Fréttablaðið - 27.04.2007, Blaðsíða 42

fréttablaðið fákar og fólk 27. APRÍL 2007 FÖSTUDAGUR2
Lítill og nettur, brosmildur
og hlýr, dökkur yfirlitum með
heiðblá augu. Þannig kom
portúgalski hestamaðurinn
Julio Borba blaðamanni fyrir
sjónir þegar hann hitti knap-
ann knáa í Reiðhöllinni að
Votmúla.
„Þegar ég sá íslenskan hest í fyrsta
sinn var það í keppni í Svíþjóð. Þá
fannst mér sem þetta hlyti að vera
mjög reiður hestur og ósamvinnu-
þýður. Í fyrsta sinn sem ég settist
á íslenskan hest vissi ég að augu
mín höfðu blekkt mig,“ segir portú-
galski knapinn og reiðkennarinn
Julio Borba sem staddur var á Ís-
landi í annað sinn nú í apríl og hélt
námskeið í reiðmennsku. Veru hans
lauk með kennslusýningu í Ölf-
ushöll sem opin var almenningi.
Julio segir íslenska hesta mjög við-
kvæma og viljuga en hins vegar
hundrað prósent samstarfsfúsa.
„Ég hélt ég hefði fullkomið jafn-
vægi en íslenski hesturinn hefur
kennt mér að svo er ekki. Ef maður
gerir einhverja vitleysu er hann
fljótur að segja manni það.“
Inntur eftir hinni klassísku spurn-
ingu hver sé munurinn á íslenska
hestinum og öðrum hestakynjum
svarar Julio að bragði: „Hestur er
hestur, hann getur verið slæmur
eða góður en munurinn á milli teg-
unda er ekki svo mikill, bygging-
in og vöðvar eru meira og minna
þeir sömu hvort sem við erum að
tala um íslenskan hest, lusitano
eða shetland smáhest. Allar æfing-
ar og vitneskja sem við getum aflað
til að hjálpa hestinum er frábært,“
segir Julio ákveðið og fær sér smók
af sígarettu sem hann skolar niður
með kaffi. Hann vill ekki flækja
málin með skilgreiningum. „Hér
á Íslandi er ég álitinn nútímaleg-
ur, svolítið klikkaður kannski, með
nýjar hugmyndir um hvernig gera
eigi hlutina. Í Þýskalandi hins vegar
er ég klassískur reiðmaður.“
Aðferðir Julios eru þó ekki nýjar
af nálinni heldur eiga þær að hans
sögn rætur sínar fimm hundruð ár
aftur í tímann. „Ég reyni að nota
margar hundleiðinlegar æfingar
sem undirbúning undir fljúgandi
gangtegundir eins og tölt og skeið
án þess að vera stöðugt í baráttu
við hestinn,“ segir Julio og telur Ís-
lendinga heppna með sinn viljuga
og orkuríka hest. „Aðal vandamál-
ið ykkar er að róa hestana nægi-
lega niður,“ segir Julio brosmildur
og bætir við að íslensku nemend-
ur sínir hafi verið til fyrirmynd-
ar. „Það sem nemandi þarf að hafa
til að bera er löngunin til að læra.
Ef nemandinn er gáfaður notar
hann eitthvað af því sem ég kenni
honum, ef hann er heimskur notar
hann það allt.“
Julio hefur riðið hestum allt
sitt líf. Faðir hans var hestamað-
ur og föðurbróðir hans er víðfræg-
ur hestamaður og stofnandi bæði
spænska reiðskólans Jerez á Spáni
og konunglega reiðskólans í Portú-
gal. Það gerði Julio þó ekki auðveld-
ara fyrir að komast að í skólanum
sem þykir einn sá besti í heimi. „Þú
getur aðeins komist að í skólanum
ef einhver býður þér að koma þang-
að, það eru engin inntökupróf eða
slíkt. Þar sem föðurbróðir minn var
stofnandi skólans gat hann alls ekki
boðið mér að koma því það hefði
verið litið hornauga. Mér fannst ég
sjálfur heldur ekki samboðinn skól-
anum og var mjög hissa og glaður
þegar mér var boðið að koma þang-
að sem aðstoðarmaður eins knap-
ans. Á þeim tíma var ég orðinn at-
vinnumaður í reiðmennsku en undi
því glaður að eyða heilu ári í það
að þjálfa hesta með því að láta þá
hlaupa hringi í bandi,“ segir hann
og kveikir í næstu rettu.
„Í reiðskólanum ríkir mikil hefð
og strangar reglur. Hestarnir eru
úr aðeins einni ræktun af Lusitano
ætt sem einn af konungum okkar
stofnaði fyrir fimm hundruð árum
og nauðsynlegt er að hestarnir séu
jarpir,“ segir Julio sem þurfti að
klæðast sérstökum fötum alla daga.
„Þetta voru ekki beint þægileg föt,
hvítar buxur, hvít skyrta og rauð-
ur flauelsjakki. Þú getur ímyndað
þér hversu sniðugt það er á veturna
þegar maður er að þjálfa ungan
hest og dettur í forina,“ segir Julio
og hlær.
Eftir tólf ár fannst Julio þó nóg
komið. „Mér fannst líf mitt komið
í einstefnu. Ég ákvað því að hætta
í skólanum og það var erfiðasta
ákvörðun lífs míns því ég var að
segja skilið við draum minn,“ segir
Julio. Hann hefur ekki séð eftir
ákvörðuninni enda segist hann hafa
lært ótrúlega mikið af nemendum
sínum sem flestir eru atvinnumenn
sjálfir.
Julio dvelur stærstan hluta árs-
ins erlendis. „Ég er heima í Portú-
al um fjóra til fimm daga í mánuði
og eyði þá öllum mínum tíma með
dætrum mínum tveimur,“ segir
Julio og kveðst einarðlega hata
ferðatöskuna sína en elska þá staði
sem hann dvelur á. solveig@frettabladid.is
Byggir á fimm hundruð ára hefð
„Hestur er hestur, sama hvort hann
er íslenskur, lusitano eða shetland
smáhestur.“
Julio ræðir aðferðir sínar við knapana Hafliða Halldórsson og Olil Amble.
FRÉTTABLAÐIÐ/EGILL BJARNASON