Tíminn - 22.07.1973, Side 31

Sunnudagur 22. júll 1973.
TÍMINN
31
strandgæzlan eftirfarandi til-
kynningu. — Norse Variant er að
sökkva. Ahöfnin er að fara i bát-
ana.
í freyðandi öldunum
Frá strandgæzlunni barst frétt-
in til fjölmiðla og heima fréttist
að skip frá Osló hefði farizt i
óveðrinu. Aðstandendur vissu
ekkert annað, en að skipið var
farið og á svæðinu var stórsjór og
kuldi. Menn geta litið gert gagn-
vart þeim öflum...
Stein var eins og áður segir i
herbergi sinu með tveimur öör-
um, þegar skipunin kom um að
fara i bátana. Hann þreif jakka og
fór upp á bátadekk. Aður en hann
gaf sér tima til að lita i kring um
sig, greip hann björgunarvesti úr
kassa og festi á sig. Siðan fór
hann að reyna að gera sér grein
fyrir aðstæðunum. Hann sá, að
liklega helmingur áhafnarinnar
var kominn upp og allir voru
klæddir -björgunarvestum.
Stormurinn öskraði umhverfis og
öldurnar voru eins og fjöll. Stýri-
maður vildi setja út lifbát, en það
virtist vonlaust. Þá var ákveðið
að setja út gúmbátana. En i þvi
sökk skipið og eins og járnhönd
dró Stein niður i djúpið.
— Fyrst varð allt hvitt i kring
um mig, sagði hann — en siðan
varð allt svart.
Hann sneri aftur til lifsins, en
vissi ekki, hvað liðið hafði langur
timi. Skyndilega fór allt að lýsast
aftur. Hann var kominn upp á
freyðandi yfirborðið og hélt
dauðahaldi I eitthvað, sem hlaut
að vera brak. Oldurnar sýndu
enga miskunn. bær köstuðu sér
stanzlaust yfir hann og grófu
hann i grænu myrkri. Það var á
sliku augnabliki, að Stein missti
takið og nú var hann einn og alls-
laus. Hann sá ekkert, en reyndi þó
að lita i kring um sig. Hann hugs-
aði um félaga sina og það að
þreyta sjálfan sig ekki um of, og
að aðalóvinir hans við þessar að-
stæður væru þreytan og ör-
væntingin, ef þeir næðu taki á
honum, hefði hann enga mögu-
leika.
Þá rakst eitthvað á hann og það
reyndist vera heill björgunar-
fleki. Eftir dálitið sund af öllum
mætti. tókst honum að ná flekan-
um, sem varð heimili hans næstu
þrjá dagana. Hann vissi, að ef
hann sleppti takinu, væri hann
glataður. Þess vegna lá hann kyrr
I sjónum dágóða stund til að safna
kröftum til að klifra upp á flek-
ann. Upp komst hann og það var
ólýsanlegur léttir, að hafa eitt-
hvað annað undir sér en sjóinn.
En sú tilfinning entist ekki
lengi. Flekinn valt og Stein féll
aftur i sjóinn. En með einhverjum
yfirnáttúrlegum kröftum tókst
honum að klifra upp á hann aftur.
Þá kom hann auga á tvo skips-
félaga sina og hann hélt, að hann
gæti með viljanum einum stýrt
flekanum til þeirra, en það var
vonlaust. Hann sé ekki hverjir
það voru, en þegar næsta alda
reið yfir, hurfu þeir.
Flugvél!
Allir hinir höfðu farizt i þessum
ógnarsjóum, en um það vissi
Stein ekkert, þarna sem hann lá á
flekanum. Hann tók að rannsaka
flekann og fann ekki margt
merkilegt. Þarna voru þó dósir
með niðursoðnu vatni og talsvert
af kexi. Vatnið var ódrekkandi og
kexið of þurrt til að hann kæmi
þvi niður. Að auki voru þarna tvö
neyðarblys og tvær neyðarrakett-
ur. Það gaf honum nýja von. Ef
hann gæti skotið rakettunum, sæ-
ist kannski til hans frá skipum
eða bátum i nágrenninu, ef farið
væri að lejta.
Og hvort það var leitað! Banda-
riska strandgæzlan hafði sent út
heilan flota báta, flugvélar og
þyrlur, strax éftir að siðasta til-
kynningin barst frá Norse Vari-
ant. En þegar þau komu á stað-
inn, sem skipið hafði gefið upp á
fimmtudagskvöld, sáust ekki
minnstu merki um skip eða
áhöfn. Það var ekki fyrr en dag-
inn eftir, að skip frá Liberiu til-
kynnti, að það hefði séð eitthvað,
sem gæti verið lifbátur á hvolfi,
en strandgæzlan staðfesti þetta
ekki. Það fyrsta, sem vitað var
með vissu að væri af Norse Vari-
ant, fannst á laugardag eftir há-
degi. Það var hluti af björgunar-
fleka, með nafni og númeri skips-
ins.
bað voru flugvélar á sveimi yf-
ir Stein fyrsta kvöldið, þegar
hann hélt sér i flekann og hann
vissi að þær voru að leita. Hann
reyndi að kveikja i rakettunum,
en það var erfitt, þvi að þær voru
blautar, en honum tókst það um
siðir. En flugvélin var of langt
burtu og Stein fannst ekki þá með
aðstoð rakettanna. En hljóðið i
flugvélinni hafði gefið honum
nýja von og aukna krafta.
Bjargað
Hann var þó næstum viss um,
að hann hefði ekki mikla mögu-
leika þá stundina. begar
raketturnar voru horfnar, missti
hann næstum móðinn á ný, þó að
hann endurtæki sifellt við sjálfan
sig, að nú mætti hann ekki gefast
upp, ekki sofna og halda sér fast.
Bjartsýnin var I lágmarki.
Nóttin varð löng. Stein vissi
ekki, hve oft öldurnar gengu yfir
hann. En hann mundi, að þær
voru hræðilega kaldar og hann
skalf. Það var freistandi að láta
sig renna niður I vatnið og þurfa
ekkert að hafa fyrir neinu lengur.
Hann hugsaði um mjólk og siga-
rettur.
Haglélin tóku að dynja úr kol-
svörtum skýjum, um leið og lýsa
tók af degi. Oldurnar voru enn há-
ar og það var erfitt verk að halda
sér föstum. Um nóttina hafði
Stein bundið sig fastan með liflínu
bátsins, en það veitti litið öryggi I
sjálfu sér. En nú voru kraftarnir
næstum á þrotum.
Það kom dagur, siðan nótt og
þá dagur á ný. Ennþá var lif um
borð i flekanum frá Norse Vari-
ant. Fleiri flekar fundust á svæð-
inu, en þeir voru allir tómir.
Stein lá á hnjánum á flekanum
og veifaði eins og vitlaus maður,
þegar hann fannst loks. Augun
voru bólgin af saltvatninu og
hann var allur I sárum af árekstr-
um og átökum. En hann gerði sér
þess fulla grein að martröðin var
á enda.
UR OG SKARTGRIPIR
KORNELlUS
JONSSON
JONSSON
SKÓLAVOROUSTIG8
BANKASTRÆTI6
18588-18500
Kennarastöður
Við barnaskólann á Sauðárkróki eru
kennarastöður lausar til umsóknar.
Við gagnfræðaskólann á Sauðárkróki er
kennarastaða laus. Kennslugreinar:
islenzka, saga, danska.
Söngkennarastaða við ofangreinda skóla.
Upplýsingar veita skólastjórar.
Fræðsluráð.
Hinzta kveðja til félaganna frá þeim eina, sem eftir lifði
Flekinn var þá staddur 250 sjó-
milur i suðaustur frá Cap May i
New Jersey, einmitt þar sem
strandgæzlan hafði reiknað út, að
vindur og sjór myndi hafa borið
brak úr skipinu. Flugvélin hafði
sveimað þarna yfir i þrjár
klukkustundir, þegar hún upp-
götvaði flekann úr 500 feta hæð.
bá hafði hann verið þárna á reki i
þrjá sólarhringa i stormi, stórsjó
og kulda.
En þegar flugvél sleppti niður
tveimur froskmönnum i fallhlif-
um, var farið að lygna mikið og
hlýna i veðri. Hálfri annarri
klukkustundu siðar kom banda-
riska tankskipið Mobile Lube á
vettvang, en það hafði verið rétt
komið framhjá og sneri nú við,
eftir skipun frá flugvélinni.
Heim....
Froskmennirnir gáfu Stein
heita, þunna súpu og báru eitt-
hvað á sárin. Þeir einbeittu sér að
þvi að halda honum volgum og
rólegum til að koma i veg fyrir
lost. Þeir vöfðu hann i ullarteppi,
sem þeir höfðu með sér og
skömmu siðar voru þeir allir þrir
teknir um borð i flugvélamóður-
skipið Independence, þar sem
læknar tóku við Stein.
A þriðjudeginum kom hann til
new York og þar beið hans allur
heimurinn. Fréttamenn og ljós-
myndarar kepptust um hann og
hann fékk freistandi tilboð um að
selja frásögn sina með einkarétti.
Allir vildu fá eitthvað sérstakt.
En norski sjómaðurinn leit ekki
sömu augum á reynslu sina og
þetta fólk, sem sá i henni peninga.
Hann var rétt snúinn aftur frá
dyrum dauðans og var hamingju-
samur yfir að vera lifandi, en
sorgmæddur vegna félaga sinna.
Og svo þreyttur, svo þreyttur..
Ileyndir sjómenn sögðu, að
hann hefði féngið eitt tækifæri af
milljón!
Nú vildi hann fara heim sem
fyrst. Móðir hans kom til New
York og sótti hann. Honum höfðu
verið gefin föt og allir vildu gera
eitthvað fyrir hann. Það voru
þúsundir manns komnir á flug-
völlinn til að kveðja hann.
Heima var næstum þjóð-
hátiðarstemning. Fjölbýlishúsið i
Osló var fánum skreytt og á
Fornebu-flugvelli voru komnar
margar þúsundir manna til að
fagna hetjunni ungu.
Faðirinn sagði: — Ég vissi, að
þú varst harður, Stein. En ég vissi
ekki að þú værir svona harður.
Hann greip fast i hönd hans og
það sagði meira en nokkur tár.
SB.
viitu oreyia r
Þarftu að bæta?
.1 inn i
Jtaver
Grensásvegi
Veggfóður
Fjölbreyttasta veggfóður
sem völ er á.
Vymura og Decorene
ásamt fjölda annarra geróa.