Fréttablaðið - 03.02.2007, Qupperneq 18

Snorri Steinn Guðjónsson, atvinnu-
maður í handbolta hjá GW Minden
í Þýskalandi og leikstjórnandi
íslenska landsliðsins í handbolta,
er maður vikunnar að þessu sinni.
Snorri Steinn er fæddur
17. október 1981 og er sonur
Guðjóns Guðmundssonar
íþróttafréttamanns og
Karenar Christensen, bók-
ara við Iðnskólann í Reykja-
vík. Snorri Steinn á eina
systur, Dórótheu Guðjóns-
dóttur, en hún er sex árum
yngri en hann. Snorri Steinn
býr með jafnöldru sinni,
Marín Sörens Madsen, og
hafa þau verið saman síðan
þau voru unglingar. Snorri
og Marín kynntust í gegn-
um handboltann í Val.
Snorri Steinn bjó í Hlíða-
hverfinu og gekk í Hlíða-
skóla áður en hann fór í
Menntaskólann við Hamra-
hlíð. Þar hentaði skólinn illa
með miklum æfingum og
svo fór að Snorri skipti yfir
í Fjölbrautaskólann við
Ármúla þar sem hann lauk
stúdentsprófi áður en hann
lagði af stað í atvinnu-
mennsku til Þýskalands.
Snorri Steinn hefur spil-
að með tveimur liðum í
Þýskalandi en allan sinn
feril hér heima spilaði hann
með Val. Snorri hóf atvinnu-
mennsku sína með TV
Grosswallstadt haustið
2003 en hefur frá árinu
2005 spilað með GWD Mind-
en. Hann hefur skorað 499 mörk í
117 leikjum í þýsku úrvalsdeild-
inni sem er frábær árangur.
Vinahópur Snorra Steins er stór
og félagar hans í gegnum tíðina í
handboltanum eru þar áberandi.
Meðal bestu vina hans er línumað-
ur íslenska landsliðsins, Róbert
Gunnarsson, en þeir voru miklir
keppinautar upp alla yngri flokka
í bæði fótbolta og handbolta. Þrátt
fyrir harða baráttu inni á vellinum
tókst með þeim mikill vinskapur
þegar þeir komu saman í landslið-
inu og kunnugir menn kalla þá
hjónin í landsliðsferðum því þar
sem Snorri er þar er Róbert og svo
öfugt.
Snorri Steinn hefur alla tíð lifað
fyrir handboltann, sumir þjálfar-
ar þurfa oft að hafa mest fyrir því
að fá sína menn til þess að mæta á
allar æfingar en í tilfelli Snorra
Steins voru mestu áhyggjurnar
fólgnar í því að Snorri myndi æfa
of mikið. Hann var alltaf frekar til
í að fara á æfingu en í partí og
hann var mættur fyrir æfingar og
var lengur eftir allar æfingar.
Vinir Snorra Steins tala um
hann sem góðan vin og að þeir viti
alltaf hvar þeir hafi hann. Þrátt
fyrir að vera einbeittur og jarð-
bundinn býr í honum mikill húmor
sem brýst út á réttum augnablik-
um. Það trúa því kannski ekki allir
að oftast er hann mesti vitleysing-
urinn í hópnum, eitthvað sem
mönnum dettur kannski ekki í hug
í fyrsta skipti sem þeir hitta hann.
Ábyrgðarfullur og alvarlegur 90%
af deginum en þegar hann má
leyfa sér það þá gerir hann það
með skemmtilegum húmor og
óvæntum uppákomum.
Snorri Steinn hafði mikla hæfi-
lega á knattspyrnusviðinu og það
voru margir hissa að sjá hann
velja handboltann fram yfir fót-
boltann. Handboltafræinu hafði
hins vegar verið sáð þegar hann
frá fjögurra ára aldri fékk að
fylgja föður sínum á landsliðsæf-
ingar þar sem hann fékk hand-
boltabakteríuna beint í æð.
Snorri Steinn er mikill leiðtogi,
hann var orðinn fyrirliði meist-
araflokks Vals 19 ára gamall og
hefur alltaf tekið mikla
ábyrgð með íslenska lands-
liðinu. Hann hefur líka
alltaf tekið sínar stóru
ákvarðanir sjálfur og út
frá vandhugsuðu máli.
Hann er skemmtilegur og
hógvær en það fer samt
ekki mikið fyrir honum.
Snorri er afreksmaður í
íþróttum en hann er síðasti
maðurinn sem þú færð til
þess að hrósa eigin afrek-
um. Hann er því kannski
ekki þessi fjölmiðlatýpa
sem sækist eftir athygli
heldur liðsmaður fram í
fingurgóma sem hugsar
fyrst og fremst um félaga
sína í liðinu.
Snorri Steinn hefur
eins og aðrir þurft að
ganga í gegnum mótlæti.
Hann var sem dæmi sett-
ur út úr landsliðinu fyrir
HM í Túnis 2005 en í stað
þess að kvarta og kveina
fór Snorri Steinn aðrar
leiðir að því að sýna það og
sanna að hann ætti heima í
íslenska landsliðinu.
Snorri lagði í framhaldinu
ofurkapp á æfingar og
kom gríðarlega sterkur til
baka. Um vorið var hann
valinn besti leikstjórnandi
þýsku úrvalsdeildarinnar
og þegar hann var valinn í lands-
liðið fyrir Evrópumótið í Sviss
var hann ekki aðeins í hópnum
heldur í lykilhlutverki í liðinu.
Vinir hans lýsa honum sem
fylgnum sér, ákveðnum og hrika-
lega metnaðarfullum manni.
Snorri hefur alltaf ætlað sér mikið
í handboltanum og hefur lagt gríð-
arlega mikið á sig við æfingar,
ekki síst skot- og tækniæfingar.
Þegar hann stóð á vítalínunni
gegn Dönum og jafnaði leikinn
með því að snúa boltann í markið
urðu margir hissa á því að hann
skyldi þora það. Þeim sem höfðu
umgengist hann mest á Hlíðar-
enda varð hins vegar hugsað til
þess tíma þegar þeir sáu hann ein-
mitt æfa þennan snúning hundrað
sinnum. Það er enn eitt dæmið um
að metnaður og ákveðni hans við
æfingar hafi skilað sér á úrslita-
stundu.
Hógvær húmoristi
með mikinn metnað
Sú var tíðin fyrr á árum
að ökutæki og
vegakerfið voru
í því ástandi að
vart náðist
meiri ökuhraði
en 80 km á
klukkustund.
Holótt vegakerfið með sínum
drullupyttum var þá meiriháttar
hraðahindrun auk þess sem bæði
hjólkoppar og jafnvel pústkerfi
urðu eftir í öllu damminu. Minni
fólksbílar urðu oft sýnu verr leikn-
ir, þegar farið var milli landshluta
og slöngudekkin springandi á leið-
inni. Við því þurfti að bregðast á
staðnum.
Ökumaður var þá oft úttaugað-
ur þegar komið var á leiðarenda,
þá átti eftir að glíma við þykka
drulluna á bílnum – aðeins fram-
rúðan var hrein.
Jepparnir voru áður fyrr mjög
öflug landbúnaðartæki, hægfara
og sterk. Hávær vélbúnaður og
stirður stýrisbúnaður olli því að
það gat tekið heilan dag fyrir
bændur ef erinda þurfti í kaup-
staðinn. Það gat því orðið meiri-
háttar kvöl og pína fyrir fólk í
mjög höstum jeppa því fólk með
gervitennur varð að taka þær út
úr sér.
Núna er víst öldin önnur og
komin mýkri og öflugri ökutæki
sem sum hver fá að njóta sín í
botn.
Mýktin mátti breytast enda
eru þægindin orðin nálægt því að
sitja í hægindastól. Það er annað
og verra með vélaraflið, því það
er mjög oft misnotað til að upp-
lifa spennu eftir eitthvað stund-
argaman. Þar er yfirleitt af nægu
að taka og ökutækið virkar eins
og flugvél í flugtaki – ekki einu
sinni hægt að ná númerinu.
Þó svo að reynt sé af mjög
veikum mætti að höfða til svo-
nefndrar skynsemi ökumanns þá
dugar það skammt. Ökuníðingum
hentar ekki að hlusta á slíkar
predikanir, hvað þá að fara eftir
þeim.
Ef það kraftaverk tækist að
koma einhverjum böndum á þetta
brjálæði þá yrði engin smá vinna
að koma orðunum kurteisi og til-
litssemi til skila. Margir sem
þekkja ekki þessi hugtök myndu
bera fyrir sig brotum á mannrétt-
indum að mega ekki lengur láta
gamminn geisa.
Til að auka á alla þessa hringa-
vitleysu eru þeir sem aka undir
áhrifum eiturlyfja og valda
ómældum skaða. það er því aldrei
að vita, ef maður mætti slíkum
ökumanni sem væri út úr dópað-
ur hvernig útkoman yrði.
Undirritaður er meðlimur í
Sniglunum og hefur oft verið
boðið í spyrnu en þá jafnan gripið
til orða sem gerast æ vinsælli –
„ég nenni því ekki.“
Það er töluvert leggjandi á sig
til að láta ekki augnabliks
háspennu koma sér í langdvöl í
hjólastól eða í líkhúsið.
Hvað finnst ykkur?
Bílar og brjálæði í umferðinni
Þó svo að reynt sé af mjög
veikum mætti að höfða til svo-
nefndrar skynsemi ökumanns
þá dugar það skammt.