Tíminn - 21.12.1975, Blaðsíða 26

TÍMINN
Sunnudagur 21. desember 1975.
ÁGÆT AF
AUSTURBÆJARBÍÓ:
TRINITY-TRÚBOÐAR
STJÖRNUBIÓ:
AF LÖGGUM OG LÝÐ
KVIKMYNDA-
HORNIÐ
Laugarásbió:
Ókindin
Leikstjóri: Steven Spielberg
Aöalhiutverk: Roy Scheider, Ro-
bert Shaw, Richard Dreyfuss,
Lorraine Gary, Murray Hamil-
ton, Carl Gottiieb.
Byggö á skáldsögunni „Jaws”
eftir Peter Benchley.
1 heild getur kvikmynd þessi
varla talist frábær, ekki einu
sinni verulega góð. 1 henni getur
þó að lita atriði, sem eru frábær-
lega unnin, svo og er inn i hana
fléttað atriðum úr mannlegu
samfélagi, sem lyfta henni upp
yfir hina hefðbundnu og fremur
lágkúrulegu óhugnaðar- og
spennumyndar. Hún veldur eng-
um vonbrigðum, en kemur heldur
hvergi verulega á óvart.
Myndin er, i stuttu máli, hin
ágætasta afþreying að mörgu leiti
— einkum þó fyrir þá sem hafa
áhuga á að sjá samborgara sina
tætta og brudda af risahákarli.
Tæknilega frábær
Það verður ekki um þessa
mynd sagt annað en að hún er
tæknilega frábærlega unnin.
I fyrsta lagi er undirrituðum
það til efs, að hákarlsskepnunni
hefði mátt ná betur en gert er og
svo eru önnur tækniatriði hennar
unnin áfallalaust og hvergi beitt
brögðum, sem áhorfandinn verð-
ur verulega var við.
Neðansjávarmyndataka gefur
myndinni skemmtilegan svip og á
jafnframt þvi mikinn hlut að
þeirri spennu, sem fyrirfinnanleg
er.
Viðureign þeirra þremenning-
anna við Ókindina gengur að visu
HAFNARBÍÓ:
GULLÆÐIÐ
Að öðrum kvikmyndum og
kvikmyndahúsum ólöstuðum, er
ekki fráleitt að telja jólamynd
Hafnarbiós girnilegasta bitann
sem i sjónmáli verður nú. Að
minnsta kosti fyrir aðdáendur
Charlie gamla Chaplin, sem
væntanlega eru nokkuð margir.
Jólamynd Hafnarbiós er sumsé
Gullæðið, ein af þekktustu og að-
sópsmestu myndum meistarans,
og ætti enginn að verða svikinn af
þeim bita.
Eins og við er að búast er við-
fangsefni Chaplins i þessari mynd
litli maðurinn i stóra samfélag-
inu. Hann staðsetur sig i gullgraf-
araþorpi, arkar þar um og beinir
spjótum sinum i allar áttir —
vægðarlaus og napur.
Sem fyrr verður Chaplin tiðrætt
um mismun þess að vera rikur
eða fátækur og sem fyrr reynist
litilmagninn ekki litill þegar til
kemur. Astin, mannleg samvinna
ogmannlegtsamneyti skoðast frá
sjónarhorni, sem öðrum hefur
ekki tekizt að jafna og allt reynist
háð sinum annmörkum. Græðg-
ina ræðst hann öðru fremur á,
enda mun hún ljótust mannlegra
dyggða.
En, sjón er auðvitað sögu rikari
og einhvern veginn segir undir-
rituðum hugur um að spor
margra muni liggja i Hafnarbió á
komandi vikum.
KVIKMYIS
Umsjónarmaöur
Halldór
Valdimarsson
HASKOLABIO:
LADY SING THE BLUES
Þeim, sem unna góðum
söngvamyndum, verður Háskóla-
bi'ó til huggunar um þessi jól, sem
og stundum áður. Jólamyndin á
tjaldinu þar verður sumsé „Lady
sing the blues”, með bandarisku
söngkonuna Diönu Ross i aðal-
hlutverki.
Kvikmynd þessi, sem fjallar
um ævi og starf söngkonunnar
Billy Holiday, var framleidd á ár-
inu 1973 og hefur siðan verið sýnd
viða, við mikla aðsókn.
Diana Ross hafði áður sannað
gildi sitt sem söngkona, en bætti
með mynd þessari einni skraut-
fjöður i viðbót i hatt sinn, þvi hún
sýndi og sannaði að hún getur
leikið, ekki siður en sungið. Hefur
meðferð hennar á hlurverki Billy
hlotið verðskuldaða athygli, og
kæmi það vist ekki á óvart þótt
sama yrði upp á teningunum hér
og annars staðar i þeim efnum.
Erlendir blaðadómar um kvik-
mynd þessa hafa verið mjög já-
kvæðir, einkum þó um hlut Ross
að henni.
Jólakvikmynd Stjörnubiós að
þessu sinni ber heitið „Stone
Killer” og er glæpamynd. Hand-
rit myndarinnar er gert eftir sögu
John Gardner, „A complete state
of death”, en leikstjóri er Michael
Winner.
Aðalhlutverk eru leikin af
Charles Bronson, Martin Balsam,
David Sheinzer, Norman Fell og
fleiri.
Efniviður myndarinnar er i
stuttu máli sá, að Lou Torrey
(Charles Bronson), sem er lög-
reglumaður i New York, drepur.
seytján ára gamlan pilt.sem rænt
hafði vinbúð eina. Reiði almenn-
ings vegna drápsins verður til
þess að Lou má gjöra svo vel að
færa sig um set og taka við störf-
um i lögregluliði Los Angeles.
1 Los Angeles handtekur Lou
mann einn, sem morðákæra hvil-
ir á I New York og þegar viðkom-
andi er framseldur er Lou sendur
með hann til ákvörðunarstaöar
sins.
Þegar Lou kemur aftur til New
York, harðnar leikurinn töluvert
og blandast hann þá meðal
annars inn i innbyrðis átök
Mafiuforkólfa.
Erlendir blaðadómar um mynd
þessa hafa verið nokkuð misjafn-
ir, en þó flestir heldur jákvæðir.
Hafa gagnrýnendur gefið henni
alltaðíimm stjörnum og jafnvel
sett hana ofar Guðföðurnum.
Bronson tekur sig að öðru jöfnu
einna bezt út i hlutverkum kald-
rifjaðra baráttumanna og ætti þvi
að hæfa hlutverki Lou nokkuð vel.
Þess má og geta, að þetta er
eina alvarlega glæpamyndin,
sem sýnd verður um jólin i
Reykjavik.
JÓLAMYNDIR
Aldrei fór það svo að slags-
málaunnendur færu i jólaköttinn
að þessu sinni, þar sem þeim
gefst kostur á að fylgjast með
einu af ævintýrum þeirra Trinity-
bræðra, Terence Hill og Bud
Spencer.
Það er Austurbæjarbió, sem
skammtar okkur hnefahöggin i
askana nú og ber skammturinn
nafnið „Two missionaries”.
Þegar þetta er skrifað er kvik-
myndin enn óskirð á islenzka
tungu, en búizt var við að henni
yrði valið heitið „Trúboðarnir”.
Varla getur þó efni hennar tal-
izt þess eðlis, að bræðra- og
systrafélög kirkjusöfnuðanna i
Reykjavik efni til hópferða á
myndina, enda mun þeim bræðr-
um, Hill og Spencer, tamara að
koma kenningum sinum áleiðis
með hnefunum en að tóna af
stólnum.
Reynsla af fyrr sýndum
Trinity-myndum getur ekki talizt
sérlega hvetjandi, að minnsta
kosti ekki fyrir undirritaðan. En,
hver hefur sinn smekk og aðsókn
að hnefaleikum þeirra félaga
bendir til þess að nokkur hópur
hafi gaman að þeim.
KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR —