Tíminn - 22.07.1973, Síða 30

liftr vc‘
rr 1/rwrrMfT
, 30 TÍMINN Sunnudagur 22. júll 1973.
Stein á Fornebu-flugvelli vift heimkomuna ásamt foreldrum sinum og systkinum.
STEIN Gabrielsen lifði
það af. Hæglátur véla-
maður, sem ekkert hafði
sér til varnar gegn foss-
andi úthafsöldunum
annað en geysilegan
viljastyrk og góða sund-
kunnáttu. Það er ekki
mikið, þegar maður á að
takast á við náttúruöflin
sjálf. En hann sigraði.
Þetta þótti næstum ótrúlega vel
af sér vikið. Baráttu Steins fyrir
lifi sinu var slegið upp i sjón-
varps- og blaöafréttum um allan
heim. En jafnvel hugmyndarik-
ustu fréttamenn gátu ekki komið
öllu þvi á framfæri, sem hann
þurfti aö ganga i gegnum.
Það var feiminn og rólegur sjó-
maður, sem mætti fréttamiðlun-
Þann 22. marz í vetur
geröi mikið óveður á
Atlantshafinu milli Ný-
fundnalands og
Bermúdaeyja. Eins og
margir væntanlega
muna, fórust tvö norsk
skip í veðri þessu,
systurskipin „Norse
Variant" og „Anita",
með 30 manna áhöfn
hvort. Af þessum 60
mönnum komst aðeins
einn af, Stein Gabriel-
sen. Hér segir frá
hrakningum hans og
björgun
um við heimkomuna, en hálfum
mánuði siðar lýsti hann öllu, eftir
þvi sem hann gat, við sjópróf i
Osló.
Fárviðri
Þetta byrjaði að morgni 22.
marz. Norse Variant hafði lagt úr
höfn i Norfolk um áttaleytið
morguninn áður að staðartima.
Þá hafði veður verið þolanlegt, en
enginn vissi hvað úti fyrir beið.
Slðdegis komu nokkrar skarpar
vindhviður en þær hræddu engan.
Það var áhyggjulaus hópur, sem
hló og skemmti sér yfir gaman-
mynd i sjónvarpinu um kvöldið.
Þegar vélamaðurinn Stein
Gabrielsen var ræstur morguninn
eftir, hafði vindur aukizt. Þegar
Stein var beðinn að skýra frá þvi
við sjóprófin, hvað skipið hafi olt-
ið mikið, svaraði hann, að það
hefði verið anzi erfitt að hemja
ostinn ofan á brauðinu.
Hann var einn þeirra, sem átti
vaktina frá átta til tólf á hádegi.
Þeir gerðu sér grein fyrir að hún
yröi erfið og skapið var ekki alveg
upp á það bezta. Þegar Stein yfir-
gaf borðsalinn eftir morgunmat-
inn, mætti hann háseta, sem
sagði að stormurinn mældist fár-
viðri. Skipstjórinn var I brúnni og
var að hugsa upp ráöstafanir, ef
ástandiö skyldi versna. Annar
stýrimaður var á leið til að leysa
fyrsta stýrimann af og skipiö
gekk aöeins meö þriöjungs hraöa.
Vindurinn og sjórinn stóö úr
norðurátt á skipið, en þetta var
aöeins fyrsti þáttur i leik kattar-
ins að músinni.
Fyrsta árás úthafsins var gerð
rétt eftir að morgunvaktin kom
upp úr borðsalnum. Þungur brot-
sjór reið yfir framdekkið og tók
með sér nokkrar festingar á
fremstu lestarlúgunni. Sjórinn
fossaði niður um lúguna. Nú var
alvara á ferðum.
En Stein vissi ekkert um þetta,
fyrr en hann kom i kaffi um tiu-
leytið. Þá sá hann á þungbúnu
andliti bátsmannsins, að eitthvað
alvarlegt var á seyði. Fá orð voru
sögð, en nægilega mörg til að
Stein fannst isköld hönd herða að
hálsi sér. Bátsmaðurinn var siður
en svo þekktur fyrir ýkjur.
Skipið lekur
En verra átti það eftir að verða.
Skömmu siðar kom röðin að lúgu
númer tvö og brúin skemmdist af
brotsjóunum. Nú fossaði vatn inn
I mörgum stöðum. Loftdælikerfið
eyðilagðist og sjórinn rann eftir
leiðslunum. Einnig var kominn
leki að vatnsgeymum hér og þar.
Þegar Stein kom i matinn var
ekki talað um annað en veðrið og
skemmdirnar á skipinu. Að visu
var vitað, það gæti haldist á floti,
þó að tvö hólf fylltust af sjó, en
þar sem sjór streymdi viða inn,
var greinilegt, að aðstoö varð að
berast.
Loftskeytamennirnir unnu
starf sitt og nú barst fyrsta alvar-
lega tilkynningin út i loftið: —
Skipið lekur og við þörfnumst að-
stoðar.
Bandariska standgæzlan heyrði
tilkynninguna og bátar og flug-
vélar voru höfð til taks. Skömmu
siöar tók skipstjórinn mikilvæga
ákvörðun. Hann ætlaði að snúa
skipinu við. Stein var i herbergi
sinu ásamt tveimur öðrum og
hann fann snúninginn greinilega,
þvi að skipið nötraði og skalf
stafna á milli. Þeir töldu, að skip-
stjórinn ætlaði að leita næstu
hafnar. Skömmu siðar glumdi um
allt skipið: — Ahöfnin beðin að
búa sig undir að fara i bátana. Við
verðum að fá aðstoð.
Aöeins skömmu siöar heyrði
Stein Gabrielsen, kominn um borð I flugvélamóðurskipiö Independence, eftir þriggja sólarhringa
hrakninga i stórsjó, stormi og hagléljum.