Tíminn - 01.08.1976, Blaðsíða 26

26
TÍMINN
Sunnudagur 1. ágúst 1976.
KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR— KVIKMYNDIR -- KVIKMVNDIR
— AÐUR SEÐ —
Laugarásbíó:
Dýrin í sveitinni
Laugarásbió hefur enn eina sýningu dagiega á teiknimyndinni
„Dýrin I sveitinni” eftir þá féiaga Hanna og Barbera.
Þessi kvikmynd er á allan hátt hin upplagðasta fjölskyldu-
kvikmynd. Þó barst um það ábending gegnum sima, tii
umsjónarmanns kvikmyndasiðunnar, að óheppilegt væri að taka
nafnið „fjölskyldumynd” svo alvarlega að kornabörn væru höfð
með. Þau hafa vist litið gaman af kvikmyndum fyrr en nokkru
eftir að eins árs aldri er náð og grátur þeirra er næsta hvimleiður
fyrir aðra gesti hússins.
Annars var þetta útúrdúr, en af myndinni sjálfri er það að
segja, að þótt hún ef til vill nái ekki þvi bezta sem komið hefur
frá sniilingum Disney-kvikmyndaversins, þá er þetta engu að
siður vel frambærileg teiknimynd og óhætt að mæia nokkuð með
henni.
Tónabíó:
Þrumufleygur og Léttfeti
„Þrumufleygur og Léttfeti” er, að öðrum ólöstuðum, meðal
beztu glæpamynda sem ég hef séð lengi. Hún hefur margt til að
bera, sem vert væri að telja fram, en þó felst dyggð hennar I
minum augum fyrst og fremst I þvi að hún fer ekki að öllu leyti
troðnar slóðir. Fitjaðer ofurlitið upp á nýjungum I henni.
Leikstjórn kvikmyndarinnar er i höndum Mikael Cimino,
sem kemur mjög vel frá þvi verki sinu. Aðalhlutverk leika þeir
Clint Eastwood, Jeff Bridges og George Kennedy.
Kvikmynd þessi er spennandi, án þess.að vera á nokkurn hátt
þrungin spennu. Inn i hana er vafið hæfilega mikiili kimni til
þess að fylla allar holur I þræðinum, þannig að við þær verður
ekki vart.
Hún hefur sem sé flest tii aðbera, og ekki sakar að geta þess —
svona i restina — að Jeff Bridges fer á kostum I túlkun sinni á
Léttfeta. Leikur hans er svo góður að hinir falla i skuggann og
eru þó engir aukvisar.
Stjörnubíó:
Svarta gullið
Stjörnubió hefur undanfarið sýnt kvikmyndina „Svarta
gulliö”, eöa „Oklahoma Crude”, eins og hún heitir á frummál-
inu. Nú fer hver að veröa slöastur _ iaö sjá mynd þessa, sem
mikil aðsókn hefur verið að, þvi bióiö mun aðeins sýna hana
fram yfir Verzlunarmannahelgina.
Kvikmynd þessari er leikstýrt af Stanley Kramer, en með
aðalhlutverk fara þau George C. Scott, Fay Dunaway, John MiIIs
og Jack Palance.
Æðisleg nótt með
Jackie hin ógæt-
asta gamanmynd
Austurbæjarbió:
Æðisleg nótt með Jackie
Aðalhlutverk: Pierre Richard,
Jane Birkin.
Það mætti vafalítið setja
frariskar gamanmyndir upp i
formúlu — likt og bandariskar
gamanmyndir, italska vestra og
sovézk, verkalýðsdrama — og
fella hana að þvi sem fyrir augu
ber. Það mætti ákvarða
hundraðshlutfall kynæsingar,
stjórnmála, afkáranleika og
annars, þylja það upp með
merkissvip á andlitinu og segja
sem svo að nú standi allt heima.
Formúlan stendur fyrir sinu.
Þaö verður þó ekki gert, þvi
formúlur eru leiðinlegar jafnt
fyrir þann sem út af þeim
nuddar, sem þann er notar.
Þess utan þarf þá alltaf að
þylja um frávik, sem stundum
eru nægilega mörg til að eyða
broddinum úr formúlutalinu.
Formúlerum samt
Samt sem áður get ég ekki
stillt mig um að vikja aöeins
skrifum minum að formúl-
eringu franskra gaman-
mynda, eöa öllu heldur, tveim
atriðum sem mér finnst ein-
kenna þær nokkuð mikið.
- í fyrsta lagi er um leik með
kynhvöt áhorfandans að ræða,
sem leikinn hefur verið i flest-
um — ef ekki öllum - þeim
Irönskum kvikmyndum sem ég
hef séð.
Leikur með kynhvöt á sér að
visu stað i kvikmyndum flestra
þjóða (nema, ef til vill i þeim
kvikmyndum kinverskum sem
ætlaðar eru unglingum innan
tuttugu og fimm ára aldurs, en
þeim ku kynlif með öllu forboðið
þar I landi). Ekki er það þó á
sama veg, þvi Frakkar skera
sig nokkuð úr að þessu leyti.
Þeir setja upp svipaðar og
jafn óhugsandi stöður og
kvikmyndahöfundar annarra
landa, en gæða samt sem áður
allar senur blæ, sem ef til vill
hefur ekki kallaður annað en
saklaus sektarblær. Ef til vill
stafar þetta af þeirri hvöt
Frakka aðhalda konunni á stalli
sinum. I öllu falli sjást hvergi
senur i kvikmyndum annarra
þjóða, sem vekja jafn mikið
með jafn litlu.
Hitt atriðið, sem ég vil nefna
hér, er jafnvel öllu skýrar ein-
kennandi fyrir franskar kvik-
myndir— það er gamanmyndir.
Það eru öfgar þeir i' frásögnum
og útfærslu atriða sem nokkuð
mikið ber á, og sem óneitan-
lega, gerir kerfisþrælkuðum ts-
lendingi nokkuð erfitt um vik
með að njóta kímninnar.
Frakkar ýkja allt i kvik-
myndum sinum. Hvort heldur
þaðer heimska manna, óheppni
HORNIÐ
Umsjónarmaður
Halldór
Voldimarsson
þeirra, klunnaháttur, eða annað
það sem hugsanlega er til þess
fallið að vekja hlátur. Aftur á
móti hafa þeir mun minni til-
hneigingu til að ýkja hina
göfugri eiginleika mannlegrar
náttúru og vilja.
Þessi lika
Þvi nefni ég þetta tvennt hér,
að kvikmynd sú er greinarkom
|ætta l'jallar um, einkennist ein-
iuitt verulega af þessu hvoru
tveggja.
1 fyrsta lagi grundvallast
söguþráðurinn á hugmyndum
marina . um lif — og þá einkum
kynlif — þeirra kvenna sem
hafnar hafa verið til stjarnanna
fyrir einhverjar sakir.
1 öðru lagi eru viðbrögð, at-
hafnir og eiginleikar persóna
myndarinnar ýkt mjög viða,
jafrivel svo að út yfir þjófabálk
taki, en viða þó þannig að þaðer
til bóta.
En, við höfum rétta röð.
Kvikmynd þessi, „Æðisleg nótt
með Jackie”, fjallar um kvik-
myndastjörnu og stærðfræði-
kennara, kynni þeirra, sam-
skipti og áhrif hvorsum sig á lif
hins.
Sem kvikmyndastjarna er
Jackie undirstöðugu „eftirliti”
Ijölmiðla, sem að þvi leyti til
telja sig eiga einhverjum skyld-
um að gegna við lesendur sina.
Að mati Jackie sjálfrar sinna
þeir skyldum þessum einna
lielzt með spuna lygasagna og
Múðtirs um einkalif hennar —
sem þó greinilega hefur átt
sinar litriku stundir.
Sagnir þessar, sem blöð velta
sér upp úr, hafa gert hana að
einskonar tákni siðspillingar i
Frakklandi.
Það er þvi engin furða þótt
kúgaður stærðfræðikennari i
stúlknaskóla, sem þar að auki
er svo óheppinn að vera fæddur
sonur siðavands borgarstjóra
sem setur baráttuna gegn spill-
ingu hvers konar efst á lista yfir
kosningaloforð si'n — telji það
skyldu si'na að fyrirlita kvik-
myndadisina i orði, þótt hann ef
til vill væri ekki reiðubúinn að
láta athafnir af sama tagi
fyigja-
Leiðir þeirra stjörnunnar og
stærðfræðikennarans mætast að
sjálfsögðu fljótlega (þvi annars
væri til litils af stað farið) og
upphefst þá mikill darraðar-
dans. Aðstæður sjá að sjálf-
sögðu fyrir þvi aö samlega leiða
þeirra verður túlkuð sem sam-
lega þeirra sjálfra og lendir þvi
allt i loft upp — bæði hjá þeim
sjálfum og öðrum umhverfis
þau.
Nánar er ekki vert að rekja
þráðinn, sem siztdofnar þegar á
myndina liður, þvi sjón er jú
sögu rikari, einkum ef sagan er
ekki sögð fyrst. Nægir að taka
fram að sagan ber ósköp litið af
nvnæmum i sér.
101' til vill skýrari
Ekki verðursvo frá horfið nú,
að ekki sé minnzt á það að ein-
hvern veginn virðist kvikmynd
þessi standa nær islenzkri
kimnigáfu (ef það telst ekki
þjóðarhroki að telja það á ein-
hvern hátt sérstakt fyrirbærii
en margar aðrar „löndur”
hennar. Til dæmis held ég að ég
hafi skilið alla brandarana i
þessari mynd, þótt ég hafi oft
upplifað það, meðan ég hef horft
á franskar grinmyndir, að ég
hef vitað aö þaö sem fór fram á
tjaldinu var fyndið, en fann
aftur á móti engan skilning á þvi
hvers vegna eða vegna hvers.
Þetta verður að teljast
myndinni til kosta.
Að öðru leyti fær hún aðeins
meðmæli sem ágætis afþreying
og olt á tíðum reglulega fyndin.
KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR —