Morgunblaðið - 15.12.2005, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 15. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ómar S. Zóp-haníasson fædd-
ist í Reykjavík 25.
september 1936.
Hann lést á heimili
sínu 5. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Jóna Marta Guð-
mundsdóttir hús-
móðir, f. 27.7. 1905,
d. 28.8. 1979, og
Zóphanías Sigurðs-
son bifreiðastjóri og
seinna afgreiðslu-
maður, f. 24.12.
1905, d. 27.9. 1982.
Ómar kvæntist 24.12. 1960
Kristínu Theódórsdóttur, f. 1.12.
1936. Foreldrar hennar voru
hjónin Sigurlaug Sigurðardóttir,
f. 8.6. 1903, d. 14.11. 1970, og
Theódór Kr. Guðmundsson, f.
25.7. 1905, d. 27.5. 1969. Börn Óm-
ars og Kristínar eru: 1) Theódór
Kr., f. 1955, maki Hafdís Sigur-
steinsdóttir, f. 1955. Börn þeirra
a) Svava Berglind, f. 1971, maki
Davíð Ólason, f. 1971. Börn þeirra
Theódór Óli, f. 1996, og Aron
Snorri, f. 1999. b)
Kristín Guðfinna, f.
1983, maki Sigurð-
ur, f. 1982. c) Ómar
Ágúst, f. 1987. 2)
Marta Gígja, f. 1964,
maki Höskuldur
Ragnarsson, f. 1964.
Börn þeirra: a)
Höskuldur Þór, f.
1984. b) Edward Al-
exander, f. 1987,
maki Erla Brimdís,
f. 1986. c) Vera
Dögg, f. 1988. d)
Bjarney Sara, f.
1996. e) Benjamín Snær, f. 1998.
Ómar var kjörbarn foreldra
sinna og á hann tvö hálfsystkin
sammæðra, Tove Hvass og Gert
Hvass.
Ómar ólst upp í Kópavogi og
hóf þar sín fyrstu störf. Seinna
starfaði hann hjá Bifreiðaeftirliti
ríkisins og lauk starfsferli sínum
sem prófdómari hjá prófdeild
Umferðarráðs.
Útför Ómars verður gerð frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku pabbi, ekkert er verra en að
vera vakin eldsnemma að morgni og
fá þær fréttir að þú hafir kvatt þenn-
an heim, svo algjörlega fyrirvara-
laust. Ekkert getur lýst þeirri sorg
er nístir hjartað á þeirri stundu. Við
fráfall þitt leitar hugurinn yfir þær
stundir sem við höfum átt saman og
eru þær ófáar. Ekkert var þér óvið-
komandi ef það sneri að mér, bróður
mínum eða einhverjum af okkar
fólki, vildir þú allt fyrir okkur gera.
Ekki taldir þú eftir þér að rífa þig
upp hvort heldur sem var að degi eða
nóttu ef okkur vantaði eitthvað. Ekki
minnist ég þess að nokkru sinni hafi
mér verið neitað um pössun fyrir
barnabörnin sem þú unnir svo heitt.
Þakka skal það að börnin manns
skuli fá að eiga afa sem þig, því ekki
eru allir svo heppnir að afi megi vart
af þeim sjá og leggi mikið á sig til að
fá að sjá þau daglega. Þau eiga nú
um sárt að binda en segja mér þó að
ég þurfi ekki að gráta svona mikið
því að afi sé nú hjá guði og hann sé
góður við hann. Þessi trú barnanna
er yndisleg og huggar mikið. Eldri
barnabörnin sjá nú ekki bara á eftir
afa sínum heldur líka félaga því oft
var kátt á hjalla hjá ykkur og mikið
hlegið. Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að vaxa og dafna undir hand-
leiðslu þinni og mömmu og að þið
hafið verið svo gæfusöm að ganga
saman í gegnum lífið í blíðu og
stríðu. Alltaf þurftir þú að vita hvað
ég væri að gera og ef ég brá mér út
úr bænum vildir þú vita hvenær ég
hafði náð áfangastað svo þú gætir
verið rólegur. Ekki veit ég hvert ég
tilkynni mig núna því þetta var orð-
inn hluti af ferðunum og Hössi
spurði mig oft: „Ertu búin að láta
pabba þinn vita?“ Sjálfsagt munt þú
ekkert hætta að fylgjast með núna
frekar en þá. Ég veit að þú og Hössi
minn voruð kærir hvor öðrum og
mun honum bregða við að tengdó
komi ekki lengur í hesthúsið eða á
aðra þá staði þar sem hann er eitt-
hvað að bjástra á nema í anda.
Ekki kæmi mér á óvart ef þú tækir
að þér að stjórna umferðinni þarna
fyrir handan eins og þú gerðir í jarð-
nesku lífi, því oft hefur verið gantast
með það, hvað það var þér mikið
hjartans mál að allir færu nú að lög-
um, umferðarlögum. Og ekki væri
verra ef einhverjir þyrftu að þreyta
ökuprófin því ekki gætu þeir fengið
betri prófdómara. Oft höfum við
mamma verið nafnlausar því við vor-
um ýmist konan hans Ómars eða
dóttir hans Ómars en svo þekktur og
vel liðinn varst þú að það kom aldrei
að sök.
Við fjölskyldan erum dofin og það
er sem við göngum við hlið okkar og
það mun taka tíma að skilja það sem
er að gerast núna. Ég veit að þú
munt halda þinni verndandi hendi
yfir okkur áfram og er styrkur í því.
Mamma mun þurfa á styrk þínum að
halda þegar hún heldur nú út í lífið
ein eftir 54 ára samveru við þig.
Það er huggun í harmi að þú
skyldir ekki þurfa að þjást og að þú
hafir getað kvatt þetta jarðlíf með
reisn.
Við hér í Gauksásnum eigum eftir
að sakna þín mikið. Megi minningin
um þig lifa í hjarta okkar um ókomin
ár.
Er við kveðjum þig með sorg í
hjarta og þökkum þér samfylgdina
þá mátt þú vita það að í huga okkar
er ekki til betri faðir, tengdafaðir og
afi.
Hvíldu í friði, elsku pabbi
Marta Gígja Ómarsdóttir
og fjölskylda.
Með þessum ljóðum langar mig að
kveðja elskulegan tengdaföður minn
sem kallaður var frá okkur svo
snöggt. Margt fer um hugann við
þessi sorglegu tímamót, en árin 32
sem við höfum þekkst hafa liðið ljúf
og margs er að minnast. Ljúfur var
hann og greiðvikinn, alltaf tilbúinn
að hjálpa. Ég bið algóðan guð að
styrkja og styðja tengdamóður mína
og fjölskyldu.
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá,
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú,
þó ævin sem elding þjóti,
guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
– Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur – síðar.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Margs er að minnast,
margt er þér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
(V. Briem.)
Hafdís.
Kæri Ómar, þá er komið að
kveðjustund. Eins og hendi sé veifað
ert þú hrifinn á brott frá elskandi
eiginkonu, fjölskyldu og vinum. Þó
vitað væri að þú hefðir ekki verið
heilsuhraustur s.l. ár hafði þér liðið
svo vel undanfarið að við vonuðum að
árin yrðu miklu fleiri sem þú fengir
að vera hjá okkur.
50 ár eru síðan Kristín systir mín
kynnti þig fyrir okkur, háan, rólegan
og glæsilegan mann. Eftir öll þessi
ár hefur aldrei brugðið skugga á
okkar vinskap og má segja að ást-
arblikið á augum ykkar hjóna hafi
lýst upp ykkar líf alla tíð. Tvö ynd-
isleg börn eignuðust þið, síðan komu
tengdabörnin, barnabörnin og lang-
afabörnin. Afar stoltur varst þú af
þeim öllum og ánægðastur varst þú
þegar fjölskyldan kom öll saman í
sælureitinn ykkar í sveitinni.
Sárt er vinar að sakna,
sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna,
margar úr gleymsku vakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta,
vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma,
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Megi englar alheimsins vaka yfir
Kristínu systur minni og veita fjöl-
skyldu ykkar styrk á þessum erfiða
tíma.
Hvíl í friði, Ómar minn.
Sigrún, Birgir og Erlendur.
Elsku afi Ómar, það er ólýsanlega
sár tilfinning að vita það að þú sért
farinn frá okkur. Þú sem varst svo
stór partur af lífi okkar og ef eitt-
hvað bjátaði á þá tókst þú okkur upp
á þína arma, það má segja það að við
fráfall þitt misstum við einn af okkar
bestu vinum. Þær verða ávallt sterk-
ast í minningu okkar allar ferðirnar
sem við fórum saman, hvort sem var
veiðiferðir, bústaðurinn eða bara
ferðalögin sem þið amma voruð svo
duglega að fara með okkur í. Þú
varst alltaf glaður og umburðarlynd-
ur í okkar garð, sama hvað okkur
datt í hug að bralla heima hjá þér og
ömmu. Oft var það þannig að við fífl-
uðumst svo mikið með þér að við vor-
um allir að kafna úr hlátri og þú
tókst þátt í þessu með okkur af öllu
hjarta og varst stundum ekki
barnanna bestur.
Sterkt er í minningunni þegar við
komum heim til ykkar ömmu, þar
sem þú situr inni í sjónvarpsherbergi
í hægindastólnum þínum að horfa á
sjónvarpið og fá þér smók úr pípunni
þinni. Við munum þig líka í góðu yf-
irlæti hennar ömmu, þar sem hún
færði þér oft kaffibollann sem var
oftast samsettur af sykri með smá
kaffi og mjólk, þetta leiddist þér
ekki. En alltaf varst þú tilbúinn a
stökkva úr stólnum og redda því sem
redda þurfti, svo ekki sé talað um
alla ómældu kílómetrana sem þú
skutlaðir okkur frændum.
Lengi gætum við setið hér og rifj-
að upp þær stundir sem við áttum
saman, en þær geymum við í hjarta
okkar um ókomin ár og einnig minn-
inguna um þig, elsku afi. Vonandi
munum við eiga fleiri góðar stundir
þegar leiðir okkar liggja aftur saman
handan móðunnar miklu.
Elsku afi okkar Ómar, þú munt
áfram verða okkur fyrirmynd og við
komum aldrei til með að gleyma þér.
Eins innilega og við vildum óska
þess að við hefðum fengið fleiri
stundir saman þökkum við fyrir þær
liðnu.
Elskum þig ávallt,
Þín barnabörn
Edward og Ómar.
Elsku, elsku afi minn, sem mér
þótti svo vænt um er nú farinn frá
okkur. Hann var tekinn í burtu svo
snöggt að ég fékk ekki tíma til að
kveðja. Ég er bara svo heppin að mín
síðasta minning af honum er frá því á
laugardagskvöldið þegar amma hélt
uppá afmælið sitt og ég og Siggi vor-
um að kveðja og amma kom með
okkur fram í forstofu. Afi kom líka
labbandi fram og út á stétt og brosti
breitt til mín þegar ég var að kveðja
og ganga í burtu. Það er mér meira
virði en mig óraði fyrir og ég þakka
afa óendanlega mikið fyrir að hafa
gert það, því þetta er hlutur sem
flestum finnst sjálfsagður.
Afi var sérstakasti maður sem ég
hef þekkt og það kemur enginn til
með að koma í hans stað eða líkjast
honum, það verður bara til einn afi
Ómar.
Hann hafði sérstakt lag á hlutun-
um og sérstakar skoðanir á öllu. All-
ar minningarnar sem maður á núna
eru ómetanlegar. Hlutir eins og píp-
an hans góða og tóbakið, krossgát-
urnar og veðurfréttirnar, hárið hvíta
og hann í gúmmítúttunum í sveitinni,
eru ógleymanlegir. Það er sárt og
skrýtið þegar afi sem ég er búin að
þekkja alla ævi er ekki hérna lengur,
og ég þarf að bíða heila eilífð til að fá
að hitta hann aftur. Mér fannst nógu
sárt þegar ég var yngri og þið fluttuð
úr Fögrukinn og ég var alveg viss
um að jólin yrðu aldrei eins aftur, en
afa og ömmu tókst það svo sannar-
lega þó að það væri breytt. Núna eru
jólin að koma og ég fæ aldrei að hafa
þau eins aftur, það verður sárt því
hann afi er svo mikið jólin fyrir mér.
Það mátti alls ekki klikka að við vær-
um hjá ömmu Kiddu og afa Ómari á
aðfangadag og báðum við systkinin
alveg spes um það öll jól því annars
kæmu jólin ekki.
Núna ganga mikla breytingar í
garð og ég er fullviss um það að hann
hjálpar okkur í gegnum þær og
þessa erfiðu tíma þar sem hann er
núna, hann var svo hjálpsamur og
góður meðan hann var hjá okkur og
ég er handviss um að hann á sér stað
í hjarta flestra sem hann hefur átt
samskipti við á sinni ævi. Ég bið góð-
an guð að geyma þig og passa þig
jafnvel og amma Kidda gerði.
Þín Didda litla
Kristín Guðfinna.
Elsku afi Ómar. Andlát þitt kom
eins og þruma úr heiðskíru lofti. Við
vorum öll saman á laugardagskvöldi,
og svo ertu farinn rúmum sólarhring
síðar. Okkur er ómetanleg sú kvöld-
stund sem við áttum saman og borð-
uðum góðan mat, sem ömmu Kiddu
er einni lagið að útbúa.
Það er margt sem fer um hugann á
þessari stundu. Það verður skrýtið
að tala ekki lengur við þig um um-
ferðina, veðrið og flugvélar og heyra
þig ekki lengur spila á orgelið, sem
þú kenndir mér mörg lögin á, í
Fögrukinninni. En vegir Guðs eru
víst órannsakanlegir.
Elsku afi Ómar, við kveðjum þig
með söknuði og biðjum engalana að
passa þig.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku amma Kidda, pabbi og
Marta. Megi Guð og englarnir vaka
yfir ykkur.
Ykkar,
Svava Berglind, Davíð,
Theodór Óli og Aron Snorri.
Elsku Ommi. Eftir snöggt fráfall
þitt langar okkur með nokkrum orð-
um að kveðja þig í hinsta sinn og
þakka þér ævilanga vináttu og góða
nærveru í svo mörg, mörg ár. Marg-
ar góðar minningar fara nú um huga
okkar og munu þær geymast í hjört-
um okkar.
Guð veri með þér
í nýrri framtíð
fjarri ástvinum
en þó svo nærri
í heimi andans.
Himneskur friður
fullur kærleika
ylríkur sefar
einmana sál
á framandi slóðum.
Farðu frjáls
áfram veginn
til góðra verka
í eilífðar faðmi
um aldir alda.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Elsku Kidda mín, besta frænka,
Marta Gígja, Teddi og fjölskylda
ykkar, megi Guð vera með ykkur á
þessum erfiða tíma og halda sinni
verndarhendi yfir ykkur öllum.
Blessuð sé minning þín, elsku Ommi.
Arndís, Kristján og fjölskylda.
Árið 1992 tók Umferðarráð við
umsjón ökunáms í landinu og þar
með ökuprófum. Bættist þá við til-
tölulega fámennt starfslið stofnunar-
innar allstór hópur prófdómara sem
margir hverjir höfðu unnið árum
saman við það vandaverk að meta
hæfni próftaka. Einn þeirra var Óm-
ar Zóphaníasson, sem um árabil
hafði starfað við prófdæmingar í
ökuprófum hjá Bifreiðaeftirliti ríkis-
ins og síðar hjá Bifreiðaprófum rík-
isins, sem var sjálfstæð stofnun um
nokkurra ára skeið áður en Umferð-
arráð tók við þessu mikilsverða
verkefni.
Á sama hátt og í ökukennslu reyn-
ir í starfi prófdómara mjög á hæfi-
leika þeirra sem slíkum störfum
gegna að kunna að koma fram við
hvern einstakling með virðingu og á
þann hátt að þeim sem í hlut á geti
liðið sem best hverju sinni. Þetta var
Ómari eiginlegt. Hann sinnti starfi
sínu á hljóðlátan og fumlausan hátt
og naut virðingar meðal samstarfs-
manna, ökukennara og nemenda.
Honum farnaðist því vel í þessu
starfi og gegndi því allt þar til ákveð-
ið var að fela einkaaðilum fram-
kvæmd ökuprófa árið 2002.
Við þau tímamót var Ómar ákveð-
inn í því að nú skyldi lokatónn brauð-
stritsins sleginn. Við tækju aðrir
tónar, náttúrutónar við sumarhúsið
fyrir austan með fagrar hlíðar Ing-
ólfsfjalls í bakgrunni, hljóðfæraleik-
ur fyrir sína nánustu í Fögruhlíð 5.
Nú skyldi lífsins njóta.
Þessar fögru hlíðar eru nú myrk-
ar. Hljóðfærið góða þagnað. En það
birtir á ný. Jólaserían nýja sem hann
keypti daginn áður en hann dó
bregður vonandi einhverri birtu
jólanna inn í skammdegið svarta og
þegar dagar líða hefja barnabörnin
merki afa á loft og setjast við hljóð-
færið. Smám saman verða þeir tónar
fyllri og minna í auknum mæli á af-
ann góða.
Fyrir hönd Umferðarráðs og sam-
starfsmanna Ómars, bæði hér í
Reykjavík og víðar um land, þakka
ég áralangt farsælt framlag hans til
umferðarmála og vinsemd alla.
Kristínu, börnum, tengdabörnum og
barnabörnum og öllum öðrum að-
standendum sendi ég hugheilar sam-
úðarkveðjur. Blessuð sé minning
Ómars vinar míns Zóphaníassonar.
Óli H. Þórðarson.
ÓMAR S.
ZÓPHANÍASSON
LEGSTEINAR
Englasteinar
Helluhrauni 10
220 Hfj. S. 565-2566
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningar-
greinar