Morgunblaðið - 19.06.2005, Qupperneq 42

42 SUNNUDAGUR 19. JÚNÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGARHUGVEKJA
Á Jónsmessu árið 2001kom íslenskt þjóð-kirkjufólk af öllu land-inu saman í Reykjavíkog fagnaði. Samveran
fékk heitið Kirkjudagar og var
fljótlega ákveðið að gera þetta að
föstum atburði, þó ekki árlegum,
heldur með fjögurra ára millibili.
Sá tími er nú liðinn, og innan
skamms koma hundruð ef ekki
þúsundir einstaklinga af sama til-
efni á ný á Skólavörðuholtið og þar
um kring.
Jónsmessa er kennd við Jóhann-
es skírara, og á sem hátíð rætur
æði langt aftur í aldir. Samkvæmt
Nýja testamentinu átti Jóhannes
að hafa fæðst um hálfu ári á undan
frænda sínum, Jesú frá Nasaret.
Rómarkirkjan ákvað að miða fæð-
ingardaga þeirra við sólstöður, og
24. júní varð því burðardagur Jó-
hannesar. Þrjár norrænar sögur
hafa varðveist af Jóni baptista,
eins og hann var gjarnan nefndur
fyrrum, og var ein þeirra tekin
saman af Grími Hólmsteinssyni
presti í Kirkjubæ. Og hálfur þriðji
tugur íslenskra kirkna var helg-
aður skíraranum, einum eða með
öðrum dýrlingum, auk þess sem
myndir af honum eru í gömlum rit-
um nefndar í um 20 kirkjum hér á
landi. Af þessu má ljóst vera, að
Jónsmessa var talin máttug á Ís-
landi sem annars staðar í kaþ-
ólskum sið, og raunar allt til 1770,
en þá var hún numin úr tölu ís-
lenskra helgidaga, ásamt með átta
öðrum.
En í almanakinu er hún enn og
þótt ekki sé hún formlega tekin
aftur við sínu gamla hlutverki, er
hún það samt í og með, við tilkomu
þessara nýju kristilegu gleðidaga.
Og það er vel.
En hvað er þar um að ræða ná-
kvæmlega? Jú, svarið við því er að
finna á kirkjan.is/kirkjudagar. Og
þar segir orðrétt:
Markmið Kirkjudaga
 Á Kirkjudögum kemur fólk saman til að
tilbiðja Guð og gleðjast í fjölbreytilegu og lif-
andi samfélagi kirkjunnar. Dagskrá Kirkju-
daganna miðar að því að höfða til allra ald-
urshópa.
 Á Kirkjudögum fer fram kynning á
margþættu starfi innan kirkjunnar. Áhersla
er lögð á nýjungar og á það sem vel hefur
tekist.
 Kirkjudagarnir eru tækifæri til að efla og
hvetja fólk til þátttöku í starfi kirkjunnar.
 Kirkjudagar eru vettvangur samtals um
trú og líf meðal leikmanna og lærðra, kirkju-
deilda og trúarbragða. Þeir skapa líka tæki-
færi fyrir leikmenn og starfsfólk Þjóðkirkj-
unnar til þess að tjá sig um málefni hennar
og starf.
Með Kirkjudögum 2005
vill Þjóðkirkjan
 hvetja til umræðu í samfélaginu um
kristna trú og starf kirkjunnar.
 minna á að kirkjan er samfélag sem vekur
og nærir kristna trúariðkun og andlegt líf.
 kynna og hvetja til fjölbreytni í helgihaldi.
 virkja fólk til frekara starfs í kirkjunni og
efla það til þjónustu við Guð og náungann.
 ítreka mikilvægi heimilisins sem vett-
vangs trúaruppeldis.
Dagskrá Kirkjudaga er marg-
þætt og fjölbreytt, og áhersla er
lögð á að allir finni eitthvað við sitt
hæfi, eins og lesa mátti hér að
framan. Þar verða t.d. málstofur,
alls konar sýningar, kvöldvökur og
útimessa, að fátt eitt sé nefnt. Og
allt er ókeypis.
Til að fá nánari upplýsingar er
best að fara á téða vefslóð.
Upplýsingamiðstöð er staðsett
við norðurhlið Hallgrímskirkju og
er hún opin á meðan undirbún-
ingur Kirkjudaga stendur yfir og
einnig á hátíðinni sjálfri.
Táknmálstúlkun verður á opn-
unarhátíðinni, kl. 20, föstudags-
kvöldið 24. júní, og á nokkrum öðr-
um viðburðum, og jafnvel enn fleiri
verði þess óskað. Einnig er hreyfi-
hömluðum og fötluðum boðið upp á
heimakstur á föstudags og laug-
ardagskvöldinu, en óskir þar að
lútandi verða að berast á áð-
urnefnda upplýsingamiðstöð.
Sjálfur verð ég með ljós-
myndasýningu í Iðnskólanum,
laugardaginn 25. júní, frá 12–18, og
þar mun hanga uppi eftirfarandi
texti, sem ætti að útskýra hvað
verður að sjá:
Kirkja er ekkert venjulegt hús.
Nei, þar er Guð að finna
á sérstakan hátt.
Á Íslandi eru rúmlega 300 slík híbýli almætt-
isins,
vígð og gefin því til búsetu,
á meðal okkar, kristins lýðs.
Þar snertir himinninn jörðina.
Og þessi musteri fara hvergi.
Þau eru til staðar árið um kring,
ávallt til þjónustu reiðubúin.
Alltaf vakandi,
bíðandi með opinn faðminn.
Stundum kallandi,
en þó oftast í hljóðri bæn.
Í sólskininu og blíðunni,
logninu eða hægum andvaranum,
en líka í slagviðrinu og kafaldsbylnum.
Myrkrinu og fimbulkuldanum.
Jafnvel í auðninni og tóminu.
Í þeim er lífið að finna,
birtuna, hlýjuna, kyrrðina,
friðinn, máttinn, væntumþykjuna.
Allt hið góða,
sem verður ekki lýst með orðum.
Bara upplifað, snert og fundið.
Þessi ljósmyndasýning,
með 33 fulltrúum íslenskra kirkna
úti um hinar dreifðu byggðir,
er ljóð mitt til þeirra.
Virðingar- og þakkaróður.
Hjartanlega velkomin(n) á
Kirkjudaga 2005.
Kirkjudagar
sigurður.aegisson@kirkjan.is
Dagana 24. og 25.
júní næstkomandi
verður iðandi
mannlíf á og við
Skólavörðuholtið í
Reykjavík, þangað
komið fólk á öllum
aldri og sumt um
langan veg. Sig-
urður Ægisson gerir
uppskeruhátíð ís-
lensku Þjóðkirkj-
unnar að umtalsefni
í pistli dagsins. Ljósmynd/Sigurður Ægisson
Um hugann flögra
minningabrotin. Smá-
stríðni, þeysingur á
mótorhjólum, ýmsar hugmyndir
framkvæmdar, sem jafnvel hefði átt
að sleppa. Mest var þó skrafað og
skeggrætt. Stundum fullmikið svo að
ungir menn urðu að yfirgefa kennslu-
stofuna í miðjum klíðum. Það var
mikil skömm.
Ég man í raun ekki vel eftir leikj-
unum, heldur man ég fyrst og fremst
eftir vangaveltum og spjalli. Þannig
held ég það hafi verið alla tíð. Bestir
tveir saman, varð aldrei sundurorða
en þó ekki alltaf sammála. Það var í
raun sama hvað manni lá á hjarta að
aldrei var komið að tómum kofunum.
Það var líka óhætt að segja frá leynd-
armálum, því þagmælsku Þrastar var
hægt að treysta fullkomlega.
Unglingsárin komu nokkuð brött
og var mikið um að vera hjá Þresti.
Það var ekki alltaf dans á rósum, en
hann kom heill og standandi niður og
hugurinn á réttum stað.
Það kom manni því nokkuð und-
arlega fyrir sjónir þegar hann allt í
einu, innan við tvítugt, taldi sig þurfa
að hætta sprelli og kæruleysi og hefja
sambúð með öllu sem tilheyrði.
Kannski var það einungis fyrirboði
þess sem koma skyldi. Tíminn var
einfaldlega ekki svo mikill.
Eftir þetta sneri Þröstur sér alfar-
ið að því að hlúa að fjölskyldunni og
byggja upp. Stóra gæfan í lífinu var
Anna og saman drifu þau sig í að
stofna heimili og fljótlega komu börn-
in, Víðir og Halla og seinna Örvar.
Þetta var á þeim árum sem bank-
arnir voru ekki beint að skríða fyrir
fólki. Til að fá lán til byggingar hús-
næðis þurfti nánast að sanna að mað-
ur væri svo ríkur að lánið væri næsta
óþarft. Það lá því fyrir þessu unga
fólki að vinna mikið til að þetta mætti
takast. Og það tókst. Með einbeittum
vilja var hlaðið í vörðuna, stein fyrir
stein. Samheldni og samstaða þeirra
hjóna hefur mér alltaf þótt aðdáun-
arverð. Í veikindunum kom það líka í
ljós að hann átti góða að.
Það kom sér einnig vel að í forgjöf
fékk Þröstur sterkan líkama og heil-
brigða sál. Aldrei fann maður bilbug
á honum, hann var sérstaklega raun-
sær, en umfram allt maður mögu-
leikanna, en ekki víls og svartsýni.
Nú síðast, þegar ljóst var að heilsan
var ekki sem skyldi, hafði hann
ákveðið að venda um og hefja nám að
hausti. En eins og sagt er: „Maðurinn
áætlar, en Drottinn ræður.“
Þröstur hafði til að bera mikla al-
menna skynsemi, fylgdist vel með og
SIGURÐUR ÞRÖST-
UR HJALTASON
✝ Sigurður Þröst-ur Hjaltason
fæddist í Hólmahjá-
leigu í Austur-Land-
eyjum hinn 26. júlí
1960. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
13. júní síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Þorláks-
kirkju í Þorlákshöfn
18. júní.
tók afstöðu til mála.
Hann var einnig dæma-
laust minnisgóður,
þurfti yfirleitt að muna
betur en ég flest ártöl
og atburði. Það var
einnig stutt í húmorinn
og barnið var ekki held-
ur langt undan og gat
brugðið á leik, ef því var
að skipta. Stutt er síðan
hann manaði mig til að
hlaupa á móti rúllustiga
í Kringlunni – og við lét-
um vaða.
Þröstur var ná-
kvæmnismaður og
nokkuð kröfuharður á reglusemi í
kringum sig. Ég fékk alltaf sam-
viskubit yfir því að hafa ekki tekið
niður jólaseríuna af húsinu, þegar
von var á honum. Hann undi því
reyndar frekar illa og reyndi að fá
mig til að koma þessu í verk með vel
völdum athugasemdum.
Hann gerði líka miklar kröfur til
sjálfs sín og sinna verka. Pípulagn-
irnar hans bera þess ljósan vott, þrátt
fyrir að hann væri að mestu sjálf-
menntaður í þeirri grein.
Ég var hálfpartinn farinn að
hlakka til að verða gamall, heim-
sækja Þröst og stunda óþolandi
karlagrobb, jafnvel skensa hann svo-
lítið og hressa upp á minningar um
gamla tíð. Það bíður betri tíma.
Mestur er missir fjölskyldunnar,
skarð er höggvið sem ekki verður
fyllt og votta ég þeim mína dýpstu
samúð.
Í gegnum tárin skín þó á minningu
um góðan vin, ákaflega traustan og
heilsteyptan mann, sem var algerlega
laus við tilgerð og kom til dyranna
eins og hann var klæddur. Mann sem
ávann sér virðingu samfélagsins og
traust samferðamanna.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Elvar Eyvindsson.
Það er með miklum trega og mörg-
um tárum sem ég kveð minn góða vin
Sigurð Þröst, eða Þröst pípara eins
og hann var ávallt kallaður. Leiðir
okkar lágu saman fyrir réttum ára-
tug er ég fékk þennan ljúfling til að
vinna fyrir okkur hjónin. Þá strax
náðum við mjög vel saman og einnig
eiginkonur okkar. Hefur sá vinskap-
ur verið okkur hjónum ómetanlegur
því þær eru margar stundirnar sem
þið Anna og stóri stubburinn ykkar
hann Örvar hafið átt með okkur fjöl-
skyldunni.
Það er margs að minnast þegar
hugsað er aftur í tímann. En, kæri
vinur, þá er það sumarið og haustið
2000 sem við áttum saman út af fyrir
okkur. Við komum okkur saman um
að ég myndi vinna hjá þér þetta sum-
ar og það veit guð að sá tími var mér
mikils virði og ég öðlaðist mikla
reynsla af að fá að vera með þér þann
tíma. Við þeyttumst upp í Tungur til
að leggja í sumarbústað og upp í
Hlíðardal. En í eldhúsinu þar hafðir
þú sérstaklega gaman af að fóðra mig
og hlógum við mikið að því. En það
skulum við hafa út af fyrir okkur,
kæri vinur.
Ég gæti haldið lengi áfram enn, en
læt hér í þessum örfáu orðum staðar
numið. En minningin um okkar ára-
tug mun aldrei gleymast. Vinátta
okkar og fjölskyldu þinnar mun von-
andi haldast um ókomna tíð.
Elsku Anna, Víðir, Halla, Örvar
Snær, Örvar Már, Karen og aðrir að-
standendur. Við, ég og fjölskylda
mín, vottum ykkur dýpstu samúð
okkar. Guð blessi ykkur.
Þinn vinur
Vignir.
Lítil kveðja til góðs vinar. Látinn
er góður vinur minn, Sigurður Þröst-
ur Hjaltason, eða Þröstur pípari, eins
og hann var oftast nefndur. Þröstur
lést 13. júní sl. aðeins 44 ára gamall
eftir erfið veikindi undanfarna mán-
uði. Þröstur var einn af fyrstu mönn-
um sem ég kynntist þegar ég og fjöl-
skylda mín fluttum til Þorlákshafnar
fyrir tæpum níu árum. Hann var
greiðvikinn og góður fagmaður í iðn-
grein sinni, sem var pípulagnir. Það
var gott að vera í návist Þrastar bæði
í leik og starfi, engin vandamál og
stutt í grínið. Þannig var að við flutt-
um til Þorlákshafnar að hausti til og
var farið að kólna mjög í veðri og
fannst okkur húsnæðið sem okkur
var útvegað ekki nægjanlega vel upp-
hitað. Mér var ráðlagt að tala við
Þröst pípara sem ég og gerði og kom
hann og heimsótti okkur um hæl og
yfirfór allt hitakerfið og kom málum í
gott lag. Strax þá fann ég mikla hlýju
koma frá þessum góða manni, bæði í
gegnum hitaofnana í húsinu okkar og
ekki síður frá hjarta hans og hans já-
kvæðu viðhorfum. Þröstur var sér-
lega bóngóður og úrræðagóður fag-
maður, það fengum við og börnin
okkar að reyna þegar þau voru að
koma sér fyrir í eigin íbúðarhúsnæði í
Reykjavík. Þegar eitthvað var bilað
eða þurfti að bæta var hringt til Þor-
lákshafnar og falast eftir Þresti til
viðgerða og ávallt var brugðist vel og
snögglega við og málið afgreitt án
vandræða.
Þröstur var ekki bara góður fag-
maður, hann var einnig mjög jákvæð-
ur og vel hugsandi maður og var
gaman að spjalla við hann um allt
milli himins og jarðar. Hann hafði
mikinn metnað fyrir hönd Þorláks-
hafnar og gladdist mjög yfir þeim
góðu hlutum sem hér eru að gerast
og hlakkaði til að taka þátt í þeirri
uppbyggingu en því miður entist hon-
um ekki líf og heilsa til þess.
Það er erfitt að kveðja góðan mann
í blóma lífsins en við fáum engin svör
um ráðgátur lífsins.
Kæri vinur, ég þakka þér góð
kynni og velvilja í minn garð og fjöl-
skyldu minnar, ég mun sakna þess að
eiga ekki eftir að hitta þig bæði til að
kvabba í þér og spjalla um lífið og til-
veruna. Óskin mín til þín er að þér líði
vel og þú fáir tilgang í nýjum heim-
kynnum.
Þröstur var ekki einn á ferð, hann
kynntist ungur sinni elskulegu konu,
henni Önnu, og var hún honum ávallt
sterk stoð og stytta. Sérstaklega voru
síðustu misserin fjölskyldunni erfið
og reyndist Anna þá sem fyrr sterk
og yfirveguð. Þau Þröstur og Anna
eignuðust þrjú mannvænleg og
glæsileg börn sem syrgja góðan föður
og félaga.
Kæra fjölskylda, orðin eru smá á
slíkum stundum. Ég sendi mínar
innilegustu samúðarkveðjur til ykkar
allra og vona að þið öðlist styrk til að
takast á við sorgina. Minning um góð-
an dreng, eiginmann, föður og
tengdaföður mun lifa og gefa ykkur
minningar sem ekki verða frá ykkur
teknar.
Ægir E. Hafberg.
Hann Sigurður Þröstur Hjaltason,
Þröstur pípari, vinur og kunningi, er
látinn. Það er sárt að missa vin og fé-
laga á besta aldri.
Þröst pípara þekktu Ölfusbúar vel.
Þröstur starfaði við pípulagnir og
þjónustaði okkur í Ölfusinu vel og
samviskusamlega. Þröstur hafði
mjög þægilegt viðmót sem gerði
hann vinsælan að fá í vinnu. Hann var
vandvirkur og útsjónarsamur og
leysti verk sín vel. Líklega á hann
flest minnismerkin á heimilum í Ölf-
usinu, stór og smá, nýlagnir eða
vegna viðhalds á þeim. Fagmennska
hans var þannig að þeir sem höfðu
notið hans verka kölluðu aftur og aft-
ur í Þröst sem gott var að leita til og
munu nú minnast hans í hvert skipti
sem kalla þarf til pípulagningamann.
Þröstur vann mikið fyrir Sveitarfé-
lagið Ölfus og á þessu kjörtímabili sat
hann einnig í skipulags-, byggingar-
og umhverfisnefnd. Þar starfaði hann
af sömu fagmennsku við afgreiðslu
mála eins og hann var þekktur fyrir í
öðrum verkum. Við sem störfuðum
með honum þar eigum góðar minn-
ingar um samstarfið og minnumst
hans með söknuði.
Fjölskyldu Þrastar vottum við
samúð okkar. Megi guð styrkja ykk-
ur og blessa.
Sigurður Jónsson.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein berst
ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda
þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Minningar-
greinar