Morgunblaðið - 02.09.2005, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. SEPTEMBER 2005 35
MINNINGAR
✝ Jóhanna SigrúnThorarensen
fæddist á Gjögri í
Árneshreppi á
Ströndum 6. október
1932. Hún lést á líkn-
ardeild Landakots
miðvikudaginn 24.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Axel Thoraren-
sen, f. 24. október
1906, d. 14. maí
1993, og Agnes Guð-
ríður Gísladóttir, f.
20. desember 1911,
d. 30. júní 1992. Systkini Jóhönnu
eru: drengur sem lést óskírður
nokkurra vikna gamall 1931, Ölver,
f. 6. apríl 1935, d. 10. desember
1982, Ólafur Gísli, f. 3. júní 1938,
Steinunn, f. 6. júlí 1940, Kamilla, f.
25. febrúar 1943, Olga Soffía, f. 5.
október 1945, Jakob Jens, f. 9.
ágúst 1949, og Elva, f. 17. október
1955.
Jóhanna giftist 27. desember
1964, Benedikt Bent Ívarssyni frá
Hörning á Jótlandi í Danmörku
(skírður Bent Nielsen), f. 27. desem-
ber 1932. Foreldrar hans eru Iver
Nielsen, f. 2. september 1905, d.
desember 1988 og Johanne Nielsen,
f. 19. mars 1907, d. ágúst 1988.
Börn Jóhönnu og Benedikts eru: 1)
Svani Guðmundssyni, f. 21. ágúst
1971. Synir þeirra eru Aleksander
Helgi, f. 23. september 1996 og
Tobias Mikkel, f. 13. febrúar 2000.
Synir Jóhönnu Sigrúnar og Stefáns
Sturlusonar eru; Reynir Örn, f. 26.
október 1987 og Elís Kjaran, f. 5.
nóvember 1991.
Hinn 4. september 1958 fæddist
Jóhönnu Sigrúnu dóttirin Ágústa,
faðir hennar er Friðrik Pétursson.
Kjörforeldrar Ágústu eru Frímann
Björn Hauksson og Þorbjörg Elías-
dóttir á Akureyri. Ágústa lést 15.
apríl 1995, hún eignaðist þrjú börn.
Jóhanna Sigrún ólst upp á Gjögri
í Árneshreppi á Ströndum og fór
snemma að sinna margvíslegum
störfum eins og títt var í þá daga.
Rúmlega tvítug flutti hún til
Drangsness og síðar Hólmavíkur
þar sem hún vann ýmis störf. Árið
1956 flutti Jóhanna Sigrún ásamt
dóttur sinni, Sjöfn, til Reykjavíkur
og tveimur árum síðar að Álafossi í
Mosfellsbæ. Þar hóf hún störf hjá
Álafossi. Hjá því fyrirtækinu vann
Jóhanna Sigrún þar til það varð
gjaldþrota í kringum 1990. Þá varð
Jóhanna Sigrún starfsmaður Ístex
þar sem hún vann til ársloka 2002
þegar hún hætt sökum aldurs.
Jóhanna Sigrún bjó á Álafossi frá
1958 til 1968 þegar hún flutti ásamt
eiginmanni sínum í nýbyggt íbúðar-
hús þeirra hjóna að Lágholti 17 í
Mosfellsbæ hvar hún bjó til ævi-
loka.
Útför Jóhönnu Sigrúnar verður
gerð frá Háteigskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Drengur sem andað-
ist við fæðingu 2. nóv-
ember 1964. 2) Ívar, f.
28. desember 1965,
sambýliskona Kristín
Bjarnveig Reynisdótt-
ir, f. 12. júní 1965,
synir þeirra eru Axel
Helgi, f. 25. janúar
1995 og Eiður, f. 4.
október 1997. 3)
Agnes Guðríður, f. 7.
júlí 1971, sambýlis-
maður Gunnar Jóns-
son, f. 14. september
1967, sonur Agnesar
og Ómars Svavarssonar er Almar
Snær, f. 21. júlí 1989.
Dóttir Jóhönnu Sigrúnar og
Benjamíns Ólafssonar er Sjöfn, f.
31. júlí 1954, gift Kristjáni Kjaran
Hermannssyni, f. 13. ágúst 1947.
Börn þeirra eru: 1) Hermann
Bjarni, f. 31. mars 1974, kvæntur
Lindu Kristjánsson, f. 22. maí 1972,
dóttir þeirra er Henriette, f. 16.
september 2004. 2) Gísli Kjaran, f.
13. nóvember 1976, sambýliskona
Anne Marit Aalvheim, f. 30. maí
1978. 3) Tinna Ósk, f. 28. júlí 1984,
sambýlismaður Aleksander Hen-
riksen, f. 30. apríl 1984. Dóttir
Sjafnar og Markúsar Kristins
Magnússonar er Jóhanna Sigrún, f.
28. nóvember 1971, gift Jóhanni
Strandamenn eru sterkir!
Á undangengnum mánuðum hefur
þessi fullyrðing hljómað í eyrum mér.
Í sama mund sást til steytts hnefa
þess sem lét fullyrðinguna sér um
munn fara. Það var hún móðir mín.
Með þessi orð á vörum stóð hún keik í
stafni síns lífsins fleys sem þá hafði
orðið fyrir einu sínu alvarlegasta
broti. Hún tók á sig hvern brimskafl-
inn á fætur öðrum án þess að brotna.
Og þeir voru margir. Upp úr hverjum
öldudalnum á fætur öðrum sigldi hún,
ákveðnari en fyrr. Efldist við hverja
raun. Þrjóskan jókst. Grátið í kodd-
ann. Síðan var vopnum safnað á ný.
Kompásinn stilltur, kúrsinn réttur af.
Hún var staðráðin í að sigla fleyi sínu
heilu heim. Uppgjöf kom aldrei til
greina.
Strandamenn eru sterkir! Þetta
ómaði í gegnum brimgarðinn allt til
síðustu stundar þegar snögglega
lygndi. Ládautt. Fley móður minnar
rann hægt og örugglega inn Bæjar-
voginn.Þar mætti henni opinn kær-
leiksfaðmur. Hún er komin heil heim.
Strandamenn eru sterkir! Einnig
þrjóskir og þverir. Þeir gefast aldrei
upp, hversu dökkt sem útlitið kann að
vera. „Kjörin settu á manninn mark,
meitluðu svip og stæltu kjark.“
Hafðu kærar þakkir mamma, við
hittumst síðar.
Ívar.
Kom, svefnsins blíða bylgja,
og burt mig tak með þér;
lát fagra drauma fylgja
því fleyi, sem mig ber.
Að ljúfra drauma löndum
þinn ljósi faðmur ber
frá stormsins bröttu ströndum, –
og stundin gleymir sér.
Í fjarskans drauma-dvala
skín dýrlegt, himneskt ljós.
Við loftsins létta svala
grær lífsins dýrsta rós.
Og horfnar tungur tala
þar tryggðum helgað mál.
Að baki djúpra dala
þar dvelst hin Eina Sál.
(Jakob Jóh. Smári.)
Svefnsins blíða bylgja kom og bar
þig heim með sér. Þú varst þrotin að
kröftum eftir hatramma baráttu við
erfiðan andstæðing, enda lagt þig alla
fram alveg til hins síðasta dags.
Við eigum svo fallegar minningar
um þig, Strandakonuna sterku og
duglegu. Þú kenndir okkur m.a. að
það væri alltaf gott veður norður á
Gjögri hvernig sem viðraði, sýndir
okkur hvernig þú dorgaðir á bryggj-
unni með gamla laginu, bakaðir bestu
brúntertur og kleinur sem við höfum
bragðað, sýndir okkur uppáhalds-
staðina þína og sílapollana við Bæj-
arvog og úti á Strönd og sagðir okkur
margar sögur frá því þegar þú varst
ung á Gjögri. Og þú dreifst okkur oft
með í skemmtiskokk, drengirnir dást
svo sannarlega að öllum verðlauna-
peningunum þínum sem þú vannst
þér inn. Nú er amma komin á besta
staðinn, sagði einn af ömmudrengj-
unum þínum. Hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Fyrir hönd fjölskyldunnar viljum
við færa starfsfólki líknardeildar
Landakots hjartans þakkir fyrir frá-
bæra umönnun, samhygð og stuðning
á liðnum mánuðum.
Guð blessi þig, elsku amma og
tengdamamma.
Kristín, Axel Helgi og Eiður.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Ég mun ávallt geyma minninguna
um þig í hjarta mér, elsku amma mín.
Þinn
Almar Snær.
Elsku amma,
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Kveðja,
Jóhanna Sigrún, Jóhann
Svanur, Reynir Örn, Elís
Kjaran, Aleksander Helgi
og Tobias Mikkel.
Kæra mágkona, á haustmánuðum
1958 var til siðs að við strákarnir í
Ræktunarsambandinu færum í há-
degismat í mötuneyti Álafoss, ætlast
var til að við kæmum upp úr 12.30 en
þá var starfsfólk fyrirtækisins farið
úr salnum. Eitt sinn er við komum í
mat var komin ný stúlka í borðstof-
una. Þessi unga stúlka var Jóhanna
sem komin var þarna til starfa og
hafði litla dóttur sína með. Sjöfn, en
svo hét litla dóttirin, hændist fljótt að
okkur og góður kunningsskapur
tókst með okkur öllum. Ósjaldan
skrapp Sjöfn með okkur á verkstæðið
meðan mamma var að ganga frá eftir
hádegið. Kunningsskapurinn stóð
styrkum fótum og ekki minnkaði
hann eftir áramótin er systir hennar
hóf störf hjá Álafossi og bættist í hóp-
inn. Steinunn systir hennar og und-
irritaður hófu svo sambúð um vorið
og hafði þá kunningsskapurinn
breyst í vinskap sem aldrei bar
skugga á.
Þær systur áttu alla tíð heima stutt
frá hvor annarri og samgangur var
mikill og þá ekki síður hjá börnum
þeirra systra.
1965 hófu þau hjónin Jóhanna og
Bent að reisa sér hús í Lágholti 17 og
mun það vera eina árið sem fjölskyld-
urnar fóru ekki saman á æskustöðvar
þeirra systra, í Gjögri í Árneshreppi.
Þær til að létta undir með móður
sinni, en við Bent að ditta að húsinu,
úti eða inni. Jóhanna var handlagin
kona. Þau eru falleg stólbökin sem
hún saumaði út og allar peysurnar
sem hún prjónaði. Ekki má gleyma
útsaumuðu myndunum sem prýða
veggi heimilis þeirra hjóna. Matseld
og bakstur var sérgrein hennar og
gestrisni þeirra hjóna mikil. Ferðalög
heilluðu þau hjón. Það var ekki sú
ferð á vegum starfsmannafélagsins
hennar að þau færu ekki með og með
verkalýðsfélaginu sínu fóru þau oft.
Þá fóru þau nokkrar ferðir til ýmissa
landa. Fyrsta ferðalag okkar saman
var til Gjögurs vorið 1959, það var
mikið ferðalag í þá daga og var Sjöfn
með okkur. Það var frábær ferð og oft
rædd seinna meir. En síðasta ferðin
okkar saman var á liðnu vori er við
fórum í fermingarveislu til systurson-
ar þeirra systra austur á Hellu.
Jóhanna ræddi ekki tilfinningar
sínar við aðra, það voru ekki nema
þeir nánustu sem vissu líðan hennar
er hún missti börnin sín tvö og Ölver
bróður sinn sem var henni mjög kær.
Ekki þarf að efast um að þau hafa
tekið á móti henni við brottför hennar
héðan, alla vega kom Ölver til sonar
míns í draumi og bað um hjálp við að
koma bátnum á flot, því hann þyrfti
að nota hann eftir nokkra daga.
Kæra Jóhanna, síðustu árin voru
erfið, þið hjónin bæði farin að heilsu,
en þið nutuð mikils öryggis í skjóli
barna og tengdabarna.
Ég þakka af alhug umhyggju alla,
unað og ást við ættingja mína.
Bið ég til Guðs að láti hann falla
náð sína og styrk á fjölskyldu þína.
Nú þegar kveðjustund rennur upp
viljum við hjónin þakka þér af alhug
allt sem þú hefur gert okkur í hag.
Alltaf varst þú tilbúin að rétta hjálp-
arhönd, hvernig sem stóð á hjá þér
sjálfri. Við kveðjum með virðingu og
þökk.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Hvíl þú í friði.
Grétar.
Okkur langar til að minnast elsku
vinkonu okkar, Jóhönnu, með nokkr-
um orðum. Vinátta okkar hófst fyrir
16 árum þegar við byrjuðum að
ferðast saman. Þær ferðir urðu marg-
ar og skemmtilegar enda ferðafélag-
arnir góðir og skemmtilegir, ekki síst
þau Jóhanna og Bent, maðurinn
hennar, þeim var mjög gaman að
kynnast. Hún var alltaf glaðlynd og
hjálpsöm og því gott að vera í návist
hennar. Fyrir einu ári veiktist hún af
þeim sjúkdómi sem hún lést af.
Elsku Bent og fjölskylda megi guð
styrkja ykkur og vernda um ókomin
ár. Okkur langar til að kveðja með
þessu versi.
Vinátta er vorsins blómi
vinátta er lífið.
Jafnt í æsku og aldurdómi
er hún faðmur kærleikans.
(Höf. ók.)
Þínir vinir að eilífu.
Alda, Bára, Auður, Skúli og Jón.
Með söknuði kveðjum við Jóhönnu
Thorarensen, góðan vinnufélaga til
margra ára.
Jóhanna vann í ullarverksmiðju Ís-
tex í Mosfellsbæ og þar áður hjá Ála-
fossi samtals í 44 ár og hætti störfum í
lok árs 2002 liðlega 70 ára að aldri. Jó-
hanna var alltaf jafn ljúf og brosmild,
svo unun var að vinna með henni.
Hún var alltaf til staðar og tók virkan
þátt bæði í starfseminni og fé-
lagsstörfum starfsmanna ásamt eig-
inmanni sínum Bent.
Jóhönnu var mikið í mun að starfs-
menn Ístex tækju þátt í sem flestu
sem boðið var upp á hjá starfsmanna-
félaginu. Sjálf tók hún þátt í að
stjórna laufabrauðsbakstrinum fyrir
jólin. Hún var með í öllum ferðum um
landið okkar fagra og sagði þær ferð-
ir afar skemmtilegar og fræðandi.
Léttri lund hennar, áræði og uppá-
tæki höfðu allir gaman af. Atvikið við
Hvítserk er öllum þeim sem þar voru
með henni afar minnisstætt. Þar
höfðu nokkrir vaskir piltar tekið sig
til og gengið niður allbratta og grýtta
hlíðina niður að sandinum til að geta
komist sem næst klettinum. Jóhönnu
fannst þetta snjallræði og rauk á eftir
þeim þrátt fyrir ákafa aðvörun sam-
ferðamanna. Ferðin niður gekk vel,
en að komast aftur upp var heldur
erfiðara. Með góðra manna hjálp
tókst þó vel til eftir að kaðli hafði ver-
ið brugðið um hana miðja. Þetta
fannst Jóhönnu toppurinn á tilver-
unni. Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið tækifæri til að kynnast Jó-
hönnu Thorarensen og minning
hennar mun lifa með okkur um
ókomna tíð.
Við sendum Bent, börnunum Sjöfn,
Ívari, Agnesi og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðaróskir á þessari
sorgarstund.
Starfsfólk hjá Ístex í Mosfellsbæ.
Lokið er kafla í lífsins miklu bók.
Við lútum höfði í bæn á kveðjustund.
Biðjum þann Guð, sem gaf þitt líf og tók
græðandi hendi að milda sorgarstund.
Ó, hve við eigum þér að þakka margt
þegar við reikum liðins tíma slóð.
Í samfylgd þinni allt var blítt og bjart
blessuð hver minning, fögur, ljúf og góð.
Okkur í hug er efst á hverri stund
ást þín til hvers, sem lífsins anda dró
hjálpsemi þín og falslaus fórnarlund.
Friðarins Guð þig sveipi helgri ró.
(Vigdís Runólfsdóttir.)
Með þessu ljóði vil ég kveðja Jó-
hönnu, mér finnst það segja allt sem
ég vildi segja um hana. Við unnum
saman í mörg ár hjá Álafossi og síð-
ustu árin hjá Ístex. Þau Bent kynnt-
ust á Álafossi og vann hann sína
starfstíð þar. Þau byggðu sér hús í
Lágholti 17, áttu þau þar fallegt
heimili. Ég vil þakka Bent og Jó-
hönnu samfylgdina í 50 ár.
Ég votta Bent, börnum þeirra og
öllum afkomendum mína dýpstu sam-
úð.
Hulda Jakobsdóttir.
Þá er langri og erfiðri sjúkdóms-
göngu lokið hjá Jóhönnu frænku okk-
ar. Ótímabært með öllu en samt sem
áður bitur veruleiki. Minningarnar
streyma fram, allar góðar, frá liðnum
árum. Tignarlegri gesti í brúðkaup-
um, skírnarveislum, fermingum og
ótal afmælisboðum var ekki hægt að
hugsa sér, alltaf svo hugguleg og ynd-
isleg bæði hjónin. Og alltaf fjör. Það
var alltaf svo notalegt að koma í heim-
sókn til þeirra, gestrisnin í hávegum
höfð og aldrei neitt nógu gott fyrir
mann. Þér fannst haustið yndislegur
tími, þá á að koma sér inn eftir úti-
veru sumarsins og kveikja á kertum.
Reyndar fannst þér allar árstíðir
skemmtilegar og þú kunnir að njóta
þeirra og hlakka til. Eins með veðrið,
þér fannst aldrei vera vont veður þótt
við hin kvörtuðum, þú sagðir eitt sinn:
Þið vitið ekki hvernig vont veður er,
það komu slæm veður fyrir norðan (á
Gjögri) en það hefur aldrei neitt kom-
ið í líkingu við það hér! Þú varst ein-
staklega jákvæð manneskja og fannst
alltaf eitthvað jákvætt við allt og alla.
Það er gott að eiga allar þessar ljúfu
minningar nú þegar lífsgöngunni er
lokið á þessari jörð elsku Jóhanna,
það er svo óraunverulegt að þú sért
ekki lengur hjá okkur og algjörlega
óviðunandi þar sem, að okkur finnst,
öll bestu árin voru eftir. Hafðu þökk
fyrir allt elsku frænka okkar.
Elsku Bent, Sjöfn, Ívar, Agnes og
fjölskyldur, hugur okkar er hjá ykk-
ur. Innilegar samúðarkveðjur til ykk-
ar allra, megi minning um yndislega
konu verða ljós í lífi ykkar um alla
framtíð.
Kveðja,
Ragna, Katrín, Hildur,
Alma Rún og fjölskyldur.
JÓHANNA SIGRÚN
THORARENSEN
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Minningar-
greinar