Fréttablaðið - 02.02.2007, Blaðsíða 85

Nú er enn einn styrkurinn til sauðfjárbænda í höfn. Enn
eitt óréttlætið. Og ekki bara órétt-
læti að hygla svona að einni stétt
atvinnurekenda, heldur líka það,
að við erum jafnframt að BORGA
með áframhaldandi OFBEIT á
fátæklegum gróðri landsins. Og
hver er svo afsökunin? Jú, að
aðrar þjóðir borgi líka með sínum
landbúnaði. En ekki er nefnt að
það er hjá langflestum þjóðum
aðeins bara brotabrot af þeirri
upphæð sem við borgum með
okkar óskynsamlegu kjötfram-
leiðslu. Auk þess segir landbún-
aðarráðherrann að „allir“ Íslend-
ingar séu „sáttir“ við þetta, því
lömbin séu svo krúttleg á vorin
og svo sé svo gasalega gaman í
göngum og réttum á haustin. Því-
lík aulafyndni. Og hvað gerum
við? Jú, drepumst úr hlátri fyrir
framan sjónvarpið og
segjum: „Ó, guð, hann
Guðni er svo skemmti-
legur, hann er eins og
besti trúður, við verðum
að fá hann sem skemmti-
kraft á næsta þorra-
bóti“. Svo gleymum við
þessu, því við erum svo
vön að láta valta yfir
okkur. Og hvað munar
okkur svo sem um
nokkra skitna milljarða í viðbót
til að þessir ræflar af gróðri sem
eftir eru á afréttum hverfi með
öllu er fram líða stundir.
Fyrverandi forseti, frú Vigdís
Finnbogadóttir, hefur miklar
áhyggjur af dómi afkomenda
okkar í framtíðinni, þegar við
verðum búin að skera landið út og
suður með veituskurðum. Þessi
ágæta kona skal bara vita það að
við erum nú þegar með dóminn á
bakinu. Við erum fyrir löngu búin
að eyðileggja landið. Fyrir utan
allar hinar sundurskornu jarðir
bænda þvers og kruss
um landið er gróðurinn
sem einu sinni þakti
það, nú bæði lítill og
gauðrifinn. Þetta okkar
svokallaða „ósnortna“
og „óspillta“ land sem
er svo „einstakt“ í
okkar blindu augum,
var þegar orðin stærsta
manngerða eyðimörk í
Evrópu fyrir 100 árum.
Og ástandið versnar stöðugt þrátt
fyrir mikinn dugnað Landgræðsl-
unnar í hinni vonlitlu baráttu við
eyðimörkina í þessa heilu öld sem
liðin er síðan þá.
Nú langar mig til að leggja
nokkrar spurningar fyrir stjórn-
málamenn sem vonast eftir
atkvæði mínu í vor.
1. Hefur flokkur ykkar kynnt
sér ástand gróðurs í landinu?
2. Hefur hann áhyggjur af því
að við landnám þakti gróður um
75% af landinu en núna aðeins um
25%?
3. Veit flokkurinn að þessi 25%
eru gatslitin? Aðeins um 4-5% eru
alveg heil. Engar áhyggjur?
4. Segjum að flokkurinn hafi
áhyggjur af þessari stærstu
manngerðu eyðimörk í heimi,
hvað hyggst hann gera til að end-
urheimta horfinn gróður og jarð-
veg? Ég veit allt um það hvað gert
er í dag, en það er einfaldlega allt
of lítið og sumt kolrangt (óheft
beit um allt land).
5. Hefur flokkurinn heyrt talað
um beitarhólf?
6. Hefur flokkurinn hugleitt að
friða allt kjarr sem eftir er í land-
inu?
7. Hefur flokknum aldrei dott-
ið í hug að afnema þessar órétt-
látu beingreiðslur en nota heldur
peningina í eitthvað annað, svo
sem eins og enn meiri stuðning
við uppgræðslu á nöktum heima-
melum, enn meiri skógrækt, enn
meiri landgræðslu í eyðimörkum,
til að fylla upp í skurði, eða í girð-
ingar fyrir beitarhólf? Eða bara
jafnvel í tvöföldun vega? Það
mundi jú vernda lífið á lands-
byggðinni, ekki satt?
8. Finnst flokknum eðlilegt að
mismuna svona atvinnurekend-
um í landinu?
9. Ef flokkurinn kemst í stjórn
á næsta kjörtímabili, hvað ætlar
hann að gefa Landgræðslunni í
100 ára afmælisgjöf?
Kæru landsmenn! Vaknið nú upp
af ykkar þyrnirósarsvefni og
skoðið landið okkar í nýju ljósi.
Eruð þið sáttir við allar þessar
eyðimerkur, allan þennan jarð-
veg sem fýkur árlega út í hafs-
auga, alla þessa hálfberu mela og
alla þessa sundurtættu gróður-
hulu?
Ef þið látið ekki í ykkur heyra
verða engar breytingar til batn-
aðar.
Höfundur er aðstoðarmaður
húsamálara.
Allt láta Íslendingar yfir sig ganga