Tíminn - 01.08.1976, Blaðsíða 33

Sunnudagur 1. ágúst 1976.
TÍMINN
33
gróðurlausu auðnir,
minntist hann þess, að
hann hafði einhvern
tima séð myndir af yfir-
borði tunglsins. Þetta
land leit alveg eins út.
Það var ekki að undra
þótt fyrstu menn frá
Evrópu, er hingað stigu
fótum sinum, kölluðu
landið „mánafjöllin”.
Ennþá betra fannst hon-
um þó nafnið sem inn-
fæddir menn höfðu gefið
þessu landsvæði. Þeir
kölluðu það Mufumbiro,
þ.e. „eldhús djöfulsins”.
Hér leit einmitt þannig
út, að hér væri eldhús-
strompur vitis.
í tvo daga urðu þau að
feta sig norður eftir
þessum hraunbreiðum.
Alltaf hækkaði landið
meir og meir og alltaf
versnaði yfirferðin.
Burðarmennirnir áttu
mjög erfitt með sinar
þungu byrðar. Oft leit
svo út sem allt myndi
stranda en að lokum
komst þó hin langa lest
út úr hrauninu. í tvo
sólarhringa höfðu
burðarmennirnir orðið
að klöngrast um nakið
hraungrjótið. Það voru
mikil viðbrigði að hafa
aftur mjúkan jarðveg
undir fæti. Það var
tjaldað við litið fjalla-
vatn. Þegar litið var á
lof tþy ngdarmælinn,
kom það i ljós, að þessi
staður var i 2300 metra
hæð, eða nálægt 200
metrum hærra yfir
sjó en hæsti hnjúkur
öræfajökuls.
Nú var leiðangurinn i
miðju þessu undra
landssvæði, sem nefnt er
Mufumbiro, á máli þar-
lendra manna, en Mána-
fjöllin á máli Evrópu-
manna. Þetta hálendi
áttu þeir frændur, Karl
Stuart ofurstinn að
athuga og mæla. Og þar
sem þeim leizt vel á sig
við þetta litla háfjalla-
vatn og þar var gróður
og dýralif, þá ákváðu
þeir að reisa hér tjald-
búðir sinar og hafa hér
fast aðsetur um stund og
fara héðan smáferðir til
rannsókna.
Strax næsta dag höfu
leiðangursmenn störf
sin. Árni fór i rann-
sóknarför með Karli, en
Berit með ofurstanum.
Þær frú Alice og Mary
kusu heldur að hvila sig i
tjöldunum. Einkum var
Mary þreytt eftir göng-
una um hraunið. Arab-
inn Omar átti að hafa
eftirlit með tjöldunum
og konunum i fjarveru
hinna.
Þótt þessar
skyndiferðir til athugun-
ar ættu ekki að taka
marga daga, urðu þeir
þó að hafa með allmik-
inn farangur. Fyrir utan
mælitæki og alls konar
áhöld til rannsókna
þurftu þeir að hafa með
sér tjald, nesti, fatnað,
vopn o.fl. Hver og einn
varð þvi að bera dálitið
af þessum nauðsynlega
farangri. Ofurstinn og
Berit fóru i norð-austur-
átt, en Karl og Árni i
vesturátt. Áætlun þeirra
var að athuga hið sigjós-
andi eldfjall Nyamla-
gira. Þeir áttu erfiða
ferð fyrir höndum. Að
rótum fjallsins voru að
minnsta kosti 70 km, og
hliðar þess voru þaktar
ösku og lausum sandi,
sem skreið undan við
hvert fótmál. Verst af
öllu var þó það, að öðru
hvoru bar golan að vit-
um þeirra baneitrað,
brennisteinsblandið loft,
sem særði og erti
öndunarfærin, svo að
þeir voru alltaf sihóst-
andi. Þeim tókst þvi
ekki að klifra upp á gig
barminn, en urðu að
snúa aftur, er þeir áttu
eftir tvö til þrjú hundruð
metra upp á brúnina.
Karl Stuart taldi þó,
að hann hefði haft mikil
not af ferðinni. Hann tók
mörg sýnishorn af berg-
tegundum i fjallinu og
athugaði nákvæmlega
gosin og lögun f jallsins.
Árni, sem varla þekkti
algengustu bergtegund-
ir, varð i þessari ferð
miklu fróðari um þessi
efni en þótt hann hefði
lært um sama efni á
skólabekk i heilan vetur.
I þessari ferð lærði
Árni lika annað, sem
siðar kom honum að
góðu gagni. Karl Stuart
var afbragðs skytta og
hafði æft skotfimi. Nú
reyndi hann að kenna
Árna. Á hverjum
morgni æfðu þeir i fullan
klukkutima, og bráðlega
náði Árni mikilli leikni i
þvi að fara með skot-
vopn. Þeir æfðu aðallega
með skammbyssum. En
til þess að hitta i mark
með sliku skotvopni,
þarf miklu meir æfingu
en með venjulegum
riffli. Eftir nokkrar
æfingar var Árni orðinn
svo snjall, að hann gat
hitt ekki stærri hlut en
appelsinu á 20 metra
færi.
Annars kom það aðal-
lega i hlut Árna að veiða
i matinn. I þessum
skyndileiðangri voru 22
menn, og þurfti þvi mik-
inn mat fyrir allan hóp-
inn. Ekki þýddi heldur
að reyna að geyma kjöt
frá degi til dags. Það
varð stöðugt að afla ný-
metis fyrir hvern dag.
Svertingjarnir, sem
voru með sem burðar-
menn, kunnu litið að
fara með byssu, svo að
það kom mest i Árna
hlut að stunda veiði-
skapinn. Karl var sár-
feginn að Ámi var með i
förinni.
Við rætur eldfjallsins
sást varla dýr. Þar var
svo litill gróður. Árna
heppnaðist einu sinni að
skjóta steingeitarhafur,
sem þaut þar yfir auðn-
ina. Annars varð Ámi að
stunda veiðina lægra i
fjöllunum, þar sem
gróðurinn var meiri.
Bezt var veiðisvæðið i
skógarjaðrinum og
neðst i hlíðunum. Þar
var allt fullt af antilóp-
um, gazellum og zebra-
dýrum. Einnig sáust þar
stærri dýr, svo sem:
filar, nashyrningar og
ljón. í þessum veiðiferð-
i
Nýkomnir
varahlutir í:
BILA-
PARTA-
SALAN
auglýsir
Singer Vouge 68/70
Toyota 64
Taunus 17M 65 og 69
Benz 219
Peugeot 404
Saab 64
Dodge sendiferðabill
Willys 55
Austin Gipsy
Mercedes Benz 50/65
Opel Cadett 67
Plymouth
Belvedera 66
Moskvitch 71
BÍLAPARTASALAN
Höfðatúni 10.
Simi 1-13-97.
Sendum um allt land.
lalaBIaSIalslálalalalalalÉiIalsIalsIalalslalslgigigiaigiaigig
Bændur — Athugið
ln lG III iafl Konal
430 - Hin afkastamikla heybindivél
Afgreiðum þessa viðurkenndu
vél með stuttum fyrirvara
Kaupfélögin
UM ALLTIAND
Samband islenzkra samvinnufélaga
VÉLADEILD
Ármula 3 Reykjavik simi 38900
lálálálálálálálálálaláláláíáláláláíálálálálálálálálalalálálaláíá
♦