Morgunblaðið - 19.06.2005, Qupperneq 25

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. JÚNÍ 2005 25
Það er ekki stressinu fyrir aðfara. Klukkan er stundar-fjórðung gengin í átta aðmorgni og enn bólar ekkert á
Jóni Þór Júlíussyni. Ég er mættur í
veiðihúsið á Rjúpnahæð við Norðurá
og ætla að fylgja honum eftir við veiðar
um morguninn. Jóni Þór liggur greini-
lega ekkert á. Hann er búinn að ná úr
sér mesta vorhrollinum. Þær þrjár
vaktir sem hann er búinn að veiða hef-
ur hann náð fjórum löxum. Það verður
að teljast gott, ef haft er í huga að hin-
ar ellefu stangirnar í Norðurá náðu níu
löxum saman, á sama tíma Um hálf-
átta birtist hann brosandi.
„Veiði á að vera afslöppuð, ef þig
langar að sofa út þá áttu að gera það.
Það á ekki að vera kvöð að næta á
bakkann klukkan sjö hvern morgun,“
segir Jón Þór.
Það er heitt í Norðurárdalnum.
Vaxið hefur í ánni um eitt til tvö fet.
Stíf norðanáttin rýkur niður dalinn og
gerir fluguveiðimönnum lífið leitt.
Ferðinni er heitið að Laxfossi.
Jón Þór byrjar á að renna maðki í
Klingenberg. Þar hafa komið laxar á
land síðustu daga. „Vatnshækkunin í
nótt hefur sett fiskana af stað upp laxa-
stigann, þeir eru allavega ekki hér
núna,“ segir hann.
Óbilandi veiðiáhugi
„Ég er búinn að veiða alla ævi. Frá
því að ég gat staðið og haldið á stöng.
Ég fór oft með mömmu og pabba í úti-
legur þar sem tjaldvagninn var settur
upp við eitthvað vatn og svo var bara
staðið útí næstum allan sólarhringinn
og vatnið barið. Ég held ég hafi fæðst
með bakteríuna og síðan hefur ekki
einu sinni komið gelgjupása,“ segir
Jón Þór og hlær.
„Ég hef unnið í Nóatúni alla ævi.
Var lengi hjá pabba í Mosfellsbænum
en var síðan fluttur í Austurver til að
auka sjálfstæði mitt. Það þurfti ekki að
biðja mig um þann flutning tvisvar.
Jón Þorsteinn frændi minn var að
vinna þar og var með óbilandi veiði-
áhuga, svo er Stangaveiðifélag
Reykjavíkur á efri hæðinni. Það var
stutt að fara að fá fréttir og kaupa sér
veiðileyfi. Kaffistofan mín var eigin-
lega uppi hjá Stangó.
Þegar ég var í vinnu með skólanum
og í sumarvinnunni, þá vildi ég, í stað
þess að safna mér fyrir einum degi í
Norðurá, fara fimm sinnum í Korpu og
Elliðaárnar. Bara komast oftar. Ég
veiddi Korpu oft áður en ég fékk bíl-
próf. Mér var skutlað uppeftir að
morgni og sóttur að kvöldi. Þá var ég
yfirleitt búinn að labba meðfram allri
ánni á kvöldin í heila viku áður en ég
átti leyfið og vissi þessvegna nákvæm-
lega hvar fisk var að finna.“
Korpa hefur gefið mér mikið
Ég spyr Jón Þór hvernig það vildi til
að hann, þá 19 ára gamall, tók Korpu á
leigu.
„Hún tilheyrði Áburðarverksmiðj-
unni vegna vatnstökuréttar. Þegar
Haraldur í Andra keypti Áburðar-
verksmiðjuna þá barst þetta í tal hjá
honum og pabba í heita pottinum. Ég
var búinn að vera að sverma aðeins
fyrir ánni. Við pabbi stofnuðum félagið
Hreggnasa ehf. sem tók sprænuna á
leigu. Ég var of ungur til að eiga einka-
hlutafélag sjálfur og naut þess að hafa
pabba sem bakhjarl en fékk að stjórna
þessu sjálfur. Ég fór að eyða stærð-
fræðitímum í skólanum í að teikna
veiðistaði og skipuleggja lagfæringar
og breytingar.“
Áhuginn skín af Jóni Þór og það er
greinilegt að hann hefur fastmótaðar
skoðanir á öllu sem viðkemur veiði.
„Það er mjög þunn lína milli þess að
breyta veiðistöðum og að eyðileggja
þá. Þú ferð ekki bara með gröfu úti í á
og grefur hyl án þess að kynna þér
málið í þaula, hrygningastaði og fleira.
Þú veist ekkert hvað þú kannst að
eyðileggja. Korpa hefur gefið mér
mikla reynslu í þessum málum. Hún er
eins og smækkað líkan af laxveiðiá,
frábær skóli. Til að læra að veiða og til
að kynnast hvernig lífríkið virkar.“
Jón Þór tekur nú flugustöngina og
kastar á Skerin og Brotið. Enginn lax
sést á svæðinu og við pökkum þá sam-
an og höldum niður með ánni. Það
prófað á Bryggjunum, við Einbúa og í
Myrkhyl. Þar setjumst við í skjóli.
„Ég hef auðvitað lært af ýmsum. Ég
veiddi mikið með pabba og Jóni Þor-
steini frænda mínum. Þeir eru skólaðir
af gömlu færum sjónrennslismönnum
með maðkinn.
Ég las svo allt sem ég komst yfir.
Alla veiðibæklinga, bækur, allar veiði-
tölur í ánum og hyljunum sem ég var
að veiða. Ég lá inni á herbergi á kvöld-
in og var að lesa um svæðin sem ég átti
daginn eftir og kortlagði fyrir mér
hvað ég ætlaði að gera. Síðan er þetta
bara æfing.“
Stóra-Laxá algjör geggjun
– En þú hlýtur að vera veiðandi allt
sumarið?
„Árlegu túrarnir eru í Norðurá,
Stóru-Laxá, Grímsá og Laxá í Dölum.
Ég veiði út um allt. Það þarf ekki að
bjóða mér tvisvar.“
Spurður um hver sé aðaltúrinn á
hverju ári er Jón fljótur að svara. „Af
öllum þessum ám ólöstuðum þá er
Stóra-Laxá alger geggjun. Ég veiddi
þar fyrst 1998 um haustið og er búinn
að vera sjúkur síðan. Efsta svæðið, í
gljúfrunum, er magnaðasta vatna-
svæði á klakanum. Hún er ekki allra
og það eru örugglega margir ósam-
mála mér. Annars fer þetta eftir tíma-
bilum. Það er t.d. rosalega gaman að
vera við Laxfoss hér í Norðurá í góðu
vatni og veiða Eyrina eins og hún er
núna, en það getur verið ógeðslega
leiðinlegt að vera þar í algerri glæru.
Uppáhaldsstaðurinn er yfirleitt sá
sem situr mest í þér eftir sumarið. Ein-
hver ein taka sem þú fékkst. Í fyrra
var það Ófærustrengur í Stóru Laxá,
því ég fékk svo flottan fisk þar um
haustið. Núna í vetur er ég búinn að
vera með Viðbjóð í Grímsá fastan í
hausnum, ég fékk svo geggjaða töku
þar. Það er minn upáhalds fluguveiði-
staður á Íslandi núna. Að sjá laxana
stökkva í „hitsið“ þar er svakaleg sjón.
Viðbjóður er ekki auðveldur, en ég vil
hafa fyrir hlutunum. Ég er ekki að
keppa við aðra í veiði, bara við sjálfan
mig.
Síðustu þrjú árin hefur kviknað hjá
mér mikill sjóbirtingsáhugi. Sérstak-
lega þykir mér vorveiði á sjóbirtingi
spennandi kostur, og þá algerlega á
þeim forsendum að veiða og sleppa. Ef
einhversstaðar ætti að stunda „veiða
og sleppa“ þá er það á sjóbirtingsslóð-
um eins og í Tungufljóti. Þessi skepna
er svo harðger. Maður er að veiða
þessa slápa á vorin sem eru með hálfan
sporðinn eftir hrygningahasar eða
klakaruðninga, búnir að lifa af harðan
vetur í ánni. Ég hef engar áhyggjur af
þeim, þeir eiga eftir að spjara sig sé
þeim sleppt aftur. Þessi fiskur lifir
miklu lengur en lax.“
Beitir öllu jafnt
Hin síðari ár hafa maðkurinn og
spúnninn orðið af víkja úr mörgum
laxveiðiám og eingöngu veitt á flugu.
Hvað finnst Jóni Þór um þá þróun.
„Ég beiti öllu jafnt. Ég hef mjög
gaman af að renna maðki á þessum
tíma, þegar það er nóg vatn í ánum, og
nýir fiskar. En að þverkasta maðki
finnst mér alveg hundleiðinlegt. Þá
getur maður alveg eins notað stóra
túbu. Þegar líður á sumarið hætti ég
að nenna að hafa maðkinn með. Norð-
urá er í rauninni fluguveiðiá. Það eru
nokkrar holur sem gaman er að vaða
út að og fá smá fíling með að renna
maðkinum.“
Jón Þór hefur stundað leiðsögn und-
anfarin ár.
„Margir gömlu leiðsögumennirnir
voru hálfhissa á því hvað ég gerði mik-
ið fyrir kúnnana. Ég hélt kannski á öll-
um stöngunum og aflanum fyrir þá,
hljóp út úr bílnum til að opna veghliðin
og setti í laxa fyrir þá. Þetta snýst bara
um það að kúnninn fari brosandi af
planinu. Ég er alinn upp í Nóatúni þar
sem maður var vanur að gera allt fyrir
kúnnann. Ég labbaði um búðina með
eldri mönnum og týndi vörur í inn-
kaupakörfuna fyrir þá. Þjónustan á að
vera góð.“
STANGVEIÐI | VEITT MEÐ JÓNI ÞÓR JÚLÍUSSYNI
Ég veiði út um allt
Morgunblaðið/Golli
„Ég er búinn að veiða alla ævi. Frá því að ég gat staðið og haldið á stöng," segir
Jón Þór Júlíusson sem hér veiðir í Myrkhylsrennum í Norðurá.
Í hópi helstu veiðileyfa-
sala landsins
Jón Þór Júlíusson er
24 ára veiðimaður.
Hann hefur veitt á
stöng frá blautu
barnsbeini og er hel-
tekinn af veiðibakt-
eríunni. Hann hefur
stundað veiðileiðsögn í mörg ár og
varð auk þess yngsti leigutaki lands-
ins, 19 ára gamall, þegar hann með
stuðningi föður síns, Júlíusar Jóns-
sonar, stofnaði fyrirtækið Hreggnasa
ehf. og gerði leigusamning um Korpu.
Hann er nú að komast í hóp stærstu
veiðileyfasala landsins með nýgerðum
leigusamningum á laxveiðiánum
Grímsá í Borgarfirði, Svalbarðsá í Þist-
ilfirði og Laxá í Kjós.
Eftir Kjartan Þorbjörnsson
golli@mbl.is

 


 
  
  

 
  



 
  
 




   
!" #$ %!