikjast? Eng-
inn. Þú varst alltaf svo sterkur,
kvartaðir aldrei, beist bara á jaxlinn
og gantaðist.
Vinkona mín sagðist hafa lesið
einhvers staðar að þegar einhver
dæi þá færi sálin úr líkamanum og
leystist upp og færi í allt sem til er;
blómin, loftið, fjöllin og hafið, bara í
allt, „svo pabbi þinn er ekki lengur
þar sem hann var heldur alls staðar í
kringum þig“. Þessu trúi ég.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást þín var,
ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt svar.
Aldrei var neinn, svo ástúðlegur eins og þú,
ó, pabbi minn, þú ætíð skildir allt.
Liðin er tíð er leiddir þú mig lítið barn,
brosandi blítt, þú breyttir sorg í gleði.
Ó, pabbi minn, ég dáði þína léttu lund,
leikandi kátt, þú lékst þér á þinn hátt.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást þín var,
æskunnar ómar, ylja mér í dag.
(Þorsteinn Sveinsson.)
Elsku pabbi, ég kveð þig með
söknuði.
Þín dóttir
Heiðrún.
Elsku pabbi, hérna sit ég nú og
hugsa um allar þær skemmtilegu
stundir sem við áttum saman. Ég
man eftir því þegar þú kenndir mér
að hjóla þá var ég um 6 ára og við
bjuggum á Hjallabrautinni. Þú varst
einstaklega þolinmóður við mig og
gerðir þessa hjólaferð mína
skemmtilega, það var alveg sama
hvað ég datt oft alltaf komstu mér til
að hlæja og reyna aftur þangað til ég
náði tökum á hjólinu. Þegar ég var 8
ára fluttum við að Molastöðum í
Fljótum. Mínar bestu minningar
þaðan tengjast fjárhúsunum, ég man
að ég gat verið endalaust upp í fjár-
húsi og hjálpað þér við að gefa eða
vaka yfir þegar sauðburðurinn byrj-
aði. Þó var þarna ein kind sem ég
hræddist alltaf. Þegar þú sást hvað
ég óttaðist hana sagðirðu mér að
henni fyndist gaman að sjá mig
hlaupa í burtu. Þetta sat í mér að ein
kind með stór horn skyldi hlæja að
mér svo að ég ákvað að næst skyldi
ég ekki hlaupa í burtu og áætlunin
tókst, eftir þetta missti kindin áhug-
ann á mér. Þetta var þín aðferð til að
segja mér að horfast í augu við það
sem ég óttast og þetta ráð þitt hefur
alltaf hjálpað mér. Og ekki má
gleyma heyskapnum, þá var nú oft
fjör og mikill gestagangur en þið
mamma tókuð á móti öllum með
brosi og hlýju viðmóti og oftar en
ekki voru gestirnir komnir út á tún
að henda böggum upp á vagn. Eftir
að ég fluttist að heiman og stofnaði
mína eigin fjölskyldu var gott að
geta leitað ráða hjá ykkur mömmu.
Þú varst alltaf til staðar og tilbúin að
koma mér til að hlæja enda var stutt
í hláturinn og grínið hjá þér. Þú
varst líka alltaf tilbúinn að líta eftir
og leika við afabörnin þín þrjú sem
munu sakna afa síns sárt. Svona get
ég haldið endalaust áfram, elsku
pabbi minn, því minningarnar eru
margar og góðar. Ég á erfitt með að
trúa að þú sért farinn frá okkur, fyr-
ir mér ertu bara farinn enn einn túr-
inn með Kleifarberginu bara svolítið
lengri í þetta skiptið. Ég mun alltaf
sakna þín, elsku pabbi.
Þín dóttir
Sigríður Sóley.