Morgunblaðið - 06.10.2005, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 6. OKTÓBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Steinþór Gestsson
er einn af þeim alþing-
ismönnum fyrr og síð-
ar sem ég tel mikil-
vægt að minnast.
Hann var heiðarlegur og hreinskipt-
inn stjórnmálamaður. Hann var
sannur og trúr bæði samvisku sinni
og málstað og sat aldrei á svikráðum
við samherja sína eða andstæðinga í
pólitík. Hann vann sín mikilvægu
verk á Alþingi þegar við störfuðum
þar saman um áraraðir án „mál-
skrúðs“ eins og kom fram í minning-
arræðu um hann í Skálholtskirkju,
en hann vann þau af nákvæmni, rétt-
sýni og heiðarleika.
Undanfarið hefur borið á því að
stjórnmálamenn hafa látið hafa eftir
sér að í pólitík bæði á Alþingi og víð-
ar svíki allir hver aðra, samherja
sem andstæðinga, og undirferli séu
þar einhvers konar meginregla. Þar
skipti jafnvel engu hvernig árangri
sé náð. Aðalatriðið sé að koma sínu
fram. Auðvitað eiga slík umæli sér
stoð í einstökum tilvikum, því miður,
en vonandi ekki eins og af er stund-
um látið. Á þessu hafa a.m.k. fyrr á
tíð verið mikilsverðar undantekning-
ar. Þar var Steinþór Gestsson
fremstur í flokki. Hann var og hans
verður minnst sem merkisbera þess
STEINÞÓR
GESTSSON
✝ Steinþór Stein-þór fæddist á
Hæli í Gnúpverja-
hreppi 31. maí 1913.
Hann lést í Reykja-
vík 4. september síð-
astliðinn og var út-
för hans gerð frá
Skálholtskirkju 20.
september.
sem mikilvægast er í
lýðræðislegri umræðu
og átökum, sem auð-
vitað eru hluti þess
þjóðskipulags sem við
teljum best. Þar skipt-
ir einfaldlega meira
máli heiðarleiki, rök-
festa, trúmennska og
vinnusemi, en síður
leikaraskapur í ræðu-
stól til þess að ná at-
hygli fjölmiðla, sem
því miður falla oft í þá
gildru að setja slíka
stjórnmálamenn í
fyrirrúm.
Við Steinþór unnum saman á ann-
an áratug á Alþingi og mörg ár í fjár-
veitinganefnd þingsins sem þá var
kölluð. Hann var um skeið formaður
nefndarinnar. Í þeirri nefnd var af
hálfu Alþingis fjallað um meginatriði
ríkisfjármála og sýndist auðvitað sitt
hverjum. Hann var þegar ég kom
þangað, reyndari en ég og sagði mér
að auðvitað gætu menn komið sínum
málum fram með hroka og harðfylgi,
en stundum skipti meiru að fylgja
sínu máli með rökfestu og hrein-
skilni. Þessi ráðgjöf reyndist mér
vel, eins og annað sem Steinþór
kenndi mér. Á þessum árum var,
eins og nú, að mörgu að hyggja í
þjóðmálum. Við þingmenn lands-
byggðarinnar urðum að huga að
þörfum okkar fólks, vegleysur voru
um allt, varla malarvegir, margar
ófærur voru milli staða og nú geta
menn eflaust ekki skilið hvað var við
að fást á landsbyggðinni á þessum
tíma. Auðvitað þurfti einnig oft að
beina sjónum að þörfum höfuðborg-
arsvæðisins, sem þá var í örum vexti.
Við Steinþór áttum það sameiginlegt
að ekki mætti gleyma því að máli
skipti að líka þyrfti að hafa í huga að
það kostaði stórfé að koma fyrir því
fólki sem vegna aðstöðuleysis flyttist
til höfuðborgarsvæðisins og hús,
mannvirki og hvers konar fram-
kvæmdir á landsbyggðinni nýttust
verr þegar fólk flyttist þaðan.
Um þetta vorum við Steinþór sam-
mála. En það sem við vildum báðir
styðja í fjárveitingarnefnd voru
menningarmál. Hann var þjóðfræg-
ur söngvari i MA kvartettinum, sem
ég dái og við kona mín spilum disk-
inn þeirra hér heima og höfum alltaf
með okkur bæði innanlands og ekki
síður til útlanda þegar við förum
þangað. Um alla tíð munu Steinþór
ásamt bróðir sínum og MA kvart-
ettinum vera með okkur í för. Þar
munu „rokkarnir ekki þagna“ um
sinn. Það voru auðvitað sérstök for-
réttindi að kynnast Steinþóri, en það
eru ekki síður forréttindi að heyra
hann syngja fyrir okkur eins lengi og
við getum heyrt einhvern tón!
Fyrir stuttu áttum við kona mín,
Rúna og Ólafur G. Einarsson þess
kost að heimsækja Steinþór að höf-
uðbóli hans Hæli. Þá lék hann á als
oddi. Þetta var ómetanleg stund.
Hann hafði sérstakt yndi af að hitta
gamla félaga úr Alþingi og kom ótrú-
lega oft að hitta okkur fyrrverandi
alþingismenn á árshátíðum félags
okkar og stuttum ferðum, enda var
hann gerður heiðursfélagi þess fé-
lagsskapar. Steinþór Gestsson er í
minningu minni göfugmenni. Hann
var ætíð trúr sinni hugsjón og
heimabyggð. Hann var alltaf hreinn
og beinn, trúr og sannur.
Við Rúna vottum aðstandendum
hans samúð og biðjum honum bless-
unar hinum megin móðunnar miklu.
Drengur góður er genginn til feðra
sinna. Guð blessi okkur minningu
hans.
Lárus Jónsson.
Ó, hve fögur er
æskunnar stund,
er þá sál vor sem
himinninn blár.
Skær og blíð er hin léttúðga lund,
lífsins eygir þar geislandi brár,
þá er ró hjartans hrein.
Hvergi skyggir á gleðinnar ljós,
þá ei él ógna nein.
Æsku nýsprottin vordagarós.
(Stgr. Thorst.)
Þannig skynjuðum við skólasystk-
inin heiminn og okkur sjálf full af lífs-
krafti og tilhlökkun að takast á við ný
og óþekkt störf sem biðu okkar þegar
við kvöddum skólann okkar Íþrótta-
kennaraskóla Íslands fyrir 55 árum.
Ljóð þetta kom upp í hugann er
okkur barst sú fregn að skólasystir
okkar og vinkona Hrefna væri svo
skyndilega horfin úr hópnum.
Það var sól í heiði og fagurt sem
endra nær á Laugarvatni 30. júní
HREFNA
INGIMARSDÓTTIR
✝ Hrefna Ingi-marsdóttir
fæddist í Hnífsdal
30. ágúst 1931. Hún
andaðist að heimili
sínu í Skólagerði 3 í
Kópavogi 26. sept-
ember síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Kópavogs-
kirkju 5. október.
1950 þegar tíu ung-
menni þ.e. fimm stúlk-
ur og fimm piltar tóku
á móti prófskírteinum
sínum frá Birni Jak-
obssyni, skólastjóra.
Þessi áfangi var að
baki og öll lögðum við
af stað út í lífið með
miklar framtíðarvænt-
ingar og bjartsýni.
Það má segja um
Hrefnu eins og stend-
ur í ljóðinu „skær og
blíð er hin léttúðga
lund“ og það var hún
svo sannarlega. Oft var búið að hlæja
mikið og hátt þegar við áttum að vera
að lesa og gera ritgerðir í skólastof-
unni og miklar voru pælingarnar þeg-
ar kom að latnesku heitunum í vöðva-
fræðinni og framburðinum stundum
ábótavant. Margs er að minnast úr
heimavistinni og öllum þeim
skemmtilegu kvöldum sem við áttum
í litla herberginu í Mörkinni. Þá bar
maður ekki skyn á hvað voru þrengsli
því allt var svo skemmtilegt, meira að
segja þrifin og tiltektin gerðu manni
stundum glatt í geði. Að búa í heima-
vist er sérstakur þáttur í lífi þeirra
einstaklinga sem það upplifa. Vetur-
inn í Íþróttakennaraskólanum gaf
okkur ógleymanlega tryggð og vin-
áttu sem ennþá endist.
Nú sjáum við á bak fjórða skóla-
systkininu en áður eru horfnir þrír
piltar. Blessuð sé minning þeirra.
Í dag kveðjum við Hrefnu Ingi-
marsdóttur frá Hnífsdal. Hún var
glæsileg, há og grönn og mikil fim-
leika- og sundkona. Hún ólst upp í
foreldrahúsum í Hnífsdal, nánar til-
tekið í „ spýtuhúsinu“ í stórum systk-
inahópi. Hún var mikill Vestfirðingur
og þar lágu hennar rætur. Hún var
yngsti nemandinn í skólanum þennan
vetur og kallaði Björn skólastjóri
hana stundum „barnið“.
Við íþróttakennararnir komum
víða að og fórum til starfa vítt og
breitt um landið og þrátt fyrir fjar-
lægðina vissum við alltaf hvert af
öðru.
Það má ef til vill segja „römm er sú
taug“.
Nú seinni árin höfum við skólasyst-
urnar stofnað til samveru sem hefur
gefið okkur glaða daga.
Síðastliðið sumar dvöldum við í
Skagafirðinum nokkra daga þar sem
við nutum sumarblíðunnar og skoð-
uðum landið. Einmitt þar hafði
Hrefna byrjað sundkennslu og lýsti
öllum aðstæðum en laugin var horfin
og þar komin „sjoppa“ og fannst
henni það heldur slæmt.
Þessir dagar verða okkur hinum
ógleymanlegir og erum við þakklátar
fyrir að svo vel tókst til.
Þarna rifjuðum við upp æskuminn-
ingar liðinna daga.
Nú sjáum við á eftir fjórða skóla-
systkininu og söknuðurinn er mikill.
Minning hennar lifir í hugum okkar.
Hún starfaði jafnan við sund-
kennslu í Reykjavík og var sund-
kennari í Breiðagerðisskóla í yfir 30
ár. Þá hafði hún umsjón með leikvöll-
um Reykjavíkurborgar frá 1952–
1958.
Hrefna giftist Inga Þór Stefáns-
syni íþróttakennara árið 1957. Þau
eignuðust tvo syni. Ingi lést árið 1966.
Hin síðari ár gekk Hrefna ekki heil
til skógar en var lítið fyrir að ræða
það.
Nú er hennar lífsgöngu lokið sem
bæði var blómum og þyrnum stráð.
Hún gekk hana með æðruleysi og
reisn.
Við sendum afkomendum hennar
einlægar samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning hennar.
Skólasystkini
Íþróttakennaraskóla Íslands.
Sambýlismaður minn, faðir, tengdafaðir, fóstur-
faðir og afi,
KRISTJÁN MIKKAELSSON,
Flekkudal, Kjós,
verður jarðsunginn frá Reynivallakirkju í Kjós
laugardaginn 8. október og hefst athöfnin kl. 14.
Guðný G. Ívarsdóttir,
Elías Kristjánsson, Sigríður Lárusdóttir,
Gunnar Kristjánsson, Sigríður Birna Ólafsdóttir,
Ásrún Kristjánsdóttir, Jónas Dalberg Karlsson,
Þorsteinn Kristjánsson,
Jóhannes Björnsson
og barnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
RANNVEIG BÖÐVARSSON,
Vesturgötu 32,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju föstudaginn
7. október kl. 14.00.
Matthea Kristín Sturlaugsdóttir, Benedikt Jónmundsson,
Haraldur Sturlaugsson, Ingibjörg Pálmadóttir,
Sveinn Sturlaugsson, Halldóra Friðriksdóttir,
Rannveig Sturlaugsdóttir, Gunnar Ólafsson,
Sturlaugur Sturlaugsson, Jóhanna Hallsdóttir,
Helga Ingunn Sturlaugsdóttir, Haraldur Jónsson,
Ingunn Helga Sturlaugsdóttir, Haukur Þorgilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VILHJÁLMUR JÓNSSON
hæstaréttarlögmaður og
fyrrv. forstjóri Olíufélagsins hf.,
lést á Droplaugarstöðum föstudaginn 30. sept-
ember.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 10. október kl. 11.00.
Málfríður I. Vilhjálmsdóttir,
Sigurlaug Vilhjálmsdóttir,
Jón Vilhjálmsson, Jóhanna Rósa Arnardóttir,
Arnar Sch. Thorsteinsson, Harpa Guðfinnsdóttir,
Sverrir Sch. Thorsteinsson, Rannveig Þorvaldsdóttir,
Vilhjálmur Jónsson,
Svavar Brynjúlfsson,
Erna Dís Brynjúlfsdóttir, Valur Tómasson,
Katrín Sigríður Sch. Thorsteinsson.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
HALLDÓRA ELÍASDÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 34,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju föstudaginn 7.
október kl. 13.00.
Sveinn H. Ragnarsson,
Sveinn Andri Sveinsson, Þórunn Grétarsdóttir,
Halldór Fannar og Guðbjörg Lilja
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR RAKELAR ÞÓRARINSDÓTTUR
frá Þernuvík,
áður búsett
í Akurgerði 34.
Sérstakar þakkir fær starfsfólkið á Norðurbrún 1
fyrir þeirra hlýju og umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Þórhallur Jón Jónasson, Sigríður Fanný Másdóttir,
Gunnar Halldór Jónasson, Inga D. Karlsdóttir,
Bergþór Jónasson, Sigurbjörg H. Bjarnadóttir,
Kristján Aðalbjörn Jónasson,
Guðlaug Dröfn, Lárus Freyr, Jónas Þór,
Sesselja Dagbjört, Eva Ösp, Tinna Sif
og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minning-
argrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda
hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar