Fréttablaðið - 27.03.2004, Blaðsíða 44

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 515 75 00, fax: 515 75 16 Ritstjórn: 515 75 05, fax: 515 75 06, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 515 75 15 - fax 515 75 16, auglysingar@frettabladid.is Dreifing: 515 75 00, dreifing@frettabladid.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 515 7500
Bakþankar
SIGURJÓNS M.
EGILSSONAR
1.290,-
Laugardaga kl. 10:00 - 18:00 | Sunnudaga kl. 12:00 - 18:00 | Mánudaga - föstudaga kl. 10:00 - 18:30 | www.ikea.is
ÍS
LE
NS
KA
A
UG
LÝ
SI
NG
AS
TO
FA
N
EH
F/
SI
A.
IS
IK
E
23
55
6
03
.2
00
4

©
In
te
r
IK
EA
S
ys
te
m
s
B.
V.
2
00
4
Efni í þjón
ALVINE LÅNG
púðaver 40x70 sm
ALVINE SITTA
púðaver 56x56 sm
690,-990,-990,-
SABINA keilulaga púði
890,-
SABINA púðaver
72x72 sm
SANELA púði 40x60 sm
flauelsáferð
Efni í allt
dagana 4/3 - 18/4
Alvöru
vinnumaður
Gekk fram á ungan dreng, kannskiþrettán ára. Sat á bekk og grét.
Tyllti mér hjá honum og spurði hvað
væri að. Hann vildi ekkert segja.
Reyndi að fela grátinn. Ætlaði að bera
sig mannalega. Ekki var hægt að efast
um að honum leið illa. Það var eitt-
hvað að. Þar sem við þekktumst nokk-
uð, ég og drengurinn, fannst mér ég
verða að halda áfram að tala við hann.
Fá hann til að segja mér hvað væri að.
Þetta var snemmsumars. Skólarnir
búnir og krakkarnir komnir út í leik
eða störf. Félagi minn var nýbyrjaður
í unglingavinnunni.
HANN HAFÐI áður sagt mér
hversu duglegur hann ætlaði að
verða í vinnunni. Hafði ekki áður
verið í vinnu. Taldi ekki blaðburð í
nokkur ár sem vinnu, ekki alvöru
vinnu. Unglingavinnan var öðruvísi.
Mamman og drengurinn höfðu farið
í Ellingsen þar sem keypt var það
nauðsynlegasta: Stígvél, vinnuvett-
lingar, regnjakki og buxur. Og bita-
box og fín flaska undir kókómjólk-
ina. Okkar maður sagði mér að þá
hefði hann verið glaður. Einsog al-
vöru vinnumaður. Hann ætlaði að
vera svo duglegur.
Í FYRSTU VAR gaman í vinnunni.
Krakkarnir voru fínir og það var
gaman að snyrta beð og runna. Verk-
stjórinn var fínn. Svo kom að því að
þau voru flutt til. Þau fengu nýja
verkstjóra og ný verkefni. Verkstjór-
arnir voru ekki eins góðir og sá sem
þau höfðu haft. Drengurinn sagðist
halda að þeir væru ekki nema tutt-
ugu, kannski tuttugu og eins. Eitt af
því sem varð að gera á nýja vinnu-
staðnum var að keyra mold í hjólbör-
um. Nokkuð langa leið, sagði okkar
maður. „Svoldið erfitt“.
KRAKKARNIR VILDU ekki keyra
hjólbörurnar. Það var svo erfitt. Okk-
ar maður var pattaralegur. Með illum
huga var hægt að segja að hann væri
feitur. Samt var hann fínn, glaðlegur
og duglegur. Góður strákur. „Verk-
stjórarnir láta mig alltaf keyra hjól-
börurnar og þeir láta fylla þær svo
mikið að ég get ekki keyrt þær. Velti
þeim alltaf og þá sturtast moldin úr
og þá hlæja þeir og sumir krakkarnir
líka.“ En hvers vegna gera þeir þetta,
spurði ég. „Þeir segja alltaf að feita
fíflið eigi að svitna.“
TÁRIN RUNNU niður bústnar
kinnarnar. Bauðst til að tala máli
hans, við mömmu hans og pabba. Við
verkstjórana. Við yfirmann þeirra.
Við Guð. Hann þáði ekkert af þessu.
Kannski í lagi að tala við Guð.
Mamma og pabbi myndu gera vesen.
Verkstjórarnir yrðu verri. Vont að
vita. Okkar maður stóð upp. Kvaddi
ekki. Þegar hann gekk burt leyndu
ekkasogin sér ekki. Hann saug hor-
inn upp í nefið. Þerraði tárin. Þegar
hann kom heim sagði hann að það
hefði verið gaman í vinnunni. Kveið
næsta degi. Sem varð eins og hinir
dagarnir. ■
Fylgstu me› dagskránni
WWW.NORDUR.ISLÁTTU fiIG EKKI VANTA!
s k í › a l ö n d i n
s u n d l a u g a r n a r
m e n n i n g i n
h l j ó m s v e i t i r n a r
g i s t i s t a › i r n i r
v e i t i n g a h ú s i n
...og allt hitt!