Morgunblaðið - 15.12.2005, Blaðsíða 49

greinarálit og tókst á móti öllum,
háum sem lágum með sömu virðingu
og hlýju. Eins ósérhlífinn, hjálpsam-
ur og gefandi og þú gast verið varstu
á sama hátt oft svo krefjandi, sérstak-
lega gagnvart þínum nánustu. Og
þegar þú bjóst hjá okkur Öddu var nú
stundum eins og að hafa 6. barnið á
heimilinu. En þannig varstu nú bara,
Helgi minn, oft svona barnslega ein-
faldur en í sama orði svo hjartahlýr
og góður maður. Ekki einfaldur í
meiningunni vitgrannur, nei, það var
nú öðru nær. Það var bara þannig að í
gegnum þín gleraugu voru allir menn
í upplaginu góðir og þú trúðir aldrei
neinu illu upp á neinn. Og þú áttir oft
erfitt með að skilja þegar á vegi þín-
um varð fólk sem gekk eitthvað annað
til en það gaf í skyn í byrjun. Und-
irferli var ekki í þína aska látið.
Þú varst frumkvöðull og eldheitur
hugsjónamaður sem trúðir á það að
þú gætir lagt eitthvað gott til mál-
anna í þessari veröld. Og þér tókst
það, til hamingju með það! Eftir þig
liggja lifandi minnisvarðar úti um allt
land og mér er sagt að það sé þér, ein-
göngu þér, að þakka að í dag er í boði
kennsla fyrir geðfatlaða einstaklinga
og einstaklinga með geðraskanir. Og
nú ertu farinn, minn kæri. Aldrei
framar munt þú trúa mér fyrir þínum
hjartans málum, aldrei framar mun-
um við syngja saman í Laugarnes-
kirkju, aldrei framar verða bananar
snæddir með steikum á mínu heimili,
aldrei framar ferðu með börnin mín í
Hundadal eða í kaffi til Gríms Gísla á
Blönduósi og aldrei framar kemurðu
of seint í mat. Og eins sárt og það er,
Helgi minn, já, núna er það svo skelfi-
lega sárt, þá fyrirgef ég þér. Vegna
hvers? Vegna þess að aldrei framar
þarft þú að líða frekari þjáningar.
Aldrei framar …
Guð blessi minningu þína, Helgi
minn, Vápni.
Þinn tengdasonur
Heiðar Ingi Svansson.
Það eru nokkrir menn, Helgi minn,
sem maður hittir á ævinni og verða
sjálfkrafa vinir manns, það stafar af
gerð og upplagi þeirra. Helgi, þú
varst einn af þessum mönnum, ég
allavega lít á þig sem vin minn. Þó svo
að við ræddum ekki saman um heima
og geima alltaf þegar við settumst
niður varstu einn þeirra manna sem
ég gat þagað með og upplifað reynslu
með í gegnum samveruna eina sam-
an. Þó kom það fyrir að við ræddum
málin og veistu hvað, ég held bara,
Helgi minn, að þau orð hafi skipt
meira máli en margt annað. Annars
held ég það að við ættum bara að taka
lagið sem við lágum yfir hérna um ár-
ið og ég var að burðast við að kenna
þér í C og láta þar við sitja. Ég held að
það liggi þar best og það var alveg
rétt hjá þér að þetta er eitt fallegasta
lagið sem Tom Waits hefur samið.
Takk Helgi minn fyrir allt saman,
takk fyrir að vera þú, takk fyrir alla
hjálpina í gegnum tíðina hvort sem
um handtök var að ræða eða hrein-
lega nærveru þína á erfiðum stundum
sem og gleðilegum. Þú sagðir það um
áramótin síðustu þegar við hittumst
að ég gæti alltaf orðað hlutina af-
dráttarlaust þegar þú spurðir mig
hvað mér fyndist um ákvarðanir þín-
ar og því vil ég segja þér það, Helgi
minn, að mér þótti ákaflega vænt um
þig. Ég leit upp til þín á mörgum svið-
um og er á því að aðferðir þínar séu
öllum til eftirbreytni, takk aftur fyrir
að taka á móti mér eins og ég er, taka
við börnunum mínum í risastóra
hjartað þitt og hafa leyft okkur að
vera partur af lífi þínu. Eina eftirsjáin
er sú að við gátum ekki eytt meiri
tíma saman. Ég á eftir að koma til þín
og leyfa þér að heyra eitt og annað,
okkar sameiginlega reynsla er ekki á
enda, ég vona bara að þú verðir hjá
okkur í framtíðinni, fjölskyldunni
þinni.
Guðmundur Egill Erlendsson.
Afi minn – afasnúður, af því að þú
kallaðir mig snúð þá varst þú afi snúð-
ur. Núna ertu farinn frá okkur. Það
var svo gaman að fara með þér í
ferðalög í Gamla Rauð. Ég man þegar
við Máni máttum sofa aftur í á meðan
Unnur og Sóley voru hjá þér. Líka öll
skiptin sem ég fór með þér til Vopna-
fjarðar og ég fékk að hleypa öndunum
út á morgnana hjá Gunnþórunni í
Krossavík. Það voru margar ferðirn-
ar sem við fórum saman. Síðan sátum
við oft og horfðum á Múmínálfana
saman, það var gaman. Ég sakna þín,
þinn afasnúður
Gabríel Sólon.
Helgi Jósefsson var tengdafaðir
sonar míns, Heiðars Inga. Við gönt-
uðumst stundum með það að í tungu-
málið vantaði eitt orð yfir tengsl okk-
ar, orð eins og mágur, frændi, svili
eða tengdafaðir. Við sviplegt andlát
hans verður mér ljósara en áður að á
íslensku er gott og gamalt orð sem
lýsir sambandi okkar eins og best
verður á kosið. Hann var vinur minn.
Helgi kom fyrst inn í líf mitt eins og
bónus við mína elskulegu tengdadótt-
ur Öddu og hennar börn, Mána, Unni
og Sóleyju, og síðar sameiginleg afa-
börn okkar, Birtu og Örnu Dís. Í erf-
iðum veikindum mínum studdi Helgi
mig með heimsóknum og fyirbænum,
sem báru tilætlaðan árangur. Ég fann
frið og öryggi í návist æðri máttar.
Ég á Helga meiri skuld að gjalda en
orð fá lýst. Ég ásaka sjálfan mig fyrir
að hafa ekki reynst honum betri vin-
ur, þegar hann átti um sárt að binda.
Helgi Jósefsson var fjölhæfur mað-
ur með víðtæka menntun og starfs-
reynslu. Hann hafði starfað sem tré-
smiður og kennari. Um hríð stundaði
hann nám í guðfræði við Háskóla Ís-
lands. Hin síðustu ár vann Helgi mik-
ið brautryðjendastarf í endurhæfingu
geðsjúkra, fyrst á Akureyri og síðar í
Reykjavík undir merkjum Fjöl-
menntar, en hann taldi að geðsjúkir
þyrftu öruggt umhverfi til endurhæf-
ingar og náms á eigin forsendum.
Reynsla hefur sýnt að þar hafði hann
rétt fyrir sér. Starf hans á þessum
vettvangi hefur skilað ómældum ár-
angri og þar naut hann sín til fulls.
Skilningur hans og takmarkalaus
virðing fyrir fólki voru eftirtektar-
verð og það verður erfitt að fylla það
skarð sem hann skilur eftir.
Í huga mér hvílir mynd af Helga á
góðum degi. Hann bankaði uppá
heima hjá mér, nýkominn úr Vestur-
bæjarlauginni. Við sátum yfir kaffi-
bolla og ræddum saman um okkar
nánustu. Eins og alltaf spurði hann
eftir Kára syni mínum, sem hann
reyndist besti vinur. Síðan hvarf hann
á brott á hjólinu sínu með hljómsveit-
ina Radiohead í eyrunum sem afa-
barnið Máni hafði kennt honum að
meta. Þannig var Helgi. Hann stóð
traustum fótum í kristinni trú en
gekk opnum huga til móts við sér-
hvern dag.
Helgi elskaði takmarkalaust og
helgaði sig störfum í þágu hinna veiku
og bágstöddu. Elska hans var bundin
voninni um betra líf. Gæfa hans var að
geta hjálpað til að láta vonir margra
rætast. Ættingjar og vinir syrgja, en
dauðinn eyðir ekki öllu. Hann breytir
ekki því lífi sem lifað var. Fyrir mér
var Helgi Jósefsson sendiboði kær-
leikans. Guð gefi ástvinum hans, þar á
meðal öldruðum föður hans, styrk,
kærleika og von til að styðja hvert
annað. Þannig varðveitum við best
minningu um góðan dreng.
Svanur Kristjánsson.
Elsku fjölskylda og vinir Helga
Jósefssonar. Þótt nú sé öðlingur mik-
ill horfinn á vit annars heims, gleymi
ég því aldrei hve vænt um hann mér
þótti meðan á hérvistardögum hans
stóð. Hann var mér sem annar faðir
og studdi mig sem klettur er aldrei
molnaði í glímunni við þá hræðilegu
sinnissýki sem ég hef átt við að stríða
í rúmlega þrjú og hálft ár.
Þegar öllu er á botninn hvolft, allir
spekingar þagnaðir og öll kurl komin
til grafar, þá stendur aðeins ein
spurning eftir að lokum æviskeiðsins:
var lifað til gagns og gleði meðsystk-
inum vorum hér á jörð? Í tilfelli Helga
Jósefssonar var svarið glymjandi J́á!́
Minningin um Helga mun ylja mér og
orna það sem eftir er af jarðvistar-
dögum mínum, þar til við hittumst á
ný hinum megin.
Guð geymi góðan dreng.
Kári Auðar Svansson.
Neyttu þeirrar gáfu,
sem þú átt.
Það yrði heldur hljótt í skóginum ef engir
fuglar
mættu syngja þar
nema þeir, sem syngja best.
(Henry van Dyke.)
Þetta ljóð og Helgi Jósefsson hafa
alltaf tengst sterkum böndum í mín-
um huga. Það hefur fylgt Helga þau 3
ár sem við höfum starfað saman og
verið á forsíðu námsskráa, skýrslna
og á nánast öllu sem hann hefur sent
frá sér í starfi sínu hjá Fjölmennt.
Ljóðið lýsir einnig manninum mjög
vel. Helgi trúði því einlæglega að allir
ættu að fá tækifæri og ekki mætti úti-
loka neinn frá þátttöku. Þessi lífssýn
Helga var mjög áberandi í öllum
störfum hans hjá Fjölmennt.
Helgi var eldhugi sem barðist af
einurð og festu fyrir því sem honum
fannst rétt og margir áttu hauk í
horni þar sem Helgi var því hann var
alltaf tilbúinn að rétta hjálparhönd og
gefa góð ráð.
Helgi átti farsælan starfsferil þau
þrjú ár sem við störfuðum saman og
byggði hann upp námstilboð fyrir fólk
með geðraskanir og seinni tíma heila-
skaða af fádæma harðfylgi og dugn-
aði. Nú er svo komið að um 100 nem-
endur stunda nám hjá þessu nýja
námstilboði og veit ég að minning
Helga mun lifa um ókomna tíð hjá
þeim sem því starfi tengjast, bæði
starfsfólki og nemendum.
Ég vil að lokum votta aðstandend-
um Helga mína dýpstu samúð og
senda þeim hlýjar kveðjur á þessum
erfiðu tímum.
Atli Lýðsson,
framkvæmdastjóri
Fjölmenntar.
Í dag er Helgi Jósefsson borinn til
hinstu hvílu.
Helgi starfaði við Verkmenntaskól-
ann á Akureyri um árabil og allt þar
til hann þurfti vegna breytinga á
starfsvettvangi sínum að flytja bú-
ferlum suður til Reykjavíkur. Það
gerði hann eftir áralanga baráttu sína
og hugsjónastarf fyrir fatlaða ein-
staklinga, unga og eldri, en hann ann-
aðist kennslu þeirra bæði hér í skól-
anum sem á sviði fullorðinsfræðslu
sem hann veitti forstöðu hér í bæ.
Hagsmunir þessa minnihlutahóps
voru honum baráttumál og féll honum
þungt þegar hann náði ekki takmarki
sínu sem fólst í því að húsnæðismál
fullorðinsfræðslu fatlaðra á Akureyri
yrðu leyst til frambúðar. Um leið var
starf hans lagt niður á því sviði og
hvarf hann þá til starfa í Reykjavík
sem verkefnisstjóri á sviði kennslu
geðfatlaðra.
Hér í Verkmenntaskólanum á Ak-
ureyri sinnti hann starfi sínu sem sér-
kennari starfsdeildar af mikilli alúð
og eljusemi. Ekki var starf hans
minna við að leiðbeina almennum
nemendum skólans með leshömlun,
greina þá sem slíka og aðstoða við að
ná tökum á framhaldsskólanámi sínu.
Við sem störfuðum hér með Helga
horfum nú á bak góðum samstarfs-
manni og félaga. Hann kenndi okkur
margt er laut að þeim sem minna
mega sín í námi og lífsbaráttu og
hafði þannig jákvæð áhrif út í allt
skólasamfélagið. Fyrir það verðum
við honum ævinlega þakklát.
Fyrir hönd fyrrum samstarfsfólks
hér á Eyrarlandsholtinu votta ég fjöl-
skyldu Helga og ástvinum dýpstu
samúð.
Hjalti Jón Sveinsson
skólameistari.
Kveðja frá guðfræðideild
Háskóla Íslands
Helgi Jósefsson Vápni, hóf nám við
guðfræðideild í ársbyrjun 2003 og
valdi sér þar námsbraut í djákna-
fræðum sem viðbótarnám við kenn-
aramenntun sína. Markmið hans var
að treysta grundvöll sinn í kennara-
hlutverkinu og efla hann fyrir þá köll-
un sína að geta hlúð sem best að þeim
nemendum sem standa höllum fæti í
hinu hefðbundna skólakerfi. Hann
var langt kominn með námið þegar
hann tók sér hlé vegna veikinda.
Það var ánægjulegt að hafa Helga
sem nemanda í kennslustundum.
Hann tók lifandi þátt í því sem fram
fór í tímum og gaf það góða vísbend-
ingu um sérstaka hæfileika hans sem
kennara. Það var augljóst að ekki var
komið að tómum kofunum í guðfræði-
legum efnum þar sem Helgi var og að
baki spurningum hans og athuga-
semdum var reyndur trúmaður sem
hafði háð glímu sína við Guð og menn.
Hann var afar þakklátur fyrir þá
fræðslu og kennslu sem hann fékk og
vitnaði um það drengilega á umræðu-
fundi í kirkjudeildafræði þar sem
hann tók upp hanskann fyrir guð-
fræðideil. Taldi hann þangað margt
og mikið að sækja bæði fyrir leitandi
fólk í trúarefnum og fólk sem ætti
SJÁ SÍÐU 50
Elsku afi.
Mig langar bara aðeins að
kveðja þig. Vertu nú sæll og
takk fyrir allt. Bæði fyrir alls-
konar skemmtilega hluti sem
að þú gafst mér eða hluti sem
við gerðum saman. Hvort
sem það var veiðistöngin, úti-
legurnar í Gamla Rauð, golf-
völlurinn í garðinum þínum í
Tungusíðunni eða ég að spila
á gítar og þú að hvetja mig
áfram í tónlistinni frá því ég
var tveggja ára.
Ég sakna þín og vona að
þér líði vel! Kveðja, þinn
Daníel Máni.
Elsku Helgi afi.
Ég sakna þín mikið.
Ég man hvað þú kallaðir
okkur: þú kallaðir Gabríel
snúð, þú kallaðir Mána kút,
þú kallaðir mig og Unni stell-
ur, þú kallaðir Birtu grjón, og
Örnu spons.
En núna ertu orðinn engill
og ég vona að Guð varðveiti
þig. Og að þú vitir hvað allir
voru leiðir þegar þú dóst.
Þín elskulega
Sóley Ylja.
Elsku afi.
Ég man hvað allir voru
leiðir þegar við sáum þig vaf-
inn inn í teppi þegar þú dóst
og allir grátandi.
Ég man eftir gamla Rauð.
Kær kveðja, þín
Unnur Blær.
HINSTA KVEÐJA
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. DESEMBER 2005 49
MINNINGAR
Þökkum stuðning, ástúð og umhyggju í veikind-
um og við andlát
SIGURÐAR E. ÞORKELSSONAR
fyrrverandi skólastjóra.
Hildur Harðardóttir,
Melkorka Sigurðardóttir, Valtýr Guðbrandsson og börn,
Þorkatla Sigurðardóttir, Þröstur Ingvason og synir,
Þorkell Snorri Sigurðarson og dóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
GRÍMU SVEINBJÖRNSDÓTTUR,
Hlíðarvegi 8,
Kópavogi.
Hugheilar þakkir færum við hjúkrunarfræðingum
Karitasar.
Stefnir Helgason,
Birna Stefnisdóttir, Aðalsteinn Steinþórsson,
Brynja Sif Stefnisdóttir, Agnar Strandberg,
Sigurður Hrafn Stefnisson, Hekla Ívarsdóttir
og barnabörn.
Alúðarþakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna fráfalls ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÁSU EIRÍKSDÓTTUR,
Bræðraborgarstíg 31,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu
Sóltúni fyrir góða umönnun.
Einar Þorsteinsson,
Eiríkur Þorsteinsson, Unnur Viggósdóttir,
Guðlaugur Pálsson, Kolbrún Jónsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
Hugheilar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur hlýhug og vinarþel við andlát og
útför föður okkar, sonar, bróður og mágs,
ÞORGRÍMS JÓNS EINARSSONAR
tölfræðings,
Ugluhólum 12,
Reykjavík.
Jón Ingi Þorgrímsson, Margrét Kristín Þorgrímsdóttir,
Einar Þ. Einarsson, Ingveldur Hjaltested,
Einar Einarsson, Steinunn Rósborg Sigurðardóttir,
Lárus Einarsson, Matthildur Þórðardóttir,
Þuríður Einarsdóttir, Halldór Harðarson
og systkinabörn.