Fréttablaðið - 04.05.2005, Síða 80

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 550 5000 555 7500
®
Þakviðgerðir
Málarameistari
sér um þakið
Síðan 1991
GULLVILD ÍSLANDSBANKA er heildarþjónusta sem hentar jafnt einstaklingum
sem fjölskyldum og skilar drjúgum ávinningi í formi afsláttar og endurgreiðslu.
Auk þess standa þér ýmsir þjónustuþættir til boða þér að kostnaðarlausu.
Fáðu nánari upplýsingar um Gullvild hjá þjónustufulltrúum okkar,
í þjónustuveri í síma 440 4000 og á isb.is.
Þinn ávinningur:
• 200 fríar debetkortafærslur
• 6% endurgreiðsla vaxta
• Ókeypis gulldebetkort
• Ókeypis greiðsluþjónusta
• 50% afsláttur af gullkreditkorti
• Betri vaxtakjör
- vertu gó›u vanur
Í Gullvild færðu betri kjör
og frábæra þjónustu
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/
S
ÍA
-
2
8
8
5

Letipillur
Fátt er verra en latt fólk og mikillifandis skeflingar ósköp væri nú
fínt ef til væru pillur við leti. Að
hugsa sér þá dásemd að letingjar
gætu tekið inn pillur, skömmu eftir að
þeir hafa haft sig í það afrek að
druslast á fætur, og yrðu á eftir hið
mætasta fólk. Engar stunur og engin
vorkunn þó þurfi að skafa snjó af bíl,
hlaupa á eftir vagninum eða þó eitt-
hvað annað óvænt komi uppá. Að
hugsa sér ef allir letingjar þessa
lands segðu þegar þeir vakna til nýs
dags: „Enginn er verri þó hann
vakni“.
EITT ER VERRA en vera örþreytt-
ur, en það er að vera úthvíldur og
hafa ekkert að gera. Þetta sagði einn
af þeim duglegustu sem ég þekki þeg-
ar mikil vinna var að baki og ekki
minni var óunnin. Þeim manni leið
alltaf vel, hann var ekki verkfælinn,
ekki kvíðinn erfiði og þess vegna var
hann alltaf hress og kátur. Gekk glað-
ur til allra verka. Svo eru það hinir,
þeir sem engu nenna og finna mikið
til með sjálfum sér. Finnst þeir eiga
bágt.
UNGLINGAR ERU oft ótrúlega
latir. Þannig var ég og þannig voru
bræður mínir. Samt verð ég að segja
að það var ekki sama hvert verkefnið
var. Latastir vorum við við heimilis-
störf og sáum reyndar ekki alltaf til-
ganginn með þeim. Til dæmis að læra
heima. Enda sagðist mamma ekki
skilja í okkur að burðast með þungar
skólatöskurnar fram og til baka. Hún
taldi eðlilegast að við geymdum þær
bara í skólanum. Sama var að segja
um tiltektir í eigin herbergjum. „Ef
þið mynduð ekki anda ósjálfrátt köfn-
uðuð þið allir úr leti,“ sagði hún einu
sinni.
SEM BETUR FER held ég að þetta
hafi lagast með árunum, veit reyndar
að það gerði það. En það væri fínt
fyrir það fólk sem er enn eins latt og
það var á unglingsárunum að geta
tekið pillu með morgunmatnum og
allt yrði eins og best er kostur. Svo
berast fréttir af því að Íslendingar
hafi sett heimsmet í að gefa börnum
geðlyf. Ekki er nokkur ástæða til ann-
ars en að viðurkenna að til eru börn
sem lifðu vondu og kannski óbæri-
legu lífi ef þau fengju ekki lyfin sín.
Hins vegar er allt í lagi að spyrja
hvort ástæða sé til að eiga heimsmet í
þessu. Getur verið að letingjar hafi
fundið ráð til að sleppa frá óþekkt og
uppátækjum barna sinna með því að
gefa þeim pillur, pillur sem betur
færu í þá sem ekki nenna?
BAKÞANKAR
SIGURJÓNS M.
EGILSSONAR