Fréttablaðið - 07.10.2006, Síða 84

7. október 2006 LAUGARDAGUR44
Thomas Bangalter er slána-legur og brosmildur, en Guy-Manuel de Homem-
Christo er þögla týpan. Í þau fáu
skipti sem hljómsveitarmeðlim-
irnir koma opinberlega fram, á
tónleikum, ljósmyndum og tón-
leikamyndböndum, hafa þeir falið
andlit sín bak við vélmennahjálma,
að sögn til að skilja að þeirra dags
daglega líf og Daft Punk-heiminn,
sem þeir hafa mótað seinustu tíu
ár. Thomas Bangalter þeytir skíf-
um á skemmtistaðnum Nasa í
kvöld og búast má við rífandi dans-
stemmningu.
Á Daft Punk tónleikum er aldrei
spilað heilt lag, heldur einhvers
konar samansuða af lögunum
ykkar. Hvar fenguð þið þessa hug-
mynd?
Thomas Bangalter: Við höfum vilj-
að blanda þessu svona lengi, og
þökk sé tækninni og tölvunum er
hægt að breyta til og spila lögin
okkar í einni súpu í staðinn fyrir
hvert á fætur öðru. Við höfum ekki
hugsað þetta sem neina byltingu,
en það er gaman að geta veitt öðru-
vísi upplifun, en ef tónleikagest-
irnir væru bara heima að hlusta á
plötuna. Við erum með tónlistina
og ljósin sem gera þetta að kraft-
mikilli örvun fyrir öll skynfærin,
sem er þess virði að gera sér ferð
til að sjá. Sama er með ljósasýn-
inguna á tónleikunum. Við fengum
hugmynd um að gera pýramída úr
ljósum ...
Guy-Manuel de Homem-Christo:
...sem verkar á víxl við tónlistina
...
T: ...já, og ýtir undir hvað tónlistin
er beinskeytt og ágeng til að gera
upplifunina kraftmikla.
Thomas, þú þeytir skífum á
Nasa í kvöld. Hverju mega tón-
leikagestir búast við?
T: Að þeyta skífum er allt annað en
tónleikarnir með öllum ljósunum
og tækninni. Við munum bara
reyna að spila skemmtilega tón-
list, sem okkur líkar, house-tónlist,
og líka eitthvað af okkar eigin tón-
list.
Hvernig semjið þið lögin ykkar?
Á hverju byrjið þið?
G: Við byrjum á hverju sem er.
Kannski „sampli“ úr öðru lagi,
kannski hljómum eða píanói. Það
eru engar reglur utan um tónsmíð-
arnar.
Tónlistin ykkar hefur breyst og
þróast gegnum árin og plöturnar
ykkar hafa alltaf komið á óvart.
Við hverju er að búast næst?
G: Einhverju ólíku!
T: Já, við reynum alltaf að koma
sjálfum okkur á óvart og deila því
svo með hlustandanum. Við reyn-
um að hafa augun og eyrun opin og
finna spennandi og nýjar hug-
myndir. Stundum er ekki hægt að
finna upp á einhverju glænýju og
þá reynum við að blanda saman
straumum og stefnum og gera eitt-
hvað ólíkt úr tveimur og þremum
hlutum, sem við tökum ekki heið-
urinn fyrir að finna upp, heldur
fyrir að blanda því saman. Það
getur margt spennandi komið út
úr því.
Svo virðist sem textasmíðar
ykkar og tónlistarmyndbönd séu
sífellt að verða pólitískari og inni-
haldi meiri ádeilu en áður.
G: Ég myndi ekki nota orðið „pólit-
ísk“.
T: Ja, við leikum okkur með klisjur,
til dæmis hvað varðar nöfn á lög-
unum okkar. Þetta eru einfaldar
hugmyndir, til dæmis varðandi
tækni og áróður, en þetta er ekki
pólitískt vegna þess að við erum
ekki með nein undirliggjandi skila-
boð, heldur reynum við að vekja
upp spurningar. Jafnvel í lögum
eins og „Television rules the
nation“ erum við einfaldlega að
benda á staðreynd, að sjónvarpið
sé valdamikið í nútímanum, en
fólk verður að gera upp við sig
hvort þeim finnst vald sjónvarps-
ins yfir fólki slæmt eða gott. Það
var meira að segja sjónvarpsstöð í
Bandaríkjunum sem vildi nota
lagið í auglýsingu! Það er hægt að
hlusta á lögin sem yfirlýsingar, en
fólk verður að gera upp við sig
hvað þeim finnst. Nýjasta platan
er kannski ekki „feel-good“ plata
hvað þetta varðar, en við erum að
vekja upp spurningar.
Nýjasta platan fékk blendnar
viðtökur. Hvernig fannst ykkur til
takast?
T: Hún seldist ekki jafn mikið og
fyrri plöturnar, en mörg af þess-
um nýju lögum eru vinsælustu
lögin þegar við spilum þau á tón-
leikum. Það er líka orðið svo mikið
um að fólki nái sér í tónlistina
ókeypis af netinu, sem þýðir að
hlustendurnir gætu verið svipað
margir, þó að salan sé verri. Þannig
er bara tíðarandinn.
Myndin ykkar, Electroma, er
mjög sérstök, kannski helst eftir-
tektarverð fyrir skort á atburðum
og endurtekningar, að mörgu leyti
svipað tónlistinni ykkar. Hver var
hugmyndin bak við svona kvik-
myndagerð?
T: Þetta kom nokkurn veginn af
sjálfsdáðum og tengist kannski
„Human after all“ plötunni á þenn-
an hátt. Hugmyndin bak við sög-
una er að sýna fram á andstæður,
mennsku annars vegar og tækni
hins vegar. Þetta er ekki venjuleg
kvikmyndagerð á þann hátt að
myndin er ekki afþreying, svo að
segja. Þetta er líkara því að fara á
málverkasýningu. Þú sérð svip-
myndir og tengir á einhvern hátt
við þær. Takturinn og hraðinn í
myndinni er gjörsamlega ólíkur
því sem við þekkjum í heiminum í
dag.
Það er ekkert tal í myndinni og
persónurnar eru með vélmenna-
hjálma, en samt tekst ykkur að ná
fram persónusköpun.
G: Já, áskorunin var sú að gera
vélmennin manneskjuleg, að setja
tilfinningar inn í hljóðláta mynd
þar sem engar manneskjur sjást
og engin rödd heyrist.
T: Þetta er gert til að áhorfandinn
sé þátttakandi. Við gerum mynd
þar sem áhorfandinn sjálfur verð-
ur að skapa persónuleika utan um
persónurnar í myndinni. Allt það
er komið frá áhorfandanum sjálf-
um. Svipað og í myndinni „Cast
away“ með Tom Hanks þar sem
hann er fastur á eyðieyju og sá eini
sem hann getur talað við er bolti
sem rak upp á ströndina. Þannig er
myndin okkar eiginlega eins og
boltinn, án alls persónuleika, en
áhorfandinn eins og persóna Tom
Hanks, sem neyðist til þess að
skapa persónuleika og tilfinningar
boltans. Þetta er eins og auður
strigi.
Af hverju er ekki tónlist eftir
ykkur í myndinni?
G: Það var önnur áskorun, að nota
tónlist eftir aðra í myndinni.
T: Við höfum alltaf reynt að gera
nýja hluti og erum þekktastir fyrir
tónlistina okkar.
G: Þannig var þetta ekki eins rugl-
andi og kannski meira ekta, en ef
við hefðum gert tónlistina sjálfir.
T: Við reyndum að prófa okkur
áfram, til dæmis sé ég um kvik-
myndatökuna í myndinni og við
leikstýrðum báðir. Við spurðum
okkur hverju við vildum deila með
áhorfendunum og langaði að nota
aðra tónlist en okkar.
Hvers konar tónlist hlustið þið
á sjálfir?
G: Meðal annars þá sem við notuð-
um í myndinni.
T: Núna þegar maður getur verið
með fimm þúsund lög á mp3 spil-
aranum sínum getur maður látið
lögin koma sér á óvart. Við höfum
báðir mjög breiðan tónlistar-
smekk, allt frá djassi og klassík
yfir í house-tónlist eins og við
gerum. Við erum engir sérfræð-
ingar í tónlist.
Ætlið þið gera fleiri kvikmynd-
ir í framtíðinni?
T: Já líklega, en kannski ekki aðra
sem er þögul vegamynd með vís-
indaskáldskap! Kvikmyndagerð er
áhugaverð vegna þess að maður
vinnur með svo mörgu fólki, ekki
eins og þegar við erum tveir í
hljóðverinu okkar að gera tónlist.
Við sameinum krafta margra til að
gera eitthvað skapandi og takast á
við mismunandi hugmyndir. Þetta
er orku- og tímafrekt ferli, sem
gerir kvikmyndagerð mjög sér-
staka.
Hverjir eru samt Thomas og
Guy-Manuel, bak við vélmenna-
hjálmana?
G: Við erum bara venjulegir gaur-
ar.
T: Við bjuggum til persónur og
heim í kringum Daft Punk. En bak
við það eru bara venjulegir gaur-
ar. Við höfum áhuga á mjög mörgu
og viljum kynnast nýjum hlutum.
Til dæmis núna á Íslandi förum
við í Bláa lónið og gerum þessa
hluti sem allir eru að gera.
Kom velgengnin ykkur á óvart?
Hvað er það í tónlistinni sem fólk
tengir við?
T: Við höfum ekki hugmynd! Við
vitum kannski minna um af hverju
tónlistin okkar er vinsæl en þeir
sem hlusta á hana.
G: Við höfum verið hissa á þessu
frá upphafi.
Hefur það hjálpað að þið eruð
svona dularfullir og komið aldrei
fram opinberlega án búninga?
T: Já, og það hefur sérstaklega
hjálpað okkur að skilja að Daft
Punk verkefnið og okkar eigið líf.
En það sem hjálpar okkur að skapa
er einfaldlega ástin á því að skapa
og áhrif frá öðrum sem hafa skap-
að.
Hver eru uppáhalds Daft Punk
lögin ykkar?
T: Jah, ég veit ekki... mér líkar
lagið Human After All...
G: Er það?
T: Jájá, eða Face to Face af Discov-
ery plötunni.
G: Ég vil eiginlega ekki eiga mér
uppáhaldslag. Það er best ef það
breytist með tímanum hvað maður
heldur upp á.
T: Okkur þykir kannski vænst um
nýjustu plötuna, Human After All,
sérstaklega þar sem hún fékk ekki
blíðar viðtökur. Það er einhver
verndartilfinning og móðurást
sem veldur því að við viljum verja
hana gegn óvæginni umfjöllun.
Hafiðið hlustað eitthvað á
íslenska tónlist?
G: Já, auðvitað Björk og Sigur
Rós...
T: ...og gus gus...
G: Já, einmitt, gus gus. Tónlist á
Íslandi virðist vera frekar góð
miðað við höfðatölu.
Við höfum kannski ekki mikið
annað að gera en að reyna að vera
skapandi.
T: Það er frábært, ef þið hafið
skapandi umhverfi. Landið er frið-
sælt og með góða tengingu við
náttúruna.
Hvenær megum við svo búast
við nýrri tónlist frá ykkur?
T: Það er erfitt að segja til um
það.
G: Við höldum áfram á tónleika-
ferðalagi í nóvember og förum
meðal annars til Bandaríkjanna,
Brasilíu og Argentínu.
T: Verkefnin eru endalaus. En það
er ekki hægt að forrita okkur eins
og vélmenni, þá gætum við kannski
verið skipulagðari. Sköpunarferlið
getur tekið tíma. Vonandi getum
við haldið áfram að koma sjálfum
okkur á óvart og deilt því með
öðrum. ■
Franska vélmennadúóið Daft Punk er í heimsókn á Íslandi til að kynna frumraun sína í kvikmyndagerð,
súrrealísku vegamyndina Electroma, sem sýnd er á Alþjóðlegu kvikmyndahátíðinni. Steindór Grétar
Jónsson settist niður með heimsfrægu raftónlistarsnillingunum, sem fæstir myndu þó þekkja úti á götu.
Geta ekki forritað sig
eins og vélmenni
Ferill Daft Punk
1994 - Gefur út fyrstu smáskífuna
sína, „The New Wave“.
1996 - Fyrsta breiðskífan,
„Homework“, kemur út. Hún
inniheldur meðal annars smellina
„Da Funk“ og „Around the World“.
1999 - „D.A.F.T.“, safn
tónlistarmyndbanda Daft Punk
kemur út á myndbandi.
2001 - Platan „Discovery“ með
slögurunum „One More Time“ og
„Harder, Better, Faster, Stronger“
kemur út.
2003 - Teiknimyndin „Inter5tella“
með tónlistinni úr „Discovery“ lítur
dagsins ljós.
2005 - Nýjasta plata sveitarinnar
„Human After All“ kemur út. á
henni má finna meðal annars
„Technologic“ og „Robot Rock“.
2006 - Fyrsta kvikmynd þeirra
„Electroma“ er frumsýnd á
Cannes-hátíðinni, við mikið lof
gagnrýnenda.
ÚR ELECTROMA Vélmennin í Daft Punk eru mennsk, þrátt fyrir allt, og
tilfinningaverur eins og kemur fram í kvikmyndinni.