Morgunblaðið - 02.09.2005, Blaðsíða 4

4 FÖSTUDAGUR 2. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Útimálning
Viðarvörn
Lakkmálning
Þakmálning
Gólfmálning
Gluggamálning
Innimálning Gljástig 3, 7, 20
Verð frá kr. 298 pr.ltr.
Gæða málning á frábæru verði
Sætúni 4 ⁄ Sími 517 1500
ÍSLANDS MÁLNING
Allar Teknos vörur eru framleiddar skv. ISO 9001 gæðastaðli.
ÖKUHRAÐAGREIND og áfeng-
islásar eru tækninýjungar sem tal-
ið er að geti dregið úr alvarlegum
umferðarslysum.
Umferðaröryggi var helsta um-
ræðuefnið á fundi samgönguráð-
herra Norðurlandanna, sem hald-
inn var í Vejle í Danmörku fyrr í
vikunni. Ríkti einhugur meðal ráð-
herranna um að umferðarörygg-
ismál skyldu áfram hafa forgang.
Rætt var m.a. um þá möguleika
sem felast í tækninýjungum á borð
við ökuhraðagreind, það er tæki
sem varar ökumann við, aki hann
yfir leyfilegum hraða. Eins áfeng-
islása sem ætlað er að koma í veg
fyrir að ökumenn undir áhrifum
geti ekið bíl.
Sturla Böðvarsson, samgöngu-
ráðherra, sagði í samtali við Morg-
unblaðið að ekki hefði verið tekin
ákvörðun um að taka fyrrnefnd
tæki í notkun hér á landi. Hann
sagði að Svíar hefðu gefið áfeng-
islásunum mikinn gaum og bíla-
framleiðendurnir
Saab og Volvo
hefðu þróað
tækni í þá veru.
Svíar áforma að
taka þessa tækni
í notkun árið
2012.
Sturla benti á
að þessi mál
væru skoðuð í
skugga hrika-
legra mannfórna sem umferðin
hefði krafist í þessum löndum. Sem
betur fer hefði þó tekist að draga
úr aukningu alvarlegra umferðar-
slysa í nokkrum nágrannalöndum.
Bretar og Frakkar hefðu t.d. náð
miklum árangri, einnig Danir sem
gripu til mjög harðra aðgerða gegn
of hröðum akstri. „Ég tel að við
þurfum að skoða alla þessa mögu-
leika og vera samferða hinum
Norðurlandaþjóðunum í þessu,“
sagði Sturla.
Tækni, sem fylgist með og varar
við of miklum ökuhraða, mun lík-
lega verða í bílum framtíðarinnar,
að mati Sturlu. Annars vegar er
um að ræða tækni sem varar öku-
mann við of miklum hraða og hins
vegar kerfi á borð við hið íslenska
Saga-kerfi sem skráir allan öku-
feril bílsins.
Nú er unnið eftir umferðarör-
yggisáætlun hér á landi. Sturla
sagðist mundi beina því til Um-
ferðarstofu og Umferðarráðs að
kynna sér umræðuna um umferð-
aröryggi á Norðurlöndunum og
velja það úr sem sérfræðingar
okkar telja mikilvægast að taka
hér upp.
Norrænir samgönguráðherrar ræða umferðaröryggi
Ökuhraðagreind og
áfengislásar gegn slysum
Sturla Böðvarsson
„Þurfum að skoða alla möguleika,“ segir ráðherra
E
f lífsgleðin og já-
kvæðnin í Birni Haf-
steinssyni stræt-
isvagnastjóra sem
missti báða fætur í
vinnuslysi fyrir hálfum mánuði
nægir ekki til að auka okkur bjart-
sýni og slá á bölmóðinn í amstri
hvunndagsins, þá hljótum við að
þurfa að hugsa okkar gang ræki-
lega. Björn liggur nú á bækl-
unardeild Landspítalans og ber
fótamissinn af mikilli karl-
mennsku. Hann hefur aldrei fyrr
en nú þurft að leggjast inn á
sjúkrahús, kominn á miðjan sex-
tugsaldur.
Björn er ekki óvanur stórum
ökutækjum, ók rútum í 30 ár víðs-
vegar um landið áður en hann fór
að keyra strætisvagna fyrir tveim-
ur og hálfu ári. Björn er fæddur
og uppalinn í Brynjudal í Hvalfirði
og flutti til Reykjavíkur fyrir rösk-
um áratug. Eiginkona hans er
Hjördís Pétursdóttir.
Föstudaginn 19. ágúst hóf Björn
morgunakstur sinn á leið 2, stofn-
leið nánar tiltekið kl. 6:42 frá
Hlemmi. Um klukkan 9 var hann á
leið til baka niður á Hlemm með
sex farþega í vagninum og ók vest-
ur Suðurlandsbraut. Á gatnamót-
um Laugavegar og Kringlumýr-
arbrautar stöðvaði hann vagninn á
rauðu ljósi. Þegar græna ljósið
kviknaði og Björn lagði af stað
vissi hann ekki fyrr en vörubíll
kom frá vinstri og skall á vagn-
inum af miklu afli. Þetta var einn
mesti árekstur sem orðið hefur í
borginni lengi. Litlu mátti muna
að verkamenn á nálægri umferð-
areyju lentu undir vagninum þegar
hann ýttist upp á eyjuna. Sjálfur
telur Björn að hann hafi krækst í
krana vörubílsins og þannig þeyst
út úr vagninum og lent í götunni
20 metrum frá ökutæki sínu.
Þarna sat ég í götunni
með stúfinn í hendinni
„Ég var mjög heppinn að hljóta
ekki höfuðhögg þegar ég lenti,“
segir Björn. „Mjaðmirnar sluppu
líka en þó skarst ég á lærunum.“
Þetta voru góðu fréttirnar en þær
slæmu voru fótamissirinn. Björn
missti samstundis annan fótinn
neðan við hné. „Og þarna sat ég í
götunni með stúfinn í hendinni og
var að hugsa um að fá mér smók!
Fólk dreif að til að aðstoða mig
stórslasaðan en ég rak alla burtu
og bað þá að athuga með farþeg-
ana. Mér fannst ég ekki vera mik-
ið slasaður og fann ekki fyrir mikl-
um sársauka. En lögreglumaður
nokkur sem hafði beðið fyrir aftan
mig við gatnamótin rétt fyrir slys-
ið kom strax og hlúði að mér með
því að rífa af sér belti og herða að
lærinu til að stöðva blæðinguna.
Þetta var indælismaður.“
Björn missti aldrei meðvitund á
meðan sjúkralið bjó hann undir
flutning á Landspítalann en það
var ekki fyrr en hann kom á spít-
alann sem hann leið út af rétt áður
en hann fór í aðgerð. „Við komuna
á spítalann sögðu læknarnir mér
að það yrði líklegast að taka hinn
fótinn af og ég sagði þeim þá bara
að gera það. Svo sofnaði ég.“
Björn segist þrátt fyrir allt feginn
að hnén skyldu ekki skaddast því
það komi til með að hjálpa til í
endurhæfingunni. Gert er ráð fyrir
að endurhæfingin hefjist í næstu
viku á Grensásdeild.
Þetta blessast allt
Björn segist afskaplega ánægð-
ur með aðgerðirnar og segist ekki
hafa viljað halda stórsködduðum
fætinum og þurfa koma í fleiri að-
gerðir. Betra var að losna við hann
strax. Í heildina er Björn mjög
bjartsýnn á framtíðina og kveinkar
sér hvergi. „Ég tók þá ákvörðun
að lifa með þessu,“ segir hann.
„Þetta blessast allt og ég tek einn
dag í einu. Ég þakka mínum sæla
fyrir að ekki skyldi fara verr.“
Hann á líka frábæra konu, Hjör-
dísi, stoð hans og styttu hvað sem
á dynur.
Það er ljóst að Björn hefur
harla litlar áhyggjur af sjálfum sér
og meiðslum sínum en annað mál
er með umferðina. Hann segir
engan vafa leika á því að slysið
endurspegli mikla firringu í um-
ferðarmálum. „Eftirlitinu er stór-
lega ábótavant, því það virðist sem
menn geti keyrt út um borg og bý
á óskráðum og ótryggðum bílum.
Þetta ætti lögreglan að skoða í
stað þess að eltast við einhverja
vitleysu. Í umferðinni eru stræt-
isvagnastjórar líka flokkaðir sem
annars flokks vegfarendur enda er
svínað á okkur endalaust. Bílarnir
eru alltof margir og oftast eru
ekki fleiri en einn í hverjum bíl.“
Björn hefur að þessu slysi und-
anskildu sloppið við öll meiriháttar
áföll á bílstjóraferli sínum en þó
segir hann litlu hafa mátt muna í
fáein skipti. „Árið 1983 fauk ég út
af þegar ég var að flytja fólk upp í
Járnblendiverksmiðju. Þetta gerð-
ist rétt innan við Akranes og ég
fór heilan hring á veginum. Svo
hefur maður lent í kolvitlausum
veðrum en allt sloppið til.“
Og það lítur vel út með end-
urhæfinguna. Verið er að smíða
gervifætur og hulsurnar á hnén
eru þegar komnar. Svonefndir
draugaverkir í tám og iljum voru
að hrjá Björn í fyrstu en hafa
minnkað jafnt og þétt. Björn og
Hjördís segja aðhlynningu á Land-
spítalanum hafa verið eins og best
verður á kosið og færa öllu starfs-
fólki spítalans bestu þakkir. Enn-
fremur þakka þau sjúkraliði, lög-
reglu og öllum þeim sem hafa
aðstoðað þau og sýnt þeim hlýhug,
ekki síst André Bachmann starfs-
bróður Björns sem tilkynnti hon-
um að haldnir yrðu styrktartón-
leikum fyrir Björn á Broadway í
annaðkvöld með helstu tónlist-
armönnum landsins.
Björn Hafsteinsson vagnstjóri að byrja í endurhæfingu eftir að hafa misst báða fætur í bílslysi
Morgunblaðið/Júlíus
Aðkoma að slysinu var hrikaleg, en Björn lá stórslasaður á götunni eftir áreksturinn.
„Heppinn að
hljóta ekki
höfuðhögg“
Það virðist þurfa meira til en tvöfaldan fóta-
missi til að ganga á andlegt þrek Björns Haf-
steinssonar frá Brynjudal í Hvalfirði, skrifar
Örlygur Steinn Sigurjónsson sem ræddi við
Björn um hinn örlagaríka dag, 19. ágúst.
orsi@mbl.is
Morgunblaðið/Jim Smart
Björn hefur legið á sjúkradeild síðan 19. ágúst en fer brátt í endurhæfingu.